Ο μικρός Αλέξανδρος περίμενε όρθιος τον Δάσκαλό του. Εκείνος αργούσε αλλά ο μικρός μαθητής είχε μεγάλες αντοχές. Τελικά φάνηκε ο Αριστοτέλης μ’ ένα βιβλίο στο χέρι.

– Πόση ώρα περιμένεις;
– Όση ώρα θέλατε.
– Καλώς. Φτάνει, τώρα είσαι έτοιμος.
– Εσείς ξέρετε.
– Κι εσύ μαθαίνεις.
– Τι πρέπει να κάνω;
– Να διαβάσεις αυτό το βιβλίο.

Ο μαθητής πήρε το βιβλίο αλλά δεν το άνοιξε.

– Δεν το ανοίγεις;
– Το έχω διαβάσει είναι λογοτεχνία.
– Και;
– Δεν είναι ο στόχος της ζωής μου.
– Και ποιος είναι;
– Να γίνω στρατηγός των Ελλήνων.
– Μόνο που σκέφτεσαι σαν βάρβαρος.
– Τι εννοείτε, Δάσκαλε;
– Η ανάγνωση δεν είναι μελέτη.
– Μελέτη λογοτεχνίας;
– Μελέτη πολιτικής και στρατηγικής.
– Με την Ιλιάδα;
– Ακριβώς.
– Μην κοιτάς το κενό αν θες να δεις τη σκέψη.
– Και πώς θα το διαβάσω;
– Μ’ ένα δάσκαλο δίπλα σου.
– Για ποιο λόγο;
– Για να δεις το αόρατο.
– Αυτό θα με βοηθήσει;
– Σε αυτό το χώρο βρίσκεται η στρατηγική.
– Και γιατί δεν το είδα.
– Βλέπεις μόνο ό,τι καταλαβαίνεις.
– Δεν το διάβασα με αυτό τον στόχο.
– Ο στόχος δεν ανήκει στη στρατηγική.
– Και πώς τον επιλέγουμε;
– Με τη σκέψη πάνω στη στρατηγική.
– Ένα τέχνασμα;
– Όχι, ένα νοητικό σχήμα.
– Κι η μέθοδος;
– Δίπλα στο τραπέζι και το καλάμι.
– Θα γράψουμε πάνω στο βιβλίο.
– Τα σχόλια εμπλουτίζουν όταν σέβονται το έργο.
– Νόμιζα ότι απαγορεύεται.
– Δίχως Δάσκαλο. Κάθισε τώρα.

Ο μικρός Αλέξανδρος κάθισε πλάι στον Αριστοτέλη ήταν η πρώτη φορά που κάποιος του μιλούσε με αυτόν το τρόπο. Κοίταξε πλαγίως τον Δάσκαλο, ήταν ελεύθερος κι όμως καθόταν δίπλα του και τον περίμενε. Σκέφτηκε ότι ο δάσκαλος περιμένει πάντα τον μαθητή . Ήταν λοιπόν η αρχή του μαθήματος. Το παρελθόν περιμένει το μέλλον.

– Από πού να αρχίσω;
– Από το πρώτο άσμα.
– Τόσο απλά.
– Τόσο αργά.
– Δάσκαλε, είστε παράξενος.
– Μαθητή, είσαι παρατηρητικός.
– Ν’ αρχίσω τώρα;
– Σήμερα θα ζήσεις με τους ήρωες του Ελληνισμού.
– Θέλω κι εγώ να γίνω ήρωας.
– Θα πρέπει πρώτα να σου μάθω πώς πεθαίνεις.