Για να γίνει ο άνθρωπος, συνάνθρωπος θέλει μεγάλη προσφορά διότι είναι από τις πιο δύσκολες πράξεις για όλους μας. Σε αυτή τη διαδικασία εμπλέκεται βέβαια ο αλτρουισμός αλλά παράγεται μόνο μια εκφυλισμένη σχέση, που ονομάζεται απλώς επαφή και είναι ανίκανη να υποστηρίξει τις έννοιες της αντίστασης και της θυσίας, οι οποίες είναι τόσο χαρακτηριστικές του πολιτισμού μας. Κι εσύ αναρωτιέσαι αν έχεις την αξία για να καταβάλεις την προσπάθεια. Ξεχνάς όμως ότι ο ορισμός του μαθητή είναι να κάνει ό,τι δεν μπορεί αφού ο δάσκαλος του το αποδείξει. Ανήκει λοιπόν στους ενδιάμεσους στόχους που πρέπει να θέσεις στον εαυτό σου αν θέλεις όντως να παράγεις μαζί μας, ένα έργο για την Ανθρωπότητα και όχι μόνο για το άμεσο περιβάλλον σου. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσεις να ξεπεράσεις τις επιφυλάξεις και τις φοβίες που χαρακτηρίζουν τα κοινωνικά όντα. Η Ανθρωπότητα δεν ζητά τίποτα από αυτά, γιατί δεν προσδοκούν τίποτα, ζουν απλώς σ’ ένα ανούσιο παρόν και δεν θέλουν ν’ αλλάξουν τίποτα. Ενώ εσύ έχεις το παρελθόν σου και νιώθεις κάθε μέρα όλο και πιο πολύ το βάρος του. Των συνανθρώπων η πορεία είναι πάντα ανηφόρα διότι αποτελεί μια ανέλιξη. Συνεπώς χρειάζεται ανθρώπινη ενέργεια για να γυρίσει ο ήλιος της δικαιοσύνης. Αλλιώς θα ζήσεις μέσα στη αδικία της κοινωνίας της λήθης.