Πάνω στην πλατφόρμα
στο απέραντο γαλάζιο
δεν υπήρχε ψυχή
στη μοναξιά του ορίζοντα
τότε ο άνθρωπός του
κοίταξε πρώτα τον ουρανό
κι ύστερα μόνο τη θάλασσα
για να πάρει την απόφαση
και να ερευνήσει για πρώτη φορά
το βάθος της μνήμης
διότι ήξερε ότι ήταν
ο μοναδικός τρόπος
να δώσει μέλλον
στους δικούς του
για να παραμείνουν
ελεύθερα όντα
όπως είναι το πρέπον
έτσι η μοναξιά του
μετατράπηκε σε αλτρουισμό
μέσω του Ελληνισμού
που σκέφτεται
τους συνανθρώπους
για να παράγει
και τον ουμανισμό.