Το αίνιγμα της μικρής δασκάλας
δεν ήταν πως να κάνει
το κανονικό της μάθημα
αλλά πώς να βοηθήσει
εκείνους τους μικρούς ανθρώπους
που περίμεναν
τα πάντα από αυτήν
διότι δεν υπήρχε
άλλος κόσμος γι’αυτούς,
γι’αυτό το λόγο
έπρεπε να ξεπεράσει
τον πόνο του άγχους
και να ζήσει ελεύθερη
δίχως κανένα πρόγραμμα
γιατί η ύλη της
ήταν η ενέργεια της
κι η ανθρωπιά της
ακόμα κι αν υπήρχε
η δυσκολία του μόχθου
και της κοινωνίας
που παρέμενε
αδιάφορη σε όλα
έτσι ζούσε
με τη μνήμη μέλλοντος.