Όταν σφραγίσαμε το παρελθόν
πήραμε το κερί
πάνω στο τραπέζι
δίπλα στον καθρέφτη
και χύσαμε τα δάκρυα
εκείνης της μνήμης
που δεν ξέχασε τίποτα
γιατί ο δάσκαλος
χάραξε το μέταλλο
για να υπάρχει πάντα
το ίχνος του πολιτισμού
που σέβεται τους άλλους
γιατί ξέρει βαθιά του
ότι είναι άλλος άλλος
και γι’ αυτό είναι πάντα
φιλόξενος και άξιος
σαν μια σφραγίδα
που αφήνει το στίγμα
μέσα στον χρόνο
για να βρεθεί
από τους επόμενους
που δεν γεννήθηκαν ακόμα.