Φαίνεται να αποτελεί ένα παράδοξο αλλά η πίστη είναι πάντα νέα από παλιά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει βαθύτητα, πάχος χρόνου και είναι ζωντανή. Δεν είναι σαν τις θρησκείες που είναι πλέον σκληρές. Δεν έχει μέσα της δογματισμό και συνεχίζει να εξελίσσεται εντός του κόσμου επειδή είναι θεμελιωμένη πάνω σε αξίες και όχι αυθαίρετες αρχές που δεν μπορούν να ζήσουν μέσα στο μέλλον γιατί είναι καρφωμένες στο παρόν. Έτσι είναι πάντα νέα. Διότι έχει νέους πιστούς που βλέπουν την αξία της σε βάθος χρόνου. Ζει εντός του χρόνου χωρίς να έχει ημερομηνία λήξης γιατί δεν ασχολείται με το ανούσιο. Γίνεται ένα με τον πιστό που ενσωματώνεται. Και ο πιστός ενισχύει την πίστη. Όμως ο δεσμός τους δεν είναι δεσμά γιατί βασίζεται στην αξία του σεβασμού και την ελευθερία της επιλογής. Αλλά δεν υπάρχει επιλεκτικότητα. Λειτουργεί ολικά και ολιστικά. Δεν είναι πλαίσιο συμβιβασμού αλλά πεδίο δράσης διότι θέλει πράξεις και αποστολές που να συμβάλλουν στο έργο. Το όλο επιτρέπει την υπέρβαση του τέλους για να ζήσει η τελειότητα και η εξέλιξή της χωρίς το εμπόδιο του τέρματος.