Πάνω στους τοίχους
έγραψαν τα παιδιά
τη δική τους ιστορία
δίχως να περιμένουν
τους πολιτικούς
γιατί έβλεπαν πως ράγιζε
ακόμα και το μπετόν
της μίζερης κοινωνίας,
έτσι διαβάσαμε
για πρώτη φορά
το μέλλον της πατρίδας
κι αν μερικοί από μας
δεν μπόρεσαν να το πιστέψουν
όλοι οι άλλοι ήξεραν πια
ότι το όραμά μας
είχε βάλει το χρώμα
του απέραντου γαλάζιου
πάνω στο γκρίζο
για ν’ αλλάξει
ο δρόμος της δουλείας
και να γίνει
το μονοπάτι του λαού.