Το πορτραίτο και ο κώδικας
ήταν στη θέση τους
σαν να περίμεναν
τον δάσκαλο της σκέψης
να βρεθεί με την ηθοποιό
που ήξερε τις τραγωδίες
σαν να ήταν η ζωή της,
δίχως να δείχνουν
καμιά αίσθηση του χρόνου
πάνω στο βλέμμα
των γραμμάτων
έτσι για να φανεί
ακόμη καλύτερα
ότι η ανάγκη
ήταν πάντα η ίδια
όπου και να ήταν
διότι εδώ βρισκόταν
ο μαύρος ήλιος.