Ακόμα κι αν είναι αδιανόητη αρχικά η στρατηγική, πρέπει να μετατραπεί τουλάχιστον σε ουτοπία για να αποκτήσει ένα νόημα η τακτική. Δίχως τη στρατηγική, η τακτική μετατρέπεται σε λανθασμένη κίνηση. Έτσι αν δεν πιστεύεις στη στρατηγική, στην αξία της και στην ανθεκτικότητά της, τότε μην ασχοληθείς καν με την τακτική. Εκτός βέβαια αν το κάνεις μόνο για εκτόνωση, αλλά μην πιστεύεις κιόλας ότι θα καταφέρεις και κάτι. Αν λοιπόν ξεπεράσεις τις φοβίες σου και αποδεχθείς ότι υπάρχει τρόπος επίλυσης μέσω της στρατηγικής, τότε επικεντρώσου πάνω της δίχως να εξετάζεις συνεχώς θεωρίες συνωμοσίας, αλλιώς δεν θα έχεις απόδοση. Αφού επιλεχθεί ο στόχος, ο οποίος είναι μία μεταστρατηγική οντότητα, ο καθορισμός των στρατηγικών επίλυσης, επιτρέπει στη συνέχεια την ενεργοποίηση κριτηρίων που λειτουργούν βοηθητικά για την ελαχιστοποίηση του κόστους σε σχέση με το κέρδος. Βέβαια όταν αυτή η στρατηγική αφορά ένα εθνικό θέμα, πρέπει να εξετάσεις και τη νομική του υπόσταση. Διότι ακόμα κι αν δεν πιστεύεις στη νομολογία, πρέπει να υπάρχει μια βάση για την οποία θα παλέψεις ως κόκκινη γραμμή και αυτό ακολουθώντας πάντα το πλαίσιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εκεί θα ενσωματώσεις το πεδίο της τακτικής, για να υποστηρίζει πρακτικά σε χαμηλό επίπεδο την επιλεγμένη στρατηγική της επίλυσης του προβλήματος. Ένας από τους τρόπους, και μπορεί να είναι κι από τους πιο επαναστατικούς σε πολιτικό επίπεδο, είναι η διάδοση μέσω της πληροφόρησης της γνώσης, η οποία είναι ως ουσία η μόνη ικανή ν’ αντισταθεί στην εξουσία. Μ’ αυτόν τον τρόπο η προσπάθειά σου μπορεί να γίνει λαϊκή, διότι αντιπροσωπεύει κοινά ιδανικά, τα οποία όταν είναι γνωστά στο λαό, μπορεί να τα προστατέψει αν δει ότι κάποιος κοινός εχθρός θέλει να τα καταπατήσει. Έτσι, αν το έργο σου θέλεις να έχει έναν πραγματικό πολιτικό αντίχτυπο, πρέπει να θεμελιώνεται πάνω στην γνώση και όχι να περιμένεις να αποκτήσεις την εξουσία για να την εφαρμόσεις, διότι εκείνη τη στιγμή αυτό που δεν σκέφτηκες είναι ότι μερικοί από τους δικούς σου θα ξεχάσουν τα ιδανικά τους και θα προσπαθήσουν να αποσπάσουν απλώς μια θέση εξουσίας, λες και τελικά να ήταν αυτός ο μοναδικός τους στόχος. Κάνε λοιπόν πρώτα το αρχικό σου έργο κι αν μπορείς να το υποστηρίξεις και με μια πολιτική δράση, κάνε το, αλλά μετά, για να μην αλλοιωθείς λόγω του εκφυλισμού του, διότι η τακτική προηγήθηκε της απαραίτητης στρατηγικής.