Η νέα Κασσάνδρα
της Ειρήνης
είχε το ύφος
της άγριας ποίησης
για ένα ορατόριο
της μοναξιάς
που έπρεπε
να γραφτεί
για να μείνει
το ίχνος
του ηθοποιού
που πονά
για το κείμενο
που έγινε
αντικείμενο
αγάπης
και πόθου
λόγω αφοσίωσης
στο πρόσωπο.