Όσοι βλέπουν ακόμα την Νοτιοανατολική Ευρώπη ως Βαλκάνια, έχουν την τάση να αναλύουν τα τοπικά δεδομένα με έναν τουρκικό τρόπο. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ερμηνεύουν τη Μακεδονία και τη Θράκη ως βιλαέτια οθωμανικά επί της ουσίας και όχι ως ευρωπαϊκά και ελληνικά στοιχεία. Αυτό εξηγεί και τον εκνευρισμό της Τουρκίας όταν η Βουλγαρία και Ρουμανία εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2007 αφού θεωρούσε ακόμα αυτές τις χώρες ως βιλαέτια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι λοιπόν θεμελιακό σε επίπεδο βαθιάς ιστορίας να υπάρχει μια αποβαλκανοποίηση της όλης περιοχής και να αναδειχθεί το στοιχείο του Ελληνισμού στη Μακεδονία και τη Θράκη. Με αυτόν τον τρόπο συνεχίζουμε το έργο των Μακεδονομάχων και ειδικά την προσέγγιση του Παύλου Μελά και του Ιωνά Δραγούμη. Και δεν είναι επειδή βγαίνει το τουρκικό στοιχείο ως κομμάτι λήθης μέσα στη μνήμη των λαών της περιοχής που πρέπει να αποδεχτούμε μια βουλγαρική προσέγγιση. Γι’ αυτό τον λόγο η ιδεολογική προσέγγιση που προωθεί το λεγόμενο βαλκανικό πνεύμα δεν είναι τίποτα άλλο από μια ύπουλη παραδοχή της τουρκικής επιρροής.