Δημήτρης : Τελικά επέστρεψαν.
Δήμητρα : Είδες που σου το έλεγα;
Δημήτρης : Πάλι καλά που είχες ετοιμάσει τα αμύγδαλα για να τους κεράσουμε.
Δήμητρα : Αλλιώς δεν θα είχαμε τίποτα.
Δημήτρης : Είναι αλήθεια λοιπόν.
Δήμητρα : Ποιο πράγμα;
Δημήτρης : Ότι μετά τη Σταύρωση υπάρχει και η Ανάσταση.
Δήμητρα : Μέσα στο χειμώνα.
Δημήτρης : Αυτό κι αν είναι απίστευτο.
Δήμητρα : Κι όμως έγινε.
Δημήτρης : Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω.
Δήμητρα : Ήρθε κι αυτός.
Δημήτρης : Πάντα ο ίδιος.
Δήμητρα : Δίχως εξαίρεση.
Δημήτρης : Δίχως αμφιβολίες.
Δήμητρα : Είδες ότι μ’ άγγιξε στην πληγή.
Δημήτρης : Θα γιατρευτεί τώρα.
Δήμητρα : Αυτό κατάλαβα.
Δημήτρης : Έτσι κάναμε και με την εκκλησία.
Δήμητρα : Και το κοιμητήριο.
Δημήτρης : Ήταν πλάι μας με τον παπά.
Δήμητρα : Έκαναν τρισάγιο.
Δημήτρης : Δεν άφησαν άλλη επιλογή.
Δήμητρα : Κι εσύ;
Δημήτρης : Συνόδευσα τον παπά.
Δήμητρα : Καλά έκανες.
Δημήτρης : Έκανα ό,τι μπορούσα.
Δήμητρα : Το χάρηκες;
Δημήτρης : Ναι και για το γιο μας.
Δήμητρα : Όταν τον γνωρίσαμε ήταν αγνοούμενος.
Δημήτρης : Ενώ τώρα ζει πάλι μέσα μας.
Δήμητρα : Κι ήταν μαζί μας ο Χρόνος.
Δημήτρης : Γιατί δεν ξεχνά.
Δήμητρα : Κανένα δικό μας.
Δημήτρης : Κι έφτασε εδώ πριν το μεγάλο λεωφορείο.
Δήμητρα : Γιατί θα μας πάρει αυτός.