– Τι σκηνικό!
– Ιστορικό…
– Κι εμείς εδώ…
– Κι εκεί…
– Παντού…
– Και πουθενά…
– Ποιος έγραψε το σενάριο;
– Ο Χρόνος.
– Και ποιος το έζησε;
– Η Ανθρωπότητα.
– Κι εμείς κάναμε κάτι;
– Σήμερα ναι.
– Θα ήθελα να είναι πάντα έτσι.
– Είναι δύσκολο.
– Θα τα καταφέρουμε όμως;
– Γιατί;
– Είμαστε σε μία πρόβα.
– Ατελείωτη.
– Αλλά ξέρουμε ότι το έργο αξίζει.
– Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
– Εμείς όμως;
– Θα φάνε τη σκόνη μας οι άλλοι.
– Ποιοι άλλοι;
– Οι βάρβαροι…
– Τότε κι εγώ μαζί σου!
– Έτσι μπράβο.
– Δεν φοβάσαι;
– Και βέβαια φοβάμαι.
– Γιατί δεν το λες;
– Θ’ αλλάξει κάτι.
– Όχι.
– Τότε;
– Για μένα τουλάχιστον.
– Τότε σου το λέω.
– Ευχαριστώ. Γιατί αναρωτιόμουν…
– Τι πράγμα;
– Αν αξίζουμε να είμαστε αυτό που είμαστε.
– Αν βοηθάμε στο έργο, σίγουρα.
– Αυτό σκεφτόμουν…
– Τώρα;
– Ναι, μέσα στο κάστρο, το ένιωσα.
– Κι εγώ.
– Αλλά τώρα ξέρουμε.
– Μπορεί να φοβόμαστε κάπου κάπου αλλά το έργο…
– Συνεχίζει.
– Χάρη σ’ εμάς.
– Ναι σ’ εμάς.
– Γιατί το αγαπούμε.
– Με όλη τη δύναμη.
– Εμπρός λοιπόν.
– Πάμε και στο νησί!