Κυριακή: Δεν μπορείς να φανταστείς πόση χαρά μου έδωσες.

Μαρία: Εγώ;

Κυριακή: Ναι εσύ!

Μαρία: Μα τι έκανα; Δεν καταλαβαίνω.

Κυριακή: Η τούρτα της χαράς είναι το έργο.

Μαρία: Δεν ήξερα ότι ήταν τόσο σημαντικό.

Κυριακή: Τώρα όμως το ξέρουν κι άλλες.

Μαρία: Δεν έδινα σημασία…

Κυριακή: Στην τούρτα; Στη χαρά; Στην προσφορά;

Μαρία: Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο μεγάλη ήταν η υπέρβασή μου αρχικά.

Κυριακή: Αλλά τα κατάφερες.

Μαρία: Σωστά!

Κυριακή: Αυτό έχει σημασία και βέβαια ότι δεν σταμάτησες σε σένα. Άγγιξες κι άλλους ανθρώπους πια…

Μαρία: Μου έδωσε κι αυτό χαρά.

Κυριακή: Μετά την υπέρβαση, υπάρχει χαρά.

Μαρία: Τεράστια χαρά…

Κυριακή: Κι εντελώς ανθρώπινη.

Μαρία: Δεν πίνω πια μόνο νερό…

Κυριακή: Τρως και τούρτα χαράς.