Μάγερ: Εσείς είστε;
Φώτης: Ναι.
Μάγερ: Δεν το περίμενα.
Φώτης: Νομίζατε ότι σας ξεχάσαμε;
Μάγερ: Δεν ήξερα ότι υπάρχει ακόμα η ιστορία μας.
Φώτης: Εδώ στην Λιμνοθάλασσα;
Μάγερ: Ακόμη και εδώ…
Φώτης: Μα εσείς ήρθατε από την Ελβετία για να γράψετε την ιστορία μας.
Μάγερ: Υπήρχε ανάγκη τότε.
Φώτης: Υπάρχει και τώρα.
Μάγερ: Μα πώς με βλέπετε;
Φώτης: Με τα μάτια της μνήμης.
Μάγερ: Έχετε δίκιο πώς αλλιώς;
Φώτης: Τα χρονικά ήταν η αρχή
Μάγερ: Και νόμιζα πως είναι το τέλος.
Φώτης: Το τέλος της αρχής.
Μάγερ: Κι η αρχή του τέλους.
Φώτης: Στην Τουρλίδα.
Μάγερ: Στο Σταυροδρόμι.
Φώτης: Υπάρχουν οι μαθητές.
Μάγερ: Οι επόμενοι;
Φώτης: Αυτοί που έμαθαν να πεθαίνουν.
Μάγερ: Υπάρχουν λοιπόν…
Φώτης: Δεν είχαν την επιλογή.
Μάγερ: Ούτε εμείς.
Φώτης: Κι όμως…
Μάγερ: Ο λαός της ελευθερίας έπρεπε να επιζήσει.
Φώτης: Τώρα ζει.
Μάγερ: Κι αν πεθάνει;
Φώτης: Θα έχει ζήσει την αξία του.
Μάγερ: Την αξία μας.
Φώτης: Αυτό που μας αφήσατε.
Μάγερ: Συνεχίστε τα χρονικά.
Φώτης: Η σκυτάλη δεν έπεσε.
Μάγερ: Και το φως;
Φώτης: Δεν καίει πια.
Μάγερ: Ξεπέρασε τη φωτιά.
Φώτης: Έγινε φάρος.
Μάγερ: Φάρος; Στην Λιμνοθάλασσα.
Φώτης: Φως στο σκοτάδι.
Μάγερ: Για τους ανθρώπους και μόνο;
Φώτης: Για αυτούς, ναι.
Μάγερ: Αυτή είναι η θυσία μας.
Φώτης: Αυτή είναι η πατρίδα μας.
Μάγερ: Αλήθεια;
Φώτης: Δεν ξεχάσαμε.
Μάγερ: Τώρα μπορώ να πεθάνω και δεύτερη φορά.
Φώτης: Θα το κάνουμε εμείς.