Μαθητής: Είδα και πάλι ένα πλάνο όπου η μεταμόρφωση γίνεται στο νερό.
Δάσκαλος: Ήταν αναμενόμενο.
Μαθητής: Πάντα το νερό στην αλλαγή φάσης. Ακόμα και στον Χριστό μέσω της βάπτισης.
Δάσκαλος: Σωστά.
Μαθητής: Δεν μπορώ όμως να τα συνδέσω, Δάσκαλε.
Δάσκαλος: Γιατί;
Μαθητής: Ο πλανήτης είναι κυρίως νερό.
Δάσκαλος: Στην επιφάνεια.
Μαθητής: Ο οργανισμός μας το ίδιο. Το νερό «καταλαβαίνει».
Ζούμε εννέα μήνες πριν τη γέννησής μας. Δεν έχω τον συνδετικό κρίκο.
Δάσκαλος: Είμαστε νερό με μνήμη και νοημοσύνη.
Μαθητής: Και πρέπει να το καταλάβουμε αυτό.
Δάσκαλος: Είναι το πρέπον.
Μαθητής: Και με τη βάπτιση το αποδεχόμαστε, γινόμαστε ένα με τον εαυτό μας και μεταμορφωνόμαστε;
Δάσκαλος: Αυτή είναι η ιδέα!
Μαθητής: Είμαστε νερό με μνήμη και νοημοσύνη, γαμηστερό, όλα δένουν. Το νερό είναι ελεύθερο, δεν «φυλακίζεται». Αλλά όπου και να το βάλεις, παίρνει το σχήμα του «δοχείου», παραμένοντας όμως νερό.
Δάσκαλος: Ακόμα κι όταν γίνεται ατμός. Έτσι έχει την πολυκυκλικότητα μέσα του. Κι όταν το καταλαβαίνεις σε βοηθά, για να αποκτήσεις την ιδιότητα που είχες μόνο ως δυνατότητα.