Αν εξετάσουμε την Εφημερίδα της Κυβέρνησης (23321) όσον αφορά στο ποσοστό αναπηρίας σχετικά με την αιμορροφιλία θα βρούμε τα εξής επίσημα στοιχεία.

3. ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΗΞΕΩΣ

3.1 Αιμορροφιλία Α, Αιμορροφιλία Β και Συγγενείς Αιμορραγικές Διαθέσεις

Α. Παθογένεια: Φυλοσύνδετος κληρονομική νόσος μεταβιβαζόμενη με τον υπολειπόμενο χαρακτήρα. Οφείλεται σε έλλειψη ή μείωση των παραγόντων πήξεως VIIΙ και IX αντιστοίχως.

Κλινικά ευρήματα

Αυτόματες αιμορραγίες στις αρθρώσεις, εντός των μυών και στο γαστρεντερικό. Οι αυτόματες αιμορραγίες είναι τόσο χαρακτηριστικές της σοβαρότητας της Αιμορροφιλίας που θα αποτελούσαν μοναδικό διαγνωστικό σημείο.

Παρακλινικά ευρήματα

Τα επίπεδα των παραγόντων πήξεως VIIΙ και ΙΧ είναι αντίστοιχα ελαττωμένα.

ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ (ανάλογα με το επίπεδο των παραγόντων):
(α) Ελαφρά μορφή (επίπεδα παράγοντα > 10%) ………………….. 20%
(β) Μέτριας βαρύτητας (επίπεδα παράγοντα l-10%) ………… 50-67%
(γ) Σοβαρή μορφή (επίπεδα παράγοντα <1%) ..... . ... 67% και άνω
(δ) Ασθενείς που προσεβλήθησαν από HIV ή ηπατίτιδα – ως απότοκο λοίμωξη κατά την θεραπεία της κύριας νόσου, οφειλόμενα στη χορήγηση παραγώγων αίματος ανάλογα με τη βαρύτητα της κύριας νόσου και της συνοδού ………..80- 100%

Επί ύπαρξης μόνιμων βλαβών σε αρθρώσεις, προστίθεται το επιπλέον ποσοστό αναπηρίας.

Αρχικά το κείμενο δίνει την εντύπωση ότι υπάρχουν 4 κατηγορίες οι α, β, γ, και δ. Η προσεκτική εξέταση των κατηγοριών δείχνει όμως ότι δεν πρόκειται για επιμερισμό. Στην πραγματικότητα έχουμε δύο οικογένειες: η πρώτη αφορά το σύνολο {α, β, γ} και η δεύτερη το μονοσύνολο {δ}. Η πρώτη οικογένεια δείχνει μια βαθμίδα στην ουσία που καθορίζεται από δύο σταθερές 1% και 10%. Ενώ η δεύτερη οικογένεια είναι ριζικά διαφορετική και αφορά όχι μόνο τους ασθενείς αιμορροφιλίας Α και Β και συγγενών αιμορραγικών διαθέσεων. Με άλλα λόγια δεν ασχολείται με την ένωση, αλλά με την κοινή τομή. Κατά συνέπεια, ο σωστός τρόπος ανάγνωσης δεν είναι ο γραμμικός. Πρέπει πρώτα να εξετάσουμε αν ο ασθενής είναι στην κατηγορία δ, δηλαδή στην δεύτερη οικογένεια, με άλλα λόγια στην κοινή τομή και μόνο αν δεν είναι σε αυτή, περνάμε στην βαθμίδα της δεύτερης οικογένειας. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι το κριτήριο της δεύτερης οικογένειας είναι κυρίαρχο. Κατά συνέπεια δεν πρέπει να περιοριστούμε στις τρεις πρώτες κατηγορίες α, β, και γ και αν ο ασθενής εμπίπτει σε μια από αυτές, τελειώνει η διαδικασία. Πρέπει πρώτα να εξετάσουμε την κατηγορία δ κι αν εμπίπτει, τότε σταματάει η διαδικασία. Αν αυτή η άσκηση δεν λυθεί σωστά λόγω νοημοσύνης, τότε θα έχει επιπτώσεις στο εργατικό δίκαιο.