Start to replace
every moment
of the past
with events
of the future
and you will see
the difference
between
existence
and life.
The strange perfume
is still on your fingers
because it’s the symbol
of the pleasure
of your soul
when you met
the sun of the night
at the opera
of the life
and it’s dark light.
For the moment
it’s impossible to you
to imagine
the golden cross
on the silver
and especially
its sacred beauty
because you never saw
the real faith
and you lost
your soul
in a fake religion.
Sooner or later
you will see
the beauty
of the Holy Land
but for the moment
you have to be
prepared
for the next move
in our struggle
because each of us
will be essential.
e-Μάθημα: Τεχνικές αφαιρέσεων. 29/10/2022
If you realize
that some species
in the sea
which don’t see
the light
or colors
can use
polarized light
to communicate,
you will see
the complexity
of world.
Η ιστορία
των δημοψηφισμάτων
αναδεικνύει
πώς λειτουργεί
η εσωτερική τους
υπερδομή
και πώς επηρεάζονται
από εξωτερικές
πιέσεις
που ξεπερνούν
τον τοπικισμό.
Όταν εξετάζουμε
συνολικά
τη διεξαγωγή
των δημοψηφισμάτων
και ποια
από αυτά
αξιοποίησαν
συλλαλητήρια
καταλαβαίνουμε
ότι ακολουθούν
νοητικά σχήματα
πολύ ισχυρά.
Τους νερόβραστους μαχητές
τους αναγνωρίζουμε
από μακριά
κατά συνέπεια
δεν είναι ανάγκη
να μας προσεγγίσεις
με το ύφος σου
το διπλωματικό
γιατί είμαστε
της στρατηγικής
και μόνο.
Όταν κρύβεσαι
πίσω από τους άλλους
σ’ ένα συλλαλητήριο
μην προσπαθείς
να μας πείσεις
ότι έπαιξες
και κάποιο ρόλο
στο δημοψήφισμα
γιατί ήμασταν
κι εμείς εκεί
και δεν σε είδαμε
πουθενά.
Even if you have
nothing
for you
you can give
everything
with your work
so keep it
in mind
when you feel
that society
is empty.
You want
from me
to talk
about the Paradise
but you forget
that you don’t
believe
that you have
a soul.
So what
shall I do
for you?
I’m in your breath
but you can’t see it
because you try
to discover
the path
of a relation
of the past
without knowing
the reality
of the future.
Choose your life
before it’s too late
because you don’t
have any time
to waste now.
Choose Barabbas
or Jesus-Christ
choose society
or Humanity
but do it now.
You swear
that our duty
is important
but I can see
that for you
it’s impossible
to leave
the society
of oblivion.
That’s why
I say to you
goodbye.
You want
to see
everything
but you don’t give
anything
and you think
that’s normal.
But now
you are trying
to define
yourself
and you can’t.
At the edge
of Heaven
you can choose
what you really want
before
your last decision.
So try
to imagine
this moment
right now.
You can’t imagine
more that I give you
but for you
this seems
to be a problem
because
you realize
that you don’t have
any deepness
in your heart.
Every heart
is special
but what about
the soul
because this part
is even more
important
for the future
of the relation.
Even if you are far
you can feel me
next to you
because my love
doesn’t care
about the distance.
And our link
is stronger
than any relation,
tougher
than any contact
forever.
Το γεύμα
της παράδοσης
μας έφερε
σιγά σιγά
στην όπερα
και στους κώδικες
της εποχής
που είναι
διαχρονικοί
ακόμα
και τους αιώνες.
I see you
in the nightfall
but you see
only the darkness
because
inside you
there is no light.
That’s why
you have
to believe
and the faith
will be with you.
Οι μαχητές
σ’ ένα δημοψήφισμα
φαίνονται
από την αρχή
κι όχι μετά
τη διεξαγωγή του
γιατί πρέπει
να πάρεις
θέση
για το δίκαιο
του λαού.
Όταν μετά
από χρόνια
εμφανίζεται
για να αξιοποιήσει
ένας άνθρωπος
που δεν πάλεψε
την ώρα
της διεξαγωγής του
τότε πρόκειται
για εκμετάλλευση.
Δεν μας αγγίζουν
αυτοί
που παραμένουν
κρυμμένοι
την ώρα
του δημοψηφίσματος
κι εμφανίζονται
μόνο όταν
τα αποτελέσματα
ανέδειξαν
τη θέση
που προωθούν
μετά.
Η πρωτοβουλία
ενός δημοψηφίσματος
πρέπει να αναγνωριστεί
όταν αυτό είναι
ιστορικής σημασίας
γιατί πρέπει
να τιμούμε
τη μνήμη
του ανθρώπου
που το επινόησε.
Αν κρύφτηκες
στο δημοψήφισμα
και περίμενες
να περάσουν
χρόνια
για να πεις
ότι ήσουν
από την πλευρά
των νικητών
τότε σπαταλάς
τον χρόνο μας.
Η ουσία
του δημοψηφίσματος
είναι ανθρώπινη
αλλά πρέπει
να προστατευτεί
αλλιώς
γρήγορα
κινδυνεύει
από το σύστημα
και τη χειραγώγηση.
Κάθε δημοψήφισμα
έχει την ιστορία του
και πρέπει
να την εξετάσεις
όταν θέλεις
να το αξιοποιήσεις
για να είναι
και το αποτέλεσμά του
ιστορικό
δηλαδή με ίχνος.
When you consider
that your dogma
has a bigger value
than values
it’s not
an opinion
but just a lack
of coherence
due to a low
intelligence.
That’s all.
Η έννοια
του δημοψηφίσματος
είναι δημοκρατική
αλλά έχει
και τα όριά της
όταν ξέρουμε
πώς λειτουργούν
οι θεσμοί
όταν δεν είναι
δημοκρατικοί
άρα πρέπει
να είμαστε
προσεχτικοί.
Αν το δημοψήφισμα
είναι για σένα
ένας τρόπος
να προωθήσεις
τον εαυτό σου
να ξέρεις
ότι είναι
επικίνδυνη
η εκμετάλλευση
διότι
δεν μπορείς
να ελέγχεις
τα πάντα.
Τα πλαστά δημοψηφίσματα
τα ξέρουμε
πολύ καλά
και δεν έχουμε
καμία ανάγκη
να τα βλέπουμε
σε άλλα κατεχόμενα
για να καταλάβουμε
πόσο
αντιδημοκρατικά
είναι.
Αν δεν λες ξεκάθαρα
με ποια πλευρά
ήσουν
σε ένα
δημοψήφισμα
και διαλέγεις
να εκφραστείς
μετά το αποτέλεσμα
και μόνο
τότε είσαι
μετά Χριστού
προφήτης.
Αν ένα δημοψήφισμα
είναι νοθευμένο
γιατί δεν το ακυρώνεις
κι αν τελικά
δεν το ακυρώνεις
γιατί
ετοιμάζεις
στη συνέχεια
τη διεξαγωγή
ενός άλλου;
Δεν έχει ενδιαφέρον
να σκεφτείς
ότι τα θεμέλια
μιας δημοκρατίας
μπήκαν
μέσω της χούντας
χάρη σ’ ένα
πλαστό δημοψήφισμα
απόλυτα
ελεγχόμενο;
Κανείς δεν έχει
αυταπάτες
για τον ρόλο
που έπαιξαν
μερικά κόμματα
εντός του Ψυχρού Πολέμου
και ειδικά
όταν έπρεπε
να διεξαχθεί
δημοψήφισμα.
Αν πιστεύεις
ότι το δημοψήφισμα
είναι όντως
η έκφραση
του λαού
γιατί δεν θέλεις
να ακουστεί
το αποτέλεσμα
μετά από τόσες
δεκαετίες;
Τι φοβάσαι;
Αν πραγματικά
ήταν δική σου
η πρωτοβουλία
του δημοψηφίσματος
γιατί δεν θέλησες
να υπάρχει
η επέτειος
της διεξαγωγής
κι έκανες
τα πάντα
για την ακύρωσή της.
Η μοναδικότητα
μπορεί εύκολα
να είναι
το τελευταίο
στάδιο
της σπανιότητας
γι’ αυτό
ερμήνεψε
σωστά
την τελευταία
για να προλάβεις.
Τώρα που πήρες
το τελευταίο
κόσμημα
κατάλαβες
την αξία του
γιατί είδες
με την σπανιότητα
ότι γρήγορα
φτάνουμε
στο επίπεδο
της μοναδικότητας.
Σταμάτα
την αναμονή
και σκέψου
την ετοιμότητα
αν θέλεις
πραγματικά
να συμμετέχεις
στον αγώνα
της Ανθρωπότητας
πέρα των κοινωνιών.
Αν η στιγμή
μετατρέπεται
σε γεγονός
τότε αφήνει
ένα ίχνος
και αυτό
φωτίζει
το μονοπάτι
για τους επόμενους
για να τους υποστηρίξει.
Με τους τόμους
του παρελθόντος
αντιλαμβάνεσαι
το μέγεθος
της βαθύτητας
που πρέπει
να αντιμετωπίσει
αυτός που θέλει
να περιοριστεί
αποκλειστικά
στο παρόν.
Κι ας μπήκες
στο κελί
της μοναξιάς
είναι δύσκολο
να καταλάβεις
πώς λειτουργούσε
η μοναχική
σκέψη
τόσα χρόνια
για να ξεπεράσει
τις δυσκολίες
του παρελθόντος.
Στο κρυφό δωμάτιο
προσπαθούσες
να μάθεις
πώς λειτουργούσε
η απόλαυση
του έργου
αλλά για σένα
ήταν μόνο
άβατο
κελί
της μοναξιάς.
Mε τα ποιήματα
βλέπεις μόνο
ψηφίδες
του έργου
και γι’ αυτό
δυσκολεύεσαι
να καταλάβεις
πώς λειτουργεί
η μεγάλη εικόνα
που δεν μπορείς
να φανταστείς.
Όταν συμμετέχεις
σποραδικά
στο έργο
μόνο όταν
τα κοινωνικά σου
σου το επιτρέπουν
μην περιμένεις
και πολλά
από αυτούς
που είναι συνεχώς
στο μέτωπο.
Όταν ακούς
τη συμφωνία
μέσω της ορχήστρας
νιώθεις ζωντανά
τι σημαίνει
η αρμονία
του δεσμού
της μουσικής
και ξεπερνάς
τα εμπόδια
της κοινωνίας
του θορύβου.
Όταν πλάθεις
τα χέρια
με τόση αγάπη
είναι γιατί
έχεις μέσα σου
την πίστη
που προκαλεί
σεβασμό
και στο αντικείμενο
του συμβόλου.
Η ελευθερία
είναι αναγκαία
στον πυρήνα
της σκέψης σου
αν θέλεις
πραγματικά
να μην είσαι
σκλάβος
ενός συστήματος
που μισεί
την Ανθρωπότητα.
Το θέμα
δεν είναι το έργο
αλλά ο ρόλος σου
μέσα σε αυτό
όταν συνειδητοποιείς
ότι είναι αφιερωμένο
στην Ανθρωπότητα
και όχι σε κάποια
κοινωνία
που θεωρεί
ότι αξίζει
περισσότερο
από τις άλλες.
Δεν έχεις ιδέα
για το βάθος
του έργου
που έχει
ανάγκη
η Ανθρωπότητα
και γι’ αυτό
σπαταλάς
πολύτιμο
χρόνο
με κοινωνικά
προβλήματα.
Η παραγωγή του έργου
είναι συνεχόμενη
γιατί υπάρχει
η απαίτηση
του Χρόνου
κι η ανάγκη
της Ανθρωπότητας
ακόμα κι αν δεν βλέπεις
τον πρώτο
και δεν ακούς
τη δεύτερη.
Το μαντολίνο
από τα Ιεροσόλυμα
πάντα περιμένει
τα δάκτυλά σου
για ν’ ακουστούν
οι δακτυλισμοί
που παράγουν
την μουσική
που είναι
τόσο απαραίτητη
για τη ζωή του.
Don’t repeat
the same errors
because of your dogma
just change
your mind
and liberate it
from any jail
of the system
to live free
in the network
of Mankind.
is not a question
of religion
as you say
all the time
it’s just a confusion
because you think
that your society
is the whole world
but it’s not
and that’s your problem.
e-Μάθημα: Περί Παραδείσου και Ψυχής. 28/10/2022
Your problems are
only social
because you are
trying to escape
to your destiny.
But don’t you see
that you are
going to die
and your existence
is not yet
a life?
We don’t care
about your
social problems.
We are working
only for Mankind.
So before your request
ask yourself
what is your contribution
in its evolution
and then we will
work on your existence.
Κάθε πράξη
που παράγεις
δεν αφήνει
απαραίτητα
ένα ίχνος
στην Ιστορία
γιατί είναι
η Ανθρωπότητα
που επιλέγει
ποιο θα είναι
το μέλλον της.
Με το τραγούδι
δεν κατάλαβες
τη βαθύτητα
του λόγου
και χρειάστηκες
την εικόνα
για να δεις επιτέλους
την ουσία του
ενώ ήταν από την αρχή
τόσο ανθρώπινος.
Αν δυσκολεύεσαι
να καταλάβεις
πώς λειτουργεί
ο Παράδεισος
βρες τουλάχιστον
ένα χώρο
όπου ο χρόνος
αποδεικνύει
ότι είναι
της πράξης
της πίστης.
Η ανανέωση
της έννοιας
του Παραδείσου
όταν ξεφεύγει
από το δογματικό
πεδίο δράσης
είναι πιο όμορφη
γιατί δείχνει
την ουσία
του θέματος
κι όχι τις λεπτομέρειες.
Αν ο Αρχιεπίσκοπος
γονάτισε στον τάφο
του Καζαντζάκη
έχει μεγάλη σημασία
αφού αποδεικνύει
αυτή η πράξη
ότι αυτός ο άνθρωπος
παρήγε ένα έργο
που ήταν ουσίας
για τον Ελληνισμό
και τη Χριστιανοσύνη.
Κανένας δεν σ’ αναγκάζει
να παράγεις έργο
αν θέλεις ν’ ασχοληθείς
μόνο με τη δουλειά σου
αλλά τουλάχιστον
μη σπαταλάς τον δικό μας χρόνο
γιατί είναι πολύτιμος
για την Ανθρωπότητα
λόγω της απαίτησης
του Χρόνου.
Imagine
Jesus Christ
next to you,
would you do
all the things
you are doing
right now?
So choose
what’s
important
for the future.
I can see now
the shape of your heart
because your chest
is open
to kiss
the whole world
and protect
the innocent people.
Nobody asked you
for that
but it was for duty.
Listen to the orchestra
as it was
only one instrument
made by Mankind
to overpass
any problem
due to the frictions
of societies
of oblivion
against
memory.
Even if the Kremlin
doesn’t want
to accept it
we are the best
at all the levels
because Russia
has been transformed
into a fake power
without any strategy
for the future
due to ideology.
You never ask why
we write
so many pieces
for Mankind
but you forget
the amount
of oblivion
which is produced
by societies
against
History.
We will always
want you
in this struggle
because we know
that you can
fight and win
against darkness.
You are one
of us
and you know
the power of light.
The slices of life
are cutting
your existence
to explain to you
that you have
to live
before your death
and contribute
to the evolution
of Mankind
with your work.
With or without you
we will do
our duty
as warriors
of Mankind
against
propaganda
of nazism
or communism
because
we are free.
If you want me
to do the work
that Mankind
needs
without any help
I will do it
because
I understand
that it’s a request
from you.
The poor performance
of Russian forces
is simply due
to the poor morale,
bad logistics
and of course
a ridiculous
commander
in chief
who is still
dreaming.
In Ukraine
the conventional
Russian military is
severely degraded
and of course
has lost any
of its offensive
capabilities
that’s why
they are trying
to save face
with propaganda.
Why
the silence can be
a tool
for violence?
Ask yourself
about that
and then
say something
to help
the victims
of barbarity.
With the storm
in your brain
you can’t see
the path of the light
and you think
that everything
is finished
but the truth is
that we continue
to fight
against barbarity.
We have to be
tougher than the rest
in this struggle
because compromises
are made
to force people
to accept
existence
without life
in a slavery
state.
Don’t stay
in the frame
of indifference
because at the end
you’ll finish
in the oblivion
of societies,
traceless
in the History
of Mankind.
I will not be
a victim
of your fake love
because
I have so many things
to do
and your exclusivity
is unsupportable
for my body
and my soul.
If you are lost
to the details
of History,
keep in mind
that strategy is
a tool from the future
to explore
all the scenarios
of the past
and to predict
the choice.
We are still here
after centuries
because
nobody else
will do it
to protect
Mankind
and its History
from the attacks
from barbarity
and oblivion.
When you learn
how to see
the world
via strategy
and history,
it gives you
a lot of joy
which was
unpredictable
before
the flashing point.
Χάρη
στη βαθιά ιστορία
ανακαλύπτεις
ένα πολλαπλό παρελθόν
που έχει μέσα του
πολλά σενάρια
για το μέλλον
που επιλέγει
μία φυσική στρατηγική
της νοημοσύνης.
Η συμβολή σου
στην ιστορία
της Ανθρωπότητας
αρχίζει πρώτα
με τη μελέτη
του παρελθόντος
μέσω Διδασκαλίας
για να κάνεις
μετά την υπέρβαση
με τη συμμετοχή σου.
Our heart
is wild and free
because it’s impossible
to live in jail
and our mission is
to deliver the others
from the restrictions
of the society
of indifference
and oblivion
because we belong
to Humanity.
It was impossible
to imagine
the liberation
of occupied territories
but now
as you can see
the reality
you are asking
yourself
what your contribution was
for this miracle.
Η συνάντηση
με το παρελθόν
δεν γίνεται
για λόγους επίδειξης
αλλά για να ζήσει
η αναγκαία συνέχεια
πριν χαθεί
η πληροφορία
και οι γνώσεις
για το μέλλον.
Με τη Διδασκαλία
έχεις επιτέλους
πρόσβαση
στην αλήθεια
ακόμα και στο επίπεδο
της γεωπολιτικής
ή της θρησκείας
γιατί οι βαθιές
οι γνώσεις
ανοίγουν
πόρτες.
Τώρα βλέπεις
πιο φανερά
πόσο η Διδασκαλία
ανοίγει τα μάτια
και σ’ εμπλουτίζει
με γνώσεις
που σου φαίνονταν
απίθανες
γιατί ποτέ
δεν είχες φανταστεί
ότι θα ήταν
και οι δικές σου.
Σε αυτήν την ένσταση θέλουμε να ασχοληθούμε ιδιαίτερα με το πλαίσιο Guterres. Είχαμε δει πολύ αναλυτικά το πρώτο σημείο, εδώ θέλουμε να τα κοιτάξουμε συνοπτικά και να καταλάβουμε ποιος είναι ο προβληματισμός μας. Άρα, όπως είπαμε, το πρώτο σημείο είναι απόλυτα θετικό και πρέπει να ενισχυθεί και να υλοποιηθεί. Όσον αφορά το δεύτερο σημείο είναι προβληματικό σίγουρα όπως έχει, γιατί δεν έχουμε μία τελική ημερομηνία, αλλά πάντως είναι διαχειρίσιμο και μπορούμε να επιτύχουμε αυτό που είναι το πρέπον, χωρίς να πέσουμε σε καμία παγίδα. Το τρίτο σημείο είναι καθαρά αρνητικό και μάλιστα απαράδεκτο, γιατί ουσιαστικά εξισώνει την Τουρκία με την Ελλάδα και ουσιαστικά ξεχνά ότι οι Έλληνες πολίτες είναι ήδη Ευρωπαίοι πολίτες, κατά συνέπεια δεν έχει κανένα νόημα να εξετάζουμε το 4 προς1 ή το 1 προς 1, γιατί δεν είναι με την αλλαγή υπηκοότητας που θα έχουμε μια αλλαγή επί της ουσίας για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά θα είναι αποκλειστικά για τα τουρκικά. Το τέταρτο σημείο είναι και αυτό απαράδεκτο, γιατί ουσιαστικά εξηγεί ότι δεν υπάρχει πλειοψηφία και μειοψηφία, όλα είναι ακριβώς στο ίδιο σημείο και βέβαια ακολουθεί ένα πλαίσιο που ήταν απλώς το σχέδιο του 2004. Το πέμπτο σημείο, αυτό είναι αν όχι αινιγματικό και προβληματικό, τουλάχιστον περίεργο, γιατί αυτό με το ποσοστό που δεν έχουμε το 100%, όταν έχουμε μια αλλαγή φάσης, σημαίνει ότι δεν υπάρχει δικαίωση, ότι αντιθέτως υπάρχει επίσημη καταπάτηση και μάλιστα στη συνέχεια αυτή η καταπάτηση γίνεται και νόμιμη και γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί να υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός και άμα υπάρχει επιστροφή, αυτή η επιστροφή να είναι 100% βέβαια για το πλαίσιο της νομιμότητας. Το έκτο σημείο είναι θετικό από μόνο του, γιατί ούτως ή άλλως εξηγεί ότι υπάρχει μία περιοχή που έχει μια ιδιαίτερη σημασία, το αρνητικό του σημείο είναι σίγουρα είναι ότι δεν υπάρχουν άλλες περιοχές που αναφέρονται κι είναι μόνο μία, αλλά θεωρούμε ότι είναι ήδη μία πρόταση η οποία πρέπει να αξιοποιηθεί, έτσι ώστε να υπάρχει μια υλοποίηση τμηματική του ζητούμενου. Αν δούμε λοιπόν συνολικά όλο το πλαίσιο Guterres του 2017, καταλαβαίνουμε ότι έχουμε δύο σημεία θετικά, ένα σημείο προβληματικό, αλλά διαχειρίσιμο και τρία, από τα οποία δύο είναι εξαιρετικά αρνητικά και το άλλο πρέπει να λυθεί μ’ έναν τρόπο διαφορετικό. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα για το πλαίσιο.
We are tired
with all your mistakes
not because
they are many,
no.
They are always
the same
and you never
correct them.
So we stop you
right now.
See the sun in the snow
and you will feel its rarity
especially now
because you need
a warm world
for your life
but you always try
to find details
to fill your soul.
And now you know
that it needs
only light.
The right time is
not only about
timing
but also the idea
that your are
from the side
of History
and that your fight
is also
the fight
of Mankind.
I need somebody
to explain my mind
about Mankind
but even if I’m alone
I will fight
for the others
because I know
my deep duty
in the centuries
of Time.
If you see
the world
only when you go
to sleep
you will never
understand
the importance
of History
for the future
of Mankind.
It’s possible
to make a better world
but we have to fight
because nothing is obvious
when you don’t know
how to do it.
But the first thing is
to have faith
and to see the world
beyond the reality.
If you feel
the things
when it’s too late
you will miss
your life
and your death
will be the end
of the process
of emptiness.
Each lesson
is a piece
of Mankind
in the chessboard
of the world
that’s why it’s
so important
to understand
each part
of the thoughts
of the Master.
Όταν λες
ότι παρακολουθείς
τη Διδασκαλία
ενώ συνεχίζεις
να κάνεις
τα ίδια λάθη
λόγω κοινωνίας
να ξέρεις
ότι δεν είσαι
αυτό που λες
αλλά συνεργός
της βαρβαρότητας.
Η προσφορά σου
όταν σταματά
στο επίπεδό σου
είναι απλώς
έκφραση εγωισμού
γιατί πολύ απλά
δεν κάνεις τίποτα
για τους άλλους
ακόμα κι αν βλέπεις
ότι έχουν ανάγκη
κι ότι δεν τα βγάζουν πέρα
από μόνοι τους.
If your existence
is more important
than Mankind
then imagine
that you are
only a part
of society
which teaches
to everyone
that it’s correct
to believe that.
If you want
to escape
from society
just believe
in Mankind
and you will see
the beauty of world
beyond
all the miseries
because it’s the truth.
Αν η καρδιά σου
χτυπά πραγματικά
για την Ανθρωπότητα
τότε δεν μπορείς
να την περιορίσεις
στο πλαίσιο
της κοινωνίας
που αδιαφορεί
για τις αξίες
του Χρόνου.
I’m not kidding
when I’m telling you
about the importance
of freedom
and if I don’t care
about peace
it’s only
because I saw
the results
of propaganda
in the world.
The sound
of your heart is
in my mind
because I was made
for that
and now
I know
what to do
to continue
your life.
Με την ψυχή σου
εξέτασε βαθιά
τη ζωή σου
για να δεις
πόσες φορές
συμβιβάστηκε
με την κοινωνία
ενώ δεν είχε
κανένα νόημα
για την πίστη.
Μόνο ο ελεύθερος
μπορεί να δώσει
ακόμα και την καρδιά του
για να σώσει
έναν αθώο
χωρίς να ζητήσει
απολύτως τίποτα
από την ειρήνη
που δεν έχει
να προσφέρει.
Η ελευθερία
είναι μία αξία
που πρέπει
να μάθεις
στους μικρούς ανθρώπους
γιατί παρ’ όλο
που είναι θεμελιακή
επειδή είναι υπερβατική
παραμένει δύσκολη.
Όταν το μάθημα
στην τάξη
ακολουθεί
την Διδασκαλία
βλέπεις ξεκάθαρα
πόσο αλλάζει
τον κόσμο
που δεν ξέρει
απολύτως τίποτα
περί ουσίας.
Τώρα όλοι
καταλαβαίνουν
επιτέλους
ότι η Ρωσία
χρησιμοποιεί
της υβριδικές
επιθέσεις
με τρόπο
δικτατορικό.
Δεν είναι
ανάγκη πια
να πείσουμε
τους αθώους.
Οι υβριδικές επιθέσεις
που γίνονται όλες
στην Ευρώπη
αυτήν την περίοδο
είναι της Ρωσίας
διότι θέλει
να μας επηρεάσει
να μην προστατεύουμε
την Ουκρανία
και τις αξίες
των Δημοκρατικών
της Ηπείρου.
e-Μάθημα: Πλαίσιο Guterres. 27/10/2022
Το άλλο βλέμμα
εξέτασε
προσεχτικά
κάθε κίνηση
πάνω στο όργανο
για να δει
τις εκφράσεις
της απόλαυσης
την ώρα
που άκουγε
τη μουσική του.
Άκουσε το κλαρίνο
και το τσέλο
να παίζουν μαζί
και πλησίασε
σιγά σιγά
για να απολαύσει
το θέαμα
δίχως να τα ενοχλήσει
έτσι ένιωσε
πολύ βαθιά
τη μουσική τους.
I will get you
through it all
just trust me
and you’ll see
the light
at the end
of the road
because
I’m the path
over the river
of time.
It’s easy to say
something
which is not important
especially
if you believe it
but what about
the truth
or the faith
when you live
in occupied
territories?
Με τη στρατηγική
πρέπει να ξέρεις
ότι χρειάζεσαι
την ιστορία
για να πας
ακόμα πιο βαθιά
όταν υπάρχουν
δύσκολα εμπόδια
λόγω αντίξοων
συνθηκών.
Με την ιστορία
και ειδικά τη βαθιά
τα πράγματα είναι απλά,
δεν καταλαβαίνεις
απολύτως τίποτα
χωρίς στρατηγική
γιατί οι γέφυρες
είναι απαραίτητες
για γεγονότα
που απέχουν
μεταξύ τους.
Σε αυτό το podcast θέλουμε να μιλήσουμε περί χαράς με μία ολική προσέγγιση λίγο διαφορετική από ό,τι περιμένουμε. Έχουμε ήδη εξηγήσει ότι υπάρχει μία μεγάλη διαφορά μεταξύ της ευτυχίας και της χαράς αλλά τώρα θέλουμε να εμβαθύνουμε στην έννοια της χαράς. Η χαρά, το ερώτημα είναι αν είναι αποστολή ή πράξη. Άρα η χαρά στην πραγματικότητα είναι πράξη γιατί η αποστολή είναι η χάρη. Άρα ζητάμε κάτι, ένα αίτημα,ζητάμε μία χάρη. Αυτό ουσιαστικά είναι ότι ανακοινώνουμε μία αποστολή. Κάποιος θα την εκτελέσει. Την ώρα που την εκτελεί παράγει μία χαρά. Επειδή αυτή η χαρά είναι εμφανής, τι γίνεται στο τέλος; Δημιουργεί μεταχαρά από αυτόν που την έχει εκτελέσει. Άρα, έχουμε ένα πλαίσιο μετασχηματισμού από τη χάρη στη χαρά, από την αποστολή στην πράξη, από την συνειδητοποίηση της πράξης που προκαλεί μεταχαρά. Αυτό που δεν βλέπουμε σε μία αποστολή είναι ότι επειδή έχει πρόσβαση σε μία μνήμη μέλλοντος μεταφέρει κάτι ακόμα πιο θεμελιακό που μπορεί να είναι ακόμα και η πρόσβαση στον Παράδεισο. Η ιδέα τώρα ποια είναι, αν υπάρχει αυτή η χαρά που ξέρει ποιο είναι το πλαίσιο της δημιουργίας της χαράς τότε τι γίνεται, στην πραγματικότητα είναι η ψυχή που χαίρεται. Για να χαρεί όμως η ψυχή πρέπει ουσιαστικά να είναι Παραδεισένια η χαρά. Άρα η ψυχή που ξέρει πώς είναι το χαίρεται γιατί αναγνωρίζει ένα κομμάτι του Παράδεισου. Είναι σαν να έχετε εσείς ζήσει σε έναν μεγάλο κήπο, ξαφνικά βλέπετε μία όαση μέσα στην έρημο και λέτε μου θυμίζει τον κήπο. Αυτό λοιπόν τι είναι; Τα πιστεύω του όντος μπορεί να είναι η υλοποίηση της πίστης για την ψυχή. Άρα η ψυχή μπορεί να είναι εγκλωβισμένη σε ένα πλαίσιο που είναι κατεχόμενο, ακόμα και στο σώμα, ζητάει μία απελευθέρωση εκτός σώματος κι εκεί πέρα αντιλαμβάνεται ότι την ώρα που είναι μέσα στο σώμα δέχεται μία χαρά που θα την είχε κανονικά εκτός αλλά στην πραγματικότητα είναι σαν να έχει ένα κομμάτι του Παραδείσου που έχει έρθει να την αγγίξει. Και τότε υλοποιείται αυτή η χαρά και γι’ αυτό προκαλεί τόσο μεγάλη μεταχαρά.
Κι ο Ιούδας
πίστευε
ότι ήταν
μαθητής
του Χριστού
μάλιστα
τον πρόδωσε
για το καλό του
και να φανεί
ότι είχε δίκιο
αλλά είχε
χάσει το φως.
Πέρα
της μέσης γραμμής
υπάρχει
η βαθιά φιλία
που δημιουργείται
όταν το μέλλον
συναντά
το παρελθόν
για να ξεπεράσει
το παρόν
και να γίνει
μύθος.
Τα μηνύματα
είναι πάντα
ξεκάθαρα
όταν ταυτογραφείς
ως Raptor.
Διότι τότε
κι ο πιο ηλίθιος
καταλαβαίνει
ότι υπάρχει
ένα πρόβλημα.
Αν πρέπει
να κλέψεις
υλικό
από τη Σλοβενία
για να είναι
σοβαρή
η προπαγάνδα σου
τι άλλο μπορεί
να κάνεις
για να μην φανεί
η ήττα σου.
Μόνο η αφύπνιση
μπορεί να σε σώσει
αλλά γιατί
να την καθυστερείς
όταν ήδη ζεις
στη Διδασκαλία
εκτός βέβαια
αν σ’ ενδιαφέρει
κι η πορεία
του Ιούδα.
Πόσο πιο χαμηλά
μπορεί να πέσει
η Ρωσία
με το επίπεδο
που έχει
η προπαγάνδα της;
Σε λίγο
θα νοσταλγούμε
τη σαβούρα
της Σοβιετικής Ένωσης
γιατί είχε κάποια
σοβαρότητα.
Οι Μαθητές
που δεν σταματούν
να συμβάλλουν
στο έργο
φαίνονται
γιατί ποτέ
δεν κλαίγονται
δεν μιζεριάζουν
γιατί ξέρουν
ποια είναι
η αληθινή ανάγκη.
Η ξεφτίλα
της Ρωσίας
φαίνεται
κι από την προπαγάνδα
που συντηρεί
γιατί δεν είναι καν
στο επίπεδο
της Σοβιετικής
Ένωσης.
Ακόμα κι η προπαγάνδα
κατέρρευσε.
Όταν δεν σέβεσαι
την ουσία
του λόγου
αναζητάς
συνεχώς
δικαιολογίες
για να κάνεις
μόνο
αυτό που θες
κι όχι το πρέπον.
Όταν παλεύεις
κάθε μέρα
δεν έχεις
πρόβλημα
να παλεύεις
για χρόνια
για να πετύχεις
τον ίδιο στόχο
που επέλεξες
για το μέλλον
λόγω ανάγκης.
Τα αρχεία μας
είναι κομμάτια
της ζωής
και δεν έχουμε
ανάγκη
από άλλα
γιατί έχουμε
αυτάρκεια
λόγω στρατηγικής.
Αν υπάρχουν
δυσκολίες
ακόμα
και οικονομικές
είμαστε εδώ
για να σε στηρίξουμε
και να ξεπεράσεις
τα εμπόδια
που σε καθηλώνουν
χωρίς λόγο
πραγματικό.
Don’t pull my leg
any more
about
your problems
it’s just
a way
of thinking
outside
the framework
of Mankind
using only
misery.
You don’t need
to say something else
I understood
your position
and I don’t need
to waste more time
with an existence
which is afraid
to live
and to become
a part
of Mankind.
If your only priority
is to be an owner
then realize
that you don’t belong
to Mankind
but just
to a society
of consumption
without values.
It’s funny
to try
with all your forces
to be an owner.
But you know
even a landlord
is never a lord.
Nobility is
not for sale,
my dear.
The choice
of faith
is only one:
all or nothing.
So don’t try
to keep
only what you want
to avoid
your disturbance
because it’s simply
impossible.
If you are disturbed
by the faith
it’s only
because you don’t have
anyone
and you are still
in the jail
of your fake
religion
which is only
the trace
of the society.
You think
that you are free
but you are just
a follower
of the misery
in a society
of indifference
but I know
it’s your job
to get money
and to accept
the compromises.
It’s ridiculous
what you think
about the mastering
of the language
when you are unable
to make your own mind
and you just speak
with the words
and the thoughts
of the others
because you live
in the jail of misery.
It’s always
easy to say
that you’ll help
but in practice
it’s a struggle
of every day
and if can’t do it
don’t say a word
because we can
manage it
by ourselves.
I’m tired
with your superficial
behavior
so stay away
because
I have
to work
for the innocent
and I don’t have
any time
to waste
with your misery.
I’m free now
and I don’t need
to escape
from the jail
of your misery.
I will do
everything
that I want
without any
compromise
because life
is a gift.
I need somebody to know
because I’m fed up
with your misery.
Life is not
like that
it’s a gift
and you waste it
with your behavior.
So stay away
from my mind.
Your words
are empty
and don’t change
anything now.
I prefer
the silence
to continue
working
safely
without misery.
I know
that you need
someone to heal
but you don’t have
to cry
I’m already
next to you
in the nightfall
like a star
in the darkness
to show you
the path of light.
If you think
that there’s
no one
to save you
don’t forget
your angel
which is connected
to your soul
and then
your life
will be a gift.
Don’t let
your guard down
when you are
in the front
of History
because Mankind
needs warriors
and not supporters
of barbarity
to save
innocent people.
Πρόσεχε
τις αγορές σου
από τώρα
για να μην τροφοδοτείς
χωρίς να το ξέρεις
κομμουνιστικά
καθεστώτα
που καταπατούν
τους ανθρώπους
λόγω ιδεολογίας.
Κάθε δώρο
έχει αξία
όταν προσέχεις
όλα τα χαρακτηριστικά του
για να είναι προσφορά
που προκαλεί
μόνο η χαρά
η οποία
με τη σειρά της
θα γεννήσει
μεταχαρά.
Γιατί δεν ξέρεις
το ιστορικό
της Πλατείας
Αγίου Πέτρου
και συνεχίζεις
να σκέφτεσαι
μόνο δογματικά
έναν χώρο
που ανήκει
στον χρόνο
της πίστης.
ότι το βιβλίο
είναι αποκαλυπτικό
το περιμένεις
πώς και πώς
για να δεις
επιτέλους
πόσο μεγάλη ήταν
η παραπληροφόρηση
που έχεις υποστεί.
Με το βιβλίο
των αρχείων
του 1964
ξέρεις πια
πόσο βαθιά
χρειάζεται
να πας
για να καταλάβεις
τα γεγονότα
του 1974.
Σκέφτηκες ποτέ
αν στον Παράδεισο
υπάρχει άβατο
όπως σε διάφορα
μοναστήρια
που απαγορεύουν
την είσοδο
σε πιστές;
Δεν είναι θέμα
θρησκείας βέβαια
αλλά πίστης.
και μόνο
βλέπεις
την ουσία
του έργου
που αλλάζει
όλα τα δεδομένα
όταν εξετάζεις
την εξέλιξη
και την πορεία
του κόσμου.
The best defense is the attack, as Napoleon says. But the best attack is certainly the counterattack. The core of this strategy is to be robust to the first attack. Many people see only the dominant concept of attack and very few understand the importance of the counterattack. Everybody can make an attack but only a few can conduct a successful counterattack because they first have to survive to the attack, understand its structure and its weakness to create a network of thoughts and of course a strategic mix to get the desired result of the vision. If we consider all those points, we can realize that the crusade is a strategic counterattack. In this frame, it is a part of the struggle of Mankind against barbarity and its expansion. The problem is the exclusivity. As far as we accept to be different and in different places, there is no problem. But when someone decides that we must be all the same, everywhere, then we have a real problem. Because exclusivity produces oppression and spoliation. When you forbid the access to the pilgrims, when you kill them because they just want to go to the Holy Land, you have to accept the existence of a strategic counterattack i.e. the Crusade.
Σε αυτό το podcast θέλουμε να ασχοληθούμε με την έννοια της αποστολής. Έχουμε την τάση να θεωρούμε ότι αποστολή είναι απλώς μία κίνηση που γίνεται από ένα μέρος σ’ ένα άλλο και στο τέλος, όταν έχει εκτελεστεί αυτή η αποστολή, υπάρχει μία αλλαγή. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το τέλος της αποστολής είναι η πράξη. Όταν όμως το ερμηνεύουμε πιο χριστιανικά, καταλαβαίνουμε ότι ουσιαστικά η αποστολή έχει μέσα της μία ιδέα. Η πρώτη έχει μια μνήμη μέλλοντος. Αυτός που κάνει την αποστολή ξέρει πως είναι ο Παράδεισος. Αλλά βρίσκεται στη γη. Άρα με τη μνήμη μέλλοντος που έχει για τον Παράδεισο, δημιουργεί μέσω της νοημοσύνης παρελθόντος, μία πράξη. Αυτή πράξη δεν είναι μία μετάθεση ενός χωροχρόνου στο σημείο Α, που πηγαίνει στο σημείο Β, αλλά επηρεάζεται από τη μνήμη μέλλοντος και δημιουργείται σ’ ένα παρόν. Άρα έχουμε ένα παρελθόν που χρησιμοποιεί το μέλλον για να δημιουργήσει ένα παρόν. Αυτή η υπέρβαση και η πρόσβαση στο μέλλον του δίνει την ικανότητα να παραγάγει, μέσω αυτής της πράξης, μία συμβολή στο έργο. Το έργο είναι το όλο για τον Παράδεισο. Εδώ λοιπόν ουσιαστικά δημιουργεί έναν τοπικό Παράδεισο, δηλαδή άμα κοιτάξουμε σ’ αυτό το σημείο τι έχει γίνει, θα ήταν αυτό που θα είχε γίνει στον Παράδεισο. Να το πάρουμε λίγο πιο απλά, με έννοιες πιο κλασικές, όσον αφορά την έννοια της αποστολής. Φανταστείτε ότι είστε στις ελεύθερες περιοχές και πηγαίνετε στα κατεχόμενα. Εκεί πέρα εκτελείτε μια αποστολή. Αυτή η αποστολή έχει νόημα, αν μπορεί να είναι κάτι το οποίο θα κάνατε στις ελεύθερες περιοχές και το κάνετε, παρόλα αυτά, στα κατεχόμενα. Όταν το κάνετε σε τοπικό επίπεδο αυτό, σημαίνει ότι έχετε παραγάγει μία ζώνη απελευθέρωσης, που τοπικά, χωροχρονικά τουλάχιστον, είναι απελευθερωμένη, άρα ελεύθερη και μοιάζει με μία ελεύθερη περιοχή. Κάνοντας λοιπόν αυτήν την κίνηση, σπρώχνετε τα κατεχόμενα προς τον χρόνο της ελευθερίας. Άρα δημιουργείτε μια τοπική απελευθέρωση, που άμα το κάνετε τοπικά, τοπικά, τοπικά και μετά στη συνέχεια πολυτοπικά και στη συνέχεια ολικά, τότε καταλαβαίνετε ότι συμβάλλετε σ’ ένα γενικότερο αγώνα που θα ήταν η απλευθέρωση των κατεχομένων για να γίνουν ελεύθερη περιοχή. Πώς μπορεί ν’ αρχίσει. Μπορεί ν’ αρχίσει γραμμικά, να πείτε π.χ. ότι οι ελεύθερες περιοχές πιέζουν και τα κατεχόμενα σιγά σιγά εξαφανίζονται, αλλά πρέπει να καταλάβετε ότι μπορεί να γίνει και μ’ έναν άλλον τρόπο. Μπαίνετε δηλαδή μέσα στα κατεχόμενα και μ’ ένα πολυτοπικό πλαίσιο δημιουργείτε ένα δίκτυο απελευθερωμένων περιοχών, οι οποίες στο τέλος προκαλούν μια φθορά στο κατοχικό καθεστώς. Άρα στην πραγματικότητα μπορούμε να πούμε ότι αυτό συμβάλλει στο να καταρρεύσει μόνο του. Όχι να καταρρεύσει από μία ανακατάληψη, γιατί το ίδιο, μετά, δεν λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο. Αν αντιθέτως συμβάλλετε σ’ αυτό το κατοχικό καθεστώς, π.χ. αγοράζετε προϊόντα που τα παράγει, τότε αυτό γίνεται ακόμα πιο δυνατό εξαιτίας σας. Αν όμως δεν παίρνετε τίποτα από αυτά που παράγει και εσείς παράγετε ένα έργο εντός, τότε δημιουργείτε μια φθορά στο σύστημα. Είναι το ανάλογο από αυτό που λέει ο Clausewitz. Άρα μπορεί να δημιουργήσετε μια φθορά που μπορεί να έχει σχέση με την εφοδιαστική αλυσίδα.
Ξαναέρχομαι λοιπόν στην έννοια της αποστολής. Όταν βλέπουμε την αποστολή απλώς σαν μία εκτέλεση μίας πράξης, δεν καταλαβαίνουμε ότι έχει μέσα της μια παρέμβαση από ένα νοητικό πλαίσιο, από ένα πνευματικό πλαίσιο, από ένα πλαίσιο της πίστης που είναι πιο μεγάλο. Άρα στην πραγματικότητα είναι μια υπέρβαση. Δεν είναι τυχαίο που μετά από τα τέσσερα Ευαγγέλια έχουμε τις Πράξεις των Αποστόλων. Θεωρούμε απλώς ότι είναι ένα κείμενο που έγραψε ο άγιος Λουκάς κι είναι απλώς η συνέχεια με το τρίτο Ευαγγέλιο που έχει γράψει. Η ιδέα είναι ότι έχεις το ελάχιστο αποδεικτικό στοιχείο, είναι το ελάχιστο που πρέπει να κάνεις για να είσαι χριστιανός και αυτό θα έχει μέσα του μία παγκοσμιότητα, όπως το λέγαμε και σε προηγούμενο μάθημα. Αυτό λοιπόν που έχει σημασία είναι να καταλαβαίνουμε αν η καλή πράξη, που λέμε πιο λαϊκά, είναι αποτέλεσμα της αποστολής, είναι επειδή συμβάλει στο έργο. Εμείς έχουμε την εντύπωση αρχικά ότι έχουμε μία πραγματικότητα, κάνουμε μια πράξη που αλλάζει την πραγματικότητα, αυτό όμως μπορεί να είναι όμως καλό ή κακό. Όταν λέμε μια καλή πράξη, της βάζουμε κάτι το θετικό. Η καλή πράξη έχουμε την εντύπωση ότι προέρχεται από το παρελθόν και πάει στο μέλλον. Δεν σκεφτόμαστε ότι μπορεί να είναι μία προβολή στο μέλλον, το οποίο διαμορφώνει το παρόν. Επειδή σκέφτομαι τα κατεχόμενα απελευθερωμένα, αναρωτιέμαι ποια πράξη θα έκανα όταν θα ήταν ελεύθερα, και την κάνω τώρα, η οποία δεν είναι πια μια πράξη ελευθερίας, αλλά μια πράξη απελευθέρωσης. Άρα συμβάλλω ενεργητικά σε αυτό που πιστεύω. Δεν πιστεύω παθητικά και περιμένω να απελευθερωθούν, πιστεύω ενεργητικά, γιατί, λόγω της βαθιάς πίστης για την επόμενη κατάσταση των πραγμάτων, δημιουργώ πράξεις που συμβάλλουν στην υλοποίηση της πίστης σε πρακτικό επίπεδο. Αυτό είναι μια αποστολή.
So we are now at the conclusion of the novel, the final state. We are talking about Peace against Freedom. It’s a reference to the beautiful discussion we had in New York, so we wanted to mention is also in the novel.
We are from the beginning to the end. The sacred freedom was the unexpected result of the war. It wasn’t the initial aim of our enemies, we know this. They wanted their peace but it was a peace of death. Their aim was to kill us. For them it was the only way to get peace. You see, you get peace with death, like the genocide but the point is, is this peace, free?
But it was a strategic error. It was an act against Humanity. We understood that peace was against freedom and we chose freedom. Peace was dependent on societies but freedom was a gift of Mankind. Each society can define a peace but not exactly a peace for all. So the point is that we prefer freedom. The Old City had to be free. It was important for all the people of the Book. All the holy places had to be opened. Any access had to be free, for all of them. We fought for all those people who wanted to continue believing without fears, without obstructions from the occupation. And this happened due to our struggle. Now it’s our duty to keep the Old City safe and secure. We are warriors of Mankind. You remember that this is the title of our previous book.
We never give up our position. The Old City has to be the kingdom of freedom because it’s the continuity of the past. You remember the Old City f time.
The Old City is made for the dead, the living and the unborn people because it’s a part of Mankind and we are its shield of light.
Ανάμεσα
στο γαλάζιο
ανακάλυψες
το βαθύ μπλε
και η μάρκα του
σου έδωσε
το στίγμα
της ουσίας
του ουρανού
όταν αγγίζει
τη θάλασσα.
Με τη χάρη
που ζήτησες
ετοιμάστηκε
η χαρά
γιατί ήξερε
ότι η βραδύτητα
ήταν αναγκαία
κι έπρεπε
να αρχίσει
αμέσως
το έργο της.
Το πολύτιμο
δώρο
του Γάλλου Προέδρου
στον Πάπα
ήταν βιβλίο
του Kant
άλλης εποχής
περί αιωνιότητας
και η βαθύτητά του
δεν περιορίζεται
μόνο
σε μία περίοδο.
Χάρη στο βλέμμα
που πιάνει
και στη γλώσσα
της σιωπής
που ακούει
κάθε σταγόνα
βλέπεις
βαθιά
το έργο
σαν να ήταν
δίπλα σου.
So we are now at the level of the miracle of faith.
Only believers could see the miracle of faith. We were alone like the sun in the sky, you see this uniqueness, but our faith was powerful and we saw the miracle. All our enemies wanted to annihilate us but at the end of their subversive attack they were destroyed. They never respected the Old City.
It was again the point in the beginning of the novel. In fact, they had it occupied for nineteen years. So we are talking about occupation, occupied territories this is an example of real occupied territories.
They didn’t see its light and they didn’t love it. In fact they where there just as a place not because it is a symbol but because they were after and they want to be there forever even if the past was different. Their aim was to erase our existence. Their goal was our death. But the miracle of faith changed everything. We liberated the whole Old City without severe damage.
This is a real miracle. We won not because it was our duty but because we were obliged to avoid a new genocide. Our existence was a problem for all our enemies and our lives became the solution.
You see the opposition the problem for the others, the solution for us and in fact we use also this word against the final solution. We did what we had to do even if we didn’t know it at the beginning of their attack. We became the fingers of light and our hand liberated the wall of our temple. So we are talking about the temple the symbolic temple and we’re talking about of course the wall. Now it’s obvious that the wall exists but at that time it was impossible to see it.
In the darkness of the war our freedom was born the seventh day. So it’s of course a reference to the six day war but also to the fact that the seventh day was the rest of God.
Η Ιταλία
αποδεικνύει
όλο και πιο ξεκάθαρα
ότι ανήκει
στον πυρήνα
της Ευρώπης
κι ότι συνεχίζει
δυναμικά
την πορεία της
για την Ένωση.
Η ρωσική δειλία
χρησιμοποιεί
μηχανικούς
που από τα γραφεία τους
χτυπούν στόχους
στην Ουκρανία
για να πλήξουν
τον ουκρανικό λαό
και το ηθικό του
αλλά μάταια.
Δεν ήξερες
ότι υπήρχαν
τέτοια βιβλία
πριν τα αντικρίσεις
στην πραγματικότητα
της εποχής σου
ενώ ανήκαν
σε άλλους
αιώνες.
Ήταν τώρα όμως
δίπλα σου.
Δεν πρόσεξες
όλες τις λεπτομέρειες
και δεν κατάλαβες
ότι το βιβλίο
ήταν οπλισμένο
αφού κάθε γωνία του
είχε μεταλλική
προστασία
για να είναι
ανθεκτικό
σε κάθε
επίθεση.
Μόνο μετά κατάλαβες
ότι το δαχτυλίδι
το χρυσό
άνοιγε
το βιβλίο
όταν ερχόταν
σε επαφή
με τις σπάνιες
πέτρες
γιατί ήταν το κλειδί.
Στην αρχή
δεν κατάλαβες
πώς λειτουργούσε
το χρυσό δακτυλίδι,
αλλά όταν είδες
ότι περνούσε
από πάνω του
ένας χαμαιλέοντας
με την απαιτούμενη
βραδύτητα.
Το σχήμα
του δακτυλιδιού
από μόνο του
ήταν μία εξήγηση
για το μυστήριο
που προκαλούσε
η ύπαρξή του
αλλά έπρεπε
να έχεις ήδη
μυηθεί.
Οι σπάνιες πέτρες
ήταν ήδη έτοιμες
να προστατέψουν
το δερματόδετο
βιβλίο
για να ζήσει
εντός των αιώνων
όπως είναι
το πρέπον
για τον Χρόνο.
Σ’ ένα μοναστήρι
της Κύπρου
είδαμε ζωντανά
το βιβλίο
το δερματόδετο,
με τις πέτρες
τις ημιπολύτιμες
και καταλάβαμε
ότι ήταν η αρχή
για το μέλλον
γιατί ήταν από το παρελθόν
έτοιμο να διασχίσει
τον Χρόνο.
Το χρυσό δακτυλίδι
είχε πάνω του
το οικόσημο
κι ήταν πάντα
έτοιμο
να λειτουργήσει
ως σφραγίδα
που αφήνει
το ίχνος της
πάνω
στο βουλοκέρι
του Χρόνου.
It is simply impossible to understand the size of the Legacy of the Crusades. They represent a complex manifold of faith, history and strategy. We need chronostrategy to fully imagine their impact. It’s not a question of historical data because the tail of the events belongs to a chameleon. To be more concise, we can say that there is a strong component of memory of future in this Legacy. The crusade is a more abstract object of civilization which goes beyond the boundaries of many societies. Due to that, crusade is a part of the history of Mankind. That’s why we shouldn’t restrict this term to something which is specific only to few centuries. Because even in that case we have to consider at least two extensions of this core. But it’s better to consider the sense of the crusade as an abduction of this initial blend of history and strategy because it’s impossible to avoid the transcendental part of faith. The sword of crusade is an alloy of truth and freedom. There is no relation with any social or even fake peace. The crusade is definitely a characteristic of the mentation of the warriors of Mankind against barbarity.
Η Σταυροφορία
είναι μία πολλαπλότητα
που δεν περιορίζεται
στην περιοχή
των Αγίων Τόπων
αφού πολύ μεταγενέστερα
θα αξιοποιηθεί
από τον Ιερό Συνασπισμό
του 1684
για την επίτευξη
της απελευθέρωσης
από τον ζυγό
της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1699.
Μην παρερμηνεύεις τη Σταυροφορία
διότι δεν είναι ούτε ένα απλό
προσκύνημα της εποχής
ούτε μια στρατηγική επιχείρηση
διότι συνδυάζει τα χαρακτηριστικά
του σεβασμού των Ιεροσολύμων
λόγω της βαθιάς πίστης
που ήθελε να είναι ελεύθερο
το ανθρώπινο στίγμα του Μεσσία
και της πολεμολογικής ανάγκης
της προστασίας της πίστης
σε μεγάλο βάθος χρόνου.
Αν δεν εξετάσεις τη βαθιά ιστορία
δεν πρόκειται να καταλάβεις
ότι οι Σταυροφορίες
είναι απλώς η απάντηση
στο ερώτημα που έθεσε
ο επεκτατισμός του ισλαμισμού
ήδη από τον έβδομο αιώνα
που θα συνεχιστεί έως την κατοχή
όλης της Μεσογείου,
όλων των νησιών της
και των νοτίων ακτών
της Ευρώπης.
So the third part Fire and Light. It looks like an opposition in fact it is.
So we had to answer the fire and we chose the light. The starting point was with battalions. So our battalions were ready to fight but at the same time we had to liberate the Old City before any ceasefire and we had to do this without armor.
So you see after the answer, after the self-defense, the position was clear that something else was possible. So the idea was at the level of the United Nations to get a ceasefire. But if you had stopped the war, the small war at that time, the result will be just again the same thing. So the idea in Israel was, just continue the counterattack until a result which is different from the past to get something which is irreversible and after that if you want, a ceasefire is fine, because the position has changed. So it was an attack a defends the counterattack was better so they started to lose and when they realized that they are attack was wrong, they wanted to geta ceasefire. But the idea due to the strategic respect was to avoid heavy weapons.
We used only paratroopers to avoid any damage to the Old City. Very important point. So imagine special forces of that kind.
This was another proof of our strategic respect. Because our faith forced our moves, due to the faith it’s impossible to have many damage, severe damages.
Nobody had planned the total liberation. It was something due to serendipity. happened with time. Time is with us and when we are with it we can get a result. Time was with us and it was sufficient to make the difference. Our enemies made their own destruction after the double failure of their attack against us. We didn’t have any alternative.
Explanation, it was because of the genocide.
Our defeat would have meant our annihilation. But this was impossible because we made the promise: never again. S0 you remember that, never again. So the light had to be again in the Old City as it was in the past. So in fact it’s like a reconstruction, a rebuilding of the position. It’s in fact the reconstruction of the data before and we are now in 1967.
Nobody could believe that it was possible and our victory looked like a miracle. But the miracle was made by our faith. The Book, we are talking about the testament, in both cases it’s important, not only the fact that we are talking about The Book.
The Book had to continue living. The memory of the future had to live. And we did it. So the result was the liberation.
Όταν εξετάζεις
το βαθύ υπόβαθρο
των Σταυροφοριών
ανακαλύπτεις
όχι μόνο τις σχέσεις
με τους Άγιους Τόπους
αλλά και τη συνέχεια
μετά από αιώνες
όταν όλα άλλαξαν
το έτος 1967
κι επανήλθε
η αναγκαία ελευθερία.
Η ανάλυση των σταυροφοριών
πρέπει να είναι στρατηγική
και να εξετάζει συνολικά
τις εννέα αλλά βέβαια
και τη διπλή τους επέκταση χρονικά
για να φανεί το εύρος
της απελευθέρωσης της πίστης
και τις ανάγκες που υπήρχαν τότε
για τη σκλαβωμένη Ευρώπη
αλλά και για τους Άγιους Τόπους.
Από την αρχή της ημέρας
περίμενες την συνέχεια
γιατί είχες δει όλη
την προετοιμασία της πράξης
έτσι όταν εμφανίστηκε η γοητεία
ήσουν έτοιμη για να ζήσεις
την ακολουθία της ουσίας
που είναι ανεξάντλητη
λόγω της τεράστιας προσφοράς
αφού η ψυχή θέλει ομορφιά.
Γιατί ποτέ
δεν μιλάς
για το μακελειό
που έγινε
και το 1172
και το 1182;
Μήπως επειδή
εξηγεί
ότι το μίσος
υπήρχε ήδη
και βασιζόταν
περισσότερο
στα προνόμια
παρά τη θρησκεία;
Αν δεν ξέρεις καλά
την ιστορία
και τα γεγονότα
που έχει αποκρύψει
ο δογματισμός,
δεν καταλαβαίνεις
ότι αυτό που θεωρείς
απαράδεκτο
είναι στην ουσία
η εκδίκηση
ενάντια μιας πράξης
βαρβαρότητας.
In this podcast we want to talk about perfection. Perfection with its ontology and of course its teleology. The point is the following: perfection is not the end, it’s beyond the end. So, perfection can be considered as an object, an idea which is endless. So the point is that perfection is not a terminal situation. It can be in fact the starting point of endless. So, we could say that perfection can be in a relation with infinite. If we see this in the framework of Cantor, we know that we have many infinites, not only one. But the point here is not at the mathematical level, it just says that “do not imagine that perfection is the end of a process, it’s just the beginning of the next one”. So perfection can have evolution. Perfection is not perfectible but perfection, as it is endless, can have even more perfection, a big perfection. So in fact, the first one is the smallest one which has already something which is universal but is not the end, it’s just the first step after the end of imperfection. So don’t see perfection as the end but as the beginning after the end. And this point of view is in fact very effective and is very useful also in strategy because it clarifies that strategy belongs to the future, but uses the past to create the present. So especially in this language we can say that the present is a gift of the future to the past and this is perfection.
Η απελευθέρωση
των κατεχομένων
της Ουκρανίας
αποδεικνύει
ότι ούτε τα ψεύτικα
δημοψηφίσματα
ούτε η προσάρτηση
δεν άλλαξαν
απολύτως τίποτα
στην κατάσταση
που επικρατεί.
Η προπαγάνδα
της Ρωσίας
περί βρώμικης βόμβας
δεν επαρκεί
για να καλύψει
τις ήττες του εδάφους
σε όλο το νότιο μέρος
της Ουκρανίας
όπου ο στρατός
απελευθερώνει
κατεχόμενα.
Η βαθύτητα
των σταυροφοριών
δεν εξετάζεται
επιφανειακά
διότι έχει μέσα της
χρονοστρατηγική
που ξεπερνά
τις τοπικές
εξηγήσεις
των θρησκειών.
Το νέο βιβλίο
για το 1964
θα αποκαλύψει
πολλά στοιχεία
που είναι
απαραίτητα
και για τα γεγονότα
του 1974
λόγω δημιουργίας
χρονικής γέφυρας.
Χάρη στην κλίμακα
αποδίδεις άλλο ύφος
και αυτό πρέπει
να έχεις στο μυαλό σου
και στη στρατηγική
που ακολουθεί
βαθιά σχήματα
για να παράγει
μέλλον
ακόμα κι αν εφαρμόστηκε
στο βαθύ παρελθόν.
Οι ασκήσεις των F22
στην Κρήτη
είναι ενδεικτικές
της κατάστασης
και της ετοιμότητας
που πρέπει
να έχουμε
για να απαντούμε
δυναμικά
και αποτρεπτικά
στις βάρβαρες
προκλήσεις.
Ανακάλυψες
από κοντά
την ομορφιά
του κοσμήματος
και το έβαλες
στον λαιμό σου
για να δεις
τον άλλο σου
εαυτό
στον καθρέπτη.
Αρχίσαμε το σχέδιο
της σφραγίδας
κι είχαμε
στο μυαλό μας
την ουσία
που θα είναι
ενσωματωμένη
και στο κόσμημα
του μέλλοντος
της ανθρωπιάς.
Τα καλούπια
πολλαπλασιάζονται
για να παράγουν
τη συνέχεια
του έργου
που δημιουργεί
διακλαδώσεις
για να ζήσει
όχι μόνο η χάρη
αλλά κι η χαρά.
Με τα κεριά
βλέπεις καλύτερα
το έργο των ψυχών
γιατί νιώθεις
έμπρακτα
την ουσία
που μετατρέπεται
σε φως
για τους άλλους.
του τσέλου
απολαμβάνεις
μία έκταση
που είναι
ασύλληπτη
αν παραμένεις
στην πρώτη
όπως γίνεται
με τα περισσότερα
όργανα
της παράδοσης.
Οι κανόνες
έχουν νόημα
μόνο αν ακολουθούν
τη βαθύτητα
των αξιών
αλλιώς είναι
μόνο εντολές
που παραμένουν
αυθαίρετες
γιατί δεν ανήκουν
στην ιστορία
της Ανθρωπότητας.
Η πράξη
της αποστολής
είναι δώρο
του μέλλοντος
στο παρελθόν
για να παράγει
το παρόν
και να συμβάλλει
στην εξέλιξη
της ιστορίας
της Ανθρωπότητας.
Οι αναφορές
στις σταυροφορίες
όταν είναι ιστορικές
και στρατηγικές
εξηγούν τα πάντα
για ένα θέμα
που εσκεμμένα
πολλοί αγνοούν
τα στοιχεία του
λόγω δόγματος.
Αν σπαταλάς
το δώρο
που σου δίνεται
γιατί το θεωρείς
δεδομένο
τότε μην ξαφνιάζεσαι
αν δεν έχει πια
κανένα νόημα
η συνέχειά του
για την ύπαρξή σου.
Με το δώρο
της νύχτας
αρχίζεις
την ημέρα
για να απολαύσεις
τη χαρά
και τη μεταχαρά
που δημιουργεί
η αρμονία
του δεσμού
με τον Χρόνο.
Σε αυτήν την ένσταση θα θέλαμε να δώσουμε έμφαση σε ένα θέμα, που αρχικά φαινόταν να μην είναι πολύ σημαντικό, κι εννοούμε το Κυπριακό, σε αυτές τις εκλογές, γιατί μας εξηγούσαν ότι δεν έχει πέραση. Και τώρα βλέπουμε όλο και περισσότερο τους υποψήφιους να κάνουν αναφορές στο Κυπριακό λέγοντας ότι τελικά, παρόλο που οι δημοσκοπήσεις δεν το προωθούν σαν μεγάλο θέμα για αυτές τις εκλογές, πρέπει να ασχολούμαστε και μ’ αυτό. Εμείς είμαστε της άποψης ότι το Κυπριακό είναι θεμελιακό. Είναι ένα ζήτημα που απασχολεί όλη την κοινωνία. Είναι εντελώς λανθασμένη η προσέγγιση να θεωρούμε ότι κάνουμε εκλογές στις ελεύθερες περιοχές σαν να μην υπάρχει η κατεχόμενη Κύπρος, σαν να μην υπάρχουν οι πρόσφυγες, παρά μόνο ως ψηφοφόροι. Πάλι καλά που δεν έχουν να διαχειριστούν και τους αγνοούμενους- δεν μιλάμε για τους εγκλωβισμένους- και το όλο θέμα παρουσιάζεται αρχικά ως ένα θέμα κοινωνικό. Εμείς θεωρούμε ότι το σημαντικό είναι να καταλάβουμε, ότι η επίλυση του Κυπριακού είναι ο πυρήνας για αυτές τις εκλογές και δεν είναι ένας πυρήνας ως εμπόδιο, αλλά λειτουργεί καταλυτικά. Δηλαδή, για την επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος, η Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για την επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος η Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωζώνη. Για την επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος, δηλαδή τη σταθεροποίηση της υψηλής στρατηγικής, η Κύπρος θέσπισε την ΑΟΖ. Η Κύπρος έκανε τρεις οριοθετήσεις ΑΟΖ. Στη συνέχεια, τώρα μιλάμε επιτέλους για ενεργειακά, θυμόμαστε ότι στις προηγούμενες διαπραγματεύσεις ήταν απαγορευμένη η αναφορά στα ενεργειακά, ενώ τώρα είναι δεδομένη. Άρα και αυτό είναι μία εξέλιξη. Βλέπουμε ότι το Ευρωπαϊκό πλαίσιο και το ενεργειακό πλαίσιο είναι πλέον δεδομένα μέσα στις συζητήσεις. Κι έχει ενδιαφέρον, γιατί έρχεται να ενισχύσει μια ιδέα που είναι πιο παλιά, ήδη απ’ το ’64, η οποία λέει ότι η επίλυση του Κυπριακού δεν μπορεί να είναι ένα ζήτημα τοπικό. Έχει μια μεγάλη γεωπολιτική υπόθεση, και το γεγονός ότι αρχίσαμε με τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, όλες Νατοϊκές, μετά βγήκαμε από το πλαίσιο των αδέσμευτων, το 2004, μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ευρωζώνη και τώρα συζητάμε πλέον ανοιχτά να είμαστε και στη Σύμπραξη για την Ειρήνη και στη συνέχεια για το ΝΑΤΟ, καταλαβαίνουμε ότι έχει εξελιχθεί το όλο θέμα. Αυτό που έχει σημασία λοιπόν, είναι ότι στα debate που είδαμε, αρχικά φαινόταν να είναι μόνο ζητήματα πολύ τοπικά, ειδικά για την οικονομία, πώς νιώθει ο λαός, και μετά, το πρόβλημα είναι ότι εμφανίστηκε στο ενδιάμεσο και το Ουκρανικό, που άλλαξε τα δεδομένα, έβαλε ξανά στο επίκεντρο όλων των θεμάτων, το θέμα της κρίσης και της στρατηγικής. Στο ενδιάμεσο, χάρη σ’ αυτές τις αποφάσεις, τις ομόφωνες, της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαμε την άρση του εμπάργκο της Αμερικής, είχαμε την ένταξη της Κύπρου στο περίφημο πρόγραμμα, και αυτές οι εξελίξεις γίνονται ανεξαρτήτως από τα ζητήματα που είχαμε θέσει σαν προτεραιότητες αρχικά. Άρα τώρα τι βλέπουμε: Βλέπουμε ότι η υψηλή στρατηγική είναι μια κυρίαρχη στρατηγική, και βλέπουμε ότι ακόμα και οι υποψήφιοι αναγκάζονται επί του πρακτέου να μιλούν γι’ αυτά τα θέματα, ενώ στην αρχή ήθελαν να συζητούν μόνο για ένα κοινωνικό πλαίσιο, σαν να ήταν κανονικές εκλογές, σε μία χώρα που να είναι εντελώς ελεύθερη. Εμείς θα χαρούμε όταν θα είναι απελευθερωμένη η Κύπρος, να κάνουμε και εκλογές που να μην έχουν περιεχόμενο εθνικό σε τέτοιο κρίσιμο βαθμό, γιατί θα σημαίνει ουσιαστικά ότι η Κύπρος θα είναι όντως ελεύθερη και θα ζει ήσυχα την εξέλιξή της. Αυτό όμως που βλέπουμε τώρα είναι ότι έχουμε πολύ μεγάλα θέματα στον τομέα της ενέργειας και στον τομέα της στρατηγικής. Η εκλογική αναμέτρηση γίνεται το 2023, όπου θα υπάρχουν εκλογές και στην Τουρκία και στην Ελλάδα και βλέπουμε παρεμπιπτόντως τι γίνεται και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έχει ενδιαφέρον, άμα το σκεφτούμε με αυτόν τον τρόπο, εφόσον είναι οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις. Τώρα ποιος το καταλαβαίνει αυτό και ποιος το συνδυάζει ότι αυτές οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις είναι σε μία φάση επανεκλογής ή αλλαγής καθεστώτος, μαζί με την Κύπρο που κάνει και αυτή τις προεδρικές εκλογές της. Άρα το μόνο που είναι σταθερό, είναι το ευρωπαϊκό πλαίσιο το ΑΟΖικό πλαίσιο, το ευρωπαϊκό πλαίσιο, η ενεργειακή ανάγκη και η στρατηγική ανάγκη. Άρα ήταν αναμενόμενο με την πάροδο των debate να βλέπουμε μια αλλαγή του θέματος. Άρα είναι πολλοί που κοιτάζουν απλώς τις τάσεις. Εμάς δεν μας ενδιαφέρουν οι τάσεις για κάθε υποψήφιο. Μας ενδιαφέρει μια γενική τάση. Κι αυτό που βλέπουμε και μέσω των ενστάσεων που κάνουμε, είναι ότι σιγά σιγά πηγαίνουμε σαν να παράγεται ένα στρατηγικό μείγμα προς μία γενική τάση η οποία έρχεται και επανέρχεται ως θέμα πυρηνικό, το κυπριακό ζήτημα. Άρα εδώ έχουμε διαφορετικές προσεγγίσεις. Μας λέει ο καθένας τα δικά του, μερικές φορές με σχετική γνώση και άλλες φορές με άσχετες γνώσεις. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι εμείς καταλαβαίνουμε ότι τώρα συνεχίζουμε το πρόγραμμα των γεωτρήσεων, συνεχίζουμε το πρόγραμμα του EuroAsia Interconnector, συνεχίζουμε το πρόγραμμα του αγωγού East Med, είμαστε όλο και πιο βαθιά στο East Med Gas Forum, χρησιμοποιούμε στο έπακρον το ευρωπαϊκό πλαίσιο και την Ευρωζώνη και κατά συνέπεια εδώ, όσοι και να είναι οι υποψήφιοι, πρέπει να λειτουργήσουν σε αυτό το νέο πλαίσιο που έχει γίνει πολύ πιο έντονο λόγω του ουκρανικού. Βλέπουμε επίσης ότι όλοι οι υποψήφιοι έχουν ξεκαθαρίσει ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι όντως παράνομη, είναι μια πράξη βαρβαρότητας και αυτό το χαιρόμαστε γιατί έπρεπε να το ξεκαθαρίσουμε και να μην υπάρχει κάποια αντιπαράθεση πάνω σ’ αυτό το θέμα και θα μπορούσα να πω ότι βλέπουμε μια ομοφωνία, ακόμα κι αν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, στον κεντρικό πυρήνα του θέματος. Εμείς τώρα θέλουμε να αναδείξουμε με αυτήν την ένσταση ότι πρέπει αυτός ο πυρήνας να είναι πιο μεγάλος και να καταλάβουμε ποιος από τους υποψήφιους μπορεί να προωθήσει πιο δυναμικά αυτά τα θέματα για να έχουμε μία αλλαγή φάσης στο Κυπριακό Ζήτημα, να μην περιμένουμε παθητικά τι θα κάνει η Τουρκία ή τι θα κάνουν γενικά οι Μεγάλες Δυνάμεις ή οι Εγγυήτριες δυνάμεις, αλλά να βλέπουμε κι εμείς πρακτικά τι μπορεί να κάνει η Κύπρος. Πώς θα προωθήσει αυτό το θέμα έτσι ώστε να υπάρχει μια δυναμική, η οποία να μην είναι απλώς μία παθητική απάντηση σε εξωτερικά ζητήματα, αλλά να υπάρχει μια εσωτερική κινητικότητα που να αποδεικνύει ότι η Κύπρος θέλει όντως την ελευθερία της και όχι μόνο μία ειρήνη σκλαβωμένη.
The ink
that I use
is made
with bruises
of my story
that’s why
you can see
how alive
it is
when you
read
my thoughts.
Τώρα άρχισες
να φαντάζεσαι
ένα άγαλμα
γεμάτο
ουσία
γιατί
κατάλαβες
τι δυνατότητες
έχει το πάθος
του μπρούντζου
της ομορφιάς.
Με τα σχέδια
που είδες
κατάλαβες
ότι το όραμα
θα εμπλουτίσει
τη ζωή σου
κάθε φορά
που θα έχεις
ανάγκη
να κάνεις
την υπέρβαση.
Even if I am
nothing
for you
now
you know
that I will do
what your soul
needs to stay
free
in the slavery
you have chosen.
Δεν έβλεπες
αρχικά
πώς θα ήταν
η σύνθεση
Shaolin Salute
αλλά τώρα
αντιλαμβάνεσαι
πώς θα ζήσει
εντός
του μέλλοντος.
Το κερί
που λιώνει το είναι του
για τη θυσία
του φωτός
σου δείχνει
πώς λειτουργεί
η ουσία
που γίνεται
έργο
για να γίνει
δώρο
ανθρωπιάς.
Το μικρό μπρούτζινο
είναι ήδη
στο μυαλό
και περιμένει
να ζήσει
μόλις γίνει
το καλούπι
με τη γη
που αντέχει
τη φωτιά
λόγω φωτός.
Το μετατελικό
είναι το στάδιο
της τελειότητας
που δεν είναι
το τέρμα
αλλά η αρχή
του επόμενου
σταδίου
της εξέλιξης
που δεν μπορούσες
να φανταστείς.
Αν ήξερες πόσο
το φως ζεσταίνει
τις ψυχές
θα καταλάβαινες
πιο βαθιά
την ουσία
που ξεχειλίζει
από το κερί
σαν την ομορφιά
που σώζει
τον κόσμο.
If you need light
remember
the small candle
which is in fact
a small soul
always
next to you
when it’s important
for your life
to see
the path.
Don’t wait the dreams
because they are coming
too slow
and they go
too fast.
So create
the world
you want
with your vision
and you’ll share joy
to people.
Το ξέρω
ότι αγαπούσες
τον Κωνσταντάρα
αλλά μπορεί
να μην ήξερες
ότι γεννήθηκε
την ίδια χρονιά
με τον Camus
Έτσι θα τον βλέπεις
ακόμα πιο ανθρώπινα.
Κάθε κερί
που πλάθεις
δεν είναι μόνο
αντίγραφο
της φύσης
αλλά και
συντροφιά
στους ανθρώπους
που χρειάζονται
φως.
Jesus Christ
is not the first
but the last
because He has
to help
everybody
and never
He lets someone
behind Him.
So after Him
you are against Him.
Be prepared
for the upgraded Opus.
It will be
for your research
an extraordinary tool
made with passion
by a gifted disciple
who wants to support
all the warriors
of Mankind
in the struggle
against barbarity.
Ο γαλάζιος πίνακας
αποτελούσε
μυστικό
γιατί είχε
γεννηθεί
με μόνο
ένα χρώμα
κι ένα πινέλο
για να ζήσει
η υπέρβαση
της ομορφιάς.
Πώς να φανταστείς
τον συνδυασμό
του πολύτιμου
κράματος ξύλου
με το γαλάζιο
δεύτερο δέρμα
πριν δεις
την παράσταση
του έργου
που ξεπερνά
την πραγματικότητα.
Με το όργανο
που βλέπεις
φαντάζεσαι
τη μουσική
πριν καν
την ζήσεις
γιατί καταλαβαίνεις
ότι είναι
γεμάτο ουσία
και πάθος
για την αρμονία.
Όταν πρόσεχες προσεχτικά το πρόσφορο που ήταν παραδοσιακό σε γενικές γραμμές, είχε μία ιδιαίτερη χάραξη. Η βαθύτητα είχε μπει μέσα στην παράδοση για να αναδείξει την ουσία του φωτός του κόσμου. Φαινόταν ένα κεφαλαίο Α κι ένα μικρό α. Η ερμηνεία όμως ήθελε και μια εξήγηση. Το Ι και το Χ του Ιησού Χριστού, όταν ήταν μαζί με αυτόν τον τρόπο, ΙΧ, δημιουργούσαν το σχήμα του μικρού α. Έτσι φαινόταν η αγάπη του Θεάνθρωπου. Κι η αναφορά με τα δύο μαζί ήταν, αγαπάτε αλλήλους… Δεν ήταν όμως μόνο όπως αγαπούμε τον εαυτό μας, αλλά όπως μας αγαπά. Με άλλα λόγια, όπως αγαπά την Ανθρωπότητα. Έτσι το δεύτερο άλφα, το κεφαλαίο, αντιπροσωπεύει την Ανθρωπότητα. Και τότε ο κώδικας της σφραγίδας γίνεται κατανοητός σε βάθος. Λέει με φωτεινό τρόπο, χαραγμένο μέσα στο ξύλο, το μήνυμα που θα φανεί πάνω στο πρόσφορο: Αγαπάτε την Ανθρωπότητα.
Unchained
you are
when you believe
to the light
of faith
so drink
the essence
to see
the next step
of your soul.
When you need
our Lord
is always
next to you
even if it’s tough
to believe it
but talk
to Him
with your soul
and nothing else.
Give in upon me
and I will show
how to swallow
the light
of essence
to discover
the faith
for your soul
even if
your existence
is blind.
Say something
about your soul
if you want
from me
the help you need
because I’m here
to hear it
even if it seems
impossible for you
in this existence
but life is a gift.
Φαίνεται να αποτελεί ένα παράδοξο αλλά η πίστη είναι πάντα νέα από παλιά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει βαθύτητα, πάχος χρόνου και είναι ζωντανή. Δεν είναι σαν τις θρησκείες που είναι πλέον σκληρές. Δεν έχει μέσα της δογματισμό και συνεχίζει να εξελίσσεται εντός του κόσμου επειδή είναι θεμελιωμένη πάνω σε αξίες και όχι αυθαίρετες αρχές που δεν μπορούν να ζήσουν μέσα στο μέλλον γιατί είναι καρφωμένες στο παρόν. Έτσι είναι πάντα νέα. Διότι έχει νέους πιστούς που βλέπουν την αξία της σε βάθος χρόνου. Ζει εντός του χρόνου χωρίς να έχει ημερομηνία λήξης γιατί δεν ασχολείται με το ανούσιο. Γίνεται ένα με τον πιστό που ενσωματώνεται. Και ο πιστός ενισχύει την πίστη. Όμως ο δεσμός τους δεν είναι δεσμά γιατί βασίζεται στην αξία του σεβασμού και την ελευθερία της επιλογής. Αλλά δεν υπάρχει επιλεκτικότητα. Λειτουργεί ολικά και ολιστικά. Δεν είναι πλαίσιο συμβιβασμού αλλά πεδίο δράσης διότι θέλει πράξεις και αποστολές που να συμβάλλουν στο έργο. Το όλο επιτρέπει την υπέρβαση του τέλους για να ζήσει η τελειότητα και η εξέλιξή της χωρίς το εμπόδιο του τέρματος.
If you really love
the essence
your faith
will be powerful
and able
to produce
a multiple joy
to get harmony
without any
compromise.
If you can think
beyond religion
you’ll see
the beauty
of faith
because essence
is accessible
to your soul
in the time
of Mankind.
If you still believe
after the end
you made
the necessary step
of transcendence
to touch
the essence
due to the faith
and it’s not
too late
to save
your soul.
If your faith
is shaken
it’s only
because it’s in fact
only religion
without depth.
It’s not just a question
of relation.
You need time
to wake up.
So tell me
when you’re ready.
Die Gründung Chinas
im Jahr 1949
ist das Ergebnis
der Hilfe
der Sowjetunion
und insbesondere Stalins,
der Mao im Kalten Krieg
effektiv stärken wollte.
Στον κινέζικο εμφύλιο πόλεμο
η Σοβιετική Ένωση
εισέβαλε στην Κίνα
από το βορειο-ανατολικό μέρος
για να βοηθήσει
τον Μάο
και στο τέλος
έδωσε κρυφά
όλη αυτήν την περιοχή
στο κομμουνιστικό κόμμα
της Κίνας.
Η δημιουργία της Κίνας
το 1949
είναι το αποτέλεσμα
της βοήθειας
της Σοβιετικής Ένωσης
και ειδικά
του Στάλιν
που ήθελε
να ενισχύσει
έμπρακτα
τον Μάο
εντός Ψυχρού Πολέμου.
Μετά την αποτυχία
της εξέγερσης
του θερισμού,
ο Μάο άρχισε
τη Μεγάλη Πορεία
η οποία
κατέληξε
στον αποδεκατισμό
του στρατού
και στην εδραίωσή του
ως ηγέτη.
Το κινέζικο κομμουνιστικό κόμμα
εκμεταλλεύτηκε τη φάση
που το εθνικό κόμμα
πάλευε ενάντια
στην ιαπωνική εισβολή,
για να επεκταθεί
εντός της Κίνας
και να εξαναγκάσει
3 εκατομμύρια άτομα
να γίνουν κομμουνιστές.
Ακόμα και τότε
στην αρχή
της Σοβιετικής Κίνας
ο Μάο είχε ήδη
διαπράξει
εγκλήματα
προκαλώντας
τον θάνατο
χιλιάδων
ανθρώπων
που ήταν στο κόμμα.
Αυτά έγιναν στο Futian.
Οι φανατικοί
του Μάο
βασάνισαν
κι εκτέλεσαν
χιλιάδες μέλη
του κόμματος
για να μην υπάρχει
κανένας
που να αμφισβητεί
τη βάρβαρη
εξουσία του.
Ο Μάο γεννήθηκε
το 1893
και μόνο το 1949
βγήκε για πρώτη φορά
από την Κίνα
για να επισκεφτεί
τη Σοβιετική Ένωση
και δεν είδε ποτέ
καμία άλλη χώρα.
Έτσι γι’ αυτόν η Δύση
ήταν θεωρητική γνώση.
Όταν γεννήθηκε
το Κομμουνιστικό Κόμμα
το 1921
ο Μάο ήταν
στην πρώτη του
συνεδρίαση,
μετά αναλύει
τα δεδομένα
των αγροτών
για να προετοιμάσει
τη βίαια
επανάστασή του.
Αν οι κομμουνιστές
αγοράζουν
κινέζικα
αντικείμενα
είναι λογικό
αλλά εσύ τι κάνεις;
Συνειδητοποιείς
ότι με αυτόν τον τρόπο
υποστηρίζεις έμμεσα
τον κομμουνισμό
που καταπατά
τόσους ανθρώπους;
The evolution of communist China was predictable but nobody wanted to see that this country had a vision beyond even the Second Soviet Union. There will be no mercy in this new conflict. China has always seen itself as the empire of the center but at a certain level this position was all inclusive. Even the worst scenario was always taking place in the country. Of course this doesn’t mean that sometimes China wasn’t outside of that framework. We saw it in Korea, in Vietnam, in Cambodia, in Laos and in Taiwan. But for China it was always a kind of buffer zone. Now the things are totally different. From the empire of the center, we are talking about the center of the world. Because China was to be the first State. Its population is no more sufficient as a characteristic. China wants to be the first power in the world and in many fields i.e. artificial intelligence, space, nuclear power, economy, army. China is about to create a moyo on the goban. And we will need the warriors of Mankind to stop this before it’s too late for this century.
Αυτό το podcast είναι αφιερωμένο στην αντεπίθεση του ουκρανικού στρατού, ειδικά στην περιοχή της Χερσώνας. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ενώ στην αρχή πολλοί πίστευαν ότι θα ήταν ένα θέμα ημερών η κατάκτηση της Ουκρανίας από τον ρωσικό στρατό, μετά από τόσους μήνες καταλαβαίνουν ότι όντως ήταν 1) ένα στρατηγικό λάθος, 2) μια στρατηγική ανάλυση και αυτή λανθασμένη, και τώρα βλέπουμε ότι την ώρα που εξετάζουμε όλα τα δεδομένα αυτής της εισβολής που συνεχίζεται πολεμικά, η αντεπίθεση των Ουκρανών γίνεται όλο και με πιο έντονο τρόπο και τώρα μπορούμε να πούμε ότι ακόμα και στην περιοχή της Χερσώνας, που ετοιμάζονται να κάνουν μία απελευθέρωση κι όχι μια ανακατάληψη, για να είμαστε και πιο συγκεκριμένοι, βλέπουμε ότι κάθε φορά που απελευθερώνουν περιοχές, έχουμε ταυτόχρονα και αποδείξεις για εγκλήματα πολέμου, για εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, που γίνονται όλο και περισσότερα σε πλήθος κι αυτό σημαίνει πρώτον ότι δεν λειτουργεί αυτή η προπαγάνδα ότι ο ρωσικός στρατός απελευθερώνει την Ουκρανία από ένα καθεστώς, στην πραγματικότητα βασανίζει τους Ουκρανούς, τους καταπιέζει, τους εκφοβίζει, τους αναγκάζει σε εκλογές οι οποίες είναι ψεύτικες και καταλαβαίνουν λοιπόν τώρα, όσοι καθυστέρησαν να έχουν αυτή την ανάλυση, ότι τίποτα δεν ήταν σωστό από την όλη προσέγγιση και την αρχή της εισβολής, ήταν πάλι ένα θέμα ψεύτικης ιστορίας, μια προπαγάνδα εντελώς πλαστή για να προωθήσουν αυτήν την έννοια. Και τώρα, όταν μετατρέπουν τα κατεχόμενα σε προσάρτηση, πάλι είναι μια μεθοδολογία για να κρατούν τουλάχιστον την πρωτοβουλία σε θέματα επικαιρότητας, αλλά αυτό που βλέπουμε είναι ότι όταν αποχωρούν οι Ρώσοι, κάνουν κάτι πολύ ενδεικτικό, που το έχουμε δει και με το ναζιστικό καθεστώς, διαλύουν τα πάντα, δηλαδή χρησιμοποιούν μία τεχνική καμμένης γης, άρα δεν χρησιμοποιούν μια τεχνική που θα έκανε κάποιος που φεύγει πίσω, οπισθοχωρεί, μετά κάνει αναδίπλωση για να ξανάρθει. Στην πραγματικότητα το καταλαβαίνουν οι ίδιοι ότι είναι μία χαμένη υπόθεση στην παριοχή, άρα τι κάνουν; Προτιμούν, για να καθυστερήσουν την αντεπίθεση των Ουκρανών, να κάψουν τα πάντα, να βομβαρδίσουν τα πάντα και να βάλουν ναρκοπέδια, έτσι ώστε η φυγή τους να προκαλεί μια καθυστέρηση στους Ουκρανούς, οι οποίοι από την άλλη πλευρά, αυτό είναι που είναι εντυπωσιακό, την ώρα που απελευθερώνουν και τους δρόμους και τους οικισμούς, ταυτόχρονα ξαναβάζουν ρεύμα, ξαναβάζουν την τηλεφωνία εμπρός, άρα βλέπουμε ότι από τη μια πλευρά είναι τεχνική της καμμένης γης γιατί το έχουν χαμένο κι από την άλλη είναι κατευθείαν μια αποκατάσταση, δηλαδή δεν μπαίνουν σε μια διαδικασία απλώς να πουν, εγώ θα κρατήσω αυτή την περιοχή και θα δω πότε θα προχωρήσω. Κάνουν την αντεπίθεση ενεργητικά, δεν έχουν καμία παθητική κίνηση και πηγαίνουν τόσο γρήγορα που, όταν κάνουν την αντεπίθεση και κερδίζουν ξανά το έδαφος, κάνουν αμέσως αποκατάσταση. Αυτό δείχνει λοιπόν μια θέληση να υπάρχει αυτή η χώρα και να δείξει ότι ακόμα και μετά από αυτήν την επίθεση, αυτήν την εισβολή και αυτήν την τοπική κατοχή κλείνουν σιγά σιγά τις παρενθέσεις οι Ουκρανοί, για να ζήσουν ξανά στην περιοχή τους. Άρα έχουμε ανθρώπους που καταστρέφουν και στο τέλος φεύγουν κι έχουμε ανθρώπους που αντιστέκονται και στο τέλος κάνουν αποκατάσταση. Αλλά βλέπουμε ότι ακόμα κι αν αναλύσουμε αυτή τη διαφορετική προσέγγιση καταλαβαίνουμε ποιος νιώθει ότι είναι στην περιοχή του, στη χώρα του και αυτή η χώρα ανήκει στο έθνος του και ποιος θεωρεί ότι απλώς έκανε μια επίθεση, δεν του βγαίνει καμία επιτυχία, δεν του βγαίνει σε καλό. Άρα λέει στο ενδιάμεσο ας καταστρέφω, κάτι θα μπορώ να πω ότι κάτι έκανα. Είναι λοιπόν μια τακτική από τη Ρωσία που χάνει έδαφος και απλώς καθυστερεί αυτό το χάσιμο και από την άλλη πλευρά την Ουκρανία που ξανακερδίζει έδαφος και το κάνει όλο και πιο δυναμικά για μπορούν οι Ουκρανοί να ξαναζήσουν σε κανονικές συνθήκες μέσα στη χώρα τους ξεπερνώντας αυτό το εμπόδιο. Τώρα λοιπόν αυτό που βλέπουμε, ειδικά για τη Χερσώνα, είναι ότι αρχίζουμε τώρα να είμαστε σε μια περιοχή που είναι πιο κοντά και από την Κριμαία. Και τώρα καταλαβαίνουμε ότι οι αρχικές εκτιμήσεις ότι ήταν αδύνατον οι Ουκρανοί να περάσουν σε φάση αντεπίθεσης και ήταν αδιανόητο να περάσουν σε φάση απελευθέρωσης, τώρα υλοποιούνται. Άρα έχουμε δύο πράγματα που γίνονται ταυτόχρονα, το πρώτο αδιανόητο ήταν ότι η Ρωσία μπορεί να χάσει τον πόλεμο, το δεύτερο αδιανόητο είναι ότι η Ουκρανία μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο. Προσοχή, γιατί δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Μπορεί κάποιος να χάσει χωρίς να κερδίζει ο άλλος και να είναι τα ίδια, αλλά τώρα δεν πάμε μόνο σε μια συνθήκη αποκατάστασης, γιατί στο ενδιάμεσο θα έχουμε μάθει πώς λειτουργεί πραγματικά η Ρωσία, γιατί αναγκάζεται να πάρει εξοπλισμό από άλλες χώρες, γιατί δεν έχει το επίπεδο που θεωρούσαμε ότι έχει και πώς με την πίεση που ασκεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ πάνω σ’ αυτή τη βάρβαρη εισβολή έχουμε πρακτικά αποτελέσματα που μπορούν να απολαύσουν οι Ουκρανοί επί του πρακτέου. Άρα είναι ένα όμορφο παράδειγμα αντίστασης μιας δημοκρατικής χώρας, με την υποστήριξη από άλλες δημοκρατικές χώρες, ενάντια σε μία δικτατορία που καταλαβαίνει και η ίδια, τουλάχιστον ο στρατός της, ότι δεν έχει το επίπεδο που έλεγε ότι είχε η προπαγάνδα της.
Πώς να φανταστείς ότι το εφαρμοστό blue jeans θα μπορούσε να αποτελεί γαλάζια επανάσταση. Διότι αρχικά είχε άλλη χρήση. Ακόμα και μετά ήταν για την εργατιά. Όμως όταν ήμασταν στον Ψυχρό Πόλεμο κι εμφανίστηκαν ηθοποιοί σαν τον Βrando ή τον Dean, κανείς πια δεν κοίταζε μόνο το ύφασμα αφού είχε γίνει κυριολεκτικά δεύτερο δέρμα που εμφάνιζε κάθε ανθρώπινη καμπυλότητα. Άλλωστε έτσι έγινε και σύμβολο του Δυτικού πολιτισμού και γι’ αυτό απαγορεύτηκε στη Σοβιετική Ένωση. Έτσι ξέρεις τώρα ότι όταν θαυμάζεις φωτογραφίες που το αναδεικνύουν σε όλες του τις μορφές συμμετέχεις σε μία νίκη της ελευθερίας ενώ πίστευες ότι είναι μόνο χρηστικό αρχικά. Είναι όμως σύμβολο της απελευθέρωσης. Αρκεί να σκεφτείς πόσα μπούτια ήθελαν να το βάλουν από την άλλη πλευρά του Σιδηρού Παραπετάσματος επειδή είχαν δικτατορίες του κώλου που δεν επέτρεπαν αυτό το γαλάζιο δεύτερο δέρμα. Τώρα που το έχεις νιώσει στο πετσί σου δες το σαν πράξη αντίστασης. Άσε λοιπόν τις ντροπές του κομμουνισμού και τους ενδοιασμούς τους κοινωνικούς και απόλαυσε το θέαμα στις γαλάζιες καμπύλες χωρίς να ξεχάσεις την αξιοποίησή τους.
e-Lesson: New data about China. 23/10/2022
Ο κομμουνισμός δεν θέλει τη χαρά των ανθρώπων αλλά μόνο τη δουλεία τους. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να μειώσει τη χαρά γιατί είναι απόκλιση από την ιδεολογία του. Θέλει να ντρέπονται οι άνθρωποι όταν χαίρονται. Προσπάθησε να γαμήσει ακόμα και τον έρωτα. Διότι ο κομμουνισμός δεν έχει φύλο. Άλλωστε οι κομμουνιστές θεωρούν ότι είναι άγγελοι. Μάλλον γι’ αυτόν τον λόγο. Αλλά ξέχασαν ότι οι άγγελοι έχουν φτερά. Αλλά ποιος κομμουνιστής θα ήθελε τα φτερά της πίστης; Ξέχασαν επίσης ότι αυτή η λέξη είναι θεμελιακό στοιχείο της ετυμολογίας του Ευαγγελίου και βέβαια του Ευαγγελισμού. Είναι λογικό όμως αφού δεν έχουν ιστορία. Οι επιθέσεις του κομμουνισμού κατά της χαράς απέδειξαν την ανθεκτικότητά της. Η χαρά είναι άνετη, δεν ντρέπεται και απολαμβάνει την ουσία χωρίς ενδοιασμούς. Αδιαφορεί για το χρηστικό όταν δεν έχει ουσία. Όσο για τη μεταχαρά είναι εντελώς αδιανόητη για τον κομμουνισμό. Δεν μπορεί καν να αντιληφθεί την ύπαρξή της. Δεν ξέρει πώς λειτουργεί το έργο της και γι’ αυτό είναι η υπερστήριξη της χαράς. Έτσι δείχνει ότι η ντροπή είναι του κομμουνισμού γιατί μισεί την αλήθεια.
Ο κομμουνισμός μισεί τα σύμβολα της Ανθρωπότητας διότι τα θεωρεί άχρηστα. Άλλωστε πιστεύει το ίδιο για την ομορφιά, που αποτελεί μία πολυτέλεια, η οποία είναι επικίνδυνη. Ο κομμουνισμός βλέπει θετικά μόνο το χρηστικό ειδικά όταν είναι άνευ ουσίας. Την ουσία τη βλέπει εχθρικά. Στην πραγματικότητα ο συντηρητισμός του κομμουνισμού σπάζει κόκκαλα. Δεν θέλει την ομορφιά γιατί φοβάται ότι μπορεί να υπερκαλύψει το μήνυμα της ιδεολογίας. Προσπάθησε να πλάσει τη δική του αρχιτεκτονική και παρέμεινε στο επίπεδο του Lego, τη δική του γλυπτική και εγκλωβίστηκε στο επίπεδο της πλαστελίνης. Τα κτήριά του και τα αγάλματά του αποτελούν ύβρεις για την ιστορία της τέχνης. Κι αν ο κομμουνισμός φοβάται τόσο πολύ το γυμνό είναι γιατί δεν κρύβει απολύτως τίποτα, είναι η ίδια η φύση. Οι θρησκόληπτοι του κομμουνισμού μισούν την ομορφιά γιατί φαίνεται η μιζέρια τους. Αποφεύγουν τα κοσμήματα γιατί αποτελούν αμφισβήτηση του σφυροδρέπανου. Ό,τι μπορεί να τους θυμίσει την ομορφιά είναι επικίνδυνο έτσι δεν αντέχει τον πολιτισμό επειδή είναι τα ίχνη της ουσίας της Ανθρωπότητας. Δεν πιστεύει στον άνθρωπο. Μόνο το σύστημα έχει νόημα για τον κομμουνισμό.
Αν ο ναζισμός και ο κομμουνισμός δεν τα έβγαζαν με τον χριστιανισμό είναι επειδή έχει ως στρατηγικό βάθος τον Παράδεισο. Όσο και να βασάνιζαν τους χριστιανούς δεν υπήρχε ελπίδα για τους βασανιστές. Οι χριστιανοί ήξεραν από την Αποκάλυψη του Ιωάννη ότι στο τέλος το φως θα νικήσει και κατά συνέπεια ακολουθούσαν την ιερή ουσία. Τα ριζοσπαστικά συστήματα βρίσκονται αντιμέτωπα με τις ρίζες κι όταν αυτές είναι καλά θεμελιωμένες μέσα στην Ιστορία, δεν σπάζουν. Το εμπόδιο για αυτά τα συστήματα είναι η βαθύτητα της πίστης. Ενώ αυτά είναι ρηχά και μπορούν να ελέγχουν το παρόν, δεν τα καταφέρνουν ούτε με το παρελθόν ούτε με το μέλλον. Ειδικά ο κομμουνισμός που είναι μια ιδεολογία χωρίς ιστορία επειδή τη θεωρεί νεκρή, δεν ξέρει πώς να αντεπεξέλθει στους ανθρώπους που έχουν και τελεολογία και εσχατολογία. Η ιερή ουσία αποτελεί ασπίδα ενάντια στη βαρβαρότητα. Έτσι ενισχύει την Ανθρωπότητα ακόμα και σε πρακτικό επίπεδο κάτι που ξαφνιάζει τα αυταρχικά συστήματα επειδή δεν βλέπουν αυτό το κομμάτι της πίστης. Ποτέ ο κομμουνισμός δεν μπόρεσε να καταλάβει τη δύναμη της εικόνας.
In this podcast we are talking about the year 1964. More precisely we are reading the Telegram from the Department of State to Secretary of State Rusk, we are in Washington, May 10th, 1964
The telegram has 13 points. Let’s consider the first one. We are talking in fact about the Finnish Mediator: Proceeding from the Constitution of 1960, he is considering proposals that would give the Greek Cypriots more in the way of majority rule. In order to assure the Turk Cypriots of their rights and security, he is toying with the idea of a) a quasi-federal system under which five or six areas with predominant Turkish populations would have a certain autonomy in communal affairs and b) a long-term UN observer and international participation in or supervision of the court system.
But we think that the 5th point is even more interesting.
The Soviet Government would presumably seek to play a double game of supporting Makarios while at the same time exploiting the growing disenchantment of the Turks. What the Soviet Union is most afraid of is “enosis” which could lead to the presence of NATO in Cyprus.
So it’s very interesting in fact to understand that the position of the Soviets is to relate the idea of enosis to the presence of NATO in Cyprus. This point is again present at point 10 of the telegram in a quite different manner.
Let’s see it.
From Papandreou’s talk with Fulbright and from other sources there are indications of an increasing Greek Government disenchantment with Makarios. I find Papandreou’s repeated references to “enosis” a healthy sign. From the point of view of all of NATO, we should regard “enosis” as a useful component in any final solution since it would mean that a NATO government would have charge of the Island rather than the wolf in priest’s clothing.
This point is important for the following reason. We see that the point of Soviets is clearly against enosis, the point of the Americans is with this concept. So the difference is that in fact even Papandreou at that time was closer to this notion of enosis than Makarios and for NATO all the members should, in fact at that time, see it as a useful component in the solution for the Cyprus issue and this means that they prefer this option than any other. It’s not so known as a position so it’s clearly this Telegram from at that time is useful for the history.
Τώρα συνειδητοποιούσες τι σήμαινε η αντίσταση του χαμαιλέοντα. Δεν ήταν επικεντρωμένη μόνο στο πολιτικό επίπεδο, αλλά σε όλες τις μορφές των επιστημών και των τεχνών. Διότι ο κομμουνισμός συνέχιζε αυτά που είχε αρχίσει ο ναζισμός. Θεωρούσε ότι είχε το δικαίωμα, όχι μόνο να λογοκρίνει, αλλά και να στιγματίζει, με την έννοια του εκφυλισμού και της αλλοίωσης, κάθε έργο που δεν εξυπηρετούσε τη θρησκεία του. Ήθελε να είναι το μοναδικό όπιο του λαού για να κεφαλαιοποιήσει τις αρχές του. Όμως ο Χρόνος δεν είναι μαζί του και όλα τα αντικείμενα που είχε βάλει στο επίπεδο της τέχνης με τον εκφοβισμό είτε κατέρρευσαν είτε βοηθούσαν οι δημοκρατίες να πέσουν, γιατί οι άνθρωποι που ζούσαν σε απελευθερωμένες χώρες δεν ήθελαν ούτε καν να τα βλέπουν, γιατί τους θύμιζαν την καθημερινή καταπάτηση που είχαν ζήσει. Μόνο με τη βαθιά ιστορία άρχισες να αντιλαμβάνεσαι το εύρος και την εμβέλεια της χαμαιλεοντικής αντίστασης. Και μετά, όταν έζησες την αφύπνιση, είδες ότι οι ενοχές και οι τύψεις δεν έπρεπε να είναι δικές σου. Στην ουσία ένιωθες να μεγαλώνει μέσα σου η ελευθερία και η δύναμη της αγάπης.
Στην παλιά εποχή δεν είχες καταλάβει γιατί ο ίδιος συγγραφέας είχε και ερωτικά έργα. Δεν μπορούσες να ερμηνεύσεις αυτήν την συνύπαρξη. Μόνο μετά κατάλαβες ότι ήταν και αυτός ένας αγώνας ενάντια στον κομμουνισμό που είχε απαγορεύσει την αγάπη γιατί ήταν πολύ ανθρώπινη για το καθεστώς που ήθελε να ελέγχει τα πάντα με κοινωνικό τρόπο μάλιστα. Ακόμα και το θέατρο του παραλόγου δεν το είχε συνδυάσει με την κριτική που ασκούσε έμμεσα σε αυτό το καθεστώς που καταπίεζε ακόμα και τη σκέψη. Ούτε ήξερες πώς να εξηγήσεις τη σεξουαλική απελευθέρωση που ακολούθησε την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Διότι δεν μπορούσες να φανταστείς πόσο βαθιά ήταν η καταπάτηση των ανθρώπων που προσπαθούσαν να επιζήσουν σε αυτήν τη βάρβαρη κατοχή. Δεν είχες φανταστεί ότι μια ολόκληρη χώρα θα λειτουργούσε σαν στρατόπεδο συγκέντρωσης. Δεν είχες κατανοήσει την έννοια του αρχιπελάγους που είχε επινοήσει η κόκκινη βαρβαρότητα. Μόνο όταν έμαθες για το έργο του Dom Juan, τη ζωή του Casanova και την όπερα του Mozart κατάλαβες γιατί δεν τους ήθελε το σύστημα της λογοκρισίας.
Στην αρχή νόμιζες ότι ήταν μόνο ένα αστείο και μία υπερβολή ενός συγγραφέα του παρελθόντος που είχε μία εμμονή. Για τον άλλον που του απαγόρευσαν να πάει να πάρει το Βραβείο Νόμπελ όπου είχε τιμηθεί το έργο του, θεώρησες ότι ήταν μία λεπτομέρεια. Αλλά όταν έμαθες σιγά σιγά τα βαθιά δεδομένα του Ψυχρού Πολέμου κατάλαβες ότι υπήρχε ένα θεμελιακό πρόβλημα. Έτσι θυμήθηκες αυτό το βίντεο στο οποίο δεν είχες δώσει την πρέπουσα σημασία ενώ είχες μπροστά σου όλα τα στοιχεία σαν να έβλεπες μια σκακιστική παρτίδα με ένα ειδικό άνοιγμα και να νομίζεις ότι πρόκειται μόνο για τυχαίες κινήσεις και τελικά να έχεις την αποκάλυψη του ματ. Διότι μετά από μερικές εξηγήσεις όχι μόνο το κατάλαβες αλλά ένιωσες την ανάγκη να διαδώσεις την ουσία. Ήταν γεμάτο ανθρωπιά κι είχες δει μόνο μία ταινία. Έτσι και τώρα μετά από τόσες ιστορικές ανακαλύψεις συνειδητοποιείς ότι το νοητικό σοκ που έζησες προέρχεται από την αποκάλυψη της θεμελιακής έννοιας της ελευθερίας που είναι αξία και όχι αρχή σαν την ειρήνη των κοινωνιών και των αυταρχικών συστημάτων σαν τον ναζισμό και τον κομμουνισμό.
Wake up!
Don’t stay
at the same level.
Evolution
is necessary
if you want
to belong
to Mankind.
In society
you will listen
always to the same story
but never
about History.
You need light
in the darkness
and essence
in your life.
So make
your move
now
if you want
to live
before
your death.
If you want
to hear
something
that you don’t know
just ask me
about freedom
and you’ll see
the path
of light
in the darkness.
This storm
will change you
for ever
because
you will
understand
where are
the limits
of the jail
of your peace.
After
your fight
will be
your freedom.
Fuck the peace
of nazis
or communists
you need only
to be free
in Mankind.
There is nobody
to give you
something
you don’t ask.
So fight
with us
in the struggle
of Mankind
and become
a warrior
because
it’s the only way
to be free
and to give
freedom
to all the slaves
of the societies.
It may not be so obvious to you but peace is also related to death. But just imagine the following example. Imagine that you rest in peace in the cemetery of your choice. And after your death there is an invasion and your cemetery is now in occupied territories. Will it be ok for you? And now imagine that people which are warriors of Mankind resist to this occupation and go to the cemetery to restore your destructed tomb. Will you be fine or it doesn’t matter for you? We mean by that the following. The fact that your death will be in peace but without freedom, will it be important for you or you don’t care? Because if it’s already a problem in this extreme case, imagine the same if you are alive. And now make your choice. Do you prefer the occupation or the resistance to the oppression? Do you prefer slavery in peace or freedom in war. You still have the choice now. That’s why have rest but stay free.
Peace is made with the same matter. Any difference is forbidden. On the contrary freedom allows the difference. In that sense, freedom is a human blend. And peace is only a social product. If you understand that peace is artificial and freedom is essential, you will continue the struggle of Mankind against barbarity. With freedom the difference makes the difference. With peace there is no difference. Freedom is always different but always with Mankind. Peace is always the same but always against Mankind. If you can’t see you will be a victim or a perpetrator but never a Righteous. Societies want the same thing and Mankind requests the difference. That’s why giftness is possible in Mankind but considered by the societies as a deviation. Societies make another projection. They consider that the world must be like them. And they want to impose this point of view. The difference of freedom is responsible for the creation of diversity. And if Humanity is so rich it’s due to this diversity which is possible only in a free world.
Let’s start with a remark. Why communists are always talking about peace and never about freedom? The answer is quite simple. It’s impossible for them to do the same with freedom. They present freedom like a characteristic of capitalism. Why nazis are always talking about peace and never about freedom? And why the present freedom like a weakness of democracy? Another remark now. Why people doesn’t see that a popular democracy is just fake news? Democracy in its etymology has already the people. So the adjective popular is useless. But for the rhetoric of the party is essential. It’s a way to persuade people that peace is more important than freedom. In the rallies the communists use always peace as a flag but it’s also fake. For them is like fashion. They exploit its notion to create the impression that they are against war but it’s only because the war of free people can destroy the communist peace. That’s the truth about peace.
The partisans of dictatorships are always believers of peace. They know that pacifism is a weapon of society which is always against the history of Mankind. Its basic characteristics are indifference about the victims and submission to the perpetrators. Of course it seems to be a way to avoid the problems but at the end there is no escape. In fact you belong to the problem and never to the solution. Peace is a religion which is used by barbarity to persuade innocent people that they should avoid any move. Because a move could create a change and break the equilibrium. But the reality is quite different. The system is afraid for itself. So peace is a protection for its existence. On the opposite, freedom can create the conditions to end this system, to break its wall. No matter if it is nazism, communism or any other dictatorship against Mankind, peace is always a tool or even a weapon for them but never freedom. So if you are really a warrior of Mankind against barbarity , you can feel in your chest the love of freedom and you can see the light of the faith. You will never be in peace because you decided to be a part of the shield of the innocent people. This is your duty for their freedom.
Maybe it’s a paradox for your mind but you have to understand that for freedom, we need only war. Because peace produces war but never freedom. To be free, it’s not a state. Freedom needs a dynamical approach, an act of resistance against the system or even a revolution against the dictatorship. Peace is always easy and freedom always tough. But this is the way we see our lives in Mankind. Barbarity considers that peace is the state of art of its method. Because you need a gifted mind to realize that it’s a jail at the level of the world. Can you imagine the present if WWII had finished with the victory of the nazism? Can you realize the nature of our world with the victory of communism in the Cold War? It’s easy to talk about the nazi peace or the communist peace but it’s impossible to do the same with freedom. The foundation of freedom is incompatible with the principles of those systems. This is the reason why freedom is so dangerous for them since they want to control everything and everyone.
It’s easy to see that peace can produce a religion but no faith. Every society can create its own peace but not freedom because its foundation is the negation of any system of barbarity. Freedom needs love. It’s insufficient to like it. But you can like peace with a problem. You don’t need anything else. When you use the notions of like or dislike, you are never at the level of love. In reality, love has a transcended part. It’s not a question of existence but of essence. And this one is related to passion. It’s not just a desire. And the difference is the duration. With that point of view freedom lives in chronostrategy. It has a width in time but peace is just a question of moment. Peace is the interruption of war. In fact it lives between two wars. But freedom is still alive in the war. By the way, freedom can be a vision which supports faith even when everything seems impossible. And the reason is simple. Freedom is unbreakable. On the other side, peace breaks so easily that it’s impossible to construct on it. Peace is an unstable equilibrium. And freedom is far away from equilibrium.
When you hear for the first time about peace it’s obvious, at least at the first glance, that’s something positive or even precious. But it’s a trap. Of course you need deep history to realize that every dictatorship loves peace. At the beginning it’s a shock but after a while, you start to understand that in fact it’s not a value and certainly not of Mankind but just a principle at the level of societies. And the worst is that peace is compatible with slavery. Think about it. The choice of a slave is always the death or the freedom but never the peace. You can live in the jail of peace but this is impossible for us. You can choose your slavery state but it’s unthinkable for us. And the reason is simple. We are warriors of Mankind, nothing less. So for us it’s no option. We want just freedom and nothing else. Because if we are free we can do what we want. It’s just a question of Time, to create the next reality. That’s why the real problem comes from the acceptation of peace as the only relevant system for societies. This system works against Mankind. If it’s difficult to see it, just open your eyes on nazism and communism.
Αν προτιμάς
την ειρήνη
του κατακτητή
να ξέρεις
ότι εμείς
είμαστε μόνο
της ελευθερίας
ακόμα
κι αν χρειάζεται
να πολεμούμε
για αυτήν
την επιλογή.
Την ειρήνη
που θέλεις
να επιβάλλεις
σε όλους
δεν τη θέλουμε
ούτε στιγμή
γιατί είμαστε
πολεμιστές
της Ανθρωπότητας
και αγαπούμε
μόνο την ελευθερία.
Όλο και περισσότερα
εγκλήματα
πολέμου
ανακαλύπτουμε
ότι διέπραξαν
οι Ρώσοι
στην Ουκρανία
ενώ έλεγαν
ότι επρόκειτο
για επιχείρηση
απελευθέρωσης
σαν τους Τούρκους
στην Κύπρο.
Διαβάζουμε
το παρελθόν
και γράφουμε
το μέλλον
για να υπάρχει
η αναγκαία
συνέχεια
του έργου
που πάντα
προσπαθεί
η βαρβαρότητα
να κάψει.
Η ώρα
της παραγωγής
του βιβλίου
είναι εξίσου
σημαντική
με τη συγγραφή
γιατί χωρίς αυτή
δεν υπάρχει
διάδοση
και αντίκτυπος
στην πραγματικότητα.
Το βιβλίο του 1964
δεν είναι απλώς
η συνέχεια
εκείνου του 1974
που ήταν ήδη
ανακάλυψη
για τα γεγονότα
της εποχής
αλλά
και αποκάλυψη
ως σημείο
ανάφλεξης.
The Russian forces
are losing
and they accept it
but they still
want to destroy
the country
to justify
their invasion
in Ukraine
but it remains
an act
of barbarity.
The Russian withdrawal
has begun
even if it was
unthinkable
some weeks before
and we can see
the difference
of the behavior
between Russian forces
and Ukrainian forces
at the ground level.
Σ’ αυτό το podcast θέλουμε να αναλύσουμε τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ της θρησκείας και της πίστης. Ας το πούμε συνοπτικά τουλάχιστον σαν εισαγωγή: Η πίστη είναι ένα σύνολο αξιών, ενώ η θρησκεία είναι ένα σύνολο αρχών. Αυτοί που λένε ότι είναι πιστοί, σε πρακτικό επίπεδο βλέπουμε ότι παίρνουν μόνο κομμάτια της πίστης, παίρνουν λοιπόν μερικές από τις αξίες της, οι οποίες είναι συμβατές με τις αρχές τους, άρα δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση των δικών τους δεδομένων και ουσιαστικά έχουν έναν μικρόκοσμο, που κάνει μια προβολή σ’ έναν μακρόκοσμο και θεωρούν ότι αυτά που είναι τα πιστεύω τους είναι η θρησκεία, αλλά μετά είναι αυτό που ονομάζουν πίστη. Μετά, όταν εξετάζεις σε βάθος τι πιστεύουν, καταλαβαίνεις ότι στην πραγματικότητα ακολουθούν θρησκευτικούς κανόνες, χωρίς κατανόηση, χωρίς βαθύτητα, όχι επειδή υπάρχει έλλειψη, επειδή δεν υπάρχει βούληση να πάνε σε πιο βαθύ, γιατί θέλουν το ρηχό κομμάτι όπου μία αξία, όταν την εξετάζεις μόνο ρηχά, μοιάζει με μία αρχή. Π.χ. παίρνεις τον ωκεανό. Τον κοιτάζεις, όπως φαίνεται π.χ. όταν πάμε στην Αμερική, όταν πάμε στην Αυστραλία. Βλέπεις τον ωκεανό. Άμα τον κοιτάς μόνο σε ρηχό επίπεδο, είναι το ανάλογο από μία θάλασσα. Θα μπορούσες να πεις ότι είναι το ανάλογο από μία λίμνη. Σκέψου το ανάποδα, ας πούμε, με Michigan, που λες, αυτό λέγεται λίμνη; Άρα στη πραγματικότητα τι γίνεται; Όταν βλέπεις ρηχά μία αξία, μοιάζει με μία αρχή. Αν δεν μοιάζει αρκετά, τουλάχιστον να είναι συμβατή. Όταν γίνεται αυτό, σημαίνει ότι έχουμε έναν εκφυλισμό της πίστης σ’ ένα θρησκευτικό σύστημα, το οποίο θέλει μόνο την προώθηση του εαυτού του και παρεμπιπτόντως ονομάζεται μπροστά στους άλλους πίστη. Όταν βλέπεις, ας πούμε, μια κρατική πίστη, για να μη πούμε ονόματα και κράτη ειδικά αυτή την περίοδο, καταλαβαίνεις ότι είναι πρώτα κρατική και μετά πίστη. Αυτό είναι ένα θρησκευτικό σύμπλεγμα, το οποίο ακολουθεί γεωπολιτικές ανάγκες. Δεν έχει καμία σχέση με μία αναζήτηση κάποιας αλήθειας. Δεν προσπαθεί να βρει το φως, θέλει απλώς ένα σύμπλεγμα σκληρό που να κρατάει τους πιστούς του σαν σύστημα και ουσιαστικά να χωρίζει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες, αυτούς που είναι του συστήματος και αυτούς που δεν είναι του συστήματος. Άρα αυτούς που είναι του συστήματος τους ονομάζει πιστούς και τους άλλους τους ονομάζει άπιστους. Αυτή εδώ η διαφοροποίηση φαίνεται λοιπόν, όταν εξετάζουμε συνολικά την έννοια της πίστης. Άμα έχεις μια πίστη, η οποία θέλει να επιβληθεί στους άλλους, π.χ. θέλει να κάνει προσηλυτισμό, θέλει να κάνει καταπάτηση, αλλάζει την πίστη των άλλων με βίαιο τρόπο, δεν είναι πίστη. Άρα βλέπεις ότι έχουμε αλλόθρησκους, λέμε όμως αλλαξοπιστία. Και είναι σωστό στην πραγματικότητα, αλλά δεν είναι ότι άλλαξε πίστη, είναι ότι έχασε την πίστη του, γιατί του επέβαλες μία θρησκεία καταναγκαστικά, τα έχουμε ζήσει εμείς και σε επίπεδο τουρκοκρατίας. Δεν ήταν η βούλησή σου. Άρα η πίστη πάει με την ελευθερία της βούλησης. Δεν πρέπει κάποιος να σου το επιβάλλει και να σου λέει ότι αυτό είναι καλό για το σύνολο, άρα κι εσύ θα πρέπει να είσαι έτσι. Άρα αυτό που βλέπω σε γενικό πλαίσιο είναι ότι, όταν μιλάμε για πίστη, πρέπει αυτή να βασιζεται στην ελευθερία. Όταν μιλάμε για θρησκεία, αυτό που βλέπουμε είναι ότι βασίζεται στην ειρήνη, αλλά σε μία ειρήνη ειδική, η οποία έχει επιβληθεί. Άρα δημιουργεί ένα καθεστώς, το οποίο είναι πιο πολύ καθεστώς με σκλάβους, παρά με πιστούς. Η ελευθερία της βούλησής σου να πιστεύεις κάτι χωρίς να υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία, να έχεις ιερά κείμενα που μελετάς και εμβαθύνεις, να έχεις την έννοια της Διδασκαλίας μέσα στην πίστη, είναι πράγματα που δεν είναι συμβατά με τις αρχές μιας κοινωνίας. Αυτή δεν έχει να σου διδάξει τους κανόνες, πρέπει απλώς να τους δεχτείς. Άρα είναι εντελώς διαφορετικό το πλαίσιο, γιατί στην πίστη ανακαλύπτεις σιγά σιγά τις αξίες, μέσω της Διδασκαλίας, καταλαβαίνεις ότι είναι διαφορετικές, ότι είναι μη συγκρίσιμες, ότι εμπλουτίζεις τα πιστεύω σου, γιατί καταλαβαίνεις μερικές αξίες που δεν είναι τόσο εύκολα προσβάσιμες αρχικά, χωρίς μελέτη. Μετά καταφέρνεις και θεμελιώνεις πιο βαθιά τα πιστεύω σου. Από την άλλη πλευρά, όσον αφορά τη θρησκεία, δεν αναζητούν από σένα μια θεμελίωση, αναζητούν απλώς μια αποδοχή ενός συστήματος. Άρα μετά, επειδή θέλεις και τις αναφορές, όταν μιλάμε για το τι διαβάζουμε στα Ευαγγέλια, βλέπουμε ότι αυτά που διαβάζουμε στα Ευαγγέλια, ακόμα και στο κατά Ματθαίον, τελικά είναι πολύ πιο δυνατά, πολύ πιο φωτεινά απ’ ό,τι λένε. Αλλά στην πραγματικότητα τι κάνουμε; Παίρνουμε μόνο κομμάτια. Για τα κομμάτια που αμφισβητούν το κοινωνικό μας πλαίσιο, λέμε ότι αυτά είναι μάλλον ακραία, επειδή είναι της εποχής. Άρα ουσιαστικά λέμε ότι δεν το έχουμε ανάγκη. Άρα παίρνουμε όλο το κείμενο, λέμε εμείς το διαβάζουμε αυτό, αλλά μερικά σημεία δεν τα θέλουμε. Το ερώτημα είναι γιατί επιλέγεις. Δεν κατάλαβα. Τι είναι, à la carte; Μενού είναι. Άρα το παίρνεις όλο και το μελετάς ή αρχίζεις να το αμφισβητείς μερικώς και να λες “εγώ θα πάρω μόνο αυτά τα κομμάτια που με συμφέρουν”. Τότε όμως δεν είναι το κείμενο, Και δεν έχει πια το ιερό στοιχείο. Φαντάσου, ας πούμε, έναν σταυρό με διακόσμηση και να έχει πολύτιμες πέτρες και να λες, εμένα δεν με ενδιαφέρει να έχει αυτές τις πέτρες. Τις βγάζεις και λες αυτό θα είναι το ίδιο. Μα δεν είναι το ίδιο τότε. Γιατί ή είναι το αντικείμενο που είναι ιερό… Φαντάσου λοιπόν ότι παίρνεις μία εικόνα, από τις κλασικές τις δικές μας. Και λες εμένα δεν μ’ αρέσει το κόκκινο και θέλω μια εικόνα χωρίς το κόκκινο. Εκεί αρχίζεις και το ξύνεις και βγάζεις το κόκκινο. Αυτή τώρα η εικόνα πώς είναι; Είναι μια εικόνα που είναι πληγωμένη, θα πρέπει να υπάρχει αποκατάσταση. Ο άλλος όμως σου λέει ότι αυτή είναι η σωστή εικόνα. Όταν είχαμε λοιπόν τους εικονοκλάστες, ήταν πάλι το ίδιο. Θέλει κάποιος να επιβληθεί και να σπάσει όλες τις εικόνες, για να βάλει τα δικά του, για να δείξει υποτίθεται ότι είναι μια μορφή απελευθέρωσης. Στην πραγματικότητα είναι απλώς μια καταπάτηση, γι’ αυτό για εμάς είναι πολύ σημαντική, σαν πλαίσιο εννοιολογικό, η πίστη στην εικόνα. Άρα δεν είναι απλώς ότι είναι από μόνη της που έχει κάποια αξία, είναι επειδή υπάρχει μία πίστη πίσω, υπάρχει ένα παγόβουνο, το οποίο υποστηρίζει αυτό. Άρα εδώ είναι απλώς μια εικαστική έκφραση μιας πίστης. Όταν όμως, αυτή τη σακατεύεις ή την καις ή τη διαλύεις, υποτίθεται για το καλό, ποιο καλό; Υπάρχει λοιπόν μια παράδοση, υπάρχει μια συνέχεια και αυτό θα το έχει η πίστη, το βλέπουμε και με την έννοια της διαθήκης που δεν είναι κληρονομιά, είναι διαθήκη, είναι πνευματική. Τα πιστεύω μιας θρησκείας, όταν επιβάλλονται στους άλλους, χωρίς να το θέλουν, είναι πράξη βαρβαρότητας. Άρα πρέπει να σκεφτούμε ότι όταν λέμε ότι υπάρχουν θρησκευτικά προβλήματα, θρησκευτικοί πόλεμοι. Έχεις ακούσει ποτέ “πόλεμοι πίστης”; Δηλαδή, έχουμε σαν έκφραση, “πιστικοί πόλεμοι”; Έχουμε θρησκευτικούς πολέμους. Η ιδέα ποια είναι. Είναι ότι υπάρχει μια αντιπαράθεση σε μία πίστη. Γιατί δεν δέχεσαι τη διαφορά; Υπάρχει μέσα στο κείμενο κάτι που σου λέει να καταπατάς τη διαφορά; Άμα υπάρχει, τότε δεν είναι πίστη. Γιατί άμα το κοιτάξεις συνολικά σε επίπεδο Ανθρωπότητας, γιατί να μην έχει ο καθένας το δικαίωμα να έχει τα πιστεύω του από τη στιγμή που δεν αμφισβητεί τα δικά σου και δεν σε καταπατά. Δικό του θέμα πώς το βλέπει το πνευματικό. Άρα λέω απλώς ότι η κοροϊδία προέρχεται από το γεγονός ότι έχουμε μια επιλεκτική πίστη. Δεν πιστεύω στο όλο, πιστεύω μόνο σε μερικά κομμάτια Αλλά αυτό είναι εκφυλισμός, γιατί στα μερικά κομμάτια που πιστεύεις έχεις βγάλει θεμέλια. Κι όταν βγάζεις τα θεμέλια, τότε έχεις όντως εκφυλισμό και δεν μιλάμε πια για πίστη, αλλά μιλάμε για θρησκεία. Μπορεί η θρησκεία στο τέλος να είναι και μια κομματική θρησκεία. Πιστεύεις στο κόμμα.
Όταν θα το δούμε με αυτόν τον τρόπο δεν έχει καμία σχέση ούτε με αυτά που λέει το ευαγγέλιο του Ιωάννη ούτε με τις επιστολές ούτε βέβαια με την Αποκάλυψη. Άρα είναι το ρηχό στοιχείο της θρησκείας που προσπαθεί να καταπατήσει το βαθύ στοιχείο της πίστης. Άρα άμα το κοιτάξεις, όπως είπαμε από την αρχή με το θαλάσσιο, θα μπορείς να πεις εγώ κυριαρχώ πάνω στην επιφάνεια , εκεί που είναι τα κύματα, δεν με ενδιαφέρει το βάθος. Αλλά εσύ ξέρεις ότι δεν υπάρχει επιφάνεια χωρίς βάθος. Άρα, άμα το δούμε με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η θρησκεία μπορεί να έχει μια βαθύτητα που να είναι μια πίστη, απλώς εκφυλίζεται επειδή της έχεις βγάλει τόσα πολλά στοιχεία που τελικά δεν αντιπροσωπεύει και κάτι. Δηλαδή, όταν βλέπεις ας πούμε την αντιπαράθεση μεταξύ της Κίνας και του Θιβέτ, είναι θλιβερό πόσο μεγάλη είναι η καταπάτηση, υποτίθεται, σε ένα πλαίσιο θρησκευτικό που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Είναι καθαρά γεωπολιτικό. Δηλαδή τον φαντάζεστε τον Dalai Lama να λέει στους Θιβετιανούς να πάμε να κάνουμε επίθεση στην Κίνα. Οι άνθρωποι είναι στην περιοχή τους, δεν κάνουν τίποτα. Κι όμως έρχεται ο άλλος και σου λέει εδώ θα το ρημάξουμε και θα είναι δικό μας. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ πίστης και θρησκείας.
Και γι’ αυτό η πίστη πάει με την Ανθρωπότητα. Οι θρησκείες πάνε με τις κοινωνίες.
e-Μάθημα: Διαδοχικά αθροίσματα. 22/10/2022
Ζωντανά
είδες
το φως
πάνω
στα λουλούδια
επειδή
το περίμενες
από το πρωί
να έρθει
ο ήλιος
της δικαιοσύνης
για να πλάσει
τον μύθο.
Κάθε σταγόνα
άγγιξε τα πέταλα
των λουλουδιών
και η ουσία
τα ζωντάνεψε
γιατί ήξερε
πόσο ιερή είναι
για την ιστορία
του μέλλοντος
της Ανθρωπότητας.
Μην αναλύεις
τα δεδομένα
της Κίνας
μόνο εσωτερικά
διότι όλο
και περισσότερο
η πολιτική της
έχει ως στόχο
την αυτοκρατορία
του κέντρου
του κόσμου.
Αν η Κίνα
ήταν πάντα
η αυτοκρατορία
του κέντρου
τώρα έχει
αλλάξει
αφού θέλει
να είναι
ταυτόχρονα
και το κέντρο
του κόσμου.
Τα λουλούδια
ήρθαν
σαν έκπληξη
λες κι έβλεπες
ανατολικά
της Εδέμ
την περιοχή
όπου υπάρχει
ο ιερός
κήπος
της Ανθρωπότητας.
Το τεράστιο χαρτί
περίμενε ήδη
το επόμενο έργο
για να φανεί
ακόμα περισσότερο
η βαθύτητα
κι η πολυκυκλικότητα
που θεμελιώνουν
την Ανθρωπότητα
και τον Χρόνο.
Μέσα στον κάμπο
των λουλουδιών
είδες ξαφνικά
τη βελανιδιά
να αγγίζει
την κόκκινη γη
και τον γαλάζιο
ουρανό.
Ήταν ο Δίκαιος
που προστατεύει
τους αθώους
από τη βαρβαρότητα.
Το φως της βελανιδιάς
έλαμψε
παντού
και τα λουλούδια
του κάμπου
έζησαν
μέσα τους
την ουσία
της αλήθειας
που μετέτρεψαν
σε ομορφιά.
Even after
all this time
remember
that I’ll be
always here
for any
of your needs
because
I’m a warrior
of Mankind
and this is
my duty.
Your heart beat
is always
in my mind
when I am
on the front
of the battle.
I’m tough
and don’t be
afraid.
I will resist
to oblivion.
Hold on!
You can do it
even if
you don’t
believe it.
I trust you
and you will.
It’s just
a question
of time.
And time
is with us.
I will not let you
behind
because you are
always
in my mind.
You’re not lost
in the society.
I’m here
for you
and you belong
to Mankind.
Fall
into my arms
if you need
to be saved
because
I’m here
for that reason.
Don’t be afraid.
The life
is a gift
for all
of us.
Don’t let
your guard down
because
we need
fighters
in our struggle.
We have
to protect
the love
of Mankind.
We have
to be here
for all the innocents.
If you need
somebody
to hear
I will talk
to you
about the stories
of the past
which made
the history
of Mankind.
If you think
that there is
nobody to save you
but you need
someone
to love
you have to know
that you are
not alone
as I’m here.
Το λιμπρέτο
του Tannhäuser
έχει αξιοποιήσει
πολλούς μύθους
για να πλάσει
αυτή τη νέα
πραγματικότητα
που μοιάζει
με κράμα
πολιτισμών.
Η δύναμη
της όπερας
του Wagner
είναι πολλαπλή
γιατί τα Leitmotiv
είναι ισχυρά
κι έχουν βαθύτητα
που χρειάζεται
μελέτη παρτιτούρας
για να καταλάβεις
την εμβέλειά της.
In this podcast we want to study the relation between Russia and Iran in the invasion in Ukraine. It’s related to the fact that the Russia army got new drones, the Witness -136. It’s from Iran. They’ve used it before, I mean the Geranium-2 was already something which was a new name of the same thing, but they said at last at that moment that they don’t use any arms like this. But now we know that they are using this kind of drones, low-cost drone which are made to kill and to destroy. So it’s not the usual drone used just to see something but it’s In fact ‘kamikaze’ drone. So low cost $20.000 up to $50.000. The point is to destroy infrastructure of Ukrainian civilians. And you see the difference, it’s not to target something which is only military, it’s specific for civilian targets. So they use this to destroy also the Ukrainian power stations and we know now their strikes. The Russians proved that they don’t have the level to do this by themselves. So they need Iran to do this job, the dirty job. The point now is not about deny, it’s about reality. But the problem for us is that it is relevant for our analysis, that the Russians have to change their mind about the invasion and have to use new kind of tools and weapons because they have many problems. The counterattack of Ukrainians is successful, so they want to use now those weapons to stop more or less the counterattack. But at the same time at the level of strategy it’s a proof that they don’t have the level to do it. So it’s in fact an operation that can be interpreted as a weakness. That’s the point we want to emphasize about this. So now it’s not about just hypothesis, it’s a reality. They use it for that reason and this is a new proof for their failure at the strategic level.
e-Μάθημα: Ανασυγκρότηση και Στρατηγική. 21/10/2022
Αυτό το podcast είναι αφιερωμένο στην προετοιμασία της έκδοσης για την έρευνά μας στο αρχειακό υλικό του Λευκού Οίκου για τη χρονιά 1964. Άρα μερικά στοιχεία έτσι για να τα έχετε από πρώτο χέρι. Η ιδέα ποια είναι; Μελετήσαμε το αρχειακό υλικό του 1974, καταλάβαμε ότι συσχετίζεται άμεσα με το αρχειακό υλικό του 1964, υπάρχουν παρερμηνείες για το ’74, γιατί πολλοί θεωρούν ότι οφείλεται μόνο στις συνθήκες εκείνης της εποχής, άρα τα αναλύουν πολύ τοπικά, δεν βλέπουν τι έγινε το ’64 και δεν καταλαβαίνουν ότι εκεί πέρα είναι το σημείο ανάφλεξης. Άρα το ’64 παραλίγο να γίνει η εισβολή στην Κύπρο. Ο μόνος τρόπος που υπήρχε εκείνη τη στιγμή, ήταν η παρέμβαση των Αμερικανών και ειδικά του προέδρου Johnson. Άρα μέσα στο αρχειακό υλικό έχουμε βάλει την επιστολή του Johnson στον Inonu, έχουμε βάλει επίσης και την ευχαριστήρια επιστολή του Γεώργιου Παπανδρέου, που στέλνει στον πρόεδρο Johnson για αυτή την παρέμβαση, την οποία θεωρεί πολύ σημαντική και θεμελιακή ως πρωτοβουλία κι έτσι βλέπουμε ότι 10 χρόνια πριν την εισβολή, γλίτωσε η Κύπρος για μερικές ώρες την εισβολή του ’64. Τα δεδομένα την Ελλάδα ήταν πολύ ξεκάθαρα και δεν είχαν καμία σχέση με αυτά που θα υπάρχουν το ’74. Άρα οι Τούρκοι ήταν ήδη προετοιμασμένοι και ειδικά ο Inonu, για να κάνουν αυτή την εισβολή. Έχουμε τώρα όλα τα αποδεικτικά στοιχεία λόγω του αρχειακού υλικού και από τον Rusk και από τον Ball και στη συνέχεια από τον Acheson και ξέρουμε ακριβώς τι έγινε εκείνη την περίοδο και πώς τελικά αποφύγαμε: 1) Την εισβολή του ’64. 2) Τη μη παραχώρηση του Καστελλορίζου, ενώ υπήρχε στο σχέδιο Acheson Ι και βέβαια τις συζητήσεις που υπήρχαν ακόμα και για νησιά σαν τη Χίο, τη Μυτιλήνη και τη Σάμο. Άρα είναι καλό να τα έχουμε υπόψη μας, να καταλάβουμε πόσο μεγάλη είναι η συμβολή του ’64, όχι μόνο για την απλή καθυστέρηση για μια δεκαετία της εισβολής, που αυτό είναι ήδη κάτι, αλλά για τη μη παραχώρηση οποιουδήποτε εδάφους της Ελλάδας, για την εξήγηση των δεδομένων του ’74 και επίσης, σε επίπεδο βαθιάς ιστορίας, ότι αυτά τα αρχεία αποδεικνύουν ένα πράγμα, ότι το ’74 ετοιμαζόταν ήδη από το ’64 και δεν έχει καμία σχέση με τα γεγονότα που υπήρξαν το ίδιο το ’74, όσο κοντά κι αν ήταν, γιατί πολύ απλά το όλο πλαίσιο είναι ενσωματωμένο στον Ψυχρό Πόλεμο και βλέπουμε στο αρχειακό υλικό του ’64 ακόμα μεγαλύτερη παρέμβαση εκ μέρους της Σοβιετικής Ένωσης για να αλλοιώσει τη νοοτροπία του πληθυσμού, για να εκμεταλλευτεί την κατάσταση στην Κύπρο, για να προωθήσει ένα σχήμα που εκείνη την εποχή ονομάστηκε ακόμα και Κούβα της Μεσογείου, έτσι ώστε να μπορέσει να χτυπήσει έμμεσα το ΝΑΤΟ και μέσα στο ίδιο αρχειακό υλικό θα δούμε ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν πολύ θετικός προς την Ένωση, κάτι που φαίνεται ότι μερικοί το ξέχασαν και δίνουν την εντύπωση ότι είναι αυτές οι ιδέες μεταγενέστερες. Μιλάμε αυτή την περίοδο και για την Ένωση και για τη διπλή ένωση και μιλάμε βέβαια και για τη φοβία της Τουρκίας, να μη γίνει η Ένωση λόγω της παρουσίας του ΝΑΤΟ πάνω στο νησί, διότι πάνω κάτω η Τουρκία ήθελε να χρησιμοποιήσει την Κύπρο σαν να ήταν δικός της κήπος κι όχι μια οντότητα που μπορούσε να υπάρξει 1) από μόνη της, 2) ενωμένη και μέσα στο πλαίσιο το νατοϊκό στη συνέχεια και τώρα και το ευρωπαϊκό. Άρα αυτό το αρχειακό υλικό θα έλεγα, σε σχέση με το αρχειακό υλικό του ’74: Το ’74 είναι ανακάλυψη, το ’64 είναι αποκάλυψη. Θα είναι προσβάσιμο σε όλους, είναι θέμα χρόνου τώρα.
The days
of our love
are like
the suns
of the night
that are invisible
at noon
but omnipresent
in the darkness
to create
joy.
All I can think
about is your joy
because I know
that you will
never ask
anything
even if
your soul
seeks the light
in the darkness.
I’m prepared.
When you need somebody just say it because love without fear is possible. Don’t wait because everything is open. Trust the light. Catch its gift and change your life. You don’t need misery. If you have faith everything is possible. So believe what you are thinking when you close your eyes and open them to create your secret vision. Imagine that I am your shield which protects you from all your enemies. The only thing which is important now is that you can feel free and do what you want. And if you have some obstacles in your life I will be here to overpass them. Don’t be afraid. Joy is also for you. Maybe you are wounded from the past but I will reconstruct it and your future will be a piece of heaven. Have I to say anything else to convince you? Don’t you hear your own heart now? I’m here from the beginning but now you can see me because you needed somebody. Don’t be sorry for the past, I’m here also for the rest. Just let your soul free.
Όταν διάβασε όλα τα κείμενα περί πίστης κατάλαβε πόσο θεμελιακή ήταν η ανάγκη της ουσίας. Τόσο καιρό την είχε δίπλα της αλλά ποτέ δεν είχε σκεφτεί ότι θα ήταν τόσο εύκολη η πρόσβαση. Ήταν απλώς θέμα θέλησης αφού ήταν πάντα ελεύθερη. Και τώρα ζήτησε μια χάρη για να μετατραπεί σε χαρά. Η ετοιμότητα την ξάφνιασε και τη χαροποίησε. Είδε αμέσως το μείγμα της ιπποσύνης και της ιεροσύνης. Με την πρώτη ματιά άλλαξε το βλέμμα της και χωρίς να το αντιληφθεί άρχισε να ξεφυλλίζει τις σελίδες του ανοιχτού βιβλίου αφού είχε περάσει τη γλώσσα της πάνω στο δάκτυλο. Μόνο μετά κατάλαβε την αξία των δακτυλισμών αφού ανακάλυψε την ομορφιά της ουσίας που ξεχείλιζε παντού γιατί το βιβλίο ήταν γεμάτο φως. Και τώρα ένιωθε πάνω της κάθε σταγόνα του σαν να είχε πεταχτεί μπροστά της το φως με τόση ορμή που καμία σκιά δεν μπορούσε να το σταματήσει. Ήταν φτιαγμένο για να ανοίγει το μονοπάτι της πίστης και μέσα στο πιο ισχυρό σκοτάδι. Έτσι ένιωσε ότι είχε φωτιστεί η ψυχή της.
You ‘re missing
your old times
because
you were innocent
but now
you know
what your duty is
and you can
live free
outside the society
and in Mankind.
Your precious time
is your life
so don’t waste it
with daily
problems
without any trace
for the future
before
it’s too late
for you light.
We are all we need
if our work
is an offer
to Mankind
because
we have
to be with Time
to do
what it’s impossible
for the others.
You wished
to hear
before
about the faith
but you were
a slave
of a religion
at that time
and it was
too early
for your soul.
If you lose light
continue to study
the sacred books
to understand
how deep
the faith is
and you will
liberate
your soul
from the darkness
and see
the future.
Don’t turn
around the problem,
just solve it
if you can do it
but stop
to wasting time
thinking
about it
without doing
anything
for your life.
Don’t waste
my time
because it’s
part of life
and I don’t have
something else
to offer
to Humanity
and I have
to be open
to my task.
Tell me more
about your seeking
of the light
of faith
and I will be
just next to you
until the end.
I mean
your discovery
of the truth
of Humanity.
Η μελέτη των Ευαγγελιστών έλεγε περισσότερα απ’ ό,τι ήθελαν τα άτομα της θρησκείας. Ο Άγιος Ματθαίος ήταν πολύ πιο ξεκάθαρος, αφού η απουσία πράξης ήταν ήδη αρνητική για αυτόν, αφού δεν ακολουθούσε το έργο του Χριστού. Ο Άγιος Ιωάννης ήταν πολύ πιο φωτεινός, αφού ανέβαζε το χριστολογικό επίπεδο εκεί, όπου κανείς άλλος δεν το είχε φτάσει. Όλα αυτά τα άκουγε και καταλάβαινε την πίστη της ουσίας. Δεν ήταν μόνο κείμενα, αλλά ιερά. Δεν ήταν πια αντικείμενα, αλλά έργα. Έβλεπε όλα τα στάδιά τους, από την αρχή έως το τέλος. Και συνειδητοποίησε πόσο αρνητική ήταν η λογοκρισία. Ήταν μία από τις μορφές της επιλεκτικότητας. Τα Ευαγγέλια, οι Επιστολές και η Αποκάλυψη έλεγαν περισσότερα απ’ ό,τι έπρεπε για τις κοινωνίες που ήθελαν να παραμείνουν στο σκοτάδι της ειρήνης, αντί να αντικρίσουν το φως της ελευθερίας. Έτσι αποφάσισε να δει πιο βαθιά το έργο από την ίδια την πηγή. Δεν επαρκούσαν τα ίχνη, ήθελε την πηγή. Ήταν τα Ευαγγέλια και ο Λόγος. Ήταν οι σημειώσεις και η Διδασκαλία. Ήταν η ομορφιά και η αλήθεια. Και τα ήθελε χωρίς εξαίρεση. Με ανοιχτά τα χέρια.
Αυτή η κατάσταση είχε δημιουργήσει κλίκες ατόμων που πίστευαν μόνο επιλεκτικά. Με άλλα λόγια ήταν εναντίον του όλου. Δεν ήθελαν μία πίστη του όλου. Προτιμούσαν μία θρησκεία του μέρους. Επέλεγαν μόνο τα στοιχεία που τους βόλευαν. Ήθελαν το ένα και δεν ήθελαν το άλλο. Μάλιστα είχαν την εντύπωση ότι έχουν και άποψη. Επέλεγαν από το όλο μόνο το μέρος. Δεν πίστευαν συνολικά στην έννοια του Αγίου. Πίστευαν μόνο στον δικό τους και γι’ αυτό επέλεγαν την εικόνα του για το σπίτι τους. Ο εκφυλισμός ήταν τέτοιος που δεν τους ενοχλούσε να μην έχουν την εικόνα του Χριστού. Άλλωστε δεν τους σύμφερνε, διότι, ακόμα και σταυρωμένος, είχε πάντα του τα χέρια ανοιχτά. Διότι ήταν μία αγκαλιά για την Ανθρωπότητα και τίποτα λιγότερο. Έτσι, όσοι επέλεγαν μόνο μερικά από τα στοιχεία του, γίνονταν πολύ γρήγορα ακόμα και εχθροί της Διδασκαλίας του. Αμφισβητούσαν με ύπουλο τρόπο ό,τι είχε πει που δεν τους σύμφερνε. Ήθελαν να κάνουν το δικό τους κι όχι το θέλημά του.
Τα χέρια ήταν ανοιχτά. Αυτή ήταν η ουσία της πίστης. Κανένας πίσω, κανένας κάτω. Όλοι οι Άγιοι το πίστευαν, αλλά σπάνιοι ήταν οι άνθρωποι που το πίστευαν. Διότι οι κοινωνίες μιλούσαν συνεχώς για την επιλογή και έδιναν έμφαση στις τάξεις που θεωρούσαν τον εαυτό τους ως το σύνολο των επίλεκτων. Όμως η επιλογή του Χριστού ήταν διαφορετική και δεν είχε εγκαταλείψει κανέναν άνθρωπο. Τα άτομα συνέχιζαν να επιλέγουν ό,τι ήθελαν από την πίστη για να δημιουργήσουν τη δική τους θρησκεία που χώριζε τους ανθρώπους σε πιστούς και άπιστους. Στην πραγματικότητα ήταν μόνο αυτοί που έλεγαν ότι πίστευαν. Διότι κατά βάθος ήξεραν ότι είχαν δημιουργήσει ένα σύστημα το οποίο λάτρευαν, γιατί ήταν ένα εργαλείο πανίσχυρο για να καταπιέζουν τους ανθρώπους που δεν πίστευαν στη θρησκεία τους. Η ουσία της πίστης ήταν η ελευθερία, γιατί ήταν πάντα θέμα θέλησης. Ενώ η θρησκεία ήταν μια υποχρεωτική ειρήνη. Ήταν πάντα για το καλό του συνόλου, ακόμα κι αν δεν υπήρχε ίχνος ανθρωπιάς μέσα της.
Do you hear
the words
of silence?
Just answer
to that
and I will
continue
my silent
love
which touches
only the soul.
Our every moment
has a trace
in Time
because
we are
together
in the same
struggle
against
barbarity
and indifference.
Before
the next step
think about
the past
and how big is
its gift
for the future
and only then
do your duty
at the service
of Mankind.
Poverty
is never
misery
because
it has
deep inside
a strange
dignity
which comes
from Mankind
and nothing less.
Η πηγαία αγάπη
δεν ελέγχεται
και συνεχίζει την πορεία της
ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο
αφού από τη φύση της
είναι επαναστατική
κι έτσι δεν υπολογίζει
καμιά δυσκολία
επειδή από την αρχή
ο στόχος της έχει κλειδωθεί
και θα φτάσει έως την έκσταση.
Κανείς ποτέ πριν από σένα
δεν είχε δώσει τόση σημασία
σ’ ένα θεμέλιο της ύπαρξης.
Κι εσύ που δεν ήξερες τίποτα
από την αρχή ένιωσες
την ανάγκη του δεσμού της ουσίας.
Ασυνείδητα πρόσεχες τα ίχνη
για να μη χαθούν στη λήθη
και έσωζες κάθε σταγόνα φωτός.
Every word
you have heard
is useful
if it comes
from the future
to create
your new memory.
This is the link
of essence.
There must be
something
in your mind
if you can think
so deeply
of the future
although you are
from the past.
How this singularity
is possible?
Can you explain it?
If you are
exhausted
with peace
and you want
freedom
now
think
that it’s normal
because
you belong
to Mankind.
When they give you
peace
just ask
yourself
if they want
from you
to give up
and left
freedom
go away
without you.
Άκου μία νέα φωνή
που θα είχε
χαθεί
στα βάθη
της Σκωτίας
αν δεν είχε
μέσα της
αυτό το φως
που θα σ’ αγγίξει
χάρη
στην ψυχή της.
Κάθε νέα ανάλυση
του παρελθόντος
φέρνει κι άλλο ένα
νέο έργο
για το μέλλον
επειδή υπάρχει
η έννοια
της συνέχειας
που θέλει
ο Χρόνος
για την Ανθρωπότητα.
Το ελαιόλαδο
άρχισε να στάζει
στο λιοτρίβι
και φάνηκε
το πανέμορφο
χρώμα του
που ομορφαίνει
το μέλλον
χάρη στην προστασία
του παρελθόντος.
Με την πυγμή
βλέπεις
τι πλάθει
η αγάπη
κι η προσοχή
όταν υπάρχει
ανάγκη
ανάδειξης
της αλήθειας
του έργου.
Ανάμεσα
στην ουσία
και στις λεπτομέρειες
βλέπεις όχι μόνο
πώς διαμορφώνεται
το έργο
και πώς λειτουργεί
καταλυτικά
μέσα στον Χρόνο
για να ζήσει
το ίχνος
και η συνέχεια.
Χάρη στο έργο
βλέπεις
διαφορετικά
τον κόσμο
γιατί η μελέτη
αναδεικνύει
τη βαθύτητα
και κάθε
λεπτομέρεια
αποκτά
ένα νέο
νόημα
για τη συνέχεια.
Το υλικό
της προσφοράς
έρχεται
συνεχόμενα
και από σένα
εξαρτάται
η αξιοποίηση
που βλέπει
το βάθος
της ουσίας
του έργου.
Με κάθε λεπτομέρεια
είδες το μαντολίνο
από όλες τις πλευρές
και κατάλαβες
τη βαθύτητα
αυτού του οργάνου
που διέσχισε
τον Χρόνο
για να έρθει
στα χέρια μας
για να γίνει η προσφορά.
Δύο χέρια
ενός ανθρώπου
δεν παντρεύονται
ποτέ
γιατί ανήκουν
στην ίδια
ενότητα
και δεν έχουν
ανάγκη
από τα δεσμά
της κοινωνίας.
Ο δεσμός
είναι πάντοτε
ελεύθερος
αλλιώς είναι
εκφυλισμός
και μετατρέπεται
σε δεσμά
όταν προσπαθείς
να τον δεις
μόνο
στο πλαίσιο
της κοινωνίας.
Είδες το μαντολίνο
που έπαιξε
το παραδοσιακό
της Ιρλανδίας
με φόντο
τον Χρόνο
και κατάλαβες
πόσο ουσιαστική
είναι αυτή
η παρέμβαση
για το μέλλον.
Η ελευθερία
έχει μοναδικότητα
εκ φύσης
και γι’ αυτό
λειτουργεί
στο πλαίσιο
της Ανθρωπότητας
αφού
δεν μπορεί
να περιοριστεί
από τις κοινωνίες.
Το περίφημο λιοτρίβι
άρχισε το φωτεινό του έργο
για να μοιράσει το θαύμα της ελιάς
σε όλους τους ανθρώπους
που αγαπούν και σέβονται
το πολύτιμο ελαιόλαδο
που από πάντα είχε
την ικανότητα να προσφέρει
ακόμα και το χρίσμα.
Από την εποχή
της Σοβιετικής Ένωσης
αντιλαμβάνεσαι
τι σημαίνει
συστηματική βαρβαρότητα
ενάντια της Ανθρωπότητας.
Έτσι όταν τώρα
οι Ρώσοι στρατιώτες
καταστρέφουν ένα μνημείο
αφιερωμένο στο Γολοντομόρ
δηλαδή στη γενοκτονία
των Ουκρανών
συνειδητοποιείς
ότι είναι οι διάδοχοι
των σοβιετικών.
Όταν ξυπνάς
σκέψου αν είναι
αφύπνιση
και ποιο είναι
το έργο που παράγεις
για να μείνει
και ν’ αφήσει
ένα ίχνος
εντός της ημέρας
για να υπάρξει
η ζωή που θέλει
γεγονότα.
Αν κάθε στιγμή
που ζεις
είναι παραγωγή έργου
τότε γεμίζεις
την ψυχή σου
με ουσία
γιατί η ανθρωπιά σου
θα πρέπει στη συνέχεια
να υπηρετήσει
την Ανθρωπότητα
για να ξεπεράσει
τα όρια
των κοινωνιών.
Το θαύμα της αξιοποίησης
προέρχεται
από τον μετασχηματισμό
της Διδασκαλίας
σε μαθητεία
για να ζήσει η συνέχεια
με τη διάδοση
αφού λειτουργήσει πρώτα
η χαρά και η μεταχαρά
για ν’ ανάψουν μαζί
τα επόμενα κεριά.
Σκέφτηκες
πόση χαρά
προκαλεί
ο ουσιαστικός
πίνακας
που αφήνει
το ίχνος
της αγάπης
να γίνει ένα
με το έργο
του μέλλοντος;
Όταν ακούμε για σχεδιασμό αγωγού μέσω Τουρκίας, ενώ η πηγή είναι στη Ρωσία και η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να απεξαρτητοποιηθεί από αυτή τη χώρα, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για σχέδια και τίποτα άλλο. Πρέπει να ερμηνευτεί αυτό το συμβάν ως προώθηση της υποψηφιότητας ενός δικτάτορα από έναν άλλο δικτάτορα στις εκλογές του 2023. Άλλωστε σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η υπόθεση του πυρηνικού αντιδραστήρα που κανονικά πρέπει να εγκαινιαστεί το 2023 για να γιορτάσει την τεχνητή εκατονταετία της η Τουρκία ενώ υπέγραφε ήδη ως Τουρκία και στη Συνθήκη Σεβρών το 1920 και στη Συνθήκη Καρς το 1921. Και γι’ αυτό μιλούν και για άλλο πυρηνικό αντιδραστήρα. Όμως κανείς από εμάς δεν ξέχασε την καταστροφή του Τσέρνομπιλ ούτε τη διαχείριση της κρίσης που προκάλεσε. Έτσι γνωρίζουμε καλά περί τίνος τεχνολογίας πρόκειται να χρησιμοποιηθεί. Στην τελική δεν υπάρχει κανένα κόστος να μιλούν για τέτοια θέματα, ακόμα κι αν δεν γίνουν, διότι πρόκειται για επικοινωνιακή εκμετάλλευση που ακολουθεί τις ανάγκες του τώρα. Αλλά δεν είναι ανάγκη να της δίνουμε περισσότερη σημασία απ’ ό,τι έχει για το μέλλον.
Let’s continue with the strategic respect. It may be strange to use this combination but we will see in the novel that it is based on history.
Even the method of the attack was a proof that enemies didn’t care about the Old City. So just to recall some facts. When they start to attack the Israeli position, in fact they use heavy weapons. So it means that the Old City was not sacred to them. This was a fact not an interpretation. It’s not just about how you do you think that they are thinking when they do this. No, it’s a fact, we can see it with their use of heavy weapons. They used machine-gun but quickly also mortar and recoilless rifle fire. On the other side, But our defense used only small-arms fire. In reality, we wanted to avoid hitting civilians, holy sites and of course the Old City. Do you see the difference? You make the attack and you say this place belongs to you, this is a position but the way you make your attack, is it relevant or not? Is it correlated to your thoughts? Is it correlated to your faith or not?
No matter what our enemies did or wanted to do we had to respect the holy time. Why do we mention time? Because it’s about Jerusalem. So this is not just an Old City, for us it’s a city of time, thousands of years. For us it wasn’t just a chessboard but the land of our history and it was a question of dignity. So you see it’s just it’s not a place, it’s not just the space, it’s time. So we are in time just at that moment and we are responsible for all the time against the enemy.
This was the core of our duty. The duty is quite general but the idea is that the core we do not have to protect the space, the land but also the history.
We had to protect the space of time. The small space of a big time. A small war for a big symbol, these are together.
We tried to convince them to stop their attack but they answered that the die was cast. The die was cast is an expression of that time. It was the answer to the attempt of stopping them. So it was the answer of the king. So the novel has a part of history.
They targeted many places not only military installations but also the symbols of our democracy. We are talking about many targets.
We had civilian casualties. But as if it was not sufficient, they damaged hundreds of our buildings and even the hospital. By the way in this hospital, I didn’t mention it because it’s was just a detail but you will see that it is important. The windows of the detail of this hospital it’s a work of Chagall, it was destroyed.
They had with them many allies and we were alone. At that moment even for their aircrafts they used guys from Syria, Iraq, Pakistan, Jordan, Egypt, together to do one thing.
And we were alone. This was the reason for our victory. Maybe it’s strange for you but the idea is when you are alone, if you don’t do it, nobody will do it. So the victory was necessary.
It was a question of death or freedom. We have and we had this expression also in Greek but the point is more like a tsumego. So we have stones. Remember that Jerusalem is also a town of stones. so the idea was to put it in that way, to explain that no choice was possible. One option, victory. That’s all.
Την ώρα που χάνουν
τα κατεχόμενα
οι Ρώσοι
καίνε τα πάντα
για να μη μείνει
απολύτως τίποτα
από την ήττα τους.
Έτσι φαίνονται
όλες οι κινήσεις
ενός απεγνωσμένου
δικτάτορα
που δεν ξέρει πια
τι άλλο να κάνει
για να φανεί
τουλάχιστον
ότι έχει ακόμα
την πρωτοβουλία
όταν ήδη φαντάροι
της Ρωσίας
παραδίδονται
στους Ουκρανούς
για να σταματήσει
το παράλογο.
Ο απεγνωσμένος δικτάτορας
της Ρωσίας
δεν έχει
άλλη επιλογή
από το να καταπατά
τους Ουκρανούς
που βρίσκονται
στα κατεχόμενα
για να τους αναγκάσει
να σταματήσουν
την αντίσταση
ενάντια
στις επιθέσεις
αλλά είναι
ταυτόχρονα
η απόδειξη
ότι τίποτα
δεν λειτουργεί
όπως το είχε
σχεδιάσει
αρχικά.
Το Ευρωκοινοβούλιο
έδωσε το βραβείο Σαχάρωφ
στον ουκρανικό λαό
έτσι η ελευθερία σκέψης
αφιερώθηκε στους Ουκρανούς
που παλεύουν στο έδαφος,
σε αυτούς που αναγκάστηκαν
να εγκαταλείψουν τα μέρη τους,
σε αυτούς που αντιστέκονται
και παλεύουν για τα πιστεύω τους
ενάντια στη ρωσική βαρβαρότητα
γιατί αντιπροσωπεύουν
τους ανθρώπους που πιστεύουν
στη δημοκρατία
και δεν το βάζουν κάτω
όταν πρέπει να προστατέψουν
την αθωότητα
επειδή κανείς άλλος
δεν θα το κάνει.
Δεν μπορούσες να φανταστείς
πόσο μεγάλη είναι
η εμβέλεια
της ελευθερίας
και πόσο περιορισμένη
η ειρήνη
διότι η πρώτη ενώνει
και η δεύτερη χωρίζει
και αυτή η διαφορά
προέρχεται
από τη διαφορά
της Ανθρωπότητας
με τις κοινωνίες.
Μη το ξεχνάς
όταν εξετάζεις
δύσκολες περιπτώσεις
για να μη πέσεις
στην παγίδα
της προπαγάνδας
που εκμεταλλεύεται
την αθωότητα
μέσω του όπλου
της ειρήνης.
In this podcast we are going to analyze the novel The sacred freedom which was designed to explain in other words the six day war. So we are going to read part of it and explain some sentences to be more clear. So in the first part, in fact we have 5 parts so each one represents the fingers. The whole novel represents the hand. So the concept and the symbol is ‘what about the hand of God’ and the point is that we can believe in the hand but we can be the fingers. So fingers together are working like the hand which is a symbol of a story and of course the substrate of history.
The first attack was a subterfuge but not a stratagem because the substrate was fake. Maybe this sentence is strange but if you consider that the starting point of the conflict was on the other side, I mean not Jordan but Egypt. The idea is that Egyptians gave wrong data to Jordan so they start with this kind of attack against Jerusalem. So in the novel we will see always the expression Old City.
The use of this kind of deception was irrelevant in the context of that time. So it was a process of deception in this war but the ally of the initiative was not aware of the old context.
This error became the starting point of the liberation. So it was not a problem of liberation, just how to defend a position, the starting point
At that time it was unpredictable. So in fact no one could predict the end of the war after six days and of course the result.
At the beginning it was just an ineffective attempt to create a new front on the other side with the use of another state which was considered as a puppet. That’s a point, it was not was not exactly an ally, it was like a puppet in a kind of proxy war on the other side, so East-West Jerusalem.
But the confusion made mistakes. So the initial confusion created a framework of many little mistakes and together they created an error.
There were no decisive elements. This point is at the level of tactics and of course logistics.
This point conducted to a counterattack and this one to an opening for the next step which was at that moment totally unbelievable. So the opening is like in chess, we have a new chessboard. The enemy made the first move, you have to answer and when you answer to that, you can’t believe you are defense will have this results. But you have to do it. So they did it.
The faith came after when the occasion was transformed by serendipity. The point is, you remember that serendipity is when you find something that you don’t search. So normally you wanted at that time to get this results even with victory I mean. It was just another front. It was just a little proxy war in a small war, a few days. But it was sufficient to have a flashing point and to get another history. So the point was when you have faith you can imagine that when you have a moment of serendipity, you can get the new fact and use it.
The chessboard was ready and it was necessary to answer to the first move. Even if this one wasn’t really prepared it created the path and the light did the rest. So imagine that you have the black, the starting point was made by the white and after your defense something is possible. But you see that because you have faith.
The goal wasn’t clear at the initial point. It was only a self-defense, a reaction but after it became a target to get to the sacred freedom. So the freedom is the point, it’s not a matter of peace at that moment. The problem is freedom, just freedom. So with this first move we have the creation of the path and at the end of this path we have the sacred freedom.
Από όλες τις πλευρές
ήθελες να δεις
το θέαμα
της βαθύτητας
που λειτουργεί
πολυκυκλικά
για να παραχθεί
το έργο
που αλλάζει
και την ψυχική
κατάσταση.
Η ελευθερία
του έργου
είναι όλο
και πιο έντονη
όσο περνούν
τα μαθήματα
της Διδασκαλίας
γιατί βλέπεις
όλο και πιο βαθιά
τον κόσμο
που δημιουργεί.
Όταν διαβάζεις
τα ψηφίσματα
των Ηνωμένων Εθνών
καταλαβαίνεις
ποια έχουν
μια πρακτική
σημασία
και ποια
δεν λειτουργούν
λόγω
συμμαχιών.
Λόγω έντασης
φάνηκε
η δυναμική
του έργου
της απελευθέρωσης
για την ανάγκη
της χαράς
και της μεταχαράς
όταν είναι
συντονισμένες
μέσω δεσμού.
Όταν εξετάζεις
τα δεδομένα
των προβλημάτων
των λαών
πρέπει
να έχεις
στο μυαλό σου
το βλέμμα
της Ανθρωπότητας
για να είσαι
δίκαιος
και στις δύσκολες
περιπτώσεις.
Να προσέχεις
τα ψηφίσματα
των Ηνωμένων Εθνών
όταν προέρχονται
από πίεση
βάρβαρων
κρατών
που έχουν
δικαίωμα
να εκμεταλλεύονται
το βέτο
χωρίς όριο.
Με τις κινήσεις
το ουσιαστικό
πινέλο
αποκτούσε
ζωντάνια
σαν να ήταν
γνήσιο
όργανο
του πόθου
και του πάθους
του Χρόνου.
Χάρη στο φόντο
ανακάλυψες
το διττό νόημα
του έργου
που ήθελε
ν’ αγγίξει
βαθιά
την ψυχή
που αναζητά
την ομορφιά
της αλήθειας.
Memorandum of Conversation. New York, June 26, 1964, 6:30 p.m
Memorandum of Conversation. Washington, June 24, 1964, 12:30 p.m.
Memorandum of Conversation. Washington, June 23, 1964.
Memorandum of Conversation. Washington, June 22, 1964, 11 a.m.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State. Nicosia, June 18, 1964, 7 p.m
Telegram from the Embassy in Greece to the Department of State. Athens, June 14, 1964, 11 p.m.
Telegram from the Embassy in Greece to the Department of State. Athens, June 13, 1964, 9 p.m.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State. Nicosia, June 12, 1964, 3 p.m.
Memorandum of Conversation. Washington, June 12, 1964, 11:45 a.m.
Memorandum From the Under Secretary of State (Ball) to President Johnson. Washington, June 11, 1964.
Memorandum of Conversation. Washington, June 11, 1964.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State. Nicosia, June 10, 1964, 1 p.m.
Letter from Prime Minister Papandreou to President Johnson. Athens, June 9, 1964.
Telegram from the Embassy in Greece to the Department of State. Athens, June 8, 1964, 10 p.m.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State. Nicosia, June 6, 1964, 1 p.m.
Telegram from the Embassy in Turkey to the Department of State. Ankara, June 5, 1964, 7 p.m.
Όταν διαγράφονται
τόσο έντονα
τα γεωμετρικά
στοιχεία
αποκτούν
μια ζωντάνια
που ξεπερνά
τα όρια
έτσι
και το άγαλμα
γίνεται
ουσία.
Όταν η παράσταση
ανήκει στη ζωή
δεν είναι
αναπαράσταση
διότι
είναι ζωντανό
παράδειγμα
δεσμού
που ξεπερνά
τα πάντα
λόγω
αρμονίας.
Όταν η ορμή
ξεπερνά
τα όρια
κι είναι
εκρηκτική
η εμβέλειά της
γίνεται
μαχητική
για να φέρει
τη νίκη
του φωτός.
Η αλληλεπίδραση
μηδένισε
τις αποστάσεις
για να ζήσει
η αρμονία
του δεσμού
που κρατά
τα χέρια
με τον λόγο
για να γίνουν
ένα
με την πράξη.
Ο τίτλος
της νουβέλας
εξηγεί
την τοποθεσία
που επιλέχθηκε
για να παραχθεί
ζωντανά
το φρέσκο
που αποτελεί
το υπόβαθρο
του έργου.
Η κατάλληλη στιγμή
σου επιτρέπει
να θαυμάσεις
ζωντανά
την αρχή
του φρέσκου
έτσι βλέπεις
τη δημιουργία
του πίνακα
από το πρώτο
στάδιο
ενεργά.
Όταν τελείωσε
η προετοιμασία
πριν αρχίσει
το μάθημα
της ιστορίας
ξεκίνησε
η καινοτομία
λόγω
ιδανικών
συνθηκών
για τη ζωή.
Οι εικόνες
προετοίμαζαν
το πλαίσιο
για ν’ αρχίσει
το νέο έργο
που ξεχείλιζε
για ν’ αγκαλιάσει
με ανθρωπιά
όλους όσους
είχαν ανάγκη
τη συνέχεια.
Το πολύτιμο φόντο
έδειχνε
την αρχή του κόσμου
με τη νέα εκδοχή
που ήταν έτοιμη
για τη νέα υπέρβαση
αφού το έργο
έπρεπε
να συνεχιστεί
για να ζήσει
το μέλλον.
Η γαλάζια προετοιμασία
απελευθερώθηκε
από τα χαρτικά
για να ζήσει
το επόμενο
έργο
αφού υπήρχε ήδη
ένα κομμάτι
μέλλοντος
εντός
του παρελθόντος.
Ακόμα κι ακίνητο
το μαντολίνο
απέδειξε
την ομορφιά του
από όλες
τις όψεις
γιατί ήταν
και αυτό
από τους Άγιους Τόπους
επειδή
ήταν
θαύμα
της μουσικής.
Telegram from the Department of State to the Embassy in Turkey. Washington, June 5, 1964, 12:15 a.m.
Telegram from the Embassy in Turkey to the Department of State. Ankara, June 5, 1964, 1 a.m.
Telegram from the Embassy in Greece to the Embassy in Turkey. Athens, June 4, 1964, 9:30 p.m.
Memorandum of Telephone Conversation. Washington, June 4, 1964, 12:45 p.m.
Telegram from the Embassy in Turkey to the Department of State. Ankara, June 4, 1964, 6 p.m.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State. Nicosia, May 28, 1964, 6 p.m.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State. Nicosia, May 22, 1964, 6 p.m.
Telegram from the Embassy in Greece to the Department of State. Athens, May 18, 1964, 8 p.m.
Telegram from the Embassy in Turkey to the Department of State. Ankara, May 12, 1964, 9 p.m.
Telegram from Secretary of State Rusk to the Department of State, The Hague, May 11, 1964, 4 p.m.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State, Nicosia, May 7, 1964, noon.
Telegram from the Embassy in Greece to the Department of State. Athens, May 6, 1964, 7 p.m.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State. Nicosia, May 4, 1964, 6 p.m.
Memorandum for the Record. Washington, April 29, 1964
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State. Nicosia, April 22, 1964, 9 a.m.
Do not forget deep History.
Propaganda is always superficial.
What is important only now
can be superfluous in the future
because it has no past.
Do not accept any compromise
when you know
that what you say is the truth.
With your willingness
you can do what you want.
With your faith
you can do everything.
When you have the memory of the future
use the intelligence of the past
to create the bridge of time.
By this way
the miracle is possible
and this is sufficient
for the next reality.
Each of your moves
is a step, an advancement.
So use them to change
the odd situation
and rebuild the testament.
Eternal is not sufficient in Faith.
Sacred needs believers.
Uniqueness has to be proved.
The real problem is a question of willingness.
If the others can’t see it
it depends on you.
It’s unbelievable to have the assembly
out of the Capital.
What was, has to be
because this is a duty.
The division is not an excuse.
The reunification is a first step.
Even if the Law is the Basic Law
to say something about the complexion
and the unification
is just words
and we need acts.
The problem is no more dependance
to the Cold War
but the obstacle remains.
So we have to fight
and to show clearly
our willingness
because we are
our History.
Telegram from the Embassy in Greece to the Department of State, Athens, April 10, 1964, 8 p.m.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State, Nicosia, April 8, 1964, 3 p.m.
The sacred freedom was the unexpected result of the war. It wasn’t the initial aim of our enemies. They wanted their peace but it was a peace of death. Their aim was to kill us. For them it was the only way to get peace. But it was a strategic error. It was an act against Humanity. We understood that peace was against freedom and we chose freedom. Peace was dependent on societies but freedom was a gift of Mankind. The Old City had to be free. It was important for all the people of the Book. All the holy places had to be opened. Any access had to be free. We fought for all those people who wanted to continue believing without fears, without obstructions from the occupation. And this happened due to our struggle. Now it’s our duty to keep the Old City safe and secure. We are warriors of Mankind. We never give up our position. The Old City has to be the kingdom of freedom because it’s the continuity of the past. The Old City is made for the dead, the living and the unborn people because it’s a part of Mankind and we are its shield of light.
Αυτό το podcast είναι ουσιαστικά μία εισαγωγή στην έννοια του Παραδείσου. Ο Παράδεισος ετυμολογικά είναι μία περσική λέξη η οποία έγινε δάνειο, βρέθηκε στα εβραϊκά, μετά στα αρχαία ελληνικά, στη συνέχεια στα λατινικά και τώρα σε όλες τις γλώσσες μας. Είναι ταυτόχρονα όμως και μία έννοια πιο αφαιρετική η οποία δεν συνοψίζεται μόνο ως μία νοητική κατάσταση ή ένας φυσικός χώρος, έχει και από τις δύο ιδιότητες. Το θέμα είναι ότι αυτές οι ιδιότητες φαίνονται εντελώς διαφορετικές, ενώ ουσιαστικά άμα τις βάλουμε μαζί μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα στρατηγικό μείγμα και να αναδείξουμε ένα γεγονός μέσα στο πλαίσιο της Ανθρωπότητας ότι τελικά αυτή η έννοια μπορεί να είναι το σύμπλεγμα των δύο εννοιών, οι οποίες φαίνονται μόνο διαφορετικές, αλλά ως πορεία συγκλίνουν προς ένα ενιαίο πλαίσιο. Αυτό το ενιαίο πλαίσιο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια πολυκυκλική βαθύτητα, άμα το λέγαμε συνοπτικά, και αν περιγράφουμε με αυτόν τον τρόπο τον Παράδεισο, που βέβαια μπορεί για μερικούς να είναι ο Κήπος της Εδέμ, μπορεί για άλλους να είναι μια αφαιρετική οντότητα, μπορεί να είναι το βασίλειο του Θεού, μπορεί επίσης, όπως το είπαμε και προηγουμένως, να είναι μία πνευματική κατάσταση , μία νοητική κατάσταση. Όταν τα συνδυάζουμε αυτά μαζί, για να πάρουμε ένα παράδειγμα από διαφορετικό τομέα, είναι σαν να μιλάμε για το θέατρο και το θεατρικό με την έννοια της παράστασης. Μπορούμε να έχουμε μια παράσταση που να είναι εκτός θεάτρου, μπορεί να έχουμε ένα θέατρο που να μην έχει παράσταση, μπορεί να έχουμε ένα θεατρικό που παίζεται μέσα σε ένα θέατρο. Το θέμα είναι ότι, ποιο ονομάζουμε θέατρο, άμα είναι μόνο το κτίριο ή είναι βέβαια το κείμενο, αν είναι η παράσταση ή το κείμενο, αν είναι η αναπαράσταση της ζωής ή οι ρόλοι. Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι σε μεγαλύτερο βάθος μπορούμε να έχουμε ταυτόχρονα ένα χωροχρόνο, να έχουμε μια ερμηνεία που είναι ουσιαστικά μια αναπαράσταση της ζωής η οποία όμως δεν έχει ζήσει απαραίτητα, δηλαδή δεν είναι ιστορικό το κείμενο, και μπορεί να είναι κάτι που θα ανήκει στο μέλλον σε αυτή τη ζωή. Ταυτόχρονα πρέπει να δούμε ότι με αυτόν τον τρόπο άμα όλα γίνονται στον ίδιο χώρο, δηλαδή το θεατρικό γίνεται μέσα στο θέατρο και η παράσταση γίνεται εκείνη την στιγμή, μπορούμε να πούμε ότι το θέατρο δημιουργήθηκε για αυτήν την στιγμή, μπορούμε να πούμε ότι η παράσταση είχε πρόβες για αυτήν την στιγμή, μπορούμε να πούμε ότι το κείμενο γράφτηκε για αυτήν την στιγμή, άρα τελικά έχουμε διαφορετικές οντότητες, διαφορετικές πορείες που συγκλίνουν στον ίδιο χωροχρόνο ο οποίος μπορεί να αποτελεί μια πολλαπλότητα αρχικά, αλλά όταν αυτό ξαναγίνεται, π.χ. έχουμε ξανά μια άλλη παράσταση στο ίδιο πλαίσιο, μπορούμε να καταλάβουμε πρώτον ότι λειτουργεί πολυκυκλικά, επίσης ότι έχει μια βαθύτητα μέσα στο χρόνο. Άρα αυτή η πολυκυκλική βαθύτητα είναι αυτή που μας ενδιαφέρει και για τον Παράδεισο, με την έννοια την κλασσική που λέμε, όχι μόνο θρησκευτικά, και δεν εννοώ μόνο στις θρησκείες που υπάγονται ουσιαστικά στον Αβραάμ, εννοώ ότι άμα πάρουμε και άλλες θρησκείες που δεν είναι στο ίδιο αρχικό πλαίσιο, μπορεί στο τέλος να συγκλίνουν σε ένα σημείο και να μιλάν αφαιρετικά για την ίδια οντότητα. Όταν θα κοιτάξουμε στη Γένεση την γεωγραφία του Παραδείσου και θα πούμε ότι ο Παράδεισος βρίσκεται Ανατολικά της Εδέμ, ότι στην Εδέμ υπάρχουν τέσσερα ποτάμια κλπ., έχουμε μία συγκεκριμένη περιγραφή. Άμα όμως θεωρούμε ότι αυτό είναι κυριολεκτικά η ουσία του θέματος κάνουμε ένα στρατηγικό λάθος, για να μην πω και θρησκευτικό. Αυτό που έχει σημασία είναι να καταλάβουμε ότι υπάρχει μια μεταφορά δομής και ο λόγος είναι και αυτός μεταφορικός, και πρέπει μέσα από αυτόν τον λόγο, από αυτήν την διατύπωση, να δούμε και την ουσία που αγγίζει όλη την Ανθρωπότητα, όχι χάρη στην ερμηνεία που μπορεί να είναι διαφορετική στον καθέναν μας, αλλά επειδή έχει μια βαθύτητα, μια πολυκυκλική βαθύτητα η οποία επιτρέπει την πολλαπλότητα των ερμηνειών, άρα παραμένει το ίδιο. Δηλαδή, η ουσία είναι μία.
Only believers could see the miracle of faith. We were alone like the sun in the sky but our faith was powerful and we saw the miracle. All our enemies wanted to annihilate us but at the end of their subversive attack they were destroyed. They never respected the Old City. In fact, they had it occupied for nineteen years. They didn’t see its light and they didn’t love it. Their aim was to erase our existence. Their goal was our death. But the miracle of faith changed everything. We liberated the whole Old City without any severe damage. We won not because it was our duty but because we were obliged to avoid a new genocide. Our existence was a problem for all our enemies and our lives became the solution. We did what we had to do even if we didn’t know it at the beginning of their attack. We became the fingers of light and our hand liberated the wall of our temple. In the darkness of the war our freedom was born the seventh day.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State. Nicosia, April 7, 1964, 3 p.m.
We had to answer to the fire and we chose the light. Our battalions were ready to fight but at the same time we had to liberate the Old City before any ceasefire and we had to do this without armor. We used only paratroopers to avoid any damage to the Old City. This was another proof of our strategic respect. Because our faith forced our moves. Nobody had planned the total liberation. It happened with time. Time was with us and it was sufficient to make the difference. Our enemies made their own destruction after the double failure of their attack against us. We didn’t have any alternative. Our defeat would have meant our annihilation. But this was impossible because we made the promise: never again. So the light had to be again in the Old City as it was in the past. Nobody could believe that it was possible and our victory looked like a miracle. But the miracle was made by our faith. The Book had to continue living. The memory of the future had to live. And we did it.
Even the method of the attack was a proof that enemies didn’t care about the Old City. This was a fact not an interpretation. They used machine-gun but quickly also mortar and recoilless rifle fire. But our defense used only small-arms fire. We wanted to avoid hitting civilians, holy sites and of course the Old City. No matter what our enemies did or wanted to do, we had to respect the holy time. For us it wasn’t just a chessboard but the land of our history and it was a question of dignity. This was the core of our duty. We had to protect the space of time. We tried to convince them to stop their attack but they answered that the die was cast. They targeted many places not only military installations but also the symbols of our democracy. We had civilian casualties. But as if it was not sufficient, they damaged hundreds of our buildings and even the hospital. They had with them many allies and we were alone. This was the reason for our victory. It was a question of death or freedom.
The first attack was a subterfuge but not a stratagem because the substrate was fake. The use of this kind of deception was irrelevant in the context of that time. This error became the starting point of the liberation. But at that time, it was unpredictable. At the beginning it was just an ineffective attempt to create a new front on the other side with the use of another state which was considered as a puppet. But the confusion made mistakes. There were no decisive elements. This point conducted to a counterattack and this one to an opening for the next step which was at that moment totally unbelievable. The faith came after when the occasion was transformed by serendipity. The chessboard was ready and it was necessary to answer to the first move. Even if this one wasn’t really prepared it created the path and the light did the rest. The goal wasn’t clear at the initial point. It was only a self-defense, a reaction but after it became a target to get to the sacred freedom.
Η προπαγάνδα της Σοβιετικής Ένωσης δεν άρχισε το 1974. Λειτουργούσε ήδη το 1964 και μάλιστα με έντονο τρόπο. Αυτό φαίνεται στα αρχεία του Λευκού Οίκου και στην αλληλογραφία με τις πρεσβείες. Ήδη από τότε ενθάρρυνε τις κυπριακές εφημερίδες να γράφουν ενάντια των Αμερικανών, για να φαίνεται ότι όχι μόνο δεν είναι αντικειμενικοί αλλά ότι είχαν και προτιμήσεις. Στην πραγματικότητα οι Σοβιετικοί ήταν όλο υποσχέσεις με τους Κύπριους, γιατί δεν μπορούσαν να επηρεάσουν στον ίδιο βαθμό την Ελλάδα. Ακόμα και η ηγεσία της Κύπρου έβλεπε από τότε την αδικία και το έλεγε στους Αμερικανούς, δίχως όμως να κάνει την παραμικρή προσπάθεια για να διορθώσει την όλη κατάσταση, γιατί προτιμούσε να κυριαρχεί αυτή η τάση για να χειραγωγεί τον κυπριακό λαό πιο εύκολα και να παίζει μία διπλή διπλωματία. Διότι ζητούσε βοήθεια από την Αμερική χωρίς να ενημερώνει τον κυπριακό λαό και να ποντάρει ταυτόχρονα και διακριτικά πάνω στη Σοβιετική Ένωση, για να ασκήσει πιέσεις στις διαπραγματεύσεις. Αλλά και πάλι από την Αμερική σώθηκε το 1964 και απέφυγε την εισβολή, όχι από την Σοβιετική Ένωση.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State, Nicosia, March 23, 1964, 9 p.m.
National Security Action Memorandum No. 286, Washington, March 12, 1964.
Circular Telegram from the Department of State to All Posts, Washington, March 12, 1964, 11:06 p.m.
Telegram from the Embassy in Turkey to the Department of State, Ankara, March 10, 1964, 2:13 p.m.
Telegram from the Department of State to the Embassy in Cyprus, Washington, March 7, 1964, 6:26 p.m.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State. Nicosia, March 3, 1964, 4 p.m.
Telegram from the Embassy in Greece to the Department of State. Athens, February 27, 1964, 5 p.m.
The notion of truth
is totally unknown
in non-democratic
countries
because everything
is controlled,
even this notion,
so speak
with them
only about freedom.
Άκουσες την κιθάρα
που έσταζε φως
όταν οι χορδές
χαιρόντουσαν
με τους παλιούς
δακτυλισμούς
της παράδοσης
που ποτέ
δεν ξέχασαν
το πνεύμα
της εποχής.
e-Μάθημα: Αφαιρέσεις και Αφαιρετικότητα. 16/10/2022
The skyscraper became a symbol. It was a point of the ante Cold War period and now it was a point of your own struggle against barbarity. It was there before the Cold War and it is here after. The Cold War wasn’t able to destroy it. It is in fact the proof of the victory of the democracy against dictatorship. And now you realize that it is the same thing for you. Because your body and mind are free. This is due to the fact that now you have the wings of faith and you can fly to the tower of freedom without any fear. Even if your past was occupied, you can see that your future is free because you get this present, this gift, this proof of the power of live. The tower of freedom is you shield. You can feel it and even the stars and stripes have now a new meaning in your mind. They are not only the proof of the reliance but also of the memory of the future. The old Glory is a new victory. For you it’s now possible to say that you were there because you are here now and you continue your fight next to me, free.
Before the mentation, you asked for the essence on paper like a map of joy and you got it. It was an innovation in the discrete world but now with the mentation it belongs to the continuous one. Now it’s possible beyond the trace to see the work, beyond the liberation, the freedom. You feel the power of love because you discover the essence in your fist, because the gift changed you in an irreversible way, your way. And your life is different now because its difference makes the difference. Now we are part of the History because it was the duty of our story, this blend of joy and metajoy. You needed the gift and I opalesced with the essence. You saw even the change of colors due to time. By this way you have now Humanity and Time in the same mentation. You wanted a gift and you got a miracle because only this one is related to faith. In that sense, the miracle is the gift of faith. When someone gives you the wings of faith it is the flashpoint of your revolution. After that, there is no return because you are on the other side of the bridge. You think that you are the same but in a new world.
At the beginning you tried to smell the harmony from the traces because you couldn’t imagine the access to the source. But after your metamorphosis you had to drink the essence to get to the next level. And now you can feel that the faith is able to change everything because it works with the power of love. So it’s not just a question of liberation but a way of thinking, a way of life. It isn’t just an experience but a change of cycle in the polycyclical time of Mankind. You started with the traces but you found the objects of essence and you saw the world in a different manner because its precious being was the result of innovation work. Then you discovered the ease. There were no obstacles anymore. Any object was a point on the path of light. This was your first victory in the struggle against darkness. You needed time to realize the transformation. The result was so huge that it was unpredictable. The taste of harmony reminds you of the piano and its complexity but also the whole orchestra like those we saw at the Metropolitan Opera where the beauty became truth and the truth, beauty.
In New York, the temporal bridge was constructed from the beginning. It is a connection between the old Continent and the New World. With our mission at the United Nations we can see the same. We have European problems and American solutions. We are the blend of the European mentation and the American Serendipity. The bridge is a manifold. It’s a multiple connected bifurcation. And this was done by the willingness of the people around the Atlantic ocean. By the way, it’s possible to see it in the symbol of the Statue of Liberty, as it is Liberty enlightening the world. The copper statue is a gift from Bartholdi with the help of Eiffel. The symbol works also as a code for the abolition of slavery. The idea is simple. Light is incompatible with slavery. It is the negation of slavery as truth is the negation of oblivion. The temporal bridge was implemented also for that. We ask for a grace. We give a gift. And both belong to the work of Mankind. You gave the ink, I gave the essence. You ask for a painting, I create it. And this is a new temporal bridge due to the innovative question and to the essential answer of serendipity. Joy and Metajoy.
Who can imagine a vertical zen garden? How can the limestone be at the same time so heavy and so close to the sky? Like a monstrous gift, the observation deck is full of love and there you can see the massive light. Everybody can accept a gift. But what about a monstrous gift? How is it possible to see so much light? How is pure love possible? That’s the point at the top of the rock. There you can be a part of the reality of the future. There you can go inside the painting. The creation is interactive. You get what you ask for, if you ask for it from the right person. That is the idea for the grace. But what you do when the gift is bigger than your grace? Because there is no mercy in this beauty. Is it the same in the link? Deeper that any contact or relation due to the time, the link is an expression of freedom. There is no relation with peace which is passive. The freedom has its own dynamics and peace cannot change anything. But wisdom can do the impossible. It is like the martial salute. In fact the massive light represents the illumination, the deep understanding of the harmony of the world, the mastering of time.
The process of liberation conducts to the end of occupation. When you are born in the occupied territories of mind, you think that any change is simply impossible. But if you have faith, everything is possible. After many years of spoliation of your rights, you can see what freedom really means. Because you have access to the light. In the darkness everything was forbidden and even your thought was restricted to the existence. Life was impossible. But after your awakeness you can see the skyscraper and its light even in the night. At that moment you are already beyond the end and you are seeking the perfection. The desire is replaced by passion, and passion by faith. Beyond the existence, you see the essence and with its light, the trace which is the starting point of the work. At this level you can discover the blend of the essence and the work as you look at the light and the love. At the end of occupation, liberation is only the beginning but freedom goes beyond. You were in a forced peace due to a dictatorship and now you are in our struggle against barbarity, any barbarity. Because now you belong to Mankind. And you can feel its essence in your body, its trace in your mind and its work in your soul. This miracle is not only possible but it’s a necessity for your own evolution in this polycyclical hyperstructure.
The end of occupation is not terminal. You will have to fight if you want to stay free. Freedom is not a state but a dynamic. You have to move because you need to create. And your moves compose a synthesis. Due to your instrument, your fingerings produce music and your mastering innovation. You don’t play notes anymore, you create a composition and this one is the flashpoint of a revolution. Your evolution with liberation is followed by a revolution of freedom. You are walking on the path of light and you have love inside you, so you are not afraid anymore by the darkness. By the way, you can fight now against other barbarities because you are free and for Mankind it is your duty. The flashpoint of the revolution is to be able to be fight with others and for others even if you don’t have to win for your own. All your acts after this point are for the others because they compose Mankind. For this reason, you are a resistant to barbarity. So each time that one of them asks you a grace, you create what they want and with this you add a value to the work of Mankind. That’s why for Humanity the work creates the being. Your trace of light belongs then to a painting of love. And this love is the result of an amazing grace.
When you live in the darkness, you just love yourself. You want your own pleasure and you don’t care about the others. That’s why you don’t want to share your view. You want to be unique but you are just alone because you don’t see anyone except yourself. But with freedom, the world is totally different. At this level of harmony there are no bonds, only links. We are connected and we are sharing the same mind and the same light of love. Of course, this is possible when you are close to the source. And this is related to faith. In this case you can see freely the light of love. This is no more a simple picture but a real painting with essence and ink. Then you have access to ubiquity and not only to uniqueness. This is the creation of a manifold from a singularity. The traces of light break the darkness. It’s beyond your imagination. Because when you see the light, you want to smell it, to taste it, to drink it, to feel in your body and your soul how powerful it is. It looks like a miracle at first glance but after the surprise, you get what you did to change your mind and to liberate your mind. No occupation anymore. Freedom has to survive and stop thinking of it as it was a victim of the system because it has dominant strategy and at the end of the process intelligence will change not only the meaning of future but also the past with light.
He had in mind the ten articles of the Rights of Humanity. But with this metamorphosis we were able to catch the eleventh level which permitted to ring us to the mastering of consciousness. For us, Mankind wasn’t only an abstract object of the mind but the reality of freedom. Societies were occupational territories of different kind of dictatorships. But Mankind was free. Its history was deep and its strategy, grand. Like in a skyscraper the neighborhood wasn’t an obstruction to the view. No obstacles could stop the vision. But you had to be robust to any attack. At the eleventh level, we got new possibilities to see the world how it really was. Like a matrix with many dimensions which were invisible to most of us, the world became visible in a transcendent way. We were beyond awakeness because it was a necessity for the mastering of our conscience with our soul. Nobody can imagine it without the precious lessons of an old Master. We understood that time was with us not only for specific missions but for our lives in the framework of souls. And there, it was possible to see the pure love. No need to imagine it, it was just in front of you. Passion couldn’t change anything. Because everything was done for you because you accepted to do everything for the others. The lesson was clear. The light could be everywhere for the vision but nowhere for the blind. The essence of freedom was the light of love.
The skyscraper was really tall. It was one of those historical giants of New York. His history was more impressive than its size. But most of the people wanted to go to the top of the rock. There, the view was beautiful. Not only for the landscape but also for the skyline. From there, it was possible to see in depth how wonderful the Empire State building was. It was the vision of the giant. And people wanted to explore it. It was a way to express their simple love for the midtown. We didn’t need any explanation; the view was sufficient to show the rationale of time. At this level, we felt how awesome the love of Mankind was. Beyond the mission at the United Nations, we saw for the first time the essence of freedom. The peace explained at the level of strategy was a spoliation of freedom. The forced peace was only another method to create slaves. This state of slavery could explain many dictatorships. The skyscraper represented a symbol of freedom. It wasn’t a question of peace. We were free in a state of war against barbarity. And we had the duty to liberate the other people. Because freedom is a gift only if you share it. It can’t be only for you. Freedom can’t stop at the level of men because it’s a value of Mankind. At the Rockefeller Center this became so obvious for us that our metamorphose was a forcé move for the next steps just below the sky above every detail of existence. This was the essence of freedom.
Μέσα στο πλαίσιο της ρωσικής βαρβαρότητας υπάρχει και ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων των Ουκρανών θυμάτων. Και αυτό δεν είναι τυχαίο αφού αποτελεί αντικειμενική προσπάθεια γενοκτονίας για να μην υπάρχει στη συνέχεια περίπτωση αναπαραγωγής. Ο ρωσικός στρατός χρησιμοποιεί εσκεμμένα αυτή τη βάρβαρη τεχνική η οποία ανήκει σε μία γενικότερη αντιμετώπιση του θύματος αφού προσπαθούν να βγάλουν το ανθρώπινο στοιχείο από τα θύματα για ν’ αποδείξουν ότι πρόκειται για υπάνθρωπους. Όμως στην πραγματικότητα αντιλαμβανόμαστε ότι αυτές οι πράξεις αποδεικνύουν ότι οι Ρώσοι λειτουργούν ρατσιστικά με τους Ουκρανούς ενώ λένε ότι είναι τα ξαδέλφια τους. Το Κρεμλίνο χρησιμοποιεί αυτό το μίσος για να υποβαθμίσει την ουκρανική οντότητα. Ακόμα και με τους βιασμούς που γίνονται σε μικρά παιδιά, γυναίκες, άντρες και ηλικιωμένους προσπαθούν να μαγαρίσουν τον ουκρανικό λαό. Δεν υπάρχει πουθενά η δήθεν απελευθέρωση από το καθεστώς που επίσημα καταπατούσε τους ανθρώπους. Αντιθέτως η ρωσική βαρβαρότητα χτυπά κάθε πολίτη της Ουκρανίας σαν να μην ήταν άνθρωπος. Ακόμα και οι βιασμοί γίνονται με τη χρήση του βιάγκρα γιατί οι Ρώσοι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν από μόνοι τους στις απαιτήσεις της βαρβαρότητας.
Πολλοί είναι αυτοί που νομίζουν ότι η ελληνοαμερικανική συμμαχία είναι πρόσφατη διότι δεν εξετάζουν τη βαθιά ιστορία και δεν βλέπουν την ουσία. Όμως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα ήδη από την εποχή της Γιάλτας το 1945 και ακόμα περισσότερο μετά την επίσημη αρχή του Ψυχρού Πολέμου το 1947. Υπάρχει στη συνέχεια του δόγματος Truman και την ένταξη στο NATO το 1952. Το πλαίσιο ήταν αυτονόητο αφού έπρεπε να υπάρχει μία προστασία ενάντια στην επέκταση και τη βαρβαρότητα της Σοβιετικής Ένωσης που ήθελε ν’ απλωθεί παντού το κομμουνιστικό της δίκτυο. Έτσι οι ΗΠΑ έβλεπαν την Ελλάδα ως ένα γεωστρατηγικό σημείο αναφοράς που έπρεπε να θωρακιστεί για να μη πέσει στα χέρια των ύπουλων κινήσεων του Στάλιν αρχικά αλλά και επόμενων ηγετών όχι μόνο του πυρήνα αλλά και των δορυφόρων βλέπε Αλβανία, Βουλγαρία και Γιουγκοσλαβία. Για αυτούς τους λόγους ενισχύθηκαν τα σύνορα της Ελλάδας, για να λειτουργήσουν ως ασπίδα. Επίσης, επειδή υπάρχει κοινή παράδοση στο επίπεδο του ναυτικού, οι δυο χώρες ήταν συντονισμένες σε αυτό το πλαίσιο αφού η Μεσόγειος έπρεπε να παραμείνει ελεύθερη, χάρη στην παρουσία δημοκρατικών δυνάμεων που ήταν ικανές να αντισταθούν σε οποιαδήποτε σοβιετική επίθεση.
Δε φτάνει που ζήσαμε στο πετσί μας το Κυπριακό, που είχε πνιγεί από τη σοβιετική προπαγάνδα, πρέπει να ζήσουμε το ανάλογο με το Ουκρανικό. Διότι η υποκριτική κομμουνιστική εμμονή συνεχίζει να παράγει την προπαγάνδα της χωρίς να έχει ενοχές για όσα έχει ήδη κάνει από τότε που υπάρχει. Τώρα προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι υπέρ της ειρήνης και ότι δεν πρέπει να σταλούν οπλικά συστήματα. Αλλά δε διευκρινίζει σε όλους ότι την πρώτη ημέρα της εισβολής ήταν χαρούμενη γιατί την ερμήνευε ως μια ιδεολογική εκδίκηση, ούτε ότι τότε δε μιλούσε βέβαια για ειρήνη αφού αυτή θα βοηθούσε τον ουκρανικό λαό. Όμως φαίνεται τώρα ότι ανησυχεί για την κατάσταση. Διότι βλέπει το μέγεθος της ουκρανικής αντεπίθεσης. Έτσι φαίνεται επί του πρακτέου ότι λειτουργεί ακόμα και τώρα στο πλαίσιο της σοβιετικής προπαγάνδας. Παραδείγματος χάριν δεν προτείνει βέβαια την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων για να επανέλθει η αρχική ειρήνη και καταλαβαίνουμε ότι τελικά θέλει μόνο τη σοβιετική ειρήνη που είναι στην τελική μία καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μια θυσία στο βωμό της ιδεολογίας που δε θέλει να σταματήσει να διαπράττει εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας.
Όσο και να κρύβονται μερικοί πίσω από δημοκρατικές μάσκες, το Ουκρανικό τους αποκάλυψε. Οι κρυπτοκομμουνιστές δεν άντεξαν περισσότερο γιατί δεν μπόρεσαν να κρατήσουν μυστικά τα αντανακλαστικά τους. Συνεχίζουν να σκέφτονται κομμουνιστικά και μάλιστα σοβιετικά. Προωθούν την ιδέα της θρησκείας υπέρ της Ρωσίας γιατί ποντάρουν πάνω στο γεγονός ότι οι περισσότεροι που τους ακούν δεν ξέρουν ότι οι Ουκρανοί είναι και αυτοί Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Η πραγματικότητα όμως είναι ριζικά διαφορετική. Βλέπουν τη Ρωσία ως εκφραστή του σοβιετικού συστήματος μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Και δε θέλουν να χάσει μία δεύτερη φορά. Έβλεπαν αρχικά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ως μία εκδίκηση του Σοβιετικού συστήματος. Έτσι ως κρυπτοκομμουνιστές ήλπιζαν στην αναβίωση της Σοβιετικής Ένωσης. Τώρα όμως που βλέπουν ότι η Ουκρανία έχει περάσει στην αντεπίθεση κι έχει νίκες στο έδαφος, φοβούνται για τις εξελίξεις και θέλουν να αποφευχθεί η αποστολή οπλικών συστημάτων από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Έτσι αναγκάστηκαν να εκδηλωθούν επίσημα και αποκάλυψαν ότι ήταν όντως κρυπτοκομμουνιστές που ποτέ δεν ξέχασαν την ιδεολογία τους ακόμα και μετά από τόσα χρόνια. Έτσι το Ουκρανικό λειτουργεί καταλυτικά, αφού αναδεικνύει τον ιδεολογικό δογματισμό που παραμένει ζωντανός μέσω της βαρβαρότητας.
Όλοι έχουν να πουν κάτι για το 1974 αλλά σπάνιοι είναι αυτοί που εντάσσουν τα γεγονότα της εποχής εντός του χρονικού του Ψυχρού Πολέμου διότι οι περισσότεροι δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τα στοιχεία ενός proxy war. Όσοι αποφεύγουν ή παραβλέπουν τον ιδεολογικό χαρακτήρα της σύγκρουσης δεν καταλαβαίνουν σε βάθος τη σύγκρουση και ο λόγος είναι απλός. Δε συνειδητοποιούν ότι αναλύουν όλα τα γεγονότα μόνο υπό του πρίσματος της σοβιετικής προπαγάνδας που έχει αλλοιώσει τα πάντα για να μη φανεί η βάρβαρη παρέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης πάνω στο Κυπριακό ζήτημα. Μέσω αυτής της προπαγάνδας αναλύονται όλες οι αποφάσεις της εποχής αλλά η αλήθεια είναι θεμελιακά διαφορετική. Η εισβολή του 1974 ήταν να γίνει ήδη το 1964 και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία που να σχετίζεται με το καθεστώς της Ελλάδας εκείνης της εποχής. Ο σχεδιασμός ακολουθούσε γραμμές που είχε επιλέξει η Σοβιετική Ένωση. Αυτές υποστηρίχθηκαν από άτομα που είχαν την ίδια ιδεολογία σε βάρος του κυπριακού λαού γιατί ήθελαν να μετατρέψουν την ανεξαρτησία σε μία μεσογειακή Κούβα. Απλώς δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν αυτό το όραμα. Όμως οι επιπτώσεις αυτής της επιλογής προκάλεσαν την τραγωδία της Κύπρου και την ύπαρξη των κατεχόμενων περιοχών.
Αυτή την περίοδο, λόγω της εκλογικής εκστρατείας, επανέρχεται στη συζήτηση το πλαίσιο Guterres και θα θέλαμε τουλάχιστον με αυτές τις ενστάσεις να θέσουμε μερικά ζητήματα πάνω σε αυτό το πλαίσιο και σήμερα θα αρχίσουμε με το πρώτο σημείο. Το πλαίσιο Guterres προβλέπει, στο πρώτο σημείο, την κατάργηση της Συνθήκης Εγγύησης του 1960 και των επεμβατικών δικαιωμάτων και αντικατάσταση με ένα νέο σύστημα ασφαλείας το οποίο να ικανοποιεί και τις δύο κοινότητες. Το πρώτο πράγμα που μπορούμε να πούμε είναι το εξής, ότι η κατάργηση της Συνθήκης Εγγύησης του 1960 είναι κάτι πολύ καλό γιατί ουσιαστικά μπαίνουμε σε ένα νέο πλαίσιο, όσον αφορά το Κυπριακό. Έγινε αυτή η Συνθήκη Εγγύησης το 1960 γιατί ήταν και τα δεδομένα της εποχής, μετά το 1955 -1959, ξέραμε εκείνη την εποχή ότι ήταν δύσκολο να πετύχουμε κάτι καλύτερο, άρα δεν έγινε και μεγαλύτερη προσπάθεια. Πάντως σε κάθε περίπτωση υπάρχει ακόμα και τώρα αυτή η Συνθήκη Εγγύησης και βέβαια μπορεί να είναι και ακόμα μεγαλύτερο το πρόβλημα των επεμβατικών δικαιωμάτων που επιτρέπουν – για να είμαστε ξεκάθαροι – π.χ. στην Τουρκία να κάνει μία επέμβαση στην Κύπρο όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα τουλάχιστον από την πλευρά της, με το δικό τους τρόπο σκέψης. Έχουμε τρεις Εγγυήτριες Δυνάμεις: την Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Τουρκία είναι και οι τρεις Δυνάμεις Νατοϊκές χώρες και αυτό πρέπει να το υπενθυμίσουμε, γιατί είναι μερικοί που ξεχνούν αυτό το δεδομένο, ξέρουμε ότι η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θέλουν πια να είναι Εγγυήτριες Δυνάμεις με τον ίδιο τρόπο. Βέβαια η Τουρκία το θέλει ακόμα και τώρα για λόγους ευνόητους. Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η Κύπρος δεν είναι πια στους Αδέσμευτους από το 2004, έχει ενταχτεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, έχει ενταχτεί και στην Ευρωζώνη το 2008 και ειδικά τώρα, υπάρχει βέβαια και η άρση του Εμπάργκο στα οπλικά αμερικανικά συστήματα, γι’ αυτό έγινε και η ένταξη εντός του προγράμματος της Αμερικής πριν λίγες ημέρες. Αυτό λοιπόν που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι σίγουρα το γεγονός ότι βάζουμε τη Συνθήκη Εγγύησης να καταργηθεί που είναι βέβαια σαν συνέχεια της Συνθήκης Ζυρίχης – Λονδίνου αλλά δεν είναι ενσωματωμένο στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο, είναι κάτι που μας ικανοποιεί, γιατί θεωρούμε πολύ απλά ότι η Κύπρος, που είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν έχει ανάγκη από αυτές τις τρεις Εγγυήτριες Δυνάμεις ειδικά αν στη συνέχεια μπει στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και στη συνέχεια στο ΝΑΤΟ. Το γεγονός ότι έχουμε αυτές τις τρεις Εγγυήτριες Δυνάμεις, που ξέρουμε ότι είναι ένας απ’ τους λόγους που έγινε η εισβολή το 1974, είναι κάτι πάρα πολύ καλό που πρέπει να φύγει. Αυτό που πρέπει να εξετάσουμε επίσης είναι το θέμα της αντικατάστασης, άρα είναι ένα πλαίσιο συζήτησης. Θα πρέπει να το σκεφτούμε σοβαρά στις διαπραγματεύσεις, γιατί θα πρέπει αυτό το σύστημα ασφαλείας το οποίο να ικανοποιεί και τις δύο κοινότητες να μην είναι απλώς ένα πλαίσιο συμβιβασμού, να είναι μία λύση ισορροπίας, θα ήταν καλό να είναι του τύπου Pareto αλλά ακόμα κι αν είναι του τύπου Nash να είναι ξεκάθαρο ότι εμείς το θέλουμε και είναι αποδεκτό από τις δύο Κοινότητες. Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι αυτό το σημείο που είναι θετικό, δηλαδή το πρώτο του πλαισίου Guterres, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είναι θετικό από μόνο του, είναι απλώς ένα θετικό πεδίο δράσης πάνω στο οποίο θα πρέπει να δοθεί μια μάχη σε επίπεδο διαπραγμάτευσης, έτσι ώστε να πετύχουμε κάτι που να είναι αποτελεσματικό και ανθεκτικό, δεν αναζητούμε μόνο κάτι που να είναι βιώσιμο, θέλουμε κάτι που να είναι δίκαιο και σε κάθε περίπτωση από τη στιγμή που υπάρχει η κατάργηση, είμαστε σε ένα θετικό πεδίο δράσης, αλλά πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με το σύστημα ασφαλείας, το οποίο θα πρέπει να το μελετήσουμε έτσι ώστε να μη γίνει ένα τεχνικό λάθος με στρατηγικές επιπτώσεις και με ουρά γεωπολιτική, επειδή θα έχουμε επιλέξει ένα άλλο σύστημα το οποίο αντί να αντικαταστήσει το προηγούμενο και να καλυτερεύει τα πράγματα, μπορεί να τα χειροτερέψει αν στη διαπραγμάτευση δεν έχουμε μία επιτυχία που να οφείλεται σε μία στρατηγική προσέγγιση. Και γι’ αυτό λέω λοιπόν ότι το πρώτο σημείο του πλαισίου Guterres πρέπει να το δούμε θετικά, αλλά πρέπει να το δούμε θετικά, ολοκληρωτικά, μόνο στο τέλος της διαδικασίας, γιατί πρέπει να πετύχουμε μία διαπραγμάτευση για τη μορφή που θα έχει το νέο σύστημα ασφαλείας.
Subversive way of thinking, that’s the point.
How to be against the war but as a new war. It’s subversive way of thinking because you can imagine that normally when you say I am against the war it’s easy to understand what your point of view is. But when you use this to make a new war, it’s subversive.
In a subversive way of thinking, to be against the war was a tool to design a new kind of war. The first one was presented as an ethnic problem which was irrelevant for the ideological approach of the reality. The Soviet system used peace as a weapon and not only as a tool. In fact this peace was the use of lateral thinking in the framework of propaganda. Because nobody could believe that, someone who was perfect, could be at the same time and in a deep way, a supporter of another kind of war. They were efficiently anti-militaristic but only for the war of the others. Bolsheviks stopped their participation in the World War I to prepare in an efficient way the Russian Civil War. It looks funny now but this reality is still unknown by many people who are innocent or want to be innocent to avoid realizing that they are manipulated. In this way peace was already, in Ante Cold War, a psychological operation and it became with the Soviet Union a national affair. Because the Union wanted to be known as a system of peace without any more explanations about the fact that it was a forced peace to death.
The point is the following, we know the war but we don’t know exactly the peace. It looks easy but in fact no. Is peace something natural? A state of no war? Is it the end of a war or the beginning of the war? So war in history is something natural, we can see also in Clausewitz. Peace is not. So you can have an artificial peace which is in fact another war. You say this war, those wars are not relevant. For what? Don’t they exist? Yes, they exist but not relevant for ideology. In our ideology in the Soviet Union the point was the following, ‘We are the system of the peace’. They don’t who want to have in mind and imperialistic approach but a peaceful way of thinking. Because Russia before was an empire, so to be imperialist it was logical but they don’t want to use this because they want to be a union. But a union with one above and everyone down. Not only down but more below in fact, because they need also to be down like dead people but they want them to be below. So in this context, peace was a good approach to end the war of the others but also to begin yours. So imagine now that logically when we are talking about wars and peace we say, a war, a peace there is a bifurcation because the first war belongs to the others, you put on your peace and you stop the war and after that you start your war with no peace.
This is the normal approach because at the end when you occupy territories, you say ‘now the situation is normal’. So the idea is the following, you have a war, you want to stop it with a peace. Would you want to begin a war you want to start it with a peace. And after that when you create the war, you don’t want the end with an ante war. You want the end with the war plus. So when you say ‘normal’ it’s in reality a normalization, you change all the facts, you change the data and you create something new which is used to convince the others that this the new reality, this is the new state of things. But in reality, you are not in peace because for the people who are below it’s slavery. This is a very good point, slavery and peace are compatible, yes! War and peace are incompatible. War and slavery are incompatible because you create a revolution. But peace is compatible with that, so you can use it and you can say that your slaves are peaceful, they live in peace because you control everything. The Soviet Union was a very big peace, a forced peace. That is the point because even peace has to be free. So they used it to end the war of the others and to create many wars always in peace, of the peace. But you see that it’s not for the love of Mankind. It’s for the love of peace and you can see that in many dictatorships you can see that peace is the core of their mind. The difference with democracy. The core democracy is not peace, it’s freedom. And that’s the difference.
We want to study in this podcast the notion of popular front In fact we are dealing with fake popular fronts. So we have to remember that Stalin and Litvinov decided to promote in an artificial manner, popular fronts against capitalist parties. This was done already in the late 1930s, so in the Ante Cold War period. The popular front was a precious tool in politics but with this new approach, it became a real weapon, able to create frictions in the core of the enemies. They used the infiltration to change the mind of the innocent elements of the front who were persuaded to belong to a movement of their country. The Soviet system kept of course secret its implication not only at the level of the participation but also the creation. Those fake popular fronts were parts of a more general propaganda which wanted to show that this phenomenon was natural in all the counties where the rights of people were spoiled. In reality this imposture created a mentation which was based in fact on nothing. At the same time, every failure of popular fronts was presented as a proof that the rights of workers were spoiled. It was like a dominant strategy at that time, but it had no future almost at the strategic level.
So the point is that the popular fronts are for the majority something which is natural. In reality it was a fake system which was created to prove that it is natural to have this phenomenon. In reality it was, at that time, as we mentioned already, a dominant strategy against capitalism by communism. The idea was not only to have a revolution in a country but also to have frictions in the sense of Clausewitz in the core of the enemies, to prove in reality that this general phenomenon was in fact free in the popular democracies which were in fact just systems, meaning artificial system. When you look at this you think at a first glance that you see something which is pieces of a puzzle, but in reality the puzzle was artificial. So the politics at the level of strategy but also grand strategy for the Soviet Union was to convince all the others that their system was universal but it was difficult to see it because the workers were in fact spoiled in many countries. So the idea was that communism was natural, but now as we know the truth, we understand that from the beginning the communist system was artificial and was in fact politics of a system which was fake.
Θα ασχοληθούμε σε αυτό το podcast με τα κατεχόμενα της Κύπρου. Γιατί έχει ενδιαφέρον όταν βλέπουμε ανθρώπους να συζητούν και μέσα στον Κυπριακό λαό για το θέμα των κατεχομένων και του Κυπριακού ζητήματος, αλλά ακόμα και στα debates μας δίνει την εντύπωση ότι λείπει κάτι, κάτι σαν πληροφόρηση. Τι εννοώ με αυτό. Για να μιλήσουμε πραγματικά για το Κυπριακό πρέπει να έχουμε την μεγάλη εικόνα και η μεγάλη εικόνα πρέπει να συμπεριλαμβάνει τα δεδομένα που υπάρχουν στα κατεχόμενα. Πώς εξελίσσεται η κατάσταση, ποια είναι η κατάσταση, ποια θα μπορούσε να είναι η κατάσταση, πώς μπορούμε να διαμορφώσουμε την κατάσταση. Όταν μιλάμε για Κυπριακές Εκλογές και ακούμε ακόμα και τους δημοσιογράφους να λένε: θα ασχοληθούμε με ερωτήσεις που έχουν δοθεί από ανθρώπους από όλες τις ελεύθερες επαρχίες της Κύπρου, θα έχει ενδιαφέρον να ρωτήσουμε και στους εγκλωβισμένους τι έχουν να πουν. Στο κάτω κάτω της γραφής ψηφίζουν και αυτοί. Τι εννοώ λοιπόν με αυτή την παρέμβαση. Εννοώ ότι έχουμε ανθρώπους που μιλούν για το Κυπριακό, αλλά επί της ουσίας, μιλάν μόνο για την ελεύθερη Κύπρο, χωρίς ν’ ασχοληθούν με την κατεχόμενη, λες και δεν υπάρχουν τα κατεχόμενα. Άρα, το ερώτημα είναι: άμα δεν υπάρχουν τα κατεχόμενα, ποιο είναι το Κυπριακό ζήτημα; Κι εδώ βλέπουμε ότι υπάρχει ένας φαύλος κύκλος. Είναι μερικοί που λένε: “θα θέλαμε να λυθεί το Κυπριακό ζήτημα” και ταυτόχρονα λένε ότι “αυτό που έχει σημασία είναι η οικονομία της Κύπρου ως έχει”. Το πιο ενδιαφέρον σ’ αυτήν την παρατήρηση είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ασχολείται περισσότερο με τα κατεχόμενα, παρόλο που υπάρχει άρση ευρωπαϊκού κεκτημένου, από το ενδιαφέρον που δείχνουν οι Κύπριοι για τα κατεχόμενα, ενώ στην ουσία λένε ότι το πιο σημαντικό είναι τι γίνεται στις ελεύθερες περιοχές. Άρα βλέπουμε ότι υπάρχει μία σχιζοφρένεια πάνω σ’ αυτό το θέμα, μπορεί να είναι και κάτι το τυπικό, δηλαδή λένε ότι ασχολούμαστε με το Κυπριακό ζήτημα, αλλά όχι επί του πρακτέου. Άρα, άμα δεν έχεις πάει ποτέ στα κατεχόμενα, άμα δεν έχεις κάνει Αποστολές, άμα δεν έχεις αλλάξει τα πράγματα, για ποιο πράγμα μιλάς όταν λες ότι θέλεις να λυθεί το Κυπριακό ζήτημα; Γιατί μου δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα θεωρητικό ζήτημα που πρέπει να το βάλουμε μέσα στα θέματα που απασχολούν τον κυπριακό λαό, αλλά όχι να θυσιαστούμε και γι’ αυτό. Λέω λοιπόν ότι αυτοί που πραγματικά ασχολούνται με την επίλυση του Κυπριακού ζητήματος πρέπει να ασχοληθούν με τους αγνοούμενους, με τους εγκλωβισμένους, με τους πρόσφυγες και με τα Κατεχόμενα. Αν αυτά τα στοιχεία δεν είναι στο λεξιλόγιό τους και μιλάν αφηρημένα για την επίλυση του Κυπριακού, σημαίνει πρακτικά ότι δεν θέλουν τα αρνητικά στοιχεία της Κατοχής πάνω στην οικονομία και δεν καταλαβαίνουν ότι θα πρέπει εμείς να έχουμε απολαβές από το φυσικό αέριο, από την αξιοποίηση της ΑΟΖ, από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Γιατί βέβαια δεν επαρκούν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για να υπάρχει μια τέτοια τροφοδότηση του όλου ζητήματος, έτσι ώστε η επίλυση του Κυπριακού να σημαίνει ότι θα ξαναβρούμε τα οικονομικά δεδομένα, τις δυο πλευρές όπως έγινε με την επανένωση τη Γερμανίας , χωρίς να υπάρχει η φάση της λιτότητας γιατί θα έχουμε τη δυναμική της ΑΟΖ και της αξιοποίησής της. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι δεν είναι ανάγκη να ακούμε ανθρώπους να μας λένε ότι ασχολούνται με το Κυπριακό, ενώ δεν έχουν εικόνα για τα Κατεχόμενα, δεν είναι ανάγκη να έχουμε ανθρώπους που ασχολούνται – υποτίθεται – με το Κυπριακό, αλλά δεν ασχολούνται επί της ουσίας, με τους πρόσφυγες. Γιατί οι πρόσφυγες είναι μια οντότητα σημαντική, ακόμα και σε επίπεδο πληθυσμού. Σίγουρα δεν είναι οι αγνοούμενοι που θα ψηφίσουν, σίγουρα οι πολιτικοί δεν ποντάρουν πολύ και στους εγκλωβισμένους, επειδή είναι πάρα πολύ λίγοι, αλλά αναρωτιέμαι: οι πρόσφυγες δεν είναι μια μάζα ψηφοφόρων η οποία είναι κρίσιμη; Ρωτάω: όταν ξέρουν ότι δεν ασχολείσαι πραγματικά με τα Κατεχόμενα, ότι δεν ασχολείσαι πραγματικά με τους πρόσφυγες, τι σημαίνει η επίλυση του Κυπριακού; Μήπως σημαίνει απλώς να μην ασχολούμαστε πια με αυτό; Γιατί άμα είναι αυτό, τότε εξετάζουμε το Κυπριακό σαν ένα εμπόδιο και όχι σαν μια υπέρβαση, που πρέπει να κάνουμε γιατί είναι το καθήκον μας και είναι θέμα τιμής για την Κύπρο, να δικαιώσουμε τα θύματα αυτής της βάρβαρης εισβολής.
Είναι συγκινητικό να βλέπεις ότι οι άνθρωποι δεν ξεχνούν κι έρχονται να τιμήσουν τα θύματα ακόμα και βάζοντας σημαίες. Εδώ μιλάμε βέβαια και για την πυροσβεστική συγκεκριμένα, που θυσιάστηκε, για να σώσει τα θύματα και τελικά έγινε και αυτή θύμα. Άρα είναι υπέροχο να βλέπουμε αυτές τις σκηνές και να καταλαβαίνουμε ότι αυτή είναι η ουσία και η αποστολή της ζωής μας όσον αφορά τη νοημοσύνη για να μην πεθαίνει η μνήμη.
Είμαστε εδώ, στο δέντρο που επέζησε της τρομοκρατίας και είναι ακόμα εδώ, ζωντανό, συνεχίζει την πορεία του, χάρη στην παρέμβαση των ανθρώπων που το έσωσαν από αυτό που έκανε η βαρβαρότητα, και χαιρόμαστε κάθε φορά που το βλέπουμε να είναι σε μια φάση όλο και καλύτερη χάρη σε αυτή την προστασία των ανθρώπων.
Τώρα βρισκόμαστε στο Memorial, σ’ αυτό το προσκύνημα για τα θύματα και την αξιοπρέπεια των θυμάτων, κάτω από τον Πύργο της Ελευθερίας. Εκεί πέρα νιώθουμε πάντοτε με αυτό το ίδιο αίσθημα, ότι είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε το καθήκον μας, για να δούμε τη συνέχεια και μετά να καταλάβουμε ότι δεν πρόκειται να ξεχάσουμε και θα συνεχίσουμε το έργο της νοημοσύνης για την απελευθέρωση της μνήμης. Γιατί αυτή είναι η ουσία στο τέλος της ζωής, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιούμε στην αρχή γιατί νομίζουμε απλώς ότι είναι ένα θαύμα, μόνο που έχουμε τη συμμετοχή μας.
Έξω απ’ το Oculus βλέπουμε και αυτήν την άλλη ομορφιά, την άλλη όψη, που αναδεικνύει τις καμπυλότητες και ταυτόχρονα το γραμμικό στοιχείο, το αγαπημένο του Calatrava, και μας επιτρέπει να κάνουμε έναν συνδετικό κρίκο με τον Πύργο και βέβαια στη συνέχεια με το Memorial, αφού εδώ υπάρχει η μνήμη και η νοημοσύνη.
Εδώ στο Oculus μπορούμε να δούμε τη νίκη της Ανθρωπότητας ενάντια στη βαρβαρότητα, γιατί καταλαβαίνουμε ότι, ακόμα κι αν υπήρχαν χτυπήματα, αντικαταστάθηκαν όλα, ανακαινίστηκαν όλα και αυτό που βλέπουμε τώρα είναι η απόδειξη ότι, όταν οι άνθρωποι παλεύουν εναντίον των βαρβάρων, μπορούν να ξαναφτιάξουν τα πάντα, ακόμα και μετά το τέλος, για να αποδείξουν ότι, όταν μπορείς να κάνεις αυτή την υπέρβαση, η βαρβαρότητα, όσο ισχυρή κι αν είναι, είναι απλώς μια οντότητα που περιμένει μία παρένθεση για να κλειστεί, να μην αφήσει κανένα ίχνος, και να συνεχίσουμε την πορεία μας μέσα στην ιστορία της Ανθρωπότητας.
Είμαστε μέσα στο Oculus, το δημιούργημα του Calatrava και βλέπουμε ότι αυτό που προσπάθησαν μερικοί βάρβαροι να ισοπεδώσουν, μιλάω για το World Trade Center, έγινε αυτό το πανέμορφο κτήριο, το οποίο δεν είναι απλώς μια αντικατάσταση, αλλά μία αναβάθμιση όλου του πλαισίου και γι’ αυτό βλέπουμε και στο πάνω μέρος τον πύργο, Freedom Tower, που δείχνει με την ομορφιά του ότι μπορούμε να συνεχίσουμε και μετά το τέλος, σε αναζήτηση τελειότητας, κλείνοντας την παρένθεση της βαρβαρότητας, επειδή είμαστε της Ανθρωπότητας.
As warriors of Mankind
we are fighting
in all the fronts
against barbarity
without any exception
because any
innocent people
deserves
to be protected
to have the right
to live free.
The human duty
is so important
at the United Nations
that you can see
warriors of Mankind
at the General Assembly
even if it wasn’t
so obvious
for your mentation
before our struggle
against barbarity.
Always choose freedom
instead of peace
if you want
to belong
to Mankind.
Even if it is difficult
or maybe because
freedom
is a characteristic
of Mankind
but not peace.
When you prefer
peace to freedom
you are condemned
to live to slavery
even if you don’t see
the iron of your jail
because this one
is bigger than your life.
So now you know
that with your choice
you are a slave.
Monsieur le Président,
1. La marocanité du Sahara est un fait indiscutable. Elle est largement acceptée par la Communauté internationale, comme en témoigne l’ouverture d’une trentaine de Consulats généraux à Laayoune et à Dakhla, ainsi que l’appui explicite de plus de 90 pays à l’Initiative d’Autonomie sous la souveraineté du Maroc, comme l’unique solution de ce différend régional.
2. Je me réjouis de l’appui de nombreux pays à l’Initiative d’Autonomie exprimés lors de la Conférence Ministérielle de la Coalition contre Daesh, tenue à Marrakech en mai.
3. L’ensemble de ces développements trouvent leur fondement dans les droits historiques du Maroc sur le Sahara, mais aussi dans la dynamique irréversible que connaît la région avec la mise en œuvre du Nouveau Modèle de Développement pour les Provinces du Sud, d’un budget de 8 milliards d’euros.
4. En parallèle, la majorité des États membres de l’ONU ne reconnaissent pas la rasd, et appuient le processus politique, sous l’égide exclusive de l’ONU, comme seule voie pour parvenir à une solution politique définitive au différend régional sur le Sahara.
5. A cet égard, je souhaite souligner que la rasd ne représente qu’une émanation des intérêts géopolitiques et l’agenda hégémonique du pays-hôte des camps de Tindouf. Elle n’a ni territoire, ni population, ni gouvernement. La population sahraouie vit dans sa grande majorité au Sahara marocain, où elle participe activement au développement de la région et à la vie démocratique par l’intermédiaire de ses élus locaux.
6. Ces élus, dont certains sont parmi nous, participent également aux travaux du Comité des Vingt-Quatre sur invitation officielle de la Présidence du Comité.
7. A contrario, le polisario n’a aucune qualité ni légitimité. Il se livre aux pires abus des droits de l’Homme pour étouffer la contestation dans les camps, au vu et au su du monde. Cette situation dramatique exige une action urgence de l’ONU et de ses agences spécialisées pour amener l’État-hôte à respecter ses obligations en vertu du droit international humanitaire.
8. Le consensus international grandissant autour de la marocanité du Sahara et le référentiel retenu par les résolutions du Conseil de Sécurité pour parvenir à une solution viennent confirmer la déchéance définitive des thèses séparatistes, auxquelles seuls le polisario et son pays hôte continuent de croire.
9. Face à cet élan inexorable, le polisario et son pays-hôte se sont enfermés dans la stratégie de la fuite en avant permanente. Preuve en est, dans le monde, seul le pays-hôte a exprimé son opposition à l’Initiative d’Autonomie.
10. L’obstination du pays-hôte à refuser de s’engager dans le processus politique retarde le règlement définitif du différend régional sur le Sahara marocain, prend en otage les populations de camps de Tindouf, et hypothèque l’avenir des peuples de la région. Ceci va à l’encontre de l’Humanité.
Je vous remercie Monsieur le Président.
You can say
many things
in the framework
of propaganda
but this doesn’t mean
that you are talking
about the truth.
so if propaganda
has any power
it’s due to the believers.
Η θέα δεν είναι μόνο πανέμορφη είναι και συμβολική γιατί όταν βλέπουμε αυτή την σκακιέρα ζωντανά με όλα αυτά τα κομμάτια τοποθετημένα πάνω στο Manhattan καταλαβαίνουμε ότι είναι μια παραγωγή του ανθρώπου η οποία πάνω σ’ έναν βράχο που είναι νησί, άρα ουσιαστικά σαν μια βραχονησίδα, ήρθε κι έχτισε έναν ολόκληρο πολιτισμό, έναν κάθετο πολιτισμό, αλλά πάντοτε σεβόμενος όλα αυτά που γίνονται γύρω, δηλαδή Hudson River, βλέπουμε το Central Park, άρα χρησιμοποιούμε και το υγρό στοιχείο και το πράσινο στοιχείο μέσα σε αυτό το δάσος πύργων, σε αυτή τη ζούγκλα από μπετόν και γυαλί και τελικά καταλαβαίνουμε ότι είναι ένα στίγμα που δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο κανέναν ακόμα κι αυτούς που βλέπουν εχθρικά την Αμερική γιατί στην ουσία είναι η διαφορά που κάνει τη διαφορά.
Σε αυτό το podcast θέλουμε να αναλύσουμε μερικά δεδομένα που ειπώθηκαν και στο debate σε σχέση με το κοίτασμα Κρόνος Ι και σε σχέση με το κοίτασμα Αφροδίτη για να είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα και να ξέρουμε ακριβώς ποιος λέει τι και πώς. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι το νέο κοίτασμα Κρόνος Ι βρίσκεται στα 160 χιλιόμετρα από τις κυπριακές ακτές και αντιπροσωπεύει ένα κοίτασμα τάξης μεγέθους 2,5 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια (tcf). Το κοίτασμα Αφροδίτη βρίσκεται στα 180 χιλιόμετρα από τις κυπριακές ακτές και αντιπροσωπεύει 4tcf. Βλέπουμε λοιπόν ότι είναι κοιτάσματα ανάλογης αξίας, πιο μικρό το κοίτασμα Κρόνος με τη διαδικασία που γνωρίζουμε σε σχέση με την Eni και το κοίτασμα Αφροδίτη ως ανακάλυψη από την εταιρεία Nobel, η οποία πούλησε ένα ποσοστό στη BP και η ίδια εξαγοράστηκε από τη Shell. Αυτό που έχει αποφασίσει η Κύπρος, εδώ και καιρό τώρα, είναι να τροφοδοτήσει σταθμό υγροποίησης της Αιγύπτου για το κοίτασμα Αφροδίτη μέσω ενός αγωγού. Άρα αυτό ξέρουμε ότι θα πάει στην Αίγυπτο και είναι η Αίγυπτος που θα πουλήσει το LNG. Από την άλλη πλευρά ακούστηκε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το κοίτασμα Κρόνος Ι, επειδή είναι μικρό και είναι πιο ευέλικτο. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρουμε στο μυαλό μας δεν είναι αν είναι μικρό ή όχι, είναι αν είναι εμπορικό. Το άλλο είναι ότι για την απόσταση ούτως ή άλλως είναι ελάχιστη η διαφορά εφόσον μιλάμε για 20km. Άρα δεν υπάρχει κάτι το καινούργιο σε σχέση με το παλιό γι’ αυτά τα δεδομένα. Αυτό που έχει σημασία και έχει ειπωθεί, είναι ότι το κόστος ενός αγωγού από το κοίτασμα Αφροδίτη έως την Κύπρο είναι της τάξης μεγέθους 0,5δις ευρώ. Άρα άμα το δούμε με αυτόν τον τρόπο καταλαβαίνουμε ότι μπορεί βέβαια εύκολα μπορεί να γίνει και το ανάλογο με το Κρόνος Ι, αλλά να καταλάβουμε ότι αυτό θα μπορούσε να είχε γίνει εδώ και 11 χρόνια για την Αφροδίτη και δεν έγινε και τώρα συζητάμε, αν είναι να το κάνουμε με το κοίτασμα Κρόνος Ι. Άρα σίγουρα είναι μία λύση για τα κυπριακά δεδομένα, απλώς είναι μικρής εμβέλειας και σημαίνει ουσιαστικά ότι το χρησιμοποιεί μόνο η Κύπρος προς όφελος της Κύπρου και κατά συνέπεια ο αγωγός μπορεί να είναι ακόμα και ευάλωτος. Είναι πιο στρατηγικό να έχουμε έναν μεγαλύτερο αγωγό, όπως είναι ο αγωγός EastMed, ο οποίος να λειτουργεί μέσα σ’ ένα συμμαχικό πλαίσιο, όπου έχουμε μεγάλους στρατηγικούς παίκτες που συμφωνούν μαζί μας για τη διέλευση του φυσικού αερίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι ο μεγάλος καταναλωτής της υπόθεσης. Αγωγός Eastmed και στη συνέχεια Ποσειδών. Άρα μπορούμε να πούμε το εξής. Μπορούμε να βάλουμε έναν μικρό αγωγό να τροφοδοτήσει την Κύπρο, αυτός θα είναι μόνο για την Κύπρο χωρίς καμία προστασία. Μπορούμε να βάλουμε μία πλατφόρμα πλωτή για να υπάρχει μετατροπή για LNG, θα είναι όμως πάλι μόνο για την Κύπρο; Γιατί, άμα είναι για την Κύπρο, θα είμαστε πάλι ευάλωτοι στις επιθέσεις και βέβαια στο ραγιαδισμό. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι αυτοί που λένε να βάλουμε έναν αγωγό για την Κύπρο, ξεχνούν ένα πράγμα. Πρέπει να υπάρχει και ένα δίκτυο, γιατί αλλιώς αυτή η τροφοδότηση θα είναι μόνο τοπική και θα είναι μόνο για καύση. Άρα, αν είχαμε ένα δίκτυο, όπως είναι της Ιταλίας, που είναι τεράστιο και πολύ αποτελεσματικό ή ακόμα και μερικά στοιχεία της Ελλάδας, τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα. Είναι λοιπόν καλύτερο να σκεφτούμε σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής ότι αυτά τα κοιτάσματα μπορούν με διακλαδώσεις να τροφοδοτήσουν τον στρατηγικό αγωγό EastMed, ο οποίος θα βάλει την Κύπρο στη μεγάλη σκακιέρα την ενεργειακή και θα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε άλλο ένα κοίτασμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για αυτόν τον αγωγό, ο οποίος είναι ήδη βιώσιμος. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία και εδώ είναι η διαφορά που κάνει τη διαφορά.
Μπορεί τώρα ν’ ασχολούμαστε πιο πολύ με τα πυρηνικά θέματα, αλλά για μένα ήταν κάτι που άρχισε από την αρχή και χαίρομαι που το είπε και ο Αθανάσιος, πρέπει πρώτα να σκεφτούμε ότι το σενάριο δεν είναι αν πρέπει να σκεφτούμε αν θα ρίξει ή όχι πυρηνικά ο Πούτιν, είναι τι θα κάνουμε εμείς αν τα ρίξει. Άρα θεωρώ ότι πολλοί κάνουν μία λανθασμένη κίνηση, λέγοντας ότι θα πρέπει να σκεφτούμε τι θα κάνει ο Πούτιν. Πρώτον ο Πούτιν στην αρχή έλεγε ότι θα κάνει μόνο μία ειδική στρατιωτική επιχείρηση, σιγά-σιγά την έκανε όλο και μεγαλύτερη, έλεγε ότι δεν θα κάνει ποτέ επιστράτευση, έκανε επιστράτευση, την έκανε μερική γιατί θα είχε προβλήματα εφοδιαστικής αλυσίδας, logistics και ουσιαστικά μπορεί άνετα να πάει στο επίπεδο το επόμενο. Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι άμα το κοιτάξουμε σαν σοβιετική σκέψη, πρέπει εμείς να είμαστε ετοιμασμένοι ότι θα το κάνει και δεν πρέπει να μπούμε σε μια λογική ότι δεν θα το κάνει και ποντάρουμε πάνω σ’ αυτό. Πρέπει να προετοιμαστούμε ότι θα το κάνει και να του εξηγήσουμε ότι ακόμα κι αν το κάνει, η Ουκρανία θα νικήσει. Λέω απλώς ότι στην πραγματικότητα μέσα στο πλαίσιο της προπαγάνδας τον συμφέρει να κάνει μία διαστολή του χρόνου και να χρησιμοποιεί περισσότερο προπαγάνδα και να λέει ότι “θα κάνω περισσότερα“, εμείς πρέπει να κοιτάξουμε δύο επίπεδα: το ένα είναι τι γίνεται στο πεδίο μάχης. Στο πεδίο μάχης η Ουκρανία νικάει. Άρα ότι και να λέει ο Πούτιν στο δυνητικό πεδίο, η πραγματικότητα αλλάζει και γι’ αυτό βλέπουμε και την φθορά και τις αντιδράσεις εντός της Ρωσίας. Άρα πρέπει να καταλάβουμε πρώτον ότι ο Πούτιν δεν πρόκειται να σταματήσει μόνος του, κάποιος πρέπει να τον σταματήσει. Το θέμα είναι αν εμείς σταματήσουμε την πίεση πάνω στον Πούτιν, τότε θα σταματήσουμε την όλη διαδικασία. Άρα πρέπει εμείς να συνεχίσουμε, να μην φοβόμαστε ούτε για το φυσικό αέριο, γιατί και για το φυσικό αέριο λέγαμε ότι μπορεί να το κόψει, αλλά στο τέλος το έκανε, ενώ λέγαμε ότι στην αρχή ήταν μία μπλόφα, είναι το ίδιο που θα γίνει και με το πυρηνικό, απλώς πρέπει να ξέρουμε εμείς ότι από τη στιγμή που λέει τακτικό, πρέπει να υπολογίσουμε ότι όλες οι βόμβες που έχει ρίξει η Ρωσία είναι πολύ μεγαλύτερη ποσότητα από τακτικές πυρηνικές βόμβες, ήδη τώρα. Άρα δεν πρέπει να μας φοβίζει η λέξη πυρηνικό, γιατί δεν μας φοβίζει η ποσότητα. Καλύτερα να μπούμε σε μία λογική, όπως απάντησε και ο Biden, παρόλο που η Γκαλίνα φοβάται, να ξέρεις ότι κάτι που είναι τακτικό, δεν είναι στρατηγικό. Άρα αν έκανε μερική επιστράτευση, είναι ότι δεν μπορούσε να κάνει την ολική και όταν μιλάμε για τακτικό για να είμαστε συγκεκριμένοι, όταν θες να βάλεις πυρηνικά όπλα σε μια περιοχή, θέλει να πει ότι δεν μπορείς να στείλεις του δικούς σου. Όταν στην περιοχή πας και λες οι περιοχές είναι δικές μου και κάνω και δημοψηφίσματα για να αποδείξω ότι είναι Ρωσία, είναι δύσκολο να ρίξεις πυρηνικό εκεί, σ’ αυτές τις περιοχές. Άρα λέω λοιπόν, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι μία λεπτή ισορροπία και δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος να τον πιστέψουμε όταν λέει ψέματα και πρέπει να καταλάβουμε τι θα κάνουμε μετά τα ψέματά του. Ένα τελευταίο πράγμα, για να κάνετε και τη συζήτηση όπως θέλετε, είναι το εξής: σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής πρέπει να καταλάβει η Ουκρανία ότι δεν πρέπει να φοβάται αν η Δύση θα την υποστηρίξει. Πρέπει να θεωρεί αντιθέτως ότι συμφέρει τη Δύση αυτό που γίνεται στην Ουκρανία γιατί σε επίπεδο intelligence σπάει όλα τα επίπεδα, έχουμε μάθει ότι πολύ περισσότερα πράγματα με την αρχή του Ουκρανικού απ’ό,τι ξέραμε πριν. Άρα δεν είναι το θέμα αν είναι όφελος της Ουκρανίας να συνεχίσει ή όχι, είναι σίγουρα όφελος της Δύσης να συνεχιστεί μέχρι να νικήσει η Ουκρανία. Άρα δεν πρέπει να μπει η Ουκρανία στη λογική: “μπορεί να με παρατήσει η Δύση”, γιατί η Δύση το θέλει μπορεί και περισσότερο από ένα μερίδιο των Ουκρανών γιατί οι Ουκρανοί πρέπει να αντιμετωπίσουν ένα σύνδρομο Στοκχόλμης που δεν έχει η Δύση. Άρα η Δύση το θέλει αυτό, γιατί το να αλλάξει το καθεστώς του Πούτιν είναι σημαντικό, το να απελευθερωθεί και η Ρωσία από τέτοιο καθεστώς είναι σημαντικό, άρα πρέπει να μπούμε σε μια λογική πώς η Ουκρανία αξιοποιεί στρατιωτικά και στρατηγικά τα θέλω του Ευρωατλαντικού Συμφώνου, το οποίο δεν πρόκειται να κάνει πίσω και να παρατήσει την Ουκρανία, μόνο και μόνο επειδή θα δεχτεί πιέσεις. Όσο πιο πολλές πιέσεις δέχεται ολικά, το σύστημα αντιστέκεται ολικά και υπερασπίζεται όλο και πιο αποτελεσματικά την Ουκρανία. Να προσθέσω και κάτι άλλο, αν επιτρέπει ο Βολοντιμίρ γιατί πάει μ’ αυτό που είπε. Υπάρχει ένα στρατηγικό λάθος που κάνουμε και λέμε το εξής: ότι ο Πούτιν στο μυαλό του δεν θα χάσει ποτέ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι η πραγματικότητα. Γιατί ο Πούτιν έλεγε ότι η Σοβιετική Ένωση δεν θα χάσει ποτέ. Και ο Αθανάσιος το ξέρει πολύ καλά. Η Σοβιετική Ένωση έχασε, μόνο που στο μυαλό της συνέχισε μέσα στο πλαίσιο της προπαγάνδας να λέει ότι εμείς θα πάρουμε εκδίκηση. Άρα έχουμε δύο επίπεδα: το ένα είναι το πραγματικό, που εκεί πέρα η Ρωσία θα χάσει κι έχει αρχίσει να χάνει σε επίπεδο όχι μόνο στρατηγικό και τακτικό και το άλλο είναι το επίπεδο της προπαγάνδας. Στη σφαίρα, στη νοόσφαιρα της Ρωσίας, άμα καταφέρει να πει στους άλλους ότι εμείς δεν χάσαμε και τελικά δεν θέλαμε αυτό, πάλι θα παρουσιαστεί ως νικήτρια μιας κατάστασης, η οποία ήταν πολύ τοπική και δεν μας νοιάζει. Δίνω ένα παράδειγμα: για τη Φινλανδία και τη Σουηδία έλεγαν ξεκάθαρα να μην μπουν ποτέ στο ΝΑΤΟ. Όταν είδαν ότι η Σουηδία και η Φινλανδία θα μπουν στο ΝΑΤΟ, λένε δεν πειράζει, δεν μας ενδιαφέρει. Δεν υπάρχει κούραση που λες. Αντιθέτως, επειδή βλέπουν ότι ουσιαστικά η Ουκρανία νικάει και δικαιώνεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, δεν βλέπουμε αυτή την κούραση, αντιθέτως. Το άλλο που θέλω να πω λίγο πιο γενικά είναι το εξής: η προπαγάνδα λειτουργεί μόνο όταν την πιστεύεις και είναι εύκολο να την πιστέψεις. Όμως, η προπαγάνδα πάντα χάνει με την πραγματικότητα. Εδώ την πραγματικότητα είναι δύσκολο να την πιστέψεις, αλλά ακόμα κι αν είναι απίστευτη, είναι αυτό που θα γίνει. Δηλαδή επί του πρακτέου θα νικήσει η Ουκρανία, γιατί θα νικήσει η Ευρώπη, γιατί θα νικήσει η Αμερική και η Ρωσία θα χάσει γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς με αυτά που έχει προκαλέσει. Άρα το θέμα είναι απλώς το ηθικό, όταν λες εμείς φοβόμαστε, όχι εμείς δεν φοβόμαστε. Στην Ρωσία έχουν αρχίσει να φοβούνται για το τι γίνεται γιατί δεν είναι πια ένα θέμα μακρινό, αλλά είναι ένα θέμα τοπικό που αφορά κάθε άντρα που μπορεί να είναι από 18 έως 65. Αλλά το πρόβλημα το μακρινό ήρθε μεσ’ το σπίτι του. Για τους Ουκρανούς δεν αλλάζει. Οι Ουκρανοί αντιθέτως μετά από 7 μήνες είναι σε καλύτερη κατάσταση ηθικά και λέω επίσης ότι το Ουκρανικό απελευθερώνει και την Ελλάδα από την τοπική προπαγάνδα γιατί έχουν πέσει οι μάσκες και επίσης τελικά βλέπουμε ότι αυτή η νοοτροπία της ελευθερίας, της δημοκρατίας είναι κάτι που αγγίζει και τον ρωσικό λαό που σιγά-σιγά θεωρεί ότι αυτά που κάνει ο Πούτιν είναι απαράδεκτα.
Σ’ αυτό το Podcast θέλουμε να μιλήσουμε περί Πίστης και περί Θρησκείας. Μας το ζήτησαν, γιατί μερικοί έχουν κάποια δυσκολία, μπορεί ακόμα και συναισθηματική περί πίστης, μπορεί να είναι και νοητική, γιατί δε βλέπουν ξεκάθαρα ποια είναι η διαφορά μεταξύ της πίστης και της θρησκείας και θεωρούν συχνά ότι επειδή δεν πολυπιστεύουν στη θρησκεία, μπορεί και να μην πιστεύουν στην πίστη. Εμείς αυτό που βλέπουμε, όταν αναλύουμε και τα Ιερά Κείμενα, είναι ότι υπάρχει όντως μία διαφοροποίηση μεταξύ της πίστης, που είναι πιο γνήσια, πιο πηγαία, το βλέπουμε ειδικά στον Απόστολο Πέτρο αλλά ακόμα και στον Ανδρέα, και υπάρχει και κάτι που είναι πιο έντεχνο, το βλέπουμε βέβαια στον Απόστολο Παύλο. Όσον αφορά τώρα τη διαφοροποίηση είναι ότι η Θρησκεία χρειάζεται ένα θεσμικό πλαίσιο. Χρειάζεται κανόνες, χρειάζεται ένα δόγμα και μερικές φορές μπορεί να υπάρχει μια διαφωνία, γιατί δεν συμπίπτουν όλα τα στοιχεία με αυτό που μπορεί να πιστεύει κάποιος. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν είναι πιστός, απλώς δεν ακολουθεί κατά γράμμα το σύστημα. Είναι άλλοι που προσπαθούν να πουν ότι, επειδή ακολουθούν το σύστημα κατά γράμμα , είναι πιστοί. Και αυτό είναι λάθος γιατί είναι οι μεν στην άγνοια του συστήματος, οι δε μέσα στο σύστημα, άρα τελικά η πίστη είναι κάτι το διαφορετικό. Όταν βλέπουμε την πίστη σε σχέση με τον Χριστό, σε σχέση με τα θαύματα, σε σχέση με τις πράξεις και γενικότερα με το έργο, καταλαβαίνουμε ότι για να πιστέψουμε στον Χριστό, δεν είναι ανάγκη να υπάρχει ένα θεσμικό πλαίσιο που να υποστηρίζει αυτήν την πίστη. Απλώς όταν μιλάμε για υποστήριξη πρέπει να καταλάβουμε ότι, πριν εμφανιστούν οι Επιστολές του Παύλου, υπήρχε ήδη ο Λόγος του Χριστού. Άρα φάνηκε ότι ο Λουκάς πολύ σωστά έπραξε λέγοντας στον Παύλο ‘γράψε τον Λόγο’. Αρχικά διαφωνούσε αλλά τελικά το έκανε. Όταν το βλέπουμε στη συνέχεια με τους Ευαγγελιστές, και με τους τέσσερις, και βέβαια ακόμα πιο ειδικά με τον Ιωάννη, γιατί έχουμε τα τρία συνοπτικά και ένα Ευαγγέλιο που είναι πιο Χριστολογικό, ότι υπάρχει μία απαίτηση πρώτον: της καταγραφής του έργου, δεύτερον: μια βαθύτητα, που θα εμφανιστεί στο τέταρτο Ευαγγέλιο, που δεν υπήρχε πριν στα Συνοπτικά κι εξηγείται βέβαια κι απ’ τις Επιστολές. Όταν το βλέπουμε συνολικά αυτό το έργο, καταλαβαίνουμε ότι είναι μια δομή και μια υποδομή, που έρχεται να υποστηρίξει μια πίστη, η οποία σε μερικά σημεία δεν ξέρει πώς να συμπεριφερθεί και γι’ αυτό βέβαια έχουμε στη συνέχεια και τις Πράξεις των Αποστόλων, που λειτουργούν βοηθητικά. Άμα το σκεφτούμε με αυτόν τον τρόπο βλέπουμε ότι υπάρχει μία δομή, η οποία δεν έχει αποκτήσει ακόμα τα υπερδομικά στοιχεία, ειδικά άμα τη σκεφτούμε πριν τον Άγιο Ειρηναίο, η οποία έρχεται να στηρίξει μία πίστη, που μπορεί να είναι πηγαία λόγω του Λόγου του Χριστού, αλλά η οποία όμως, όταν υπάρχει μία αντιπαράθεση με τους άλλους, έρχεται μία δυσκολία γιατί δεν υπάρχουν τα επιχειρήματα. Όταν διαβάζουμε καλά τα Ευαγγέλια, βλέπουμε ότι ο Χριστός δε μιλάει με τον ίδιο τρόπο αν μιλάει σε αθώους, αν μιλάει σε μαθητές, αν μιλάει σε Φαρισαίους. Αυτό είναι μία εξοικείωση στον τρόπο σκέψης που μπορούμε να αναπτύξουμε όταν υπάρχει μια αντιπαράθεση. Αυτό που βλέπουμε είναι ότι, κάποιος που πιστεύει, δυσκολεύεται να εξηγήσει ότι πιστεύει σε κάποιον που αναρωτιέται αν πιστεύει. Αυτός που είναι απλώς θρήσκος, εύκολα θα εξηγήσει ότι πιστεύει, αλλά μετά, όταν εξετάζουμε τι πιστεύει, καταλαβαίνουμε ότι μπερδεύει την πίστη με την παράδοση και μπερδεύει την παράδοση με τη θρησκεία. Άρα ο ένας έχει μια πίστη αλλά δεν έχει απαραίτητα τα εργαλεία, ο άλλος έχει τα εργαλεία αλλά δεν έχει απαραίτητα την πίστη. Αυτήν τη διαφοροποίηση την έχουμε και πιο παλιά, τουλάχιστον στην Ελλάδα, είναι η διαφορά μεταξύ της μαιευτικής και της ρητορικής. Κάποιος που είναι της μαιευτικής θα δυσκολευτεί να πείσει τον άλλον άμεσα ότι πιστεύει στην αλήθεια. Κάποιος που είναι της ρητορικής πολύ εύκολα θα πείσει τον άλλον ότι πιστεύει στην αλήθεια, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι δεν πιστεύει. Άρα τι βλέπουμε τώρα: ότι μεταξύ της Πίστης και της Θρησκείας μπορεί να υπάρχει μία σχέση κι ένας συσχετισμός, ο οποίος δεν είναι απόλυτος, και πρέπει μετά να δούμε αν αυτό που εξετάζουμε είναι μία Πίστη ή μία Θρησκεία και πώς συνδυάζονται τα δύο για να υπάρχει κάτι το πιο έντεχνο, όσον αφορά τη διαλεκτική πάνω στο θέμα της Πίστης, για να καταλάβουμε τελικά ότι αυτό που έχει σημασία είναι το πηγαίο και μετά το εργαλείο. Αυτοί που κοιτάζουν μόνο το εργαλείο, τελικά δεν έχουν την πηγή. Η πηγή παραμένει ο Χριστός. Άρα, δεν είναι επειδή αποκτάς τα εργαλεία, θρησκευτικά, θεολογικά, που πιστεύεις καλύτερα από τον άλλο που δεν τα έχει. Απλώς, μπορούμε να πούμε ότι, έχεις ένα επίπεδο θεολογικό. Αλλά, άμα η θεολογία επαρκούσε για να γίνει κάποιος παπάς, θα το ξέραμε. Το ίδιο είναι και με τον πιστό. Άρα, το μεγαλείο του Χριστού είναι ότι θα αγγίξει και τον πιστό και τον θρήσκο με έναν τρόπο διαφορετικό, για να του δείξει τι είναι το φως. Ο ένας χρειάζεται μελέτη, ο άλλος χρειάζεται αφύπνιση. Δεν μπερδεύει τα δύο. Αξιοποιεί και τα δύο και πετυχαίνει ένα αποτέλεσμα, το οποίο διαφοροποιείται, όταν εξετάζουμε τα Συνοπτικά Ευαγγέλια σε σχέση με το Ευαγγέλιο του Ιωάννη. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι, όταν πιστεύουμε και σιγά σιγά αποκτούμε και τα εργαλεία μέσω της μελέτης, περνάμε σε μια βαθιά πίστη, η οποία δεν είναι πια ρηχή και η οποία μπορεί να αντιμετωπίσει πολύ πιο ανθεκτικά επιθέσεις της βαρβαρότητας που προσπαθούν να την αφοπλίσουν. Γιατί τελικά αυτό που έχει σημασία, δεν είναι μόνο αν πιστεύεις, είναι αν πιστεύεις όταν οι άλλοι δεν πιστεύουν.
The umbrella
was for you
an innovation
because one detail
was unknown to you
even if it was
an initial element
of its structure
so now you can
discover
its beautiful object.
From the morning
you saw on your own
the beautiful view
of the offer
of the three sacred elements
of the same
secret structure
which you loved
from the beginning
as it’s essence
belongs to Mankind.
The Gift from Iceland
was from the future
of the chameleons
as a symbol
of strength
for your soul
that’s why
you can use it
to protect you
from barbarity.
The Gift from Canada
was symbolic
and not only
beautiful
because you know
it’s history
after our mission
in this country
for the protection
of the freedom
for the people.
The Soviet propaganda
is still working
even in the Sahara issue
because Algeria
is following the same path
even after the fall
of the Soviet Union
that’s why we need
to protect innocent people
from those attacks
of barbarity.
The Human Rights
are not just a game
but elements
of the Rights
of Humanity
so it’s our duty
to protect them
from the fake news
and also the desire
of barbarity
to destroy them.
The fake news
that are provided
even at the United Nations
have to be removed
from our minds
if we want to go further
in the deep history
of Humanity.
In the Park
we see the library
and understand
that both of them
need to be protected
because they belong
to the history
of Mankind.
If you respect
the General Assembly
you have to take time
to explain to everyone
the reality of the facts
which are now elements
of the deep history
to reject the arguments
of the system
of barbarity.
When you don’t want
to see the truth
of deep history
you always try
to connect events
which are not related
to create
a fake new
but the reality
is totally different.
Η απορρόφηση
της ουσίας
από το δέρμα
είναι το έργο
της αξιοποίησης
που ακολουθεί
την ιερή πράξη
της πολύτιμης
μοιρασιάς
της δύναμης
της προσφοράς.
Εις διπλούν
λειτουργεί
η χαρά
όταν υπάρχει
συντονισμός
για να βρεθεί
η επίλυση
που οδηγεί
στην ουσία
του θέματος
χωρίς εμπόδια.
Η έρευνά μας στον τομέα της θεωρίας αριθμών για τους αριθμούς Lehmer – Ramanujan ξεκίνησε εδώ και πολύ καιρό με την ανάγνωση του βιβλίου του Jean-Pierre Serre “Το μάθημα αριθμητικής” και βέβαια την “Απολογία ενός μαθηματικού” του Hardy όπου γινόταν αναφορές και στη συνάρτηση του Ramanujan και βέβαια και στον ίδιο. Πριν βέβαια είχαμε διαβάσει Gödel, Escher, Bach του Douglas Hofstadter όπου γινόταν η πρώτη αναφορά για μας κι από εκεί ξεκινήσαμε να μελετάμε αυτή τη συνάρτηση μ’ έναν πιο εξειδικευμένο τρόπο και μέσω της αλληλογραφίας με τον Jean-Pierre Serre. Ξεκινήσαμε ουσιαστικά το 1988 και καταφέραμε να βρούμε την έκτη λύση της εξίσωσης του Ramanujan το 2010 με τον Olivier Rozier. Ήταν μια συζήτηση που είχαμε πάνω σε αυτό το θέμα με τον Jean-Pierre. Μας είχε πει και για τη λύση του Atkin. Αρχικά ξέραμε ότι θεωρούσαν εκείνη την εποχή ότι υπάρχουν μόνο μερικές λύσεις, στη συνέχεια επειδή εμφανίστηκε και η log log φιλοσοφία του Atkin έγινε αποδεκτό από τους μαθηματικούς εκείνης της εποχής ότι μάλλον υπάρχουν αρκετές λύσεις αλλά είναι σπάνιες. Πάντως έτσι βρήκαμε την έκτη. Στη συνέχεια επειδή κοιτάξαμε αλγοριθμικά το πρόβλημα και τι είχε πετύχει ο Lehmer που είχε βρει ένα πρώτο αριθμό τέτοιας μορφής, σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαμε να ερευνήσουμε συστηματικά μία ειδική περίπτωση που εμφανίζεται μέσα στη συνάρτηση του Ramanujan και για αυτές τις ειδικές τιμές τελικά να έχουμε ένα αποτέλεσμα που να είναι ένας πρώτος αριθμός μεγάλος σε σχέση με αυτόν που εισάγουμε και ουσιαστικά να έχουμε μία άλλη μεθοδολογία για να βρούμε μεγάλους πρώτους αριθμούς που να μην είναι της κλασικής μορφής του Mersenne κι αυτή η διαφορά έκανε την διαφορά του 2011 όπου άρχισαμε να παράγουμε τους πρώτους, υποψήφιους πρώτους αριθμούς με αυτή τη μορφή μέχρι τελικά να καταλήξουμε, εφόσον είχαμε και πιστοποιήσεις ότι όντως αυτά που βρίσκαμε ήταν πρώτοι αριθμοί. Συνεχίσαμε αυτή την έρευνα για χρόνια έως το 2015 που τότε ουσιαστικά βρήκαμε μια τιμή, μ’ έναν πρώτο αριθμό που είχε πάνω από 29.000 ψηφία και τότε αποτελούσε ένα παγκόσμιο ρεκόρ για την μέθοδο πιστοποίησης μέσω ελλειπτικών καμπυλών. Η έρευνά μας πήγε πιο πολύ προς τους μεγάλους υποψήφιους. Έτσι βρήκαμε και υποψήφιο πρώτο αριθμό τέτοιας μορφής με περισσότερα από 900.000 ψηφία, αλλά τώρα το 2022 είχαμε μια επαφή και με τον Andreas Enge ο οποίος θέλησε να πάρει αυτές τις τιμές που είχαμε βρει με τον Olivier Rozier και να βρει με τη δικιά του την μυθολογία μια πιστοποίηση, πάλι βέβαια με μία μέθοδο η οποία χρησιμοποιεί τις ελλειπτικές καμπύλες. Έκανε μια πρώτη προσπάθεια για να βρει έναν πρώτο αριθμό με τρόπο πιστοποιημένο αυτής της μορφής, άρα ήταν από τον κατάλογό μας και τώρα πρόσφατα ουσιαστικά κατάφερε να κάνει μια δεύτερη υλοποίηση όπου πιστοποίησε έναν πρώτο αριθμό της μορφής Lehmer – Ramanujan που έχει περισσότερα από 57.000 ψηφία. Με αυτόν τον αριθμό, που κι αυτός αποτελεί ένα παγκόσμιο ρεκόρ, ουσιαστικά έχουμε πια 69 πρώτους αριθμούς αυτής της μορφής κι αυτό αποδεικνύει ότι αυτή η θεωρητική προσέγγιση για το πώς μπορούμε να βρούμε μεγάλους αριθμούς, πρώτους αριθμούς με μία διαφορετική μορφή, αλλά η οποία να παράγει όμως αρκετούς, δηλαδή με τη μορφή Lehmer – Ramanujan εχει αποδειχθεί με την πάροδο του χρόνου ότι όντως είναι αποτελεσματική μέθοδος και ουσιαστικά εξαρτάται μόνο, τώρα τουλάχιστον, από μία υπολογιστική ισχύ για να μπορεί να υπάρχει μια υλοποίηση η οποία να είναι απτή. Άρα για ένα πρόβλημα που ξεκινήσαμε να το μελετάμε το 1988 βλέπουμε ότι το 2022 συνεχίζει να παράγει αποτελέσματα, συνεχίζει βέβαια να ανήκει στη ζωή μας και να βλέπουμε ότι προχωράει η έρευνα σε αυτόν τον τομέα ενώ φαινόταν αρχικά ότι ήταν ριψοκίνδυνο να προσπαθήσουμε να βρούμε μία άλλη μέθοδο για αυτή την εύρεση τώρα ξέρουμε ότι είχε νόημα και ότι έχει και προοπτικές.
Στο πλαίσιο της έρευνάς μας στη θεωρία αριθμών, ανακαλύψαμε το 2011 τον αριθμό Lehmer – Ramanujan τ(199 4519-1) με 57.125 ψηφία. Ο Andreas Enge απέδειξε το 2022 ότι είναι πρώτος αριθμός. Αυτή η απόδειξη αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ στον τομέα των πιστοποιήσεων πρώτων αριθμών μέσω της μεθόδου ελλειπτικών καμπυλών. Αυτός ο πρώτος αριθμός Lehmer – Ramanujan είναι σούπερ γιγαντιαίος, αφού έχει περισσότερα από 50.000 ψηφία. Συνολικά έχουμε πια 69 πρώτους αριθμούς Lehmer – Ramanujan, πράγμα που αποδεικνύει επί του πρακτέου την αποτελεσματικότητα της μεθοδολογίας μας για την ανακάλυψη μεγάλων πρώτων αριθμών που δεν έχουν την μορφή του Mersenne αυτό το βήμα είναι η υλοποίηση της θεωρητικής μας προσέγγισης.
Let’s see in this podcast the contribution to History.
The Ante Cold War explains many of the future behaviors not only in the Cold War and the Post Cold War but even now and we mean this Second Cold War which started officially with the Russian invasion in Ukraine. The Ante Cold War was active many years before the Treaty of Washington in 1949, the official birth of NATO. The behavior of the Soviet Union wasn’t dependent on that and it’s an error to try to explain everything in the framework of the NATO. Because it wasn’t the starting point, not even the flashpoint but only the strategic answer to a problem which was generated a long time before. The study of the Ante Cold War period shows in a very efficient manner how deep the problem was. So the actual situation does not depend only on the Post Cold War but also to the Ante Cold War and even if this is not so natural, it’s not so strange. In this new framework we can see better the aim and the expectations of the invasion. The contribution to History of the Ante Cold War is to prove that this act of barbarity is related to the deep past and that it’s not something really new but the ruins of an irrelevant strategy based on fake history. So it’s not only about fake news but also a fake past. Quod erat demonstrandum.
So we prove this, we try all the time to explain everything in relation or correlation with NATO because many of our people think all the time in this framework because they believe that it was like this from the beginning. So in reality they forget the Ante Cold War period from 1917 to 1947, 30 years. In this period we get many problems and those problems will continue through the Cold War and also the Post Cold War and they are still with us right now. So if we are trying to explain everything from 1949 it’s an error, a strategic error because the past of the Soviet Union started in the deep past for that case. So we have a starting point in 1917 and not in 1949, so the NATO was the answer and not the question. It wasn’t the issue it was the solution. The issue is a Soviet issue. So, in reality the problem came from the idea that we can erase the nation, we can erase Russia and create ex nihilo the Soviet Union. From that point every nation is an enemy. So the point is if we try to think about that in a deep way and to analyze the situation we can see that the problem of the Soviet Union is the Soviet Union and not America.
The new American citizen
was waiting for us
at the JFK airport
for a new briefing
on Greek affairs
in relation
to the declaration
of Turkey
about the Aegean Sea
and of course
Cyprus.
Only a few notes
at the beginning
are sufficient
to create
a new world
which was impossible
to imagine
before the genius
of Johann Sebastian Bach,
but now it’s a part
of Humanity.
The American voice
was the only way
to speak
for Stephen Hawking
and this tool became
a weapon
against
barbarity
and oblivion
due to faith.
The Canon
of Pachelbel
will give you
a piece
of pure
beauty
and your heart
will feel
the joy
of this gift.
The fight
against
barbarity
has to be
continuous
because
it’s the only way
to protect
innocent people.
Don’t forget it.
The combinations
are crucial
in strategy
due to the fact
that intelligence
is necessary
to obtain
substantial
results
for the future.
The clarinet
is not alone
in the orchestra
and its sound
can transform
everything
because
it has
this specific beauty
of the Time.
In the Nocturne
of Chopin
the piano can
recover
the entire memory
of one moment
of grace
which is a creation
from the past
to the future.
The clarinet of Mozart
is so beautiful
in the Serenade
that you can imagine
this part
of his creation
as a unique melody
written
without any effort
due to his genius.
The work of Mahler
in his Symphony No.5
in C-Sharp Minor
is impressive
because the choice
was so difficult
to support
that passion
was a necessity
for the creation.
We see Halifax
and we have
in mind
the important part
of history
which is crucial
for our people
in this region
of Canada.
Now we can see
Saint John’s
and Saint Pierre
and this is
the proof
that we are arriving
in the New World
to do our mission
at the United Nations
and even more.
Above the ocean
we are flying
to go to America
from Europe
to do our mission
at the United Nations
because we can see
the big picture
just looking
at our window
in the night.
If you have
a second chance
to create
what you want
you should
use it
because
for the others
this will be
the miracle
they are
waiting for.
The vision is
an important factor
in problem solving
especially
in science
when we have
to find light
in the darkness
of the universe.
The battlefield
of Time
needs more
than equations
to solve
the problems
of life.
Passion
and desire
are necessary.
The chessboard
of the reality
is open
and that makes
the difference
because
creation
needs
this property
to realize
the future
of the past.
When you play
chess
you can see
the future
even
in the present
if you are
prepared
to do it
with the study
of this small
closed world.
Even if it’s difficult
to realize this
you have to imagine
that strategy
has a part
of future
in its core
and works
as a bridge
in time.
The revolution of mind
needs freedom
not only to exist
but also to create
the continuity
of world
after the bifurcation
to make the choice
with strategy.
Life is extraordinary
if you love
Mankind
because
you know
that your duty
is to serve it
and when you do it
the result
is always
exceptional.
Πολλοί μιλούν
για την Ιταλία
και τις εκλογές
αλλά δεν σκέφτονται
το βάθος της
εντός της Ευρώπης
κι έχουν την εντύπωση
ότι ξέρουν κάτι
για το μέλλον της
ενώ είναι άλλο.
της πτήσης
αρχίζει
όπου όλοι
περιμένουν
Όλες
οι πορείες
των επιβατών
ενώνονται
μέσα στο αεροσκάφος
που αποτελεί
πρώτα
ένα στρατηγικό μείγμα
και μετά
σημείο
διακλάδωσης
για το μέλλον.
In this podcast we are in the Psychological framework. We are talking about Psy War and Psy Op. We want to study the psychological warfare or even psychological operations were weapons in the mental war long time ago and of course before the Cold War. They were used to create a planned psychological reaction in other people. It wasn’t necessary to use the truth. And lies were very efficient against the emotions of the motives, the value system or the belief system. It was a level above the rhetoric. Everything was possible to get a result. False flag tactics or black operations were possible to destroy the morale of enemies. It was a way to mislead the enemy about the presence and disposition of forces. In 1924 a Soviet directive for higher commands stated that operational deception had to be based upon secrecy, imitation, demonstrative actions and of course disinformation. The theory operation maskirovka was one of most important means of achieving surprise. The stunning effect produced on the enemy was a crucial point. They didn’t need the Cold War or even NATO to do this. By this way the term psychological warfare was known in USA only after 1941.
We are talking about something which is a reality and the reality of the Ante Cold War. It’s important to imagine that for the Soviet mind and the Soviet mentation this isn’t something new. It is in their mind from the beginning because they are based on lies. They know that their ideology doesn’t function, it’s not efficient. They don’t care, they just want the power. So from the beginning they use theoretical concepts and they use psychology to convince and persuade the others that they are right. So their tools, their weapons, were created in a kind of mental war. So it’s very close to ideology, not so close to policy. But in fact it’s a good way to do something wrong. I mean if you want to do something wrong it’s not a good idea to use good facts because at the end it will be wrong. But if you are in the wrong place with the wrong timing, you can use lies to create something new which is propaganda. In this new framework you can imagine that if everything is fake on what you do the important thing is if the others are thinking that is true then this is sufficient. So imagine that you know the absence of reality of what you are thinking but you know also tat the others trust this they believe in this, you have created believers of your propaganda. For the others it’s faith. They think that the Soviet Union is like this and you don’t care if it’s not the reality. Your reality is their mentation which was created by you. I reality it’s not only a Soviet principle we can find this in Sun Tsu because he said: It’s not so important to win the other but it’s better if your enemy is thinking as you want. So with the psychological warfare and the psychological operations they were ready long before the US to do these kind of things. And even in Europe we are not prepared for that because we had a very long tradition of diplomacy, policy, political facts but not in a strategic mix which is created on a lie. Everything was wrong. So they use real tactics and of course operations from the beginning. Remember that the beginning of the Soviet Union, in reality, it is in 1922, so in ’24 is really at the beginning, so they had already Soviet directive to use operational deception, to create surprise, to disinform everything. Because in this field they were the best. The problem is that everything is fake even for your own, so your people at the end became believers of propaganda. So if you want to do this it’s easy for a short time but at the end, because Time is with us, it’s impossible. So fake news don’t have duration. In fact as an algorithm they are created to do something wrong for a short time and it’s possible that it is sufficient. But at the end of a period, of an era, it’s impossible to use it. So before the Cold War 30 years to create this. So they were preparing, so imagine that this kind of theory, this kind of tactics, this kind of psychological warfare for USA, the beginning was in 1941,.ie. just 6 years before the official starting point of the Cold War. In reality at that time you had someone who was a specialist of psychological warfare, psychological operations, fake news, fake history and on the other side one who was innocent. And they had to learn all these kind of things. For me it looks like Enigma and the Bomb. Sharp specialist about disinformation with codes and you have to break the code with a real mathematician ,Alan Turing, create a real team and to be better than the best due to your mind. And they did it.
Η παραγγελία, κατά βάθος, ήταν ένας τρόπος να δεις πώς ενεργεί ο άλλος. Ουσιαστικά ήταν ένα θέαμα που επέλεγες. Δεν ήταν αυτοσχεδιασμός αλλά σκηνοθεσία που ήθελες να απολαύσεις ως θεατής. Η γνωστή στους μουσικούς και τους χορευτές αλλά εκεί υπήρχε ένας φυσικός εγωισμός αφού ήταν μόνο για σένα. Εδώ τα πράγματα ήταν διαφορετικά αφού έβλεπες τη χαρά του άλλου και μπορούσε να γεννηθεί ακόμα και μεταχαρά. Η παραγγελία δεν ήταν μόνο ένα εργαλείο, αλλά ένας τρόπος ζωής, ένας τρόπος να δημιουργήσεις μία νέα πραγματικότητα μέσω του φωτός του κόσμου. Η παραγγελία ήταν ευρηματική και γι’ αυτό προκαλούσε τόσο μεγάλη ικανοποίηση στον αποδέκτη. Λειτουργούσε καταλυτικά μέσω τέχνης και έπλαθε το έργο χάρη στο οποίο θα υπήρχε η ζωή. Δεν ήταν μόνο σκέφτομαι άρα υπάρχω, αλλά αξιοποιώ την πηγή γνώσης για να δημιουργήσω μέλλον. Αλλιώς θα ήταν πράξη βαρβαρότητας. Όμως από την αρχή, από τη γεύση κατάλαβες τον ρόλο της ουσίας για τη δημιουργία της ομορφιάς που θα σώσει τον κόσμο. Δεν έπεσες σε καμία προπαγάνδα της κοινωνίας γιατί συνάντησες την Ανθρωπότητα. Η παραγγελία είναι να ζητάς την Ανθρωπότητα που πλάθει το μέλλον που θέλεις να ζήσεις για να την αξιοποιήσεις εκστατικά.
Είναι δύσκολο να φανταστείς πόσο πολύτιμη είναι η μοιρασιά. Διότι δεν είναι πολλοί αυτοί που έχουν στο μυαλό τους την εικόνα του Πάσχα και τον τρόπο με τον οποίο ανάβουν τα κεριά και το πώς ανάβουν ξανά αφού έσβησαν. Η μοιρασιά δεν είναι συμβατή με τον εγωισμό. Λειτουργεί στο πλαίσιο του αλτρουισμού. Και αξιοποιεί την προσφορά, ειδικά όταν αυτή είναι τεράστια. Διότι το έργο του φωτός είναι για τη μοιρασιά. Επειδή κι αυτή είναι της χαράς και της μεταχαράς. Δεν είναι πια πρόβα αλλά ούτε θέαμα. Είναι θαύμα. Αυτό βλέπεις με την πίστη. Διότι το θαύμα δεν είναι μόνο για έναν. Το θαύμα μοιράζεται επειδή οι παραγγελίες μπορούν να συντονιστούν για να γίνουν μία πολλαπλή χάρη στη μοναδικότητά της. Έτσι το έργο φωτίζει για να φεύγουν οι σκιές. Έτσι ο ήλιος της νύχτας ζει με τ’ άστρα στο στόμα. Είναι η μοιρασιά της ουσίας που κάνει το ωραίο, όμορφο. Είναι αυτός ο κρυφός συντονισμός που επιλέγει ακόμα και το χρώμα ή το διάστημα που προετοιμάζει τη χαρά της θέας του έργου. Δεν είναι μόνο η επιλογή των εργαλείων, των οργάνων, των πινέλων ή της τεχνικής. Είναι η αγάπη που αγαπά, η χαρά που μοιράζεται χάρη σε μία ενεργή συμμετοχή στο έργο της Ανθρωπότητας με κάθε δημιουργικό τρόπο.
Το θέατρο επέτρεπε να ζήσεις πολλές ζωές, το είχε ακούσει αλλά δεν το είχε αφομοιώσει. Έπρεπε να το ζήσει για να δει την ουσία. Και αυτό δεν γινόταν την ώρα της θεατρικής παράστασης αλλά της πρόβας. Η παράσταση ήταν του φαίνεσθαι ενώ η πρόβα ήταν του είναι. Στην παράσταση όλα φαίνονται εύκολα επειδή η πρόβα ξεπέρασε όλες τις δυσκολίες. Η πρόβα ήταν πρώτα δοκιμασία και ήθελε πολλές αντοχές για να γίνει απόλαυση. Ενώ υπάρχει η θέα και το θέαμα, κοιτάς μόνο την προσπάθεια και την υπέρβαση. Εκείνη την περίοδο οι συμβουλές μοιάζουν με εντολές επειδή διαβάζεις με τρόπο ρηχό το κείμενο και δεν βλέπεις το αντικείμενο. Κοιτάς μόνο το άγαλμα επειδή ξεχνάς το καλούπι και το μοντέλο. Ακόμα και όταν βλέπεις για πρώτη φορά το μοντέλο δε φαντάζεσαι το άγαλμα γιατί δεν ξέρεις πώς λειτουργεί το καλούπι. Όμως η πρόβα είναι υπερστήριξη. Έτσι ξεπερνιούνται οι δυσκολίες και τα εμπόδια. Διαβάζεις το κείμενο, κάνεις τις κινήσεις και ξαφνικά ξέρεις ότι πρόκειται για τη ζωή σου, για μια από τις ζωές σου, για ένα από τα σενάρια που επέλεξες να ζήσει μέσα σου και τότε ανακαλύπτεις την ουσία που στάζει και ξεχειλίζει για να δεις το φως του κόσμου εκεί όπου δεν το περίμενες και δεν το φανταζόσουν.
Ο διάλογος με την ουσία είναι σπάνιος. Ειδικά όταν ζεις τόσα χρόνια σ’ έναν μονόλογο με την ύπαρξη. Είχαν περάσει δεκαετίες για ν’ ανακαλύψει την έννοια της ζωής και τη σημασία του έργου. Ήταν σαν να ζούσε παράλληλα. Αντιλαμβανόταν ότι υπήρχε ένα έργο μέσω της παραγωγής αλλά δεν ήξερε πως θα μπορούσε να συμμετέχει ενεργά. Έμοιαζε με μια συμπαθητική χορδή που δυσκολευόταν αλλά ποτέ δεν είχε τολμήσει ν’ αγγίξει το δοξάρι. Έτσι όταν έγινε για πρώτη φορά ήταν τόσο συναρπαστικό που είχε την εντύπωση ότι ζούσε ένα θαύμα. Ήταν σαν τον οργανοπαίχτη που συναντούσε τον συνθέτη ενώ δεν ήξερε καν ότι ζούσε. Έτσι ήταν πιο κοντά στο μοντέλο που έβλεπε τον ζωγράφο. Μόνο τότε άρχισε ο διάλογος ο ουσιαστικός. Και τότε τα ίχνη ζωντάνεψαν αφού είχαν μια ιστορία που έδινε πάχος στα γεγονότα. Τα συμβάντα είχαν γίνει γεγονότα. Κι όσα είχε φανταστεί μέσα στη νύχτα, τα έβλεπε πια με τρόπο φωτεινό. Στην αρχή αυτή η αφύπνιση ήταν μια έκπληξη, μια ευχάριστη έκπληξη, αλλά έκπληξη. Χρειάστηκε χρόνο για να εμφανιστεί η άνεση, να αφοπλιστεί ο φόβος και να απολαύσει τη χαρά. Όμως έγινε και αυτό ήταν το θαύμα αφού είχε καταφέρει να ξεπεράσει και την απόσταση για να ζήσουν μαζί την αρμονία του δεσμού της πολυκυκλικότητας.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος
επεξηγεί
στον Πρωθυπουργό Παπανδρέου
ότι ποντάρει πάνω του
κι ότι είναι χαρούμενος
που λόγω εκλογών
είχε μεγάλη πλειοψηφία
για να είναι σταθερός
και να μην πέσει
στην παγίδα
της Κύπρου.
Απ’ την πρώτη επιστολή
του Προέδρου Johnson
στον Πρωθυπουργό
Παπανδρέου
αντιλαμβανόμαστε
ότι θέλει
να βρει μια λύση
για να μην υπάρξει
καμιά φθορά
εντός της συμμαχίας
του ΝΑΤΟ.
Τα αρχεία του 1964
αποδεικνύουν
από την αρχή του έτους
ότι υπάρχει
συντονισμός
μεταξύ Αμερικής
και Ελλάδας
για την επίλυση
της κρίσης
που δημιουργήθηκε
με τα σημεία
του 1963.
Telegram From the Embassy in Greece to the Department of State, Athens, February 21, 1964, 3 p.m.
Message from President Johnson to Prime Minister Papandreou, Washington, February 20, 1964.
Telegram from the Embassy in Turkey to the Department of State, Ankara, February 14, 1964, 6 p.m.
Memorandum of Conversation, Washington, February 13, 1964, 10:55 a.m.
Telegram from the Embassy in Turkey to the Department of State, Ankara, February 11, 1964, 6 p.m.
Telegram from the Embassy in Greece to the Department of State, Athens, February 10, 1964, 10 p.m.
δεν είναι
να λες
ανοησίες
αλλά
να μιλάς
με τα λόγια
τα σοβιετικά
και να θεωρείς
ότι είναι
δικές σου.
της Σοβιετικής
Ένωσης
συνεχίζουν
μερικοί
να λένε
τα κούφια
λόγια
του κομμουνισμού
και μιας καθυστερημένης
εποχής.
του 1964
επαρκούσαν
για να προκαλέσουν
τη θέληση
της εισβολής
από τους Τούρκους
χωρίς
να περιμένουν
κάποιο
πραξικόπημα
για να δράσουν.
Σε αυτό το Podcast θέλουμε να ασχοληθούμε με δύο έννοιες, όπως το είχαμε ανακοινώσει. Με την έννοια της αμαρτίας και με την έννοια της αδικίας. Είναι εύκολο να κάνουμε αμαρτίες και μας το λέει ο Χριστιανισμός. Αυτό δε σημαίνει ότι είμαστε καταδικασμένοι. Μπορεί στη συνέχεια να πούμε ότι μετανοούμε και θα υπάρχει μια συγχώρεση. Το θέμα είναι ότι, όταν κοιτάζουμε σε πρακτικό επίπεδο τις επιστολές του Αγίου Ιωάννη, βλέπουμε ότι συνδυάζει αυτές τις δύο έννοιες και μπορούμε να πούμε ότι δίνει έμφαση στο παθητικό και στο ενεργητικό. Δηλαδή, τι λέει πάνω- κάτω, χωρίς να το ερμηνεύσουμε, αλλά να πούμε ακριβώς τι λέει ουσιαστικά, είναι ότι μπορείς να κάνεις μια αμαρτία, η οποία μπορεί να είναι και μια αδικία. Μπορείς να κάνεις μια αμαρτία, που δεν είναι απαραίτητα μια αδικία. Λέει λοιπόν ότι π.χ. ο Χριστός, όταν μας σώζει από τις αμαρτίες μας, που αυτό το ξέρουμε όλοι, ξεχνάμε ότι λέει επίσης ότι μας κάνει και δίκαιους. Είναι ένα επιπλέον δώρο. Εμείς έχουμε την εντύπωση ότι απλώς ο Χριστός είναι ένα καθαριστικό. Καθαρίζει τις αμαρτίες μας και μετά είμαστε εντάξει. Μετά τι είμαστε; Στο μυαλό μας το πιο πιθανό είναι να πούμε ότι είμαστε αθώοι, εφόσον μας καθάρισαν τις αμαρτίες. Θυμίζει λίγο μια μάνα που καθαρίζει το παιδί της. Μετά είναι καθαρό, άρα δεν κάνει τίποτα άλλο. Στην πραγματικότητα ο Ιωάννης λέει κάτι λίγο διαφορετικό. Λέει ότι συσχετίζεται και με την έννοια της δικαιοσύνης. Άρα, λέει ότι είμαστε πια καθαροί από τις αμαρτίες αλλά είμαστε και δίκαιοι. Για να είσαι δίκαιος δεν μπορείς να είσαι δίκαιος μόνος σου. Μπορείς να είσαι αθώος μόνος σου, αλλά δίκαιος δεν μπορείς να είσαι μόνος σου γιατί πρέπει να είσαι δίκαιος σε σχέση με κάτι. Εδώ είναι η παραγωγή του έργου. Είναι η μετάδοση. Είναι η διάδοση. Άρα, σου λέει, εγώ σε συγχωρώ για την αμαρτία που έκανες. Τώρα τι θα κάνεις; Τώρα θα είσαι δίκαιος. Όταν έχουμε μια αμαρτία με μια αδικία και το έχουμε κάνει εσκεμμένα, εφόσον είναι η αδικία, στην πραγματικότητα αυτό παράγει ενοχές. Όταν έχουμε μια αμαρτία, χωρίς όμως να ήταν μια αδικία, γιατί δεν ήταν εσκεμμένο, εδώ μπορεί να έχουμε τύψεις. Στις δύο περιπτώσεις βλέπουμε στις ενοχές και στις τύψεις ότι μπορεί να σωθούμε με τη μετάνοια, αλλά το θέμα είναι τι κάνουμε αμέσως μετά. Έχει ενδιαφέρον που ο Ιωάννης μας το λέει. Πρέπει να είμαστε δίκαιοι. Άρα, έχει ενδιαφέρον γιατί: Ένας αθώος έχει την τάση, τη φυσιολογική, να γίνεται βάρβαρος, όταν δεν ξέρει τι να κάνει. Θεωρεί ότι αυτό είναι το πιο ομαλό. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια ελαχιστοποίηση ηθικής. Κάνει το πιο απλό που του έρχεται και συχνά καταλήγει να είναι βάρβαρος. Ένας αθώος, που έχει διαπράξει μία αμαρτία και μετά την μετανοεί και τον συγχωρούν, στην πραγματικότητα είναι ένας τρόπος να γίνει δίκαιος. Άρα, θα μπορούσαμε να πούμε, είναι το ίδιο με τον Πέτρο; Είναι το ίδιο με τον Παύλο; Υπάρχει κάτι που είναι εσκεμμένο; Υπάρχει μία θέληση; Στον Παύλο υπάρχει μία θέληση. Στον Πέτρο είναι άθελά του. Ο ένας είναι σίγουρος, ο άλλος είναι φοβισμένος. Στο τέλος όμως υπάρχει μια συγχώρεση. Δεν υπάρχει το ανάλογο με τον Ιούδα. Αυτό λοιπόν που λέει ο Χριστιανισμός, δεν είναι απλώς ότι δεν πρέπει να κάνουμε αμαρτίες, γιατί θεωρεί ότι θα τις κάνουμε σε κάποια φάση, γιατί είμαστε εκ φύσης αμαρτωλοί, αλλά σε κάποια φάση θα ζητήσουμε τη συγχώρεση και θα την έχουμε. Άμα δεν τη ζητάμε, άμα δε ζητάμε συγγνώμη, γιατί να έχουμε συγχώρεση. Αυτό είναι το Concept. Η ιδέα είναι ότι η αμαρτία είναι κι ένας τρόπος να είσαι άδικος. Άρα είσαι άδικος με τι; Με τη διδασκαλία του Χριστού. Στην πραγματικότητα δεν κάνεις μόνο μια τοπική αμαρτία, αυτό μας εξηγεί ο Ιωάννης, κάνεις και μία ολική. Άρα μην περιμένεις μετά να σωθείς στη Δευτέρα Παρουσία. Γιατί ουσιαστικά έχεις αλλοιώσει το Έργο της Διδασκαλίας του Χριστού. Γιατί εσύ ως πιστός, ως Απόστολος, ως μαθητής, συνεχίζεις το Έργο του. Άμα κάνεις όμως συνεχώς αμαρτίες, επειδή είσαι η συνέχεια του Έργου, είναι σαν να είναι το Έργο του που τις κάνει. Άρα εκφυλίζεις την αρχική έννοια. Και δε ζητάς μετά μετάνοια. Όπως είναι ο Ιούδας, που λέει, εγώ θεωρώ ότι αυτό ήταν το καλύτερο. Όχι. Όταν είσαι μέσα στο πλαίσιο του Πέτρου, υπάρχει μια αποδοχή από την εκκλησία, και γι’ αυτό έχουμε και πολλές εκκλησίες που είναι του Αγίου Πέτρου και του Παύλου, χωρίς να υπάρχει κανένα αρνητικό υπονοούμενο, γιατί υπήρχε αυτή η μετάνοια, υπήρχε αυτή η συγγνώμη, υπήρχε αυτή η συγχώρεση και υπήρχε τελικά το δίκαιο. Άρα, έχει ενδιαφέρον, γιατί μέσω του Ιωάννη και της Επιστολής του Ιωάννη, μιλάμε τώρα πιο πολύ για την πρώτη Επιστολή, που μπορεί τεχνικά να είναι η δεύτερη, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι, όταν την εξετάζουμε με αυτόν τον τρόπο, δημιουργεί για μας ένα μονοπάτι προς τη δικαιοσύνη. Και γιατί ενδιαφέρον; Γιατί ακόμα και για τους άλλους ο Χριστός σαν χαρακτηριστικό, θεωρείται Δίκαιος. Άρα, άμα το δούμε ακόμα και μέσω των Εβραίων, όταν χαρακτηρίζουν τον Χριστό, που τον βλέπουν μόνο σαν Προφήτη, μιλάνε για το δίκαιο. Άρα έχουμε έναν Δίκαιο, που παράγει μαθητές , που είναι δίκαιοι. Κι όταν δημιουργείται μια αδικία, τότε αυτό είναι αμαρτία. Η αδικία έχει κάτι που φαινομενικά διαφέρει. Κι έχει ενδιαφέρον που κάνει αυτή τη διαφοροποίηση. Η αδικία είναι προς τον άλλον. Την αμαρτία την κάνεις εσύ. Η αμαρτία σε αφορά. Η αδικία αφορά τον άλλον. Άρα, σου λέει, άμα κάνεις μια αμαρτία, την ώρα που ζητάς συγγνώμη κι έχεις συγχώρεση, αφορά εσένα. Μετά όμως, σου λέει, τι κάνεις για τον άλλον. Είσαι δίκαιος. Αυτό είναι το όμορφο. Άρα, δεν σταματάει, δεν είναι τερματικό, είναι ουσιαστικά πολυκυκλικό, γιατί μετά το τέλος της αμαρτίας, ξεκινά η δικαιοσύνη. Άρα, έχει ενδιαφέρον να δούμε ότι, υπάρχει η αμαρτία, υπάρχει η συγγνώμη, υπάρχει η συγχώρεση και μετά υπάρχει δικαιοσύνη. Άμα το σκεφτούμε ορθολογικά, θα δούμε ότι πολύ συχνά και στον κόσμο της νομικής έχουμε πρώτα τα εγκλήματα και μετά τη νομοθεσία. Όμως, όταν έρχεται αυτή η νομοθεσία, θέλει να πει ότι έχουμε αναγνωρίσει ότι αυτό είναι ένα έγκλημα. Όταν κοιτάζουμε τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας, ξεκινήσαμε πρώτα απ’ τη Γενοκτονία. Γενοκτονία, αναγνώριση. Αναγνώριση, μετά συγχώρεση, μετά δικαιοσύνη. Άρα, εφόσον υπήρχαν γενοκτονίες, όταν μπαίνουμε στα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας, πηγαίνουμε προς μία, όχι μόνο δικαίωση αυτής της στάσης, αλλά μία δημιουργία δικαιωμάτων, που επιτρέπουν τον άλλον να μην είναι αδικημένος πια, επειδή τον προσέχεις. Κατά συνέπεια, να μη συνεχίζεις να κάνεις αμαρτίες εσκεμμένα προς τον άλλον. Άρα, μία αμαρτία, όσο είναι τοπική, μπορεί να μην είναι τόσο προβληματική, απ’ τη στιγμή που υπάρχει μία εξομολόγηση. Όταν όμως αυτή η αμαρτία έχει επιπτώσεις πάνω στους άλλους; Την έχεις κάνει, έχεις εξομολογηθεί. Στους άλλους αλλάζει κάτι; Αλλάζει κάτι μόνο αν είσαι δίκαιος. Άρα, είναι καλό γιατί μας βρίσκει ένα νέο μονοπάτι, που από τον αθώο, που έχει την τάση να πηγαίνει προς τη βαρβαρότητα, από τον αθώο που μπορεί να αδικηθεί και να δικαιωθεί, υπάρχει κι ένα άλλο μονοπάτι, που είναι ότι, μετά τη συγχώρεση, μπορεί να γίνει δίκαιο. Γι΄αυτό είναι καλό να κοιτάζουμε θετικά αυτήν τη λέξη. Το συγγνώμη, το συν και γνώμη, γιατί πρέπει να συμφωνούν και οι δύο. Πρέπει να ζητάς και να σου δίνει. Γιατί άμα δε ζητάς, δε σου δίνει. Στη συγχώρεση είμαστε πάλι και οι δύο στον ίδιο χώρο. Συγγνώμη, συγχώρεση. Άμα πάρουμε και τα δύο μαζί κάνουμε στη συνέχεια μια χρονική γέφυρα, γιατί είναι τι θα κάνεις μετά. Όχι τι θα κάνεις δίπλα, όχι τι θα κάνεις μόνο στον χώρο, αλλά τι θα κάνεις και μέσα στον χρόνο. Άρα τελικά, μπορούμε να πούμε ότι, ο Ιωάννης με τις Επιστολές του, που έπεισαν μάλιστα και τον Ειρηναίο, είναι σύγχρονος.
Με τα δεδομένα
του 1964
γίνεται
απόλυτα
κατανοητό
ότι το θέμα
του πραξικοπήματος
για το 1974
δεν αποτελούσε
κριτήριο
για τους Τούρκους.
e-Μάθημα: Θεατρική Ερμηνεία. 30/09/2022
e-Μάθημα: Θεωρία Αποφάσεων. 30/09/2022
e-Μάθημα: Στρατηγική και Πολιτική. 30/09/2022
Η κρίση του 1964
δεν ήταν μόνο
μία λεπτομέρεια
είχε όλα
τα στοιχεία
για να δημιουργήσει
το πλαίσιο
μιας εισβολής
που σταμάτησε
ο Αμερικανός
Πρόεδρος.
Δίχως την παρέμβαση
του Αμερικανού Προέδρου
τα 13 σημεία
του 1963
θα είχαν οδηγήσει
σε μια εισβολή
της Κύπρου
το 1964
και δεν θα υπήρχε
καμία άλλη
δικαιολογία.
Telegram from the Embassy in Turkey to the Department of State, Ankara, February 9, 1964, 1 p.m.
Και στο τηλεγράφημα
που στάλθηκε
στις 29 Δεκεμβρίου 1964
υπάρχει αναφορά
για τους 10.000
Έλληνες στρατιώτες
που έστειλε
η Ελλάδα
αφού η Αμερική
σταμάτησε
την τουρκική εισβολή.
Memorandum of Conference with President Johnson, Washington, January 25, 1964, 6:30 p.m.
Κατάλαβαν στο τέλος του 1964
ακόμα και οι Αμερικανοί
ότι δεν υπήρχε λύση
ούτε για την Ένωση
ούτε για τη διπλή ένωση
λόγω των κινήσεων
εντός της Κύπρου
άρα όλοι κοιτάζουν πια
την προστασία της μειονότητας
λόγω της αντιπαράθεσης
πάνω στα 13 σημεία.
Memorandum of Conversation, Washington, January 24, 1964.
Σήμερα θέλουμε να κάνουμε ένα Podcast που θα δικαιώσει όλους αυτούς που πίστευαν από την αρχή στις φρεγάτες Belharra. Θα θυμάστε ότι, όταν αγοράσαμε τα αεροσκάφη, μας εξηγούσαν μερικοί ότι ή ήταν παλιά, ή ήταν νέα, ή δεν τα είχαμε δοκιμάσει, τέλος πάντων, τα Rafale τα είδαμε. Την ώρα που είχαμε μια διαπραγμάτευση για τα Rafale, είχαμε άλλους ανθρώπους που μας έλεγαν, μπορεί και τα Rafale να τα πάρουμε, αλλά με τα Belharra θα δούμε τι θα γίνει. Έχει ενδιαφέρον να δούμε τώρα ότι, πλέον επίσημα, ξέρουμε ποια θα είναι τα ονόματα από τις τρεις φρεγάτες που έχουμε παραγγείλει. Άρα θα έχουμε σαν όνομα Κίμων, Νέαρχος και Φορμίων. Είναι πολύ κλασικά ονόματα για το Ελληνικό Ναυτικό, που έχουν μια αρχαιοπρέπεια. Αυτό που έχει σημασία είναι να καταλάβουμε ότι την ώρα που γίνονται αυτές οι φρεγάτες, τις οποίες θα μας παραδώσουν οι Γάλλοι το 2025-2026, εμείς τώρα έχουμε ήδη αρχίσει να μιλάμε για τα ονόματά τους, ενώ στην αρχή λέγαμε ότι δεν υπάρχει. Τελικά έχουμε ονοματίσει υποτίθεται ένα ανύπαρκτο προϊόν για μερικούς. Άρα, χαίρομαι που φτάσαμε σε αυτό το στάδιο γιατί έχουμε το ανάλογο, ας πούμε, με τον αγωγό EastMed. Εδώ τελικά έχουμε τρία ονόματα, τρία ελληνικά ονόματα. Βάζω στοίχημα ότι άμα τα τρία ελληνικά ονόματα τα είχαμε κάνει λίγο λιγότερο ελληνικά, θα είχαμε ανθρώπους που θα είχαν τσακωθεί για τα ονόματα, ενώ δεν πίστευαν ότι θα ‘ρθουν τα σκάφη. Γιατί είμαστε έτσι. Αυτό λοιπόν που έχει σημασία είναι ότι, από σήμερα μπορούμε να πούμε επίσημα ότι το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο πήρε αυτήν την απόφαση και θεωρώ ότι είναι καλό γιατί πρέπει πάντοτε να προβλέπεις τι κάνεις. Άρα έχουμε πάρει τα ονόματα, δεν είναι ακόμα στην ιδιοκτησία μας οι φρεγάτες, αλλά το ετοιμάζουμε, κι αυτό σημαίνει ότι, πρακτικά δημιουργούμε μια πραγματικότητα σταδιακά, η οποία, όταν θα έρθει, θα λέμε “Α! Ο Νέαρχος, Ο Κίμωνας” Θα λέμε “Πώς είναι δυνατόν”. Αυτό που έχει σημασία λοιπόν είναι ότι στη στρατηγική λειτουργούμε με την ιστορία του μέλλοντος. Άρα, έχουμε τώρα ονόματα του μέλλοντος που γεννήθηκαν στο παρελθόν και ουσιαστικά γεννήθηκαν μερικά χρόνια πριν δούμε αυτές τις φρεγάτες, κι έχει ενδιαφέρον να το ανακοινώσουμε με αυτόν τον τρόπο, γιατί είναι η αρχή από κάτι που ήταν αδιανόητο, από κάτι που ήταν απίστευτο, κι όμως, το απίστευτο πήρε και όνομα.
Memorandum of Conversation. New York, December 4, 1964, 4 p.m.
που προκαλούσε
ο Μακάριος
στις δυτικές θέσεις
ήταν προς όφελος
των κομμουνιστών
της Κύπρου
και μάλιστα
με τρόπο αποκλειστικό
όπως το σημειώνει
το τηλεγράφημα
της Πρεσβείας
στις 2 Δεκεμβρίου 1964.
της Αμερικής
υπό την αιγίδα
των Ηνωμένων Εθνών
την παρεμπόδισε
για να κάνει πράξεις
που θα μπορούσαν
να ανακόψουν
την πορεία
των γεγονότων
που άρχισαν
το 1964.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State Nicosia, December 2, 1964, 2 p.m.
Η δυναμική
δεν παράγεται
από την κινδυνολογία
αλλά μέσω
αξιοπιστίας.
Διότι η ικανότητα
να λύνεις
προβλήματα
είναι πιο σημαντική
από το να την εκθέσεις
μετά από διάγνωση.
e-Μάθημα: Διαχείριση στρατηγικών σχεδιασμών. 29/09/2022
Ήθελε να δει πώς έβλεπε. Το δεύτερο βλέμμα απολάμβανε το πρώτο την ώρα που χαιρόταν με το θέαμα που παρακολουθούσε. Είχε όλη την πολυτέλεια να βυθιστεί στο διπλό θέαμα και να εξετάσει κάθε λεπτομέρεια. Σαν να ήταν σε Μουσείο Τέχνης και κοίταζε μια επισκέπτρια που εξέταζε τις λεπτομέρειες ενός αγάλματος. Πρόσεξε τη σταδιακή αλλαγή του χρώματος και την ανάγκη να έρθει πιο κοντά παρόλο που δεν μπορούσε να το αγγίξει. Ένιωθε την τεράστια έλξη που ξεπερνούσε το αόρατο εμπόδιο και μπορούσε ν’ αγγίξει τη σχέση που είχε δημιουργηθεί. Ακόμα και το σώμα μιλούσε για να εκφράσει έναν πόθο μπροστά στο πάθος. Το άγαλμα ήταν εντυπωσιακό από μόνο αλλά το άγγιγμα του βλέμματος που προκαλούσε ενθουσίαζε ακόμα περισσότερο το δεύτερο βλέμμα που φανταζόταν ήδη την ουσία του θέματος, πάνω σ’ έναν πίνακα που θα έδινε κάθε λεπτομέρεια από αυτή την εξέταση, μπροστά στο ιερό που φαινόταν για πρώτη φορά με τόσο φωτεινό τρόπο μετά την Ανάσταση.
μπορεί να έχει πέραση
αλλά σε πιο βαθύ
επίπεδο
παράγει και φοβίες
κατά συνέπεια
είναι χρήσιμη
μόνο έως ενός βαθμού
στην πολιτική
γιατί μετά
όλοι θέλουν λύσεις.
Telegram from the Embassy in Greece to the Department of State, Athens, November 19, 1964, 9 p.m.
Memorandum of Conversation, Washington, November 9, 1964.
Telegram from the Embassy in Greece to the Department of State, Athens, October 9, 1964, 9 p.m.
Η εισβολή
του 1964
έγινε
τελικά
με δέκα
χρόνια
καθυστέρησης
αλλά
ήταν
ήδη προγραμματισμένη
ως απάντηση
στις τότε
ενέργειες.
Τα αρχεία του 1964
αποδεικνύουν
ότι στην Κύπρο
υπήρχε ήδη
μια τάση
ουδετερότητας
αλλά πάντα
ενάντια
στη Δύση
λόγω της ανάπτυξης
του κομμουνισμού.
Τα μέσα του Μακάριου
ήταν πιο ισχυρά
από εκείνα
των αγωνιστών
που πάλευαν
ενάντια
στον κομμουνισμό
στην Κύπρο
και αυτό
καταγράφεται
και στα αμερικάνικα
αρχεία.
Οι κινήσεις
του Μακάριου
κατά
του ελληνικού
στρατού
είχαν αρχίσει
ήδη το 1964
κι είχαν
εντοπιστεί
από τις υπηρεσίες
της Αμερικής.
Telegram from the Embassy in Cyprus to the Department of State. Nicosia, October 6, 1964, 6 p.m.
Telegram from the Embassy in Turkey to the Department of State. Ankara, October 1, 1964, 1:16 p.m.
Με κάθε λεπτομέρεια
που θέλεις
να ενσωματώσεις
στη μνήμη σου
μπορείς
να πλάσεις
το αντικείμενο
που αναζητάς
για να είναι
και μέσα
στη ζωή σου.
Το κεραμικό
της Πέλλας
ήταν
μακεδονικής
εποχής
κι είχε
τη χάρη
τη διαχρονική
χάρη
στην ομορφιά
της τέχνης
που το έπλασε.
Η Τουρκία
παραμένει
μια φοβισμένη
χώρα
που χρειάζεται
να βάζει
παντού
τη σημαία της
σαν να είναι
τα ούρα
ενός σκύλου.
Μη φοβάσαι
το γελοίο
της Τουρκίας
γιατί πάντα
θέλει
να εντυπωσιάσει
τους ραγιάδες
και τους ηττοπαθείς
ακόμα
κι όταν είναι
χεσμένη
με τους άλλους.
Με την ακολουθία
της νουβέλας
κάνεις μια
κατάδυση
που σου εξηγεί
τον πλούτο
της ερμηνείας
σ’ έναν νέο
κόσμο
που δεν μπορούσες
να φανταστείς
ούτε στα όνειρά σου.
Τα κείμενα
δεν είναι απόκρυφα
αλλά διττά
γιατί αναζητούν
τη δεύτερη αλήθεια
που είναι πιο βαθιά
από την πρώτη
γιατί θέλει
να κατέχεις
τον ερμηνευτικό
κώδικα.
Superpower and muppets, this is the title of this podcast.
The Ante Cold War shows that the Soviet Union always wanted to be a superpower. But as it was impossible in reality, it used muppets to support this idea. Its muppets were the small brothers and their small barbarities which worked for the fatherland. The use of muppets permitted to its people to consider the Soviet Union as a superpower.
You can see that you use small things and the normal thing becomes a giant.
An efficient way to do this was to avoid real war with many treaties and to make only proxy war. Because the reality would show that it was a fake superpower. Any move in reality was dangerous, that’s why the virtual moves were those it preferred at the higher level. In this method the virtual was compatible with the fake history and the interpretation gave always a solution in case of contradiction: The Soviet Union’s lack of reality was compensated by its imagination to create always new scenarios to explain its failure with the eternal change of its targets. For that, the Soviet Union was at the state of art. But this preparation was not sufficient to start the Cold War and its defeat was predictable.
So what we have is the fake superpower with real muppets. If you talk only to muppets you seem to be a giant. You don’t want real wars because there will be an impact with reality. So to create your fake history you can use only proxy wars, small wars in very specific targets but no big war. So you are in a Cold War with proxy wars which are the whole point, the flash point of the Cold War. You can control everything at the very low level. At the high level you create fake history with new scenarios all the time. When you have a problem even in the virtual case, you can imagine another scenario which explains not your defeat but the secret scenario which was below the previous one. Everything seems to be an explanation, its continuum of explanation, because you always make corrections to prove that in fact, in the beginning of the process you have predicted this result. So you say for example I will go to the moon, not exactly, just in the space, not exactly, at the high level of the atmosphere, not exactly at the low level of the atmosphere. After that you say that, you know, I just wanted to go to the next city. You explain everything and you say, this was a false fly, this was a strategy to avoid the intervention of the enemies but my real target from the beginning was this. And we can see that even now, in Russia, not in the Soviet Union we have the same principle to do the same things. so we say for example we will go in the whole Ukraine, just in Kiev, at the end just Luhansk at the end just Crimea and then maybe we can go back to Russia and we can prove that because we did that, we won, because Russia is free. Because we went to Ukraine, we showed to the others our weapons, now they are afraid. Now in Russia we are free due to that. So you see that it’s an explanation, post-event. You create events, you have to correct them and at the end of the process because you always have your explanation from your famous journal Pravda you can explain everything. So it’s interesting because you know you can’t do everything but you can explain everything. So in your interpretation you are always a winner. By the way because your people read only your interpretation the fact not the real war, in their interpretation they believe to a savior, they believe to a winner. So the disappointment and the defeat of the Cold War was huge because all the time from the beginning to the end the Soviet Union was a winner. It was a Soviet Winner and not only a Union. So at the end of the process because all that time they used the denial to prove the explanations you had people that were very disappointed because they thought that all the time they were winning. So it’s like if you remember the building where you jump and at each level you say everything is good until now but at the end you know what is going to happen and this is a clash 1991.
e-Μάθημα: Γεωπολιτική και Εκλογές. 28/09/2022
Τα γελοία δημοψηφίσματα
της Ρωσίας
δεν μπορούν
ν’ αλλάξουν
απολύτως τίποτα
στο πεδίο μάχης
γιατί όλοι
ξέρουν
ότι είναι
πλαστά
και δημιουργήματα
της προπαγάνδας.
Η πρώτη ιδέα που της ήρθε στο μυαλό, όταν αντίκρισε το αντικείμενο, ήταν το άγαλμα. Δεν είχε κάνει καμία ανάλυση. Η εκφώνηση έγινε αυθόρμητα. Δεν περίμενε κάτι άλλο βέβαια, αφού ήταν προετοιμασμένη, ειδικά από τότε που είχε κάνει πρακτική στη γλυπτική, τουλάχιστον στο επίπεδο του γύψου. Άλλωστε ήθελε να συνεχίσει αυτή τη δραστηριότητα, γιατί είχε μεγαλώσει το ενδιαφέρον της. Ήξερε πια τα αναγκαία τεχνικά στοιχεία κι έβλεπε όλο και καλύτερα την ομορφιά του έργου. Και το χειροπιαστό ήταν μια άλλη υπόθεση. Έτσι, όταν είδε το άγαλμα, αφού ήταν η σκέψη της η πρώτη, αμέσως σκέφτηκε πως θα μπορούσε να κάνει ένα ζωντανό αντίγραφο. Αλλά δεν πρόλαβε να ακολουθήσει την ιδέα της, επειδή λόγω της παρεμβολής δεν υπήρχε πια εμπόδιο, αφού ακόμα κι η απόσταση είχε εκμηδενιστεί. Έβλεπε κάθε λεπτομέρεια που ήθελε ακρίβεια, όπως έκανε με τα γλυπτά της. Όμως η ζωντάνια του αγάλματος ήταν εντυπωσιακή. Είχε κλειδωθεί ο στόχος και δεν το άφησε ούτε στιγμή, όπως σπαρταρούσε με αυτή την αποκαλυπτική ένταση.
Όταν το έγγραφο
είναι της εποχής
κι έχει βαρύνουσα
σημασία
δεν είναι ανάγκη
να σπαταλάς
χρόνο
σε ερμηνείες
απλώς
το εκδίδεις
για να φανεί
η αξία
της αλήθειας.
Με τα ιστορικά έγγραφα
αποδεικνύεις άμεσα
ποιες ήταν οι θέσεις
της εποχής
χωρίς να χάνεσαι
στις παράλογες
ερμηνείες
των ιδεολογικών
που δεν μπορούν
να αντικρίσουν
την πραγματικότητα.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ ΠΡΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ, 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1973
Χωρίς να το πολυσκεφτούν, σαν να ήταν σε μία θεατρική παράσταση, όπου έπρεπε να αυτοσχεδιάσουν, πήραν τις θέσεις τους. Αποτελούσαν πια μια ακολουθία που θα είχε γράψει ο Bach με δύο όργανα απόλυτα συντονισμένα. Έτσι εμφανίστηκε η διαπεραστική κίνηση που ένωνε κάθε φρέσκο, σαν να μιλά η μία εικόνα στην άλλη. Αλλά ποιος κοιτάζει, ποια εικόνα κοιτάζει μια εικόνα; Συνήθως κοιτάζουμε ποια είναι η διπλανή κι όχι το άλλο βλέμμα. Εδώ κάθε κίνηση της μίας, ενεργοποιούσε την κίνηση της άλλης και στη συνέχεια δημιουργήθηκε ένας πολυκυκλικός δεσμός. Έτσι το φρέσκο είχε μια έμμεση δράση που προκαλούσε ανάδραση. Τα όργανα είχαν πια συντονιστεί και ακολουθούσαν τους ίδιους δακτυλισμούς με την κλασική μετάθεση της φούγκας για να υπάρχει αρμονία. Μόλις γεννήθηκε αυτή, πέρασαν σε έναν άλλο κύκλο κι άρχισε η πολλαπλότητα να ζει τόσο έντονα που δημιούργησε το αίσθημα της Δευτέρας Παρουσίας.
e-Μάθημα: Βαθιά δεδομένα του Κυπριακού. 28/09/2022
Το σχέδιο δεν ήταν μόνο φρέσκο, αλλά και φωτεινό. Είχε αυτή τη χαρακτηριστική γυαλάδα της λαδομπογιάς, χωρίς όμως να έχει την ίδια υφή. Έτσι όταν έσκυψαν για να εξετάσουν το έργο από κοντά, φανερώθηκε και μία άλλη προοπτική που δεν είχαν προβλέψει. Δεν ήταν πια μόνο ένα άνοιγμα, αλλά δύο και το καθένα με την ομορφιά του. Το φρέσκο ήταν μεταδοτικό, διότι το υγρό στοιχείο πότιζε το άγγιγμα. Τους ξάφνιασε πόσο ζωντανό ήταν και θυμήθηκαν αυτά που έλεγε ο Vincent van Gogh για τις λαδομπογιές, όντως η γεύση ήταν πειρασμός. Κι έκαναν σαν τον Oscar Wilde που αντιστεκόταν σε όλα, εκτός από τον πειρασμό. Όταν άγγιξαν το φρέσκο, στο στόμα τους ήρθαν τα λόγια της Ειρήνης Παπά, μα δεν έχει στεγνώσει, έγινε τώρα. Και αυτά λειτούργησαν καταλυτικά για να προκαλέσουν μία αλυσιδωτή αντίδραση στα ανοίγματα. Έτσι ένιωσαν την τέχνη του φρέσκου από τη μία άκρη στην άλλη, σαν να είχε διαπεράσει το σώμα τους.
Οι δολοφόνοι
της Σμύρνης
είναι ο στρατηγός
Νουρεντίν Πασάς
και ο αρχιστράτηγος
Μουσταφά Κεμάλ
γιατί αυτοί
επέλεξαν
την υλοποίηση
αυτής της βαρβαρότητας
που δεν είχε σχέση
με κάποια ειρήνη.
Η πραγματικότητα
της εποχής
αποδεικνύει
ότι πρόκειται
για μία πράξη
βαρβαρότητας
που δεν είναι
τίποτα λιγότερο
από μία γενοκτονία
κατά των Χριστιανών.
που δεν εξοπλίζεις
τον πληθυσμό
που κινδυνεύει
πώς θέλεις μετά
να σωθεί
από την επίθεση
της βαρβαρότητας
που έχει προγραμματίσει
να τον κατασπαράξει
χωρίς έλεος.
Σε αυτην την δέκατη τέταρτη ένσταση για τις Κυπριακές Εκλογές θέλουμε να μιλήσουμε συγκεκριμένα για τα οδοφράγματα, γιατί φαίνεται ότι είναι ακόμα πολλοί που δεν έχουν καταλάβει τι έχει γίνει ακριβώς. Το άνοιγμα των οδοφραγμάτων δεν είναι μια πρωτοβουλία που ήρθε από την πλευρά της Τουρκίας όπως πιστεύουμε. Στην πραγματικότητα είναι: πρώτον έχουμε μια υπόθεση ενός Τουρκοκύπριου γιατρού για μη ελεύθερη διακίνηση, στο ΕΔΑΔ, έχουμε επίσης το ευρωπαϊκό πλαίσιο γιατί μιλάμε τώρα για μετά τις 16 Απριλίου 2003 και μιλάμε βέβαια στο πλαίσιο που θα ενεργοποιηθεί η απόφαση της ένταξης της Κύπρου την 1η Μαΐου 2004. Άρα μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινούμαστε λοιπόν πρώτον για μια εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου εντελώς στην Κύπρο με μια άρση στα κατεχόμενα. Τα οδοφράγματα αν άνοιξαν ήταν λόγω διπλής πίεσης για να σταματήσουν οι προσφυγές για μη ελεύθερη διακίνηση και γι’ αυτό τροποποιήθηκαν και οι επόμενες και επίσης για να ακολουθήσουμε το πλαίσιο το ευρωπαϊκό. Τώρα, αυτό που βλέπουμε το 2022, και βλέπετε ότι είναι μερικοί που αναγκάζονται μετά από 19 χρόνια να καταλάβουν τι έγινε, είναι ότι έχουμε αλλάξει πολλά δεδομένα στα κατεχόμενα λόγω των ανοιγμάτων. Ανοίξαμε και περισσότερα. Είναι πολλοί που κοιτάζουν μόνο το ποιο είναι το κόστος, άρα θα μας μιλήσουν για ποιος έρχεται ή ποιος πηγαίνει να πάρει βενζίνη και δεν βλέπουν τις αλλαγές. Οι αλλαγές είναι πάρα πολύ θεαματικές, το βλέπουμε και για τις εκκλησίες μας, το βλέπουμε και για τα νεκροταφεία, το βλέπουμε για τους εγκλωβισμένους, το βλέπουμε για την εύρεση των ομαδικών τάφων, το βλέπουμε για τις συνθήκες γενικότερα στο Ριζοκάρπασο και στην Αγία Τριάδα, η πρόσβαση στην οποία έχουμε είναι εντελώς διαφορετική.
Σε αυτήν την 13η ένσταση για τις κυπριακές εκλογές θέλουμε να διευκρινίσουμε μερικές ιδέες που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι το ΝΑΤΟ όντως είναι μία διαφορετική οντότητα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι 30 κράτη μέλη σε μία υπερδομή που γεννήθηκε το 1949. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τώρα 27 κράτη μέλη και είναι μια υπερδομή που γεννήθηκε το 1957. Άρα μπορούμε να πούμε ότι είναι δύο υπερδομές διαφορετικές. Αν όμως κοιτάξουμε τις λεπτομέρειες, τότε θα δούμε το εξής: πρώτον ότι, όταν λέμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, είναι στα στα όρια του γελοίου για έναν πολύ απλό λόγο, διότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση που έχουμε έχουμε 27 κράτη μέλη τα 21 είναι στο ΝΑΤΟ και τώρα με την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας θα φτάσουμε και στον αριθμό 23. Ποιες χώρες τώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι στο ΝΑΤΟ; Η Αυστρία, η Κύπρος, η Ιρλανδία και η Μάλτα. Άρα στην πραγματικότητα πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι σχεδόν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μέσα στο ΝΑΤΟ. Δεν σας βγάζω τον κατάλογο, είναι 21 και θα γίνουν 23. Από την άλλη πλευρά τώρα άμα κοιτάξουμε το ΝΑΤΟ είναι 21 χώρες του ΝΑΤΟ που είναι βέβαια από τις 30 σε αυτή την δομή, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα, άμα το κοιτάξουμε ορθολογικά, όσον αφορά το ευρωπαϊκό σκεπτικό: Από το ΝΑΤΟ έχουμε τρεις χώρες που δεν είναι στην Ευρώπη. Είναι η Αμερική βέβαια, είναι ο Καναδάς και βέβαια και η Τουρκία. Άμα βγάλουμε αυτές τις 3 χώρες στο ευρωπαϊκό πεδίο δράσης ξανά πηγαίνουμε στο 27. Άρα έχουμε πάλι εδώ ένα 21 προς 27 το οποίο θα γίνει κι αυτό 23 προς 27. Για ποιες χώρες μιλάμε που δεν είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι η Αλβανία, που δεν είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ είναι στο ΝΑΤΟ, η Ισλανδία, το Μαυροβούνιο, τα Σκόπια, η Νορβηγία και πλέον το Ηνωμένο Βασίλειο. Όταν το κοιτάζουμε με αυτόν τον τρόπο καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι πάνω κάτω έχουμε έναν πολύ μεγάλο πυρήνα χωρών της Ευρώπης που είναι και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ και γι’ αυτό το βλέπουμε ότι είμαστε τόσο συντονισμένοι σε πολλά θέματα. Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν, άμα το σκεφτούμε ακόμα πιο βαθιά, ότι έχουμε ένα πολιτικό σκέλος, που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχει πολιτικό, έχει οικονομικό, και από την άλλη πλευρά έχουμε ένα στρατιωτικό σκέλος που είναι το ΝΑΤΟ. Όταν βάζουμε λοιπόν αυτές τις δύο υπερδομές κι εξετάζουμε την κοινή τομή, η κοινή τομή είναι κυρίαρχη. Δηλαδή δεν είμαστε μόνο σε ένα πλαίσιο μιας κοινής συνεργασίας, είμαστε σε μια συνέργεια. Κατά συνέπεια, όταν θα πείτε σε μία χώρα, που είναι κράτος- μέλος και του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι εσείς είστε φανατικά υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά φανατικά κατά του ΝΑΤΟ, πώς να το εκλάβει; Αφού είναι και στα δύο. Στην πραγματικότητα δεν στέκει αυτό το επιχείρημα, εκτός αν βασιζόσαστε σε ιδεολογικά κριτήρια. Τότε είναι άλλο θέμα, και μπορούμε να πούμε ότι είναι και άσχετο ακόμα και με την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα λοιπόν είναι η εξής: Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ είναι δύο υπερδομές που έχουν τόσα πολλά κοινά στοιχεία, που πρέπει να κοιτάζουμε τις λεπτομέρειες για να δούμε τη διαφορά. Άρα δεν μπορεί να είμαστε υπέρ του ενός και κατά του άλλου ενώ μιλάμε για την ίδια κοινή τομή. Επίσης, αν κοιτάξουμε τον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και κοιτάξουμε τις χώρες για τις οποίες μιλάμε, είναι όλες μέσα σε αυτόν τον συνεταιρισμό, εκτός από την Κύπρο. Άρα, τι σημαίνει αυτό πρακτικά: Σημαίνει πρακτικά ότι όταν μιλάμε για διαφοροποιήσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί γιατί μιλάμε για τους ίδιους συμμάχους με εμάς. Άρα, ή είναι σύμμαχοί μας ή δεν είναι. Αλλά δεν μπορεί να είναι σύμμαχοι σε ένα πλαίσιο κι από την άλλη πλευρά να τους θεωρούμε αντιπάλους. Θα πρέπει λοιπόν να έχουμε κι εμείς μια συνοχή σκέψης, αν αυτές οι δύο υπερδομές είχαν μόνο μερικές χώρες σαν κοινή τομή, θα μπορούσαμε να το πούμε με μεγάλη άνεση. Εδώ, ο μεγάλος πυρήνας είναι κοινός στις δύο υπερδομές, κι έχουμε λοιπόν ένα πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό σκέλος που είναι απόλυτα συντονισμένο, και το βλέπουμε με έναν πολύ ξεκάθαρο τρόπο ειδικά και λόγω της Ουκρανίας και της Ρώσικης εισβολής στην Ουκρανία πώς αυτές οι χώρες αποφάσισαν να έχουν ακριβώς την κοινή πορεία. Άρα όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συν το Ηνωμένο Βασίλειο, που δεν είναι πια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συν βέβαια την Αμερική και τον Καναδά. Όλες αυτές οι χώρες είναι συντονισμένες για να έχουν ακριβώς τα ίδια δεδομένα. Αν υπάρχουν χώρες, όπως είναι η Τουρκία, που παίζουν σε δύο ταμπλό δεν είναι καθόλου η πλειοψηφία, είναι πραγματικά το αντιπαράδειγμα. Πρέπει λοιπόν να είμαστε συντονισμένοι, κι αν θέλουμε να έχουμε πραγματικά δεσμούς και σχέσεις σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής, πρέπει να καταλάβουμε ότι η σχέση μας και ο δεσμός μας σχετίζεται με τον κοινό πυρήνα, την κοινή τομή, που είναι κυρίαρχη σε αυτές τις δύο υπερδομές.
Δεν έχει νόημα
η κατάδυση
προς την Άγκυρα
αφού η ουσία
ήταν πάντα
η Κωνσταντινούπολη.
Άλλωστε έπρεπε
να προστατευτεί
η Σμύρνη
που δεν είχε
στρατηγικό βάθος
εκτός από τα νησιά μας.
Για αυτό που έγινε στο τέλος
υπήρχαν τρανά σημάδια
αλλά ποιος ήθελε να τα δει
εκείνη την εποχή;
Ποιος έβλεπε τις συνέπειες
της κατάρρευσης του μετώπου
και της άτακτης υποχώρησης
πάνω στον χριστιανικό πληθυσμό
για να φανταστεί τουλάχιστον
μια ανθεκτική άμυνα
ενάντια στη βαρβαρότητα.
Σε αυτό το Podcast θέλουμε να ασχοληθούμε με την έννοια της θυσίας, την έννοια του μάρτυρα, σε σχέση με την έννοια του ήρωα, να καταλάβουμε τις διαφοροποιήσεις και να καταλάβουμε ότι πολλά πράγμα που μπορεί να τα ακούμε και στην επικαιρότητα αναρωτιόμαστε τι γίνεται. Π.χ. υπάρχει μία αντίσταση. Είναι αντίσταση η οποία προέρχεται από κάτι που είναι συντονισμένο ή είναι μία εκτόνωση; Γιατί άμα είναι μία εκτόνωση, τότε ξέρουμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Θα εκτονωθούν. Εφόσον εκτονωθούν θα χάσουν την ενέργεια, θα καταπατηθούν και τελείωσε. Αν υπάρχει μια δυσκολία για να καταλάβετε για ποιο πράγμα μιλάω, φανταστείτε την πλατεία Τιενανμέν, 1989. Ποιο είναι το αποτέλεσμα: Το αποτέλεσμα είναι ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που είναι στις φυλακές από τότε. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πεθάνει, γιατί σε κάποια φάση μερικοί άνθρωποι θεώρησαν ότι ήταν ένα καλό timing, άρα έκαναν ακόμα κι ένα άγαλμα της ελευθερίας. Είδαμε το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα ποιο ήταν: Η Κίνα, σαν οντότητα δεν ήταν έτοιμη. Όταν εγώ βλέπω λοιπόν αυτές τις κινήσεις, καταλαβαίνω, ότι μπορεί να είναι το ανάλογο από αυτά που ζήσαμε στην Ισπανία, πριν απελευθερωθεί, εννοώ πριν από το 1492, που χρειάστηκαν άνθρωποι να θυσιαστούν στο βωμό της έννοιας της απελευθέρωσης, όλοι αυτοί να έχουν πεθάνει, για να λειτουργήσει αυτό ενεργά και οι Ισπανοί της Ανδαλουσίας να πουν ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί κι αυτοί οι άνθρωποι να καταπατούνται. Άρα να τελειώσουμε την απελευθέρωση όλης της Ισπανίας μετά από αυτήν την, ας το πούμε, παρότρυνση των θυσιασμένων. Όταν βλέπουμε, ας πούμε, το θέμα της Ιρλανδίας, το 1916 η Ιρλανδία ήταν έτοιμη; Όχι. Ήταν μερικοί στην Ιρλανδία έτοιμοι να κάνουν μία αλλαγή; Ναι. Ήταν μία εκτόνωση; Nαι. Ήταν μία νίκη ή αποτυχία; Ήταν μια αποτυχία. Όμως αυτή η αποτυχία έφερε μια άλλη νίκη, που τελικά υλοποιήθηκε μετά από χρόνια, εφόσον ήταν το 1922. Άρα πήγε τζάμπα αυτό; Όχι, δεν πήγε εντελώς τζάμπα, αλλά από μόνο του είναι ένα σημείο εκτόνωσης, δηλαδή υπάρχει μια αμφισβήτηση ενός καθεστώτος και πρέπει να γίνει κάποια αλλαγή. Το θέμα είναι πώς το ερμηνεύουμε; Μήπως είναι το σύνδρομο του Πρωτεσίλαου και πρέπει να υπάρχει ένας Οδυσσέας για να συνεχιστεί η μάχη; Γιατί άμα είναι όλοι με το ίδιο σύνδρομο, απλώς θα πεθάνουν. Άρα δεν υπάρχει συνέχεια. Θα υπάρχει κάποιος που θα το συνεχίσει; Έχουμε δει το ανάλογο με τις κινήσεις που έγιναν στο Αφγανιστάν σε σχέση με τις γυναίκες. Είδαμε πολλούς να φεύγουν απ’ το Αφγανιστάν και παρατηρήσαμε ότι πάρα πολλοί ήταν άντρες. Έχουμε γυναίκες που αντιστέκονται. Ωραία. Αντιστέκονται όμως για να θυσιαστούν, για να αλλάξουν το καθεστώς, κάνουν ότι μπορούν ή για να εκτονωθούν; Έχουμε τώρα και το Ιράν. Είναι πάλι το ίδιο. Ποιο είναι το πλαίσιο. Είναι μια αντίσταση ενεργητική; συντονισμένη; στρατηγική ή είναι μια αγανάκτηση, η οποία φέρνει ένα αποτέλεσμα, το οποίο μπορεί να είναι πολύ προβληματικό, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Ρωτάω τώρα: Στη Ρωσία μας εξηγούν ότι θα γίνει μερική επιστράτευση. Αυτοί που αντιστέκονται και δε θέλουν να πάνε σε αυτόν τον στρατό, δε θέλουν να συμμετέχουν σε αυτό το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, είναι συντονισμένοι; Είναι απλώς μια εκτόνωση; Χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα για να πουν ότι αυτό είναι απαράδεκτο; Και μετά στο τέλος τι γίνεται, μήπως θα είναι οι ίδιοι που θα είναι πάλι εκεί; Όταν θα είναι εκεί θα συμμετέχουν ή θα θεωρούν τον εαυτό τους λιποτάκτη άμα δεν συμμετέχουν; Όταν ξεκινάει η ελληνική επανάσταση, ξεκινάει το 1821 ή υπάρχουν εξεγέρσεις από πριν; Πόσες από αυτές τις εξεγέρσεις ήταν συντονισμένες; Πόσες από αυτές είχαν μια Φιλική Εταιρεία για να κάνει την οργάνωση για να σκεφτεί ποιο θα είναι το μέλλον; Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι, όταν βλέπουμε και τον Διόνυσο τον φιλόσοφο, στον 17ο αιώνα δεν ήμασταν καθόλου έτοιμοι. Πέθανε ο άνθρωπος. Πέθαναν κι αυτοί που ήταν μαζί του και με ένα βάρβαρο τρόπο. Ρωτάω τώρα, άμα το σκεφτούμε, η Φιλική Εταιρεία γεννιέται το 1814. Σε 7 χρόνια καταφέρνει να κάνει κάτι που δεν έκαναν αιώνες οι άλλοι. Από πού έρχεται; Από το εξωτερικό. Τι κάνει; Συντονίζει, οργανώνει. Παρίσι, Τεριέστη, Οδησσό. Δεν είναι από μέσα μόνο, υπάρχει μια συμπαράσταση. Πρέπει να υπάρχουν κι αυτοί που ήταν μέσα. Κολοκοτρωναίοι. Αυτοί που δεν έζησαν καν τη σκλαβιά. Αυτοί να συντονιστούν με αυτούς τους έξω. Πρέπει λοιπόν να υπάρχει μια θέληση, πρέπει να υπάρχει μια οργάνωση, πρέπει να υπάρχει ένας συντονισμός, γιατί τότε εμφανίζονται οι ήρωες. Αλλιώς παραμένουν μάρτυρες. Άρα, άμα είναι να έχουμε μια μαρτυρική πορεία για να εμφανιστεί κάποιος ήρωας, μπορεί και να έχει ένα νόημα. Το θέμα όμως είναι αν δεν εμφανίζεται κανένας ήρωας και μένουμε στους μάρτυρες. Ο λόγος του αγώνα ποιος ήταν; Η εκτόνωση; Άρα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, ειδικά όταν θέλουμε να είμαστε στο πλαίσιο της συμπαράστασης και να ακολουθήσουμε αυτές τις προσπάθειες. Οι Ουκρανοί αντιστέκονται στη ρωσική βαρβαρότητα. Αντιστέκονται μόνοι τους, χωρίς όπλα; Όχι. Συντονισμένα. Με την Ευρώπη, με την Αμερική, με το Ηνωμένο Βασίλειο, γι’ αυτό έχουμε και μερικά αποτελέσματα ήδη. Αν ήταν μόνοι τους πώς θα γινόταν; Θα είχαν κάνει μια αντίσταση, θα είχαν κάνει απεγνωσμένες κινήσεις, θα είχαν καταφέρει μερικά πράγματα και στο τέλος θα ήμασταν στο πλαίσιο που είχε προβλέψει η Σοβιετική Ένωση πριν, η Ρωσία μετά. Άρα αυτό που βλέπουμε είναι ότι ο συντονισμός, μια ταλάντωση, κινήσεις που γίνονται μαζί , αυτό φέρνει αλλαγές. Άρα το ερώτημα είναι: Ο μάρτυρας φέρνει αλλαγή; Όχι. Ο μάρτυρας έχει έναν συντονισμό αλλά δεν υπάρχει συμπαθητική χορδή. Ταλαντώνεται, πιέζεται, σπάζει. Όταν υπάρχουν συμπαθητικές χορδές, τότε αυτή η ταλάντωση μπορεί να ξυπνήσει τους άλλους. Να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση. Το θέμα είναι ότι πρέπει να υπάρχουν χορδές σκληρές, οι οποίες μπορούν να απορροφήσουν αυτό το μήνυμα κι αυτές δεν πεθαίνουν αμέσως. Η ελληνική επανάσταση έγινε με τον Αθανάσιο Διάκο ή με τον Κολοκοτρώνη; Μα όλοι συνέβαλαν σε αυτόν τον αγώνα. Το θέμα είναι ότι, όχι με τον ίδιο τρόπο. Άρα, αυτό που βλέπουμε είναι ότι ο πυρήνας πρέπει να είναι ανθεκτικός. Όταν βλέπουμε λοιπόν κινήσεις αντίστασης, που δεν είναι συντονισμένες και είναι πιο πολύ της εκτόνωσης, είναι απλώς μικρές τριβές, οι οποίες θα απορροφηθούν από το σύστημα το οποίο έχει αρκετή ανθεκτικότητα, άρα θα τους ξαναπατήσει ακόμα πιο εύκολα. Το έχουμε δει με τους Αρμένιους, με την Τουρκία και τη Ρωσία με τη συνθήκη Καρς. Αν λέω όλα αυτά τα παραδείγματα είναι για να καταλάβουμε το εξής: Επιλέγουμε στρατηγικά έναν αγώνα ο οποίος θα είναι δύσκολος. Αν είναι πολύ εύκολος, δεν είναι αγώνας, είναι απλώς διεκπεραιώνω. Αν είναι πολύ δύσκολος, θέλει να πει ότι θα θυσιαστούν πολλοί. Ξανά. Κάτι θετικό. Ο Γκάντι, άξιζε να κάνει αγώνα; Ναι. Τι ήταν όμως αυτό που είχε; Είχε δύο πράγματα: Τη νοημοσύνη και τεράστια μάζα. Άμα βγάλουμε ένα απ’ τα δύο κι αφήσουμε μόνο την τεράστια μάζα πώς θα ήταν; Άμα βγάλουμε την τεράστια μάζα δεν υπήρχε περίπτωση η στρατηγική του Γκάντι να είχε αποτελέσματα. Θα είχαν πεθάνει όλοι. Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιούμε τα δεδομένα που έχουμε. Όταν βλέπουμε λοιπόν κινήσεις, που μπορεί και να τις θαυμάζουμε, αυτό είναι σημαντικό, γιατί φτιάχνει και τον εγκέφαλο της Ανθρωπότητας, στο τέλος όμως είναι για να συμμετέχουμε ή να θαυμάζουμε; Εμένα αυτό που με απασχολεί, θα έλεγα ακόμα και χριστιανικά, είναι ότι άλλο να το κάνεις μόνος σου, μόνη σου κι άλλο να φέρεις κόσμο μαζί σου. Γιατί θα είσαι υπεύθυνος, θα είσαι υπεύθυνη. Μπορεί όλοι αυτοί να πεθάνουν για έναν αγώνα που δεν έχει ένα αποτέλεσμα και θα είναι ένας αγώνας θυσίας. Και μπορεί το αποτέλεσμα να έρθει μετά από 20 χρόνια. Αυτό όμως θα τους το πεις ή θα τους το κρύψεις; Γιατί άμα τους το κρύψεις είναι ηθικό; Είναι της Ανθρωπότητας; Γιατί είναι εντελώς διαφορετικό όταν φέρνεις τους Σπαρτιάτες να πολεμήσουν τους Πέρσες και τους λες, ξέρετε, το πιο πιθανό, δεν θα μείνει κανένας. Όλο αυτό το κάνουμε για να τους καθυστερήσουμε, για να μπορούμε να τους νικήσουμε στη Σαλαμίνα. Ο άλλος έρχεται και λέει “εγώ είμαι έτοιμος να θυσιαστώ” . Αυτό όμως είναι συντονισμός. Δεν είναι θυσία για τη θυσία, είναι θυσία για τη νίκη. Άμα δεν υπάρχει καμία προοπτική νίκης, τι σημαίνει; Το πρόβλημα αυτό το έχει λύσει ακόμα και ο Ζορό. Λέει πολύ απλά “όταν δεν μπορείς να είσαι λιοντάρι, να είσαι αλεπού”. Ρωτάω τώρα: Άμα βλέπουμε πολλά λιοντάρια, ξεκάρφωτα, δεν ξέρουμε τι θα γίνει; Ποιος προσέχει όμως τις αλεπούδες. Άμα συντονιστούν οι αλεπούδες, θα έχουν τα αποτελέσματα που δεν πετυχαίνουν τα λιοντάρια απομονωμένα. Άρα λέω απλώς ότι, όταν υπάρχει μια μεγάλη έμφαση πάνω σε ένα γεγονός, το οποίο όλοι το κοιτάζουν σαν θέαμα, δεν συμμετέχουν. Εμάς αυτό που μας ενδιαφέρει, όταν συμπάσχουμε, όταν είμαστε της συμπαράστασης, είναι: Μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτούς που το κάνουν ή απλώς να το κοιτάζουμε; Γιατί ο θαυμασμός είναι ένα στάδιο της μίμησης. Αν όμως είναι ο θαυμασμός χωρίς μίμηση και χωρίς θέληση, τότε είναι θέαμα. Πρέπει λοιπόν να είμαστε πολύ προσεκτικοί, γιατί μπορεί στο τέλος να θαυμάζουμε το θέαμα. Ενώ θα ήταν καλό να σκεφτούμε τι είναι το θέαμα του θαυμασμού. Είναι μετά τη νίκη. Τότε τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους και τότε είμαστε μαχητές και πολεμιστές στο επίπεδο που πρέπει, την ώρα που πρέπει. Άρα, χρησιμοποιείς τα δεδομένα, χρησιμοποιείς τις δομές, χρησιμοποιείς τη στρατηγική, χρησιμοποιείς την πολιορκητική, αλλά ποτέ δεν εκτονώνεσαι απλώς. Απλώς άμα το ξανασκεφτείς, η εκτόνωση για την εκτόνωση είναι αυτοκτονία. Η αυτοκτονία μπορεί να είναι μια λύση, όπως το ξέρουμε και παραδοσιακά και στη δική μας. Μιλάω για το Ζάλογγο. Όταν το σκεφτούμε όμως ορθολογικά, είναι ότι αυτό είναι μια τοπική λύση. Δεν είναι μια ολική λύση. Για να αλλάξει ένα σύστημα που καταπατά την Ανθρωπότητα θέλει έναν ολικό συντονισμό, ακόμα κι αν είναι μικρό το δίκτυο αντίστασης. Αλλά πρέπει να υπάρχει δίκτυο. Αυτό υπάρχει στη στρατηγική κι αυτό αλλάζει τα δεδομένα. Άμα είμαστε σε αυτό το πλαίσιο και η θυσία ή ο μάρτυρας ανήκουν σε αυτό το πλαίσιο, τότε είναι μια κίνηση συνδυασμού. Όπως έχουμε μία θυσία στο σκάκι. Γιατί μετά από αυτή τη θυσία μπορεί η κατάσταση να έχει όχι μόνο βελτιωθεί αλλά να επιτρέπει μία νίκη. Αν όμως είναι θυσία χωρίς να υπάρχει νίκη μετά, αυτό λέγεται απλώς, λάθος.
Συντονισμένοι
είμαστε
πάντα
επικίνδυνοι
για τους εχθρούς
και αυτό
πρέπει
να θυμάσαι
όταν
παλεύεις
ενάντια
στη βαρβαρότητα.
Δεν έχουμε
την επιλογή
ούτε την πολυτέλεια
να αφήσουμε
τους Ουκρανούς
μόνους τους
ενάντια στη βαρβαρότητα
του Κρεμλίνου
γι’ αυτό συνεχίζουμε
δυναμικά
την ενίσχυση.
Οι κρυφές αναφορές
των αρχείων
αποδεικνύουν
ότι ήδη
από το 1964
ήθελαν μερικοί
στην Κύπρο
να βάλουν
ενεργά
τη Σοβιετική
Ένωση
στο ζήτημα.
Πιο βαθιά
και πιο δυνατά
το banjo
ήρθε
να υποστηρίξει
με αγάπη
την πρωτιά
και τη δεξιοτεχνία
του απίθανου
μαντολίνου.
To banjo
ακούστηκε
σε όλο
το δωμάτιο
μουσικής
γιατί η δύναμή του
έκανε τη διαφορά
για να υποστηρίξει
το έργο
της Ανθρωπότητας.
Με τις δηλώσεις
μπορείς
να πεις
πολλά
αλλά
με τις ενστάσεις
πρέπει
να είσαι
ακριβής
επειδή
είναι
σημείο
αναφοράς.
Μόνος
μπορεί
να είσαι
πολύ
γρήγορος
αλλά
μαζί
πάμε
μακριά
και αυτό
θέλει
η Ανθρωπότητα.
À la recherche d’une nouvelle perspective, il se plaça dans le champ d’une vision globale. C’était le moyen d’aller de l’essence à la source. Cette nouvelle approche n’était pas sans difficulté dans sa réalisation car il fallait utiliser un effet miroir. Il s’agissait de voir ce qui était montré. Ce n’était plus un détail mais un ensemble qui formait un tout. Il valorisa sa position assise pour créer cet effet de perspective à la limite de la contre plongée. Une fois le carré choisi, il avait besoin d’une dynamique afin que le modèle puisse se libérer sans contrainte mais toujours dans le cadre. Pour cela il utilisa la verticalité et la gravité. C’était une manière de retenir l’essence pour en avoir une vision globale grâce à un espace confiné mais judicieux. Il commença par un premier plan et vit que la réalisation était possible. Aussi, cette fois, avec aisance il joua le legato avec le ritenuto naturel jusqu’à atteindre le point d’orgue de la vision globale.
Après avoir terminé le bleu cosmique, il pensa à la texture des tableaux de Pierre Soulages qui utilisait des reflets de la couleur noire pour créer ce qu’il nommait le noir-lumière ou l’outrenoir. Pour sa part il avait associé le bleu de la calligraphie au noir profond via l’éclat de l’essence. Aussi les reflets produisaient une luminosité surprenante. Cet effet était accentué par le demi contour bleu de l’essence. Il avait été placé de cette manière dans le plus grand respect de la chose. C’était un assemblage de l’être et de l’œuvre qui se dégageait du néant pour s’inscrire dans le temps. Le tableau était prêt. Il avait fallu attendre toutes les étapes de séchage pour voir l’aboutissement. Cela en valait la peine car c’était au final une explosion de joie qui procurait l’envie de voir l’ensemble de la création. L’obscur objet du désir était devenu plus puissante en étant la source de la lumière qui déchirait le noir pour montrer sa profondeur à tous ceux qui avaient la foi dans cette bataille du clair et de l’obscur.
Memorandum of Conversation. Washington, September 18, 1964.
Telegram from the Embassy in Turkey to the Department of State. Ankara, September 17, 1964, 5 p.m.
Telegram from the Embassy in Greece to the Department of State. Athens, September 16, 1964, 4 p.m.
Με το φρέσκο
βλέπεις
την ουσία
της εικόνας
και καταλαβαίνεις
το πάθος
της δημιουργίας
του αγιογράφου
που αγαπά
την εκκλησία.
Όλα τα μοτίβα
έρχονται
σιγά σιγά
στον νου σου
γιατί
βλέπεις
ότι η ακολουθία
είναι σημαντική
επειδή
είναι κράμα
φωτός.