Δίχως ντιβάνι
με δύο πολυθρόνες
αποφασίσαμε
να καθίσουμε
πλάι πλάι
για να δούμε
όλους τους άλλους
που δεν μας κοιτάζουν
λες κι ήμασταν
μικρά μυρμήγκια
που μιλούσαν
για ασήμαντα
ενώ η ουσία
κυλούσε δυναμικά
μέσα στην σκέψη μας
για την Ανθρωπότητα
και τον Χρόνο.