– Δεν μπορώ να καταλάβω…
– Ποιο πράγμα;
– Τα χίλια χρόνια.
– Τι δεν είναι κατανοητό;
– Μάλλον το νοητικό σχήμα.
– Δεν είναι μόνο αυτό.
– Τι εννοείτε; Ότι είναι πραγματικότητα;
– Ακριβώς.
– Μα είναι αδιανόητο.
– Όχι πια.
– Μια ουτοπία τουλάχιστον.
– Για σένα και προς το παρόν.
– Δεν σας καταλαβαίνω.
– Δέχεσαι ότι η νοόσφαιρα είναι πιο μεγάλη από την πραγματικότητα;
– Βέβαια και το ζω.
– Γιατί;
– Διότι μπορεί να κατασκευάσει και μη πραγματικά γεγονότα.
– Εξωπραγματικά!
– Σωστά.
– Πώς καθορίζεις τη ζωή;
– Ως το χρονικό διάστημα μεταξύ γέννησης και θανάτου.
– Καλώς.
– Τι καλώς; Δεν ισχύει;
– Ας πούμε ότι είναι μια βιολογική προσέγγιση.
– Υπάρχει και άλλη.
– Υπάρχει η νοητική.
– Εδώ βρίσκεται το πρόβλημα μου.
– Στην αρχή, όταν εντόπισαν προικισμένα παιδιά…
– Τα ονόμασαν υπερκανονικά!
– Διότι αρχικά δεν τα έψαχναν.
– Αλλά τα βρήκαν.
– Τους βοήθησαν.
– Ναι ξέρω.
– Μετά προσπάθησαν να βρουν διαφορετικές τάξεις μεγέθους.
– Έτσι ανακάλυψαν τις μεγαλοφυΐες.
– Αλλά δυσκολεύτηκαν με τις ιδιοφυΐες.
– Επειδή αλλάζουν τα πάντα με αυτές.
– Ακόμα και ο τρόπος σκέψης.
– Είναι και αυτό σωστό.
– Αυτές όμως οι κατηγορίες δεν είναι μόνο και μόνο γραμμικές.
– Ναι, θυμάμαι την υπερβολική ιεραρχία.
– Κατά συνέπεια υπάρχει μια δυσκολία.
– Με το θέμα της διάταξης.
– Διότι η διαφορά παράγει διαφορά.
– Παραγωγικότητα;
– Δημιουργικότητα.
– Νόμιζα ότι ο συσχετισμός είναι ελάχιστος ακόμα κι αν είναι θετικός.
– Σωστά αλλά σε χαμηλό επίπεδο.
-Για το υψηλό, υπάρχει σίγουρα και πρόβλημα στατιστικής.
– Οι ιδιομορφίες και οι ανωμαλίες πάντα παράγουν αυτά τα προβλήματα.
– Πώς τα συνδέετε αυτά;
– Με τη μεταφορά δομής.
– Πρέπει να είναι πιστή.
– Αυτό γίνεται μέσω της μνήμης.
– Της μνήμης…
– Η οποία είναι ικανή να ξεπεράσει τα όρια του θανάτου.
– Αν υπάρχει έργο.
– Μα έργο υπάρχει.
– Έχετε δίκιο.
– Με την μνήμη μπορούμε να προσεγγίσουμε τα χίλια χρόνια.
– Πώς;
– Μέσω της στρατηγικής της νοημοσύνης.