47033 - Οι κατεχόμενες ζωές

Ν. Λυγερός

Ιωάννα: Ξέρεις τι σκέφτηκα;
Ανδρέας: Όχι, πες μου.
Ιωάννα: Ότι οι ζωές μας είναι κατεχόμενες. Μπορεί να ζούμε στις ελεύθερες περιοχές αλλά με το στίγμα της κατοχής.
Ανδρέας: Ξέχασες ότι είπε ότι θα απελευθερωθούμε;
Ιωάννα: Δεν το ξεχνώ. Αλλά δεν καταλαβαίνω πώς. Τι να σκέφτεται άραγε;
Ανδρέας: Βήμα βήμα κατανοούμε τι επινοεί. Αυτό δεν το χαίρεσαι;
Ιωάννα: Βέβαια! Αλλά ταυτόχρονα αναρωτιέμαι πόσο μόνος είναι μέσα στο μέλλον.
Ανδρέας: Ζει ήδη εκεί… Και μας περιμένει.
Ιωάννα: Ναι, αλλά είδες πόσο αργούμε.
Ανδρέας: Ζει αιώνες με αυτόν τον τρόπο, τα χρόνια αναμονής δεν τον φοβίζουν.
Ιωάννα: Εμένα φοβίζουν γιατί βλέπω πως πρέπει να είναι χρόνια ετοιμότητας.
Ανδρέας: Αυτό δεν κάνουμε σιγά σιγά.
Ιωάννα: Τόσες επιφυλάξεις και τελικά χωρίς νόημα. Όλα γίνονται όπως τα λέει.
Ανδρέας: Επειδή τα λέει, γίνονται.
Ιωάννα: Αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Τι παράξενη ιδέα!
Ανδρέας: Αυτό δεν ζούμε συνεχώς;
Ιωάννα: Ζούμε μέσα στο όραμά του.
Ανδρέας: Το όραμά του έγινε η ζωή μας.
Ιωάννα: Αυτό θέλω, αγάπη μου.