Με το φως του μαύρου
περάσαμε όλη την νύχτα
γιατί ακούσαμε και πάλι
εκείνες τις παράξενες φωνές
της φρικαλέας κατοχής
και ζήσαμε μαζί τους
τα απίθανα γεγονότα
της αντίστασης και της θυσίας
δίχως καν να κλάψουμε
διότι ξέραμε ήδη
πόσο άντεξαν οι δικοί μας
μέσα στη μνήμη μας
αναγνωρίσαμε το πάθος
ενός αδικημένου λαού
που ήτανε αρχικά αθώος
και που έμαθε σιγά σιγά
να είναι δίκαιος
για να μην εγκαταλείψει
όλες τις αξίες του
που ήξερε από τους προγόνους
την ώρα της εισβολής
όταν ο καθένας μπορούσε
να πέσει θύμα
της προδοσίας του άλλου
που δεν άντεχε άλλο
τα φρικτά βασανιστήρια
του βάρβαρου κατακτητή
που ήθελε μόνο έδαφος
και νεκρούς πολιορκημένους.