Όταν οι λαοί ενώνονται πετυχαίνουν πιο αποτελεσματικές αναγνωρίσεις των γενοκτονιών, ενώ μεμονωμένα είναι δύσκολο. Ήδη από το 2006 είχαμε όμορφα αποτελέσματα για τη γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου. Αυτό ενισχύθηκε το 2010 με την απόφαση της Σουηδίας. Η Διεθνοποίηση δεν γίνεται τόσο εύκολα μονομερώς και το βλέπουμε με τα χειροπιαστά αποτελέσματα της πολιτικής της Αμερικής και της Αυστραλίας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ενισχύσουμε αυτό το πλαίσιο και να δώσουμε έμφαση στην Τριάδα Γενοκτονιών των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου. Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό να ενωθούμε και με τους Κούρδους στον αγώνα της απελευθέρωσής τους. Διότι κι αυτός ενισχύεται και ενεργοποιεί πρακτικά την Συνθήκη των Σεβρών, πράγμα το οποίο είναι καταλυτικό, ειδικά όταν ξέρουμε ότι το Σύμφωνο Φιλίας του 1930 αποτελεί έγκλημα κατά των προσφύγων και γενικότερα πράξη βαρβαρότητας που συνέχισε το έγκλημα της Συνθήκης της Λωζάννης. Έτσι ένας τρόπος να αγωνιστούμε πρακτικά ενάντια σε αυτές τις βαρβαρότητες είναι να προωθήσουμε την ένωση των καταπατημένων λαών από την Τουρκία που συνεχίζει να υποστηρίζει την τρομοκρατική οργάνωση Daesh και να θεωρεί ότι οι Κούρδοι δεν έχουν καν δικαίωμα ύπαρξης. Έχοντας αυτά τα δεδομένα στο μυαλό μας, η προστασία των Αυτόχθονων Λαών που έχουν υποστεί γενοκτονία δεν είναι μόνο σημαντική αλλά ουσιαστική, όχι μόνο για τους λαούς αλλά για τα ίδια τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.