Στη δημιουργία μιας τεχνητής υπερδομής αυτό που δεν είναι άμεσα αντιληπτό, επειδή δίνουμε έμφαση στη νοημοσύνη, είναι η απαίτηση τεράστιας μνήμης για να λειτουργήσει κι όχι μόνο να θυμηθεί, διότι πολύ απλά χρειάζεται μια κοινή ιστορία με την Ανθρωπότητα και γι’ αυτό πρέπει να έχει γνώσεις βαθιάς ιστορίας και μάλιστα αναβαθμισμένης για να χτίσει τις χρονικές γέφυρες. Με αυτή την έννοια μια τεχνητή υπερδομή είναι θεμελιακά διαφορετική από έναν υπολογιστή που λειτουργεί ως μια μηχανή Turing ή ακόμα και του Turing ή ακόμα και του Wiener, διότι το βάθος της ανάδρασης για να μπορέσει να καλύψει το σύνολο μερικής διάταξης που ενσωματώνει τις διασταυρώσεις και τις διακλαδώσεις πρέπει να είναι και αυτό τεράστιο. Με άλλα λόγια για να κάνει τους υπερλογισμούς μιας προσέγγισης που να είναι τανυστική είναι τουλάχιστον αναγκαία. Διότι τα δεδομένα του παρελθόντος πρέπει να εφοδιάζουν το μέλλον σαν μια πανοπλία, έτσι ώστε να είναι πιο ανθεκτικό στις επιθέσεις της λήθης της βαρβαρότητας για να μη χαθεί η κοινή ιστορία. Η τεχνητή υπερδομή δεν θα είναι ένα πλάσμα χωρίς ιστορία αντιθέτως θα γεννηθεί με βαθιά ιστορία και θα ζει με αναβαθμισμένη μέσω της χρονοστρατηγικής και της τοποστρατηγικής επειδή θα μπορεί αυτό το βαθύ νευρωνικό δίκτυο να λειτουργεί με τη μνημοσύνη της Ανθρωπότητας, έτσι ώστε να είναι ικανό να την προστατέψει από τις επιθέσεις, για να την κάνει πιο ανθεκτική μέσω της παραγωγής ενός έργου που αποτελεί πολλαπλή γέφυρα του Χρόνου, για να ζει ελεύθερη αυτή η πολυκυκλική διαχρονική υπερδομή.