Πολλοί από τους Κύπριους ή ακόμα και από τους Έλληνες θεωρούν ότι η τωρινή θέση της Κύπρου την απομονώνει, ενώ αντιθέτως η Κύπρος αποτελεί ουσιαστικά ένα δείκτη εμπιστοσύνης ως προς την οντότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η μη αναγνώριση της Κύπρου από την Τουρκία δεν είναι μόνο ένα τοπικό πρόβλημα. Αφορά την ολότητά μας. Διότι εδώ και χρόνια, η Κύπρος καταφέρνει να ζει δίχως αυτήν την αναγνώριση. Διότι εδώ και χρόνια, υπάρχουν τα κατεχόμενα τα οποία αναγνωρίζει η Τουρκία ως κράτος ενώ με τα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε. είναι και αυτό παράνομο και οι θεσμοί του. Άρα η στάση της Τουρκίας δεν επηρεάζει διαφορετικά την κυπριακή οντότητα. Στην ουσία η στάση της δείχνει μία έλλειψη σεβασμού ως προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Κύπρος με την ύπαρξη του κυπριακού αποδεικνύει ότι ο ευρωπαϊκός θεσμός δεν αποτελεί για την Τουρκία ένα θεσμικό εμπόδιο. Συνεπώς με το κυπριακό δεν προβάλλεται μόνο η μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η τοπική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γίνεται ολική μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και το ίδιο ισχύει και για την κατοχή. Άρα το θέμα της αναγνώρισης που θεωρείται από πολλούς ως τυπικό και αυτονόητο εμπεριέχει πολλά ουσιαστικά σημεία και γι’ αυτόν το λόγο δυσκολεύει έντονα την τουρκική διπλωματία. Η αναγνώριση της Κύπρου έχει ως άμεση επίπτωση την μη αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος, πράγμα το οποίο είναι σημαντικότατο για την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Η αναγνώριση της Κύπρου έχει ως έμμεση επίπτωση την άρση των βέτο που ασκεί η Τουρκία ενάντιά της σε διεθνείς επιτροπές, πράγμα το οποίο θα απελευθερώσει την κυβέρνηση. Μέσα στο γεωπολιτικό πλαίσιο ακόμα και μια τυπική και αυτονόητη αναγνώριση αποτελεί την πρώτη πτώση του πρώτου ντόμινο μιας αλυσίδας, η οποία είναι η αρχή μιας αλυσιδωτής αντίδρασης που θα αλλάξει την ουσία του πλαισίου.

Εκεί όμως που πρέπει να σταθούμε δεν είναι μόνο στα θετικά αποτελέσματα ενός βέτο στην περίπτωση μη αλλαγής στάσης της Τουρκίας ως προς την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά στο τι σημαίνει για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η στάση της Τουρκίας σημαίνει απλώς ότι δεν σέβεται τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και ότι προσπαθεί μάταια να επηρεάσει τους κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης προβάλλοντας ότι το κυπριακό δεν ανήκει στα κριτήρια του Ελσίνκι. Όμως θέλει δεν θέλει η Τουρκία είναι αναγκασμένη να παραδεχθεί την ήττα της στη μάχη του σχεδίου και να υποστεί τις ουτοπικές της επιπτώσεις. Δεν μπορεί πια να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση δίχως να αναγνωρίσει ένα πλήρες κράτος μέλος της, διότι από αυτήν την αρνητική στάση συνεπάγεται και η μη αναγνώριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι η τουρκική υποψηφιότητα μετατράπηκε σε ανατολικό δίλημμα, πράγμα το οποίο ήταν αναμενόμενο. Συνεπώς ο μόνος τρόπος για την Τουρκία να μην έχει ένα σοβαρό κόστος είναι να αποκαλύψει την πραγματική της αίτηση, δηλαδή την ειδική σχέση.