Μαθητής: Δάσκαλε, μπορούμε να πούμε ότι τελεολογία υπάρχει και στον φυσικό κόσμο. Στον μακρόκοσμο ή μικρόκοσμο; Κι αν ναι, είναι εξαρτημένη από το αίτιο; Επίσης μπορούμε να δούμε τον κόσμο χωρίς τελεολογία;

Δάσκαλος: Στον μακρόκοσμο ναι, διότι υπάρχει νοημοσύνη. Είναι εξαρτημένη αλλά όχι απόλυτα. Σε υψηλό επίπεδο όχι, σε χαμηλό ναι.

Μαθητής: Αυτό το ότι υπάρχει νοημοσύνη στον μακρόκοσμο, μου το εξηγείς λίγο παραπάνω; Ένας άθεος ορθολογιστής μπορεί να δει αυτήν την τελεολογία;

Δάσκαλος: Δίχως νοημοσύνη, δεν υπάρχει σκέψη. Κι όπως η συνείδηση είναι σκέψη πάνω στη σκέψη, χρειάζεται το μακροσκοπικό. Αφού ο Θεός είναι σκέψη της Ανθρωπότητας, ο άθεος ανήκει σε αυτή δίχως να το ξέρει.

Μαθητής: Κάνω προσπάθεια για να μη σου λέω ευχαριστώ κάθε φορά. Δεν είναι κοινωνικό. Νοιώθω ευγνωμοσύνη.

Δάσκαλος: Κι εγώ χαίρομαι που είμαστε μαζί.

Μαθητής: Ένα χαμόγελο λοιπόν.

Δάσκαλος: Ο Δάσκαλος κάνει το έργο του. Οι μαθητές τον βοηθούν για να γίνει κατανοητό σε όλους. Δεν ευχαριστούμε αυτόν που είναι αλλά αυτό που προσπαθεί.