Στο δρόμο της Τουρλίδας
βρήκαμε τις πελάδες
μέσα στη Λιμνοθάλασσα
να περιμένουν την επιστροφή
του γαλάζιου έργου
για να ζωντανέψουν οι πέτρες
στα όρια του κόσμου
και να μη μείνει μόνη
η εκκλησία στο νησάκι
εκεί που έζησαν
η μνήμη μέλλοντος
την ανάγκη της ζωής
πριν την έξοδο
που θα οδηγούσε
στον σίγουρο θάνατο
αλλά και στην ελευθερία
των επόμενων ανθρώπων
που δίχως αυτή τη θυσία
θα ήταν σκλάβοι
της οθωμανικής θέλησης
διότι θα τους είχαν προδώσει
οι ραγιάδες της κοινωνίας
για μια ψεύτικη ειρήνη.