Οι ελληνο-αρμενικές σχέσεις δεν πρέπει να είναι μόνο θεωρητικές και να βασίζονται αποκλειστικά σε ένα συμβολικό χαρακτήρα. Οι ελληνο-αρμενικές σχέσεις υπάρχουν εδώ και αιώνες. Ζήσαμε μαζί και στην ζωή και στο θάνατο. Ξέρουμε και οι δυο μας τι σημαίνει η λέξη γενοκτονία και τη μάθαμε από τον ίδιο θύτη. Ζήσαμε το θάνατο των δικών μας από τη βαρβαρότητα και τώρα έχουμε ο καθένας μας μια χώρα, όπου ζούμε ελεύθεροι. Δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν είμαστε πολιορκημένοι. Συνεπώς δεν μπορούμε να στεκόμαστε ουδέτεροι, όταν υποφέρει ο ένας από τους δυο μας. Οι Σπαρτιάτες έδειξαν το παράδειγμα στους μαχητές του Αρτσάχ και αυτοί με τη σειρά τους μάς έδειξαν την ουσία της αντίστασης. Ακόμα και οι εκκλησίες μας με τις πληγές τους συμπαραστέκονται ενάντια στη βαρβαρότητα. Οι σχέσεις μας λοιπόν δεν μπορεί να είναι μόνο παθητικές και ο καθένας να πηγαίνει απλώς στην επέτειο της γενοκτονίας του άλλου. Μάλιστα θα πρέπει μαζί να υποστηρίξουμε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ασσυρίων. Διότι μόνο ενωμένοι θα καταφέρουμε να πατάξουμε την αδιαφορία, τη λήθη και τη γενοκτονία της μνήμης. Οι σχέσεις μας πρέπει να αφορούν την επιστήμη, τον πολιτισμό, τη γλώσσα, τη θρησκεία. Διότι ξέρουμε και οι δυο μας την αξία της διασποράς για την εξέλιξη του έθνους μας. Αιώνες τώρα βοηθάμε ο ένας τον άλλο για να παράγουμε πολιτισμούς που επηρεάζουν την Ανθρωπότητα και δείχνουν την αντίσταση και τη θυσία. Πρέπει όμως να είμαστε και πρακτικοί, διότι δεχόμαστε συνεχώς πιέσεις. Το αζερικό και το τουρκικό κράτος έχουν την ίδια νοοτροπία και δεν αναγνωρίζουν τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Κανείς από τους δυο μας δεν γεννήθηκε θύμα. Δεν είναι λοιπόν η μοίρα μας. Είμαστε αυτοί που δεν γενοκτόνησαν και πρέπει να παράγουμε το έργο μας αποφασιστικά, ενεργητικά και αποτελεσματικά. Δίχως να ξεχάσουμε ότι δεν έχουμε επιλογή, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη νοημοσύνη μας με κάθε τρόπο όχι μόνο για να είμαστε εδώ, αλλά και για ν’ αφήσουμε στο μέλλον μας την ιστορία μας, αλλιώς δεν θα είχε νόημα που επιζήσαμε. Οι οικονομικές πιέσεις που δεχόμαστε θα αλλάξουν, διότι θα γίνουμε ενεργειακός κόμβος και γεωπολιτικός παίκτης, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται πάντα προς όφελος των ανθρώπων μας και της πατρίδας μας. Οι ελληνο-αρμενικές σχέσεις πρέπει να είναι παραδειγματικές ακόμα και για τους άλλους λαούς που αντιστέκονται στους ισχυρούς, στο σύστημα και στη βαρβαρότητα. Σ’ εμάς ανήκει αυτό το καθήκον.