Οι αναμνήσεις τις μικρής
άρχισαν σαν μυθιστόρημα
που δεν είχε τελειώσει
κι έτσι νομίζαμε
ότι δεν υπήρχαν
πραγματικά
κι όμως τώρα
που τις ακούμε και πάλι
καταλάβαμε
ότι υπάρχει
κάτι πιο βαθιά
που δεν είχαμε δει
την πρώτη φορά
γιατί νιώσαμε
το στίγμα του βιολιού
που άγγιξε
την ψυχή της
όταν ήταν στην αρχή
ενός κειμένου
που πρέπει
να συνεχίσουμε
εμείς
για να μη ξεχαστεί.