Στην κύρια αίθουσα του κάστρου

Καλλιόπη: Δεν άναψες ακόμα το τζάκι ;
Ευτέρπη: Θά ’πρεπε ;
Καλλιόπη: Βέβαια. Θα έρθει σήμερα.
Ευτέρπη: Δεν το ήξερα. Να φέρω ξύλα ;
Καλλιόπη: Ήδη από χθες. Αλλά κοίτα πρώτα τι βρήκα.
Ευτέρπη: Τι είναι ;
Καλλιόπη: Φλοιός Ευκαλύπτου…
Ευτέρπη: Και τι θα το κάνεις ;
Καλλιόπη: Θα του το δώσω. Για να γράψει…
Ευτέρπη: Για να γράψει τι ;
Καλλιόπη: Ό,τι θέλει. Αρκεί να είναι ποίημα.
Ευτέρπη: Και γιατί ποίημα;
Καλλιόπη: Για να ειπωθεί η ουσία.
Ευτέρπη: Κι αν δεν θέλει ;
Καλλιόπη: Θα θέλει.
Ευτέρπη: Πάντα θέλει.
Καλλιόπη: Σου αρέσει ;

Η Ευτέρπη παίρνει το κομμάτι φλοιού στα χέρια της.

Ευτέρπη: Θυμίζει παλιό βιβλίο.
Καλλιόπη: Κι εγώ αυτό σκέφτηκα όταν το βρήκα.
Ευτέρπη: Πού το βρήκες ;
Καλλιόπη: Στο νησάκι μας.
Ευτέρπη: Είμαι σίγουρη ότι θα του αρέσει να γράψει πάνω του. Έφερες μελάνι ; Πάω να φέρω τα ξύλα…
Καλλιόπη: Όχι περίμενε.
Ευτέρπη: Τι θέλεις ;
Καλλιόπη: Ξέχασα να σου πω κάτι.
Ευτέρπη: Πες μου.
Καλλιόπη: Θυμάσαι τα πεύκα ;
Ευτέρπη: Ποιά ; Του κάστρου ή του νησιού ;
Καλλιόπη: Του νησιού.
Ευτέρπη: Ναι, βέβαια. Τα κοιτάζω κάθε φορά που πάμε περίπατο.
Καλλιόπη: Κι εγώ.
Ευτέρπη: Λοιπόν;
Καλλιόπη: Πρόσεξες τα κουκουνάρια τους.
Ευτέρπη: Είναι πάρα πολλά.
Καλλιόπη: Ποτέ δεν είχα δει τόσα.
Ευτέρπη: Και τι θέλεις να πεις.
Καλλιόπη: Είναι σαν να ετοιμάζονται.
Ευτέρπη: Για ποιο πράγμα ;
Καλλιόπη: Έναν καινούργιο αγώνα.
Ευτέρπη: Δεν σε καταλαβαίνω.
Καλλιόπη: Ούτε εγώ ξέρω καλά καλά τι λέω. Απλώς μια αίσθηση.
Ευτέρπη: Όταν τα είδες ;
Καλλιόπη: Ναι, δίπλα στο εκκλησάκι.
Ευτέρπη: Είδα κι εγώ πολλά εδώ κοντά στην Αγία Σοφία.
Καλλιόπη: Κάτι λένε, και δεν ακούμε.
Ευτέρπη: Εκείνος θα δει και θα καταλάβει.
Καλλιόπη: Ακούει και τη σιωπή.
Ευτέρπη: Μην ανησυχείς… Χρόνος. Θα τα καταφέρουμε.

Ακούγεται ένας θόρυβος.