Η κατάκτηση της Κύπρου από τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο κατά τη Τρίτη Σταυροφορία δεν είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Αρχικά εξαιτίας μιας καταιγίδας και στη συνέχεια μιας απλής σύγκρουσης που θα μπορούσε να ρυθμιστεί με τρόπο σικελικό, η κυπριακή σύγκρουση είχε μία πολύ δυνατή επιρροή στη συνέχεια της ιστορίας. Ο λόγος είναι σχετικά απλός ακόμα κι αν οι συνέπειες θα μπορούσαν να είναι απρόβλεπτες. Πράγματι, στην Κύπρο ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος δέχτηκε τον Guy de Lusignan. Ο τελευταίος δεν ήταν σύμμαχος κάποιου, εφόσον ήταν ο παλαιός βασιλιάς της Ιερουσαλήμ. Ωστόσο έπεσε σε δυσμένεια και οι Φράγκοι βαρόνοι των Αγίων Τόπων είχαν προτιμήσει αντί αυτού τον ήρωα της υπεράσπισης της Τύρου, δηλαδή τον Κορράδο του Μομφερράτου. Το πρόβλημα είναι ότι ο Φίλιππος Αύγουστος είχε την υποστήριξη του τελευταίου, ενώ ο Ριχάρδος προτιμούσε τον πρώτο γιατί ήταν Λόρδος ακουιτανής καταγωγής, αλλά και για την βοήθεια του στην κατάκτηση της Κύπρου. Έτσι αυτός ο τελευταίος λόγος προκάλεσε μία ακόμα μεγαλύτερη διαφωνία ανάμεσα στις δύο συμμαχίες. Αυτές οι τελευταίες δεν βρίσκονταν παρά μπροστά στην Πολιορκία του Αγίου Ιωάννη της Άκρας που αντιστοιχεί σήμερα στην ακτή του Λιβάνου. Η πολιορκία διήρκεσε αρκετούς μήνες. Η πόλη είχε καταληφθεί από τις μουσουλμανικές δυνάμεις και πολιορκηθεί από τους χριστιανούς βαρόνους. Επρόκειτο λοιπόν για ένα δύσκολο συγκρουσιακό πλαίσιο που απαιτούσε μία ένωση τουλάχιστον περίσταση ανάμεσα στους δύο βασιλιάδες που είχαν αποκλίνουσες πορείες. Οι σταυροφόροι αποδυναμωμένοι και άρρωστοι και παρά τον Σαλαντίν κατάφεραν να πάρουν την πόλη στις 12 Ιουλίου 1191 μετά από μία τρομερή επίθεση στην οποία ξεχώρισαν οι δύο βασιλιάδες μαζί με τους ιππότες τους. Ωστόσο αυτή η νίκη θα σημάνει το τέλος της σχέσης τους. Ο Φίλιππος Αύγουστος άρρωστος εγκαταλείπει τους Αγίους Τόπους εξαιτίας της διαφωνίας του σχετικά με την κληρονομιά του βασιλείου της Ιερουσαλήμ. Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος ήταν τώρα μόνος σε αυτή την Σταυροφορία.