Στο κάστρο της Βόνιτσας
κοιτάξαμε τον ουρανό
και τη θάλασσα του λιμανιού
για να δούμε το βλέμμα
που αντίκριζε το παρελθόν
όταν οι βάρβαροι
πολιορκούσαν τα τείχη μας
και καταλάβαμε την αξία
κάθε πέτρας που αγγίξαμε
όταν περάσαμε μαζί
τα τρία τείχη
της άμυνας και της αντίστασης
διότι πάνω τους
θυμηθήκαμε τους δικούς μας
που έπεσαν με την κραυγή
της ελευθερίας της πατρίδας
δίχως να οπισθοχωρήσουν
γιατί ο καθένας ήξερε
ότι ήταν η ασπίδα
ενάντια στη βαρβαρότητα
που ήθελε να καταστρέψει
όλη τη χριστιανοσύνη
για να γίνει ο σταυρός
ο τελευταίος τάφος.