Αυτές τις ημέρες ζούμε ιστορικά γεγονότα σε σχέση με την Ελληνική ΑΟΖ, αφού είναι η πρώτη φορά που ο Ελληνισμός θα διαχειριστεί τόσο μεγάλα θαλάσσια οικόπεδα τόσο στο Ιόνιο όσο Νότια της Πελοποννήσου και Δυτικά και ΝοτιοΔυτικά της Κρήτης. Οι συμβάσεις που γίνονται με την ισπανική Repsol, με τη γαλλική Total και την αμερικανική Exxon Mobil είναι θεμελιακές για τη νέα μας ενεργειακή σκακιέρα και έχουν βέβαια στρατηγικές επιπτώσεις που αναβαθμίζουν τη γεωπολιτική της Ελλάδας και αυτό γίνεται μάλιστα σε συντονισμό με τη στρατηγική της Κύπρου αφού η Total και η Exxon Mobil βρίσκονται ήδη στα θαλάσσια οικόπεδα 2, 3, 6, 7 ,8, 9, 10, και 11. Η όλη προσπάθεια άρχισε από το 2014 με τον πρώτο γύρο αδειοδότησης, συνεχίστηκε ακόμα και με αλλαγή κυβέρνησης με τον δεύτερο γύρο και με νέα αλλαγή θα προχωρήσουμε στον τρίτο γύρο αδειοδότησης με τη νυν κυβέρνηση. Γι’ αυτό όσοι έχουν επιφυλάξεις ή είναι αρνητικοί είναι καθαρά για κομματικούς λόγους και όχι για εθνικούς ειδικά όταν ξέρουμε ότι προώθησαν τα ίδια θέματα προηγουμένως. Αντιθέτως είναι καλό που διαφορετικά κόμματα έχουν την ίδια εθνική προσέγγιση όσον αφορά στην αξιοποίηση της ελληνικής ΑΟΖ αφού αυτές οι συμβάσεις επιτρέπουν τη θωράκισή της και ταυτόχρονα βέβαια και την αναβάθμιση της γεωπολιτικής με τον πιο έμπρακτο τρόπο αφού φέρνουν στρατηγικούς παίκτες με κοινά συμφέροντα με εμάς που αποτελούν μια ασπίδα ενάντια στις προκλητικές επιθέσεις που δεχόμαστε από παράλογα κράτη. Μετά την κατάθεση στη Βουλή, η πρώτη συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή κατέληξε σε ένα θετικό αποτέλεσμα που οδηγεί στην ψηφοφορία στην ολομέλεια.