Τώρα το βιβλίο είναι ανοιχτό.

– Είναι δυνατόν να κατάλαβε κανείς την εισαγωγή;
– Ποια εισαγωγή;
– Μήπως ήταν πρόλογος;
– Παράλογος τότε…
– Ούτε η φαλακρή τραγουδίστρια δεν ήρθε.
– Αφού είναι σε άλλο βιβλίο…
– Ακόμα να βγει.
– Δεν έχει τέλος.
– Τι;
– Το παράλογο…
– Δεν το είχα προσέξει.
– Κι αν το είχες, δεν θα άλλαζε…
– Το τέλος;
– Όχι, το παράλογο…
– Δεν τολμώ να πω ότι είναι σωστό…
– Πού να πεις;
– Σε σένα!
– Μπα, δεν θα το ακούσω.
– Μα, γιατί;
– Δεν είσαι ηθοποιός.
– Και τι είμαι;
– Μια σελίδα… που μιλά…
– Και τώρα;
– Είσαι άλλη σελίδα.
– Κι εσύ πώς το ξέρεις;
– Σε ξεφυλλίζω.
– Με ποιο δικαίωμα;
– Δεν υπάρχει σελιδοδείκτης.
– Και τι σχέση έχει αυτό;
– Καμιά.
– Τότε;
– Συνεχίζω…
– Θες να πεις ότι το πήρες δίχως να ρωτήσεις;
– Πειράζει;
– Και βέβαια.
– Εγώ δεν θα το κάνω πέντε χρόνια.
– Τι πράγμα;
– Να αλλάξω τις σελίδες της ιστορίας.
– Ποιας ιστορίας;
– Υπάρχουν πολλές.
– Ανάλογα με το βιβλίο.
– Της ιστορίας.
– Όχι του συγγραφέα.
– Είσαι πολύ σκληρό κεφάλαιο…
– Δεν γίνεται αλλιώς.
– Γιατί;
– Είμαι το τελευταίο!