Οι 3 όροι της Τουρκίας ενώ ερμηνεύονται ως αντεπίθεση εναντίον των κινήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην ουσία τους αποδεικνύουν ότι το δόγμα της με τη στρατηγική έννοια δεν εφαρμόζεται πια. Οι 3 όροι είναι οι εξής:

Η Τουρκία δεν δέχεται δεσμεύσεις στο Κυπριακό.

Η Τουρκία δεν αποδέχεται την ειδική σχέση αντί της πλήρους ένταξης.

Η Τουρκία δεν αποδέχεται αποκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο και ειδικότερα ως προς τη διακίνηση προσώπων.

Ο πρώτος όρος που αφορά το Κυπριακό ήταν αναμενόμενος εφόσον η Τουρκία έκανε τα πάντα για να εμφανιστεί ως θετικός παράγοντας στις διαπραγματεύσεις του σχεδίου αν και ήταν μόνο φαινομενικά. Η επαναφορά του ζητήματος προέρχεται από τη διεκδίκηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία είναι εφικτή εξαιτίας του δημοψηφίσματος. Διότι με την απόρριψη του σχεδίου ως έχει, η Κύπρος κατάφερε να διατηρήσει την ελευθερία της ως προς την ευρωπαϊκή απόφαση σχετικά με το ανατολικό ζήτημα. Έτσι ενώ δεν υπάρχει άμεση αναφορά στο Ελσίνκι σχετικά με το κυπριακό, η Τουρκία αναγκάζεται να το διευκρινίσει, πράγμα που αποτελεί την πρώτη απόδειξη αλλαγής δόγματος.

Ο δεύτερος όρος που αφορά την ειδική σχέση είναι και αυτός μια απάντηση στις διάφορες ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες που συγκρίνουν τη θέση της με την Ελβετία και την Ισλανδία όμως αυτό ήταν η βούληση και η θέληση αυτών των χωρών και εδώ έχουμε τουλάχιστον επίσημα μια διαφορά με την Τουρκία. Αυτήν αναγκάζεται τώρα να αντιδράσει στην τριπλή στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιδιώκει την αλλαγή της τουρκικής νοοτροπίας έτσι ώστε να διαμορφωθεί σύμφωνα με το ευρωπαϊκό μοντέλο δίχως να συνεπάγεται η πλήρης ένταξη.

Ο τρίτος όρος που αφορά την ελεύθερη διακίνηση του εργατικού δυναμικού της Τουρκίας είναι μάλλον ο πιο αστείος και ειρωνικός. Η Τουρκία διεκδικεί για τους εργάτες της κάτι το αυτονόητο εφόσον κάθε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω του ευρωπαϊκού κεκτημένου έχει το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης. Επιπλέον μέσω των κατεχομένων η Τουρκία έμαθε την έννοια της ελεύθερης διακίνησης με την προσφυγή του τουρκοκύπριου ιατρού. Η ειρωνεία όμως προέρχεται από την ύπαρξη του κατοχικού στρατού στην Κύπρο, ο οποίος με την παρουσία του καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και βεβαίως το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η ύπαρξη της τριπλής στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικά της κυρίαρχης στρατηγικής της Κύπρου αναγκάζει την Τουρκία να θέσει τους όρους της έτσι ώστε να φανεί τουλάχιστον τυπικά και φαινομενικά ότι η απόρριψή της προέρχεται από την ίδια, ακολουθώντας το νοητικό σχήμα του μύθου του Αισώπου με την αλεπού και τα σταφύλια.