Πάνω στο νησάκι της Κουκουμίτσας, κοντά στο κάστρο της Βόνιτσας.

Κλειώ: Πότε ήρθε εδώ;
Ουρανία: Μια μέρα με γαλάζιο ουρανό όπου έκλαιγαν οι πέτρες.
Κλειώ: Και τι ήθελε;
Ουρανία: Δεν ξέρω ακριβώς. Αλλά πριν φτάσει στο νησί…
Κλειώ: Τι έκανε;
Ουρανία: Ανέβηκε πάνω στην πέτρινη γέφυρα.
Κλειώ: Αυτό δεν είναι το μόνο πέρασμα;
Ουρανία: Ανέβηκε κυριολεκτικά. Σ’ εκείνο το τόξο…
Κλειώ: Δείξε μου ακριβώς τι έκανε…

Η Ουρανία κάνει μερικές κινήσεις μέσα στη σιωπή.

Ουρανία: Κάπως έτσι.
Κλειώ: Προς τα πού κοίταζε;
Ουρανία: Προς το κάστρο στην αρχή.
Κλειώ: Και μετά;
Ουρανία: Προς το νησάκι μας.
Κλειώ: Δίχως να πει κάτι;
Ουρανία: Μετρούσε τη γη.
Κλειώ: Με την όψη.
Ουρανία: Ναι, ακριβώς.
Κλειώ: Αυτό έγινε πριν λοιπόν…
Ουρανία: Μετά πήγε στο εκκλησάκι.
Κλειώ: Κι εσύ πώς το ξέρεις;
Ουρανία: Ήμουν εδώ με την Ευτέρπη και την Τερψιχόρη.
Κλειώ: Η κυριακάτικη βόλτα φαντάζομαι.
Ουρανία: Λίγο πιο μετά την εκκλησία.
Κλειώ: Πες μου τι έγινε.
Ουρανία: Εμείς φεύγαμε από την άλλη πλευρά. Κι αυτός πήγε αμέσως στην εκκλησία. Σιωπή.
Κλειώ: Του Αγίου Νεκταρίου… Χρόνος. Αλλά για ποιο λόγο;
Ουρανία: Ήταν όμως κλειδωμένη.
Κλειώ: Δεν με ξαφνιάζει.
Ουρανία: Εκείνη όμως παρέμεινε ακίνητη, όπως ξέρεις.
Κλειώ: Θα απογοητεύτηκε.
Ουρανία: Δεν νομίζω… Είχε δει την κλήση της…
Κλειώ: Αλλά και πάλι προσπάθησε.
Ουρανία: Μάλλον για να δει αν μπορεί να ξεμπλοκάρει.
Κλειώ: Ήταν το πρώτο σημάδι για σένα.
Ουρανία: Σωστά, και για την Ευτέρπη.
Κλειώ: Ναι, σήμανε η καμπάνα εκτός χρόνου.
Ουρανία: Ναι κάπως έτσι.
Κλειώ: Είναι γιατί δεν ξέρει.
Ουρανία: Τι πράγμα;
Κλειώ: Για τα χειρόγραφα του χρόνου.

Οι δυο τους αρχίζουν τον περίπατο τους στο νησάκι…