– Δάσκαλε όταν κάνω μάθημα μαζί σας νιώθω ότι με προετοιμάζετε.
– Δεν υπάρχει άλλος λόγος.
– Αφού είμαι κόρη.
– Είσαι άνθρωπος. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των μαθητών μου.
– Κι αν δεν μπορέσω να σηκώσω το σπαθί.
– Ο καθένας ορίζει ποιο είναι το σπαθί του.
– Έχουμε επιλογή…
– Η νοητική μάχη αφορά όλους τους ελεύθερους ανθρώπους.
– Σωστά είμαι κι εγώ ελεύθερη.
– Αυτή είναι η πρώτη σου επιλογή.
– Μετά την ύπαρξη του δασκάλου.
– Η ελευθερία θέλει γνώσεις.
– Το βλέπω και το μαθαίνω.
– Έτσι γίνεσαι πιο ανθρώπινη.
– Με τις γνώσεις μας.
– Οι Έλληνες είναι φιλόξενοι και στην σκέψη.
– Διότι ξέρουμε την αξία του άλλου.
– Διότι είμαστε οι άλλοι άλλοι.
– Κι όχι εμείς.
– Γι’ αυτό μοιραζόμαστε τις γνώσεις μας.
– Είναι τρόπος σκέψης.
– Κι έγινε τρόπος ζωής.
– Διότι είμαστε οι επόμενοι.
– Επειδή ακούμε τους προηγούμενους.
– Το έργο της γέφυρας.
– Γι’ αυτό πρέπει να είσαι προετοιμασμένη.
– Για τις επιθέσεις, δάσκαλε ;
– Για την αντεπίθεση του Ελληνισμού.
– Θα μας χτυπήσουν οι βάρβαροι ;
– Αλλά θ’ αντισταθούμε.
– Θα μπορέσουμε ;
– Κοίτα τα βιβλία…
– Τι πρέπει να δω ;
– Την αντίσταση του χρόνου.
– Οι δικοί μας πέθαναν για να τον σώσουν.
– Αυτός είναι ο ρόλος μας.
– Δεν πρέπει να χαθεί κανένα βιβλίο.
– Το πιο σημαντικό είναι η βιβλιοθήκη.
– Μα είναι τεράστια ! Πώς θα την προστατέψουμε ;
– Την έχουν μάθει τα ιερά τέρατα.
– Κι εμείς οι μαθητές τι θα κάνουμε ;
– Διαβάζετε για να μάθετε την αξία του πολιτισμού μας.
– Κι αν έρθουν τα κτήνη ;
– Τότε θα μείνετε στο πλάι μας.
– Κι αν φοβηθούμε ;
– Αυτός που ξέρει…
– δεν φοβάται.
– Δάσκαλε, θέλω κι εγώ να παλέψω μαζί σας, κι ας είμαι μικρή.
– Διαβάζεις ήδη τα σύμβολα.
– Και ;
– Είναι τα κράματά μας.
– Τα σπαθιά μας.
– Ενάντια στη λήθη.
– Δάσκαλε, θέλω να μου μάθετε όσο περισσότερα μπορείτε.
– Αυτό δεν θα το αντέξεις.
– Γιατί ;
– Γιατί δεν πέθανες ακόμα.
– Δεν σας καταλαβαίνω.
– Εν αρχή, ο θάνατος.
– Μα εσείς πόσες φορές πεθάνατε ;
– Όσες φορές χρειάστηκε η πατρίδα μου να επανέλθω για τον αγώνα.
– Την επόμενη φορά δάσκαλε δεν θα σας αφήσω να πεθάνετε μόνος σας και θα επανέλθουμε μαζί.