« Όταν βγαίνουμε από τη φυλακή
αφού διαμείναμε επί μακρόν εκεί,
υπάρχουν στιγμές
που μας λείπει ακόμα κι η φυλακή,
γιατί εκεί βρισκόμαστε
αποπροσανατολισμένοι μέσα στην ελευθερία,
έτσι απίστευτα αποκαλούμενη
μιας και το εξουθενωτικό καθημερινό καθήκον
για να κερδίζουμε τη ζωή μας
δεν μας αφήνει καμία ελευθερία.»

Ο Théo δεν συνειδητοποιούσε ακόμη
αυτό που έμελε να προετοιμαστεί
μέσα στο ρωμαλέο σου μυαλό.

Είχε την εντύπωση
πως μια μορφή κοινωνικής ζωής
σιγά-σιγά εγκαθίστατο.

Εν τω μεταξύ το δικό σου σύμπαν
ριζοσπαστικά αλλιώτικο
έδινε ήδη ενδείξεις.

Οι δεντρόκηποι και οι μελέτες,
τα σκίτσα και τα λινά
δεν ήταν μόνο μια πραγματικότητα.

Αυτή η δεύτερη έγινε χρόνος
ενεργούσε ήδη για ν’ αλλάξει
το όραμα του κόσμου.