34785 - Όταν έσπασε το κομποσκοίνι. (με Β. Τσατσαμπά)

Ν. Λυγερός, Β. Τσατσαμπά

Μαθήτρια: Σκεφτόμουν αυτό που έλεγαν για την αγιοσύνη.
Δάσκαλος: Ξέρω.
Μαθήτρια: Πόσο σημαντικό ήταν για αυτές κι είχαν εσάς μπροστά τους.
Δάσκαλος: Βλέπουν πρώτα τη νοημοσύνη ακόμα κι αυτές.
Μαθήτρια: Το κατάλαβα.
Δάσκαλος: Έχουν διαφορετικό υπόβαθρο. Θα δούμε αν αντέχουν με την εξέλιξη.
Μαθήτρια: Επειδή είναι δογματικό.
Δάσκαλος: Μου θυμίζει κάποιον που έλεγε μπροστά σε μια διάνοια ότι ποτέ του δεν είχε συναντήσει άνθρωπο που να είναι προικισμένος, κι εκείνη του απάντησε ότι όντως δεν θα τον δει ποτέ.
Μαθήτρια: Διότι βλέπουμε μόνο ό,τι καταλαβαίνουμε.
Δάσκαλος: Ακριβώς.
Μαθήτρια: Θα χρειαστεί υπέρβαση;
Δάσκαλος: Πάντα.
Μαθήτρια: Το σπασμένο κομποσκοίνι.
Δάσκαλος: Σωστά. Έσπασε εκείνη τη στιγμή.
Μαθήτρια: Αυτό είναι σημάδι.
Δάσκαλος: Αλλά ποιος το είδε.
Μαθήτρια: Εκεί ήμουν.
Δάσκαλος: Ξέρω… Και οι τρεις σας…
Μαθήτρια: Σωστά.
Δάσκαλος: Περιμένετε αυτό που υπάρχει ήδη.
Μαθήτρια: Χωρίς να το δούμε.
Δάσκαλος: Επειδή ψάχνετε μόνο εκεί που ξέρετε.
Μαθήτρια: Εδώ φαίνεται η χρήση του Αγίου Φανουρίου…
Δάσκαλος: Αυτός δεν είναι ο στόχος…
Μαθήτρια: Serendipity.
Δάσκαλος: Από την αρχή…
Μαθήτρια: Μπροστά μας.
Δάσκαλος: Και νομίζατε ότι είναι λεπτομέρεια.
Μαθήτρια: Και πόσες φορές !
Δάσκαλος: Όσες χρειάζεται η εξέλιξη.
Μαθήτρια: Καθυστερούμε.
Δάσκαλος: Ο Χρόνος είναι μαζί μας.
Μαθήτρια: Αλλά πρέπει κι εμείς να είμαστε μαζί του.
Δάσκαλος: Αυτό είναι το θέμα.
Μαθήτρια: Έχει αντοχές.
Δάσκαλος: Άπειρες.