– Δεν έχετε σταματήσει να γράφετε.
– Είναι αλήθεια.
– Σε έναν απίστευτο αριθμό θεμάτων.
– Δεν γράφω για θέματα αλλά για ανθρώπους.
– Θα μπορούσαμε μάλιστα να δηλώσουμε για ελεύθερους ανθρώπους.
– Είναι το παράδοξο.
– Αλλά επίσης η παρεξήγηση.
– Αυτό φαίνεται αναπόφευκτο.
– Για ποιο λόγο;
– Είναι μέσα στη φύση του παράλογου.
– Και αυτό δεν σας ενοχλεί;
– Η γνώση αυτού του παράλογου είναι που οδηγεί στην ελευθερία της σκέψης.
– Αλλά αυτή η ελευθερία δεν πληρώνεται ακριβά;
– Η επιλογή είναι στέρηση. Έτσι αυτή αντιπροσωπεύει ένα κόστος.
– Και αυτό το κόστος είναι ανεκτό;
– Για τους ελεύθερους ανθρώπους, είναι όντως.
– Και για τους άλλους;
– Αντιπροσωπεύει μια κοινωνική απαγόρευση.
– Απαγόρευση, είπατε;
– Ακριβώς. Είναι μάλιστα κατ’ αυτό τον τρόπο που επιβάλλει σε όλα άτομα την υπεροχή της μέσα στο παρόν.
– Μέσα στο παρόν;
– Δεν μπορεί να το κάνει μέσα στο παρελθόν και το μέλλον.
– Για ποιο λόγο;
– Επειδή εκεί επεμβαίνει ο χρόνος.
– Που σημαίνει;
– Ο χρόνος, είναι ο τόπος της αντίστασης.
– Έτσι η κοινωνία εκεί τρώει τα μούτρα της.
– Δεν θα μπορούσα να το πω καλύτερα.
– Έτσι η γραφή σας έχει στόχο να ανήκει στο χρόνο.
– Είναι η μόνη ανησυχία μου.
– Γιατί;
– Επειδή ο χρόνος και η ανθρωπότητα είναι οι στυλοβάτες μας ως άνθρωποι.