Μια μέρα, η νύχτα έγινε λευκή για να διαβάσεις το νέο κείμενο που κανείς δεν είχε δει από κοντά. Το χειρόγραφο ήταν σε άλλη γλώσσα αλλά αυτό δεν αποτελούσε εμπόδιο για σένα και εισχώρησες στο βάθος του κειμένου δίχως να διστάσεις. Μόνο με την τόλμη του επαναστάτη μπορούσες ν’ αντέξεις την ομορφιά που θα έσωζε τον κόσμο, αφού είχες παλέψει για την αλήθεια. Και τώρα μετά την εφημερίδα ο χρόνος, κοίταζες προσεχτικά κάθε λεπτομέρεια για να δεις τις σκέψεις του δασκάλου πριν τον στείλουν στην εξορία. Διότι οι Δημιουργοί δεν είχαν γεννηθεί όλοι εκείνη την εποχή. Κι ενώ σου έλεγαν ότι δεν υπήρχε τίποτα το ιδιαίτερο κι ήταν ένα κλασικό κείμενο, παρατήρησες ότι υπήρχαν ήδη μερικά στοιχεία τα οποία ήταν αναγνωρίσιμα από κάποιον που ήξερε ήδη το μέλλον. Ο συγγραφέας είχε αφήσει στίγματα για το μέλλον, ενώ ήξερε ότι κανείς μέσα στο παρόν του δεν θα καταλάβαινε το κρυφό του μήνυμα. Εκείνη τη νύχτα λοιπόν, όταν άλλαξε η μέρα, άλλαξες κι εσύ οριστικά. Γιατί τότε έμαθες ποια ήταν η πηγή της επανάστασης λόγω του κειμένου. Έτσι μπόρεσες να κάνεις και την επόμενη κίνηση κι άναψες το τζάκι για να διαβάσεις όλο το υπόλοιπο έργο μέσα σε μια νύχτα, για να ζήσεις πια ελεύθερος από κάθε δεσμό που δεν είχε πια νόημα για την εξέλιξη της σκέψης σου μετά το πέρασμα του ορίζοντα. Αλλά ποιος άλλος μπορούσε να καταλάβει την αλλαγή σου εκτός από τον δάσκαλο που περίμενε την αναφορά του μελλοντικού μαθητή;