Μερικά δάχτυλα στο πιάνο
προσπαθούσαν να παίξουν
τις ελάχιστες νότες
που αγγίζουν την ανθρωπιά
και πάλευαν με τα πλήκτρα
δίχως να πουν τίποτα
μόνο στο τέλος κοίταζαν
αν ο δάσκαλος χαμογελούσε
και τότε συνέχιζαν
την επόμενη εκτέλεση
για να γεμίσει ο χώρος
με τις λευκές σιωπές
μιας μικρής παρτιτούρας
λες και χιόνιζε
μέσα στην καρδιά μας.