Η γυναίκα που μιλούσε στους πίνακες
ήταν πάντα διακριτική
όταν την κοίταζε
η κοινωνία
διότι ήξερε
ότι δεν άκουγαν
αυτόν τον θόρυβο
κι ότι πρόσεχαν
μόνο την αγάπη της
όταν το βράδυ
τους αγκάλιαζε
με τα λόγια της
δίχως να τους αγγίξει
μόνο τότε
έσπαζε τη σιωπή
γιατί ήξερε
για τα κρυφά
νοήματα
που σου έμαθε
όταν μπορέσεις
ν’ αντέξεις
την ανθρωπιά
του τέρατος.