− Χιονίστηκαν τα μαλλιά σου, Δάσκαλε, μέχρι να επιστρέψεις σπίτι σου…
− Αυτό είναι το πρέπον…
− Όλη η ζωή σου μια θυσία.
− Και η ομάδα μια αντίσταση.
− Που καίει.
− Έτσι παράγουμε φως.
− Και θερμότητα για τους άλλους άλλους.
− Αλλιώς δεν θα είχαμε νόημα.
− Επειδή δεν θα συνεχίζαμε την Ανθρωπότητα για να κινείται στον Χρόνο.
− Ακριβώς.
− Άρα είναι χρέος της ομάδας να βοηθά στη θυσία σου.
− Το μόνο καθήκον σας.
− Γιατί είναι έτσι που μαθαίνουμε την ελευθερία σκέψης και δράσης.
− Το μάθημα μετατρέπει την ουτοπία σε όραμα.
− Το βλέπω!
− Έτσι σας αγγίζει σιγά σιγά το αδιανόητο.
− Μέχρι να δημιουργήσουμε με υπερβάσεις την επόμενη πραγματικότητά μας και των άλλων.
− Μέχρι να αντιληφθείτε ότι είμαστε η επόμενη πραγματικότητα.
− Του προηγούμενού μας αδιανόητου.
− Όταν σας αγγίζει η μνήμη μέλλοντος.
− Η μνήμη είναι μορφή αντίστασης. Άρα το πρέπον είναι να γίνουμε αυτό που ήδη είμαστε αρκεί να το αντιληφθούμε.
− Γιατί είστε αυτοί που δεν ξέρουν ότι ξέρουν.
− Ας ξυπνήσουμε λοιπόν!
− Και θα είμαι ήδη στο πλάι σας.