Η Αθηνά δεν φορούσε πανοπλία. Επικρατούσε η ειρήνη, όπως το είχε αποφασίσει. Ήταν ήρεμη και δεν είχε ζητήσει οπλισμό από τον πατέρα της, τον θεό των θεών. Εκείνες τις στιγμές ήταν που εκφραζόταν η εφευρετικότητά της. Έτσι είχε δημιουργήσει τον αυλό, την αγγειοπλαστική, τον ζυγό για τα βόδια, τους αριθμούς, αλλά και την τέχνη της υφαντουργίας και του πλεξίματος.

– Αθηνά μου, δεν τα καταφέρνω.
– Κοίτα τα δάκτυλα μου μόνο.
– Μα είναι θεϊκά !
– Οι κινήσεις τους όμως είναι ανθρώπινες.
– Είστε ικανή να πλέξετε και το αόρατο.
– Μα αυτό θα κάνεις κι εσύ.
– Δηλαδή;
– Αυτή η κλωστή είναι η ζωή που καταπιάνεται με την κενότητα.
– Με το κενό;
– Όχι άσε το κενό στους άλλους. Εσύ θα δημιουργήσεις έναν κόσμο με την κενότητα.
– Μα έχω μόνο τα δάκτυλα μου.
– Αυτά αρκούν για το έργο μας.

Η Αθηνά της έπιασε τα δάκτυλα της και της έδειξε διάφορες παράξενες κινήσεις. Τότε η μαθήτρια της κατάλαβε τι εννοούσε.

– Τώρα που κατάλαβα τις κινήσεις …
– Θέλεις να μάθεις για την σιωπή.
– Ακριβώς …
– Μέσα σε αυτή τη σιωπή βρίσκεται και η αυτοσυγκέντρωση.
– Ο στοχασμός;
– Ναι, η ανθρώπινη σκέψη, η αόρατη.
– Είναι και η μουσική της σιωπής στον ίδιο χώρο.
– Μόνο έτσι θα δεις τους αριθμούς και τους ανθρώπους.
-Τους ανθρώπους;
-Οι κλωστές ζωής.
-Και δεν θα πρέπει να τις κόβω.
-Ούτε στον πόλεμο.
-Πρέπει να είμαι πάντα δίκαιη.
-Κι αν υπάρχει ισοπαλία πάντα να επιλεγείς την αθωότητα του κατηγορουμένου.
-Τη φιλέρημη χαρά.
-Αυτό θα σου μάθει αυτή η τέχνη.
-Ο καθένας δεν είμαστε τίποτα.
-Απλά με αυτό το τίποτα μπορείς να κανείς το παν.
-Το πλέξιμο της κλωστής.
-Μια θεωρία κόμβων για τους ανθρώπους.
-Για τη σοφία.
-Δίχως αυτή δεν θα έχεις πρόσβαση στη στρατηγική.
-Και δίχως αυτήν…
-Νικάει πάντα ο ισχυρότερος.
-Και αυτό είναι άδικο.
-Αυτό έμαθα ακόμα και στον Άρη.
-Ο θεός του πολέμου…
-Είναι μια οργή που δεν σκέφτεται.
-Γι’αυτό τον νικάτε πάντα;
-Δεν τον νικώ εγώ αλλά η στρατηγική.
-Η τέχνη του πλεξίματος.

Η Αθηνά είχε κλείσει τα ματιά της μαθήτριας της. Κι εκείνη ακολουθούσε τις αόρατες συμβουλές της.

-Τώρα βλέπω πραγματικά τις κινήσεις μου.
-Τα δάχτυλα σου σκέφτονται.
-Δίχως τα λάθη της όρασης.
-Δεν επαρκεί να κοιτάζεις για να βλέπεις!
-Τότε άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια της μαθήτριας.