Μετά τον χορό
κοιτάξαμε διαφορετικά τα δέντρα.
Καταλάβαμε ότι μας πρόσεχαν
εδώ και αιώνες.
Έβλεπαν ότι τρέχαμε παντού
κι ότι πεθαίναμε τόσο γρήγορα.
Ενώ εμείς νομίζαμε
ότι δεν πεθαίνουν
και ήταν πάντα ακίνητα,
συνειδητοποιήσαμε
πόσο μας αγαπούσαν.
Ζούσαν σ’ ένα Χρόνο με άλλα μεγέθη
όπου ο αιώνας είχε
περισσότερο σημασία.
Μετά τον χορό
ανακαλύψαμε τον Χρόνο
χάρη στα δέντρα.
Η δεντροχρονολογία μας έμαθε πολλά.
Σαν να μας βοήθησε
να γίνουμε πιο ανθρώπινοι.
Με τα φύλλα τους
γράψαμε τη νέα μας ιστορία
για να μην ξεχάσουμε
την αξία του ξύλου.