Αν σκεφτείς μία μέρα πόσο απλός είναι ο ελληνισμός, τότε θα αντιληφθείς ότι κι εσύ μπορείς να είσαι ένα κομμάτι του με το έργο σου. Στο κάτω κάτω της γραφής, τι άλλο είσαι εκτός από ήλιο, θάλασσα και ουρανό. Ζεις σε μια λεπτή λωρίδα γης, μπορεί και πάνω σ’ ένα από τα νησιά μας, αλλά είσαι μία ψηφίδα από το ψηφιδωτό μας; Αναρωτιέσαι λοιπόν τι μπορείς να κάνεις για να συμβάλλεις στο έργο του ελληνισμού και ζητάς κάτι το πρακτικό. Διότι δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι όταν πας να ψαρέψεις, συμπληρώνεις την ταυτότητά σου. Όταν κοιτάς το βυθό μας, κοιτάς τον πλούτο μας. Βλέπεις την κληρονομιά, που σου άφησαν οι πρόγονοι σου με τις μάχες τους. Όταν περπατάς πάνω στους κυματοθραύστες μας, δεν νιώθεις το έργο των δικών μας που άλλαξαν τα λιμάνια της μνήμης για να προστατεύουν το μέλλον των δικών τους; Πρέπει να το χαρείς που μπορείς να έχεις κοντά σου τόση θάλασσα, διότι σε γεμίζει με τα χάδια του χρόνου. Κι αν μένεις ψηλά στα βουνά, μην ξεχνάς ποτέ την δύναμη του άνεμου είναι και αυτή για σένα, διότι οι δικοί σου πολέμησαν για να κρατήσουν αυτά τα βουνά. Κι αν δεν έχεις τίποτα από αυτά, τότε κοίτα τον ήλιο της δικαιοσύνης που σε λούζει με το φως του κάθε μέρα και σκέψου ότι υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που δεν τον γνωρίζουν καλά καλά. Για όλα αυτά μην κάθεσαι παθητικά περιμένοντας τα πάντα από τους άλλους. Κοίτα τι μπορείς να προσφέρεις κι εσύ, διότι ο ελληνισμός, η προσφορά στην Ανθρωπότητα, δεν λειτούργησε ποτέ αλλιώς. Ξέχνα λοιπόν τους φθόνους και τους εχθρούς, κι αυτοί με κάτι πρέπει ν’ ασχοληθούν για να προσπαθήσουν να υπάρξουν. Πάρε την απόφαση να πράξεις με τον δικό σου τρόπο, αλλά για να προσφέρεις. Τότε θα δεις πόσο πιο όμορφη είναι η ζωή. Διότι δεν ζεις πια μόνο για σένα, αλλά και για τους άλλους. Το μάθημα του ελληνισμού είναι αυτό, δεν έχει νόημα η ζωή σου, αν δεν σκέφτεσαι τους άλλους γι’ αυτό κατάφερε να γεννήσει τον ουμανισμό. Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται αγνά και αγαθά δίχως σημασία, πρέπει να αναρωτηθείς γιατί έχουμε μια διαχρονική αξία κι αγγίζουν ακόμα τόσο τους δικούς μας. Τότε θα νιώσεις κι εσύ την ανάγκη να παλέψεις για το απέραντο γαλάζιο, διότι ζούμε μια ιστορική στιγμή για τον ελληνισμό κι αν το συνειδητοποιήσεις, θα θες κι εσύ να βάλεις την υπογραφή σου σε αυτόν τον αγώνα, για να μπορείς μετά, στο μέλλον, να πεις στα δικά σου παιδιά, ότι κι εσύ ήσουν εδώ την ώρα της ανάγκης και δεν άφησες σε άλλους να γράψουν τη μοίρα σου και τη μοίρα τους. Αυτό δείχνει ο ελληνισμός. Τη μοίρα σου τη γράφεις εσύ όταν παράγεις έργο. Η Ελλάδα προχώρησε πάντα με τα οράματα του ελληνισμού κι όχι με ψεύτικα όνειρα της κοινωνίας της λήθης και της αδιαφορίας. Μην στέκεσαι λοιπόν ηττοπαθής και δέξου την κληρονομιά σου, για να αφήσεις κι εσύ κάτι στο πέρασμα σου.