Η γροθιά του θανάτου
είχε χτυπήσει
κάθε σημείο
του σώματος
κι όμως ο Φώτης
ήταν ακόμα όρθιος
σαν ένας ανεμόμυλος
που δεν ήθελε
να εγκαταλείψει
το νησάκι
με την εκκλησία
διότι εκεί
είχε δει
τον άνεμο του φωτός
που είχε έρθει
από την επανάσταση
αλλά εσύ που δεν ήξερες
δεν έκλαψες
και πέρασες
σαν μια απλή
περαστική
μπροστά στον πόνο
του ανθρώπου.